Με τις καταθέσεις δεν πρέπει να παίζουμε

Η απόφαση για την φορολόγηση (ή κούρεμα) των τραπεζικών καταθέσεων στην Κύπρο, πρέπει να συγκαταλέγεται ανάμεσα στις πιο ηλίθιες, κοντόφθαλμες που έχουν παρθεί. Δεν είμαι από αυτούς που κατηγορούν τους Γερμανούς για όλα, αλλά δεν είναι μυστικό ότι αυτοί την προώθησαν. Δυστυχώς αποδεικνύουν για άλλη μια φορά πόσο δογματικοί και στενόμυαλοι μπορεί να γίνουν, με ολέθριες συνέπειες για όλη την Ευρώπη.

Το μέτρο αυτό είναι άδικο, γιατί είναι οριζόντιο. Και δεν αναφέρομαι στο ύψος των καταθέσεων. Αν είναι ο συσσωρευμένος κόπος και οι θυσίες του καταθέτη, είναι ιερές, είτε είναι 100€ είτε 100 εκατομμύρια ευρώ. Δεν κάνει τη διαφορά το ποσό, αλλά ο τρόπος απόκτησή του. Και αυτός είναι ένας από τους πολλούς λόγους που με εξοργίζει ο ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ, όταν στελέχη του θέλουν να παραστήσουν τον Ανδρέα, με χρήματα των άλλων.

Οι συνέπειες για το Κυπριακό σύστημα είναι ανυπολόγιστες, είτε το μέτρο εφαρμοστεί, είτε όχι. Το βασικό "προϊόν" μιας Τράπεζας είναι η αξιοπιστία, δηλαδή θα πάρει τις καταθέσεις και θα τις διαφυλάξει. Αν όμως υπάρχει έστω και ως ενδεχόμενο, η απώλεια μέρους ή του συνόλου των χρημάτων η αξιοπιστία εξανεμίζεται. Και αυτό δυστυχώς έχασαν οι Τράπεζες της Μεγαλονήσου.

Υπάρχουν βέβαια ενδείξεις ότι στην Κύπρο υπάρχει μαύρο χρήμα, και δεν μπορώ να αποδείξω αν έχει βάσει ή όχι ο ισχυρισμός. Το ζήτημα αυτό δεν επιλύεται με την κατεδάφιση του τραπεζικού συστήματος, αλλά με την επιβολή αλλαγών στον τρόπο ελέγχου και λειτουργίας του.

Εννοείται πως το πρόβλημα δεν θα περιοριστεί στην Κύπρο.Σε όλες τις χώρες που αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα όπως η χώρα μας, ή θα αντιμετωπίσουν (η Γαλλία) η κατάρρευση του Τραπεζικού συστήματος θα ήταν το τελειωτικό χτύπημα. Ο κίνδυνος να πανικοβληθούν οι καταθέτες, και να επιχειρήσουν να αποσύρουν τις οικονομίες τους είναι πλέον πιο έντονος. Και αν η κατάρρευση της Κύπρου και τις Ελλάδας είναι διαχειρίσιμες, αυτό δεν συμβαίνει με χώρες σαν την Ιταλία ή τη Γαλλία.

Δυστυχώς η ζημιά έγινε, απομένει πλέον να δούμε τις επιπτώσεις.