Ο θάνατος του Παντελή Παντελίδη συγκλόνισε τους περισσότερους
Έλληνες, για διαφορετικούς λόγους το καθένα. Στα απόνερα της τραγικής
είδησης, αναμοχλεύτηκε και πάλι η διαμάχη τον οπαδών της "έντεχνης"
μουσικής, με τους αντιστοίχους της "εμπορικής", ας πούμε μουσικής;
Υπάρχει καλή και κακή μουσική; Και αν ναι, ποιο είναι το κριτήριο, και
ποιος ο κριτής;
Στα ερωτήματα αυτά, υπάρχει μια πολύ απλή και κατά την ταπεινή μου άποψη, πολύ σοφή απάντηση που την έδωσε ένας πραγματικά ξεχωριστός άνθρωπος. Ο Μέγας Lemmy Kilmister (των Motorhead εννοείται) είχε πει ότι καλή μουσική είναι αυτή που σε κάνει να ανατριχιάζεις! Με πολύ απλά λόγια, οι παραπάνω ερωτήσεις δεν έχουν αντικειμενικές απαντήσεις και ούτε υπάρχουν αυθεντίες.
Θεωρώ υπεροπτικό και συνάμα γελοίο, να υπάρχουν Έλληνες καλλιτέχνες και μουσικόφιλοι που θεωρούν τις δικές τους προτιμήσεις ανώτερες από αυτές των υπολοίπων. Ίσως μάλιστα η υπεροψία αυτή να είναι μασκαρεμένη ζήλια. Και σε τελική ανάλυση, η πολιτισμική επιρροή της χώρας μας είναι πρακτικά αμελητέα.
Υπάρχουν τόσα είδη μουσικής, τόσες χιλιάδες καλλιτέχνες και εκατομμύρια συνθέσεις που δεν φτάνουν 10 ζωές για να τα ανακαλύψεις και να τα απολαύσεις. Μεγαλώνοντας διαπιστώνω ότι πόσο λίγο γνωρίζω τον αγαπημένο μου μουσικό χώρο (Heavy Metal), όπου ανακαλύπτω κάθε μέρα καινούργια πράγματα, που μπορεί να μου διέφευγαν δεκαετίες ολόκληρες. Και έχω αγγίξει ελάχιστα κάποιους μουσικούς ωκεανούς όπως η παραδοσιακή μουσική, η κλασσική μουσική, το κλασσικό ροκ ή την ηλεκτρονική μουσική. Προσπαθώ όμως και θα συνεχίσω να ψάχνω... Δεν θα επιχειρήσω να σας επιβάλω τις μουσικές μου προτιμήσεις, απλά θα σας προτείνω να αρχίσετε να ψάχνετε...
Στεναχωρήθηκα και εγώ για το θάνατο του συγκεκριμένου καλλιτέχνη. Ήταν ένα απλό παιδί, που κάνοντας αυτό που αγαπούσε, αγαπήθηκε από χιλιάδες συμπατριώτες μας, κάνοντας επιτυχία σε ένα δύσκολο χώρο, χωρίς γνωριμίες. Η αγαπημένη μου μουσική είναι εντελώς διαφορετική από τη δική του και ο τρόπος διασκέδασης στον οποίο δραστηριοποιούνταν να μην μου αρέσει, αλλά δεν μπορώ να αγνοήσω την απίστευτη αγάπη του κόσμου.
Υ.Γ. Θυμήθηκα τον ξάδελφό μου τον Τάσο, τον συμμαθητή μου τον Νώντα, τον Αλέξανδρο, τον Παναγιωτάκη και άλλα παιδιά που πέθαναν σε τροχαία. Ας προσέχουμε λίγο παραπάνω στους δρόμους. Το χρωστάμε σε αυτούς που μας αγαπούν.
Στα ερωτήματα αυτά, υπάρχει μια πολύ απλή και κατά την ταπεινή μου άποψη, πολύ σοφή απάντηση που την έδωσε ένας πραγματικά ξεχωριστός άνθρωπος. Ο Μέγας Lemmy Kilmister (των Motorhead εννοείται) είχε πει ότι καλή μουσική είναι αυτή που σε κάνει να ανατριχιάζεις! Με πολύ απλά λόγια, οι παραπάνω ερωτήσεις δεν έχουν αντικειμενικές απαντήσεις και ούτε υπάρχουν αυθεντίες.
Θεωρώ υπεροπτικό και συνάμα γελοίο, να υπάρχουν Έλληνες καλλιτέχνες και μουσικόφιλοι που θεωρούν τις δικές τους προτιμήσεις ανώτερες από αυτές των υπολοίπων. Ίσως μάλιστα η υπεροψία αυτή να είναι μασκαρεμένη ζήλια. Και σε τελική ανάλυση, η πολιτισμική επιρροή της χώρας μας είναι πρακτικά αμελητέα.
Υπάρχουν τόσα είδη μουσικής, τόσες χιλιάδες καλλιτέχνες και εκατομμύρια συνθέσεις που δεν φτάνουν 10 ζωές για να τα ανακαλύψεις και να τα απολαύσεις. Μεγαλώνοντας διαπιστώνω ότι πόσο λίγο γνωρίζω τον αγαπημένο μου μουσικό χώρο (Heavy Metal), όπου ανακαλύπτω κάθε μέρα καινούργια πράγματα, που μπορεί να μου διέφευγαν δεκαετίες ολόκληρες. Και έχω αγγίξει ελάχιστα κάποιους μουσικούς ωκεανούς όπως η παραδοσιακή μουσική, η κλασσική μουσική, το κλασσικό ροκ ή την ηλεκτρονική μουσική. Προσπαθώ όμως και θα συνεχίσω να ψάχνω... Δεν θα επιχειρήσω να σας επιβάλω τις μουσικές μου προτιμήσεις, απλά θα σας προτείνω να αρχίσετε να ψάχνετε...
Στεναχωρήθηκα και εγώ για το θάνατο του συγκεκριμένου καλλιτέχνη. Ήταν ένα απλό παιδί, που κάνοντας αυτό που αγαπούσε, αγαπήθηκε από χιλιάδες συμπατριώτες μας, κάνοντας επιτυχία σε ένα δύσκολο χώρο, χωρίς γνωριμίες. Η αγαπημένη μου μουσική είναι εντελώς διαφορετική από τη δική του και ο τρόπος διασκέδασης στον οποίο δραστηριοποιούνταν να μην μου αρέσει, αλλά δεν μπορώ να αγνοήσω την απίστευτη αγάπη του κόσμου.
Υ.Γ. Θυμήθηκα τον ξάδελφό μου τον Τάσο, τον συμμαθητή μου τον Νώντα, τον Αλέξανδρο, τον Παναγιωτάκη και άλλα παιδιά που πέθαναν σε τροχαία. Ας προσέχουμε λίγο παραπάνω στους δρόμους. Το χρωστάμε σε αυτούς που μας αγαπούν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου