Έχω ένα παράπονο. Πάντα αυτοπροσδιοριζόμουν ως πατριώτης. Με
συγκινεί η ιστορία μας, ακόμα και οι λιγότερο ευχάριστες περίοδοι της.
Διαισθάνομαι την αξία της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, από τα λίγα που
έχω διαβάσει. Και χρησιμοποιώ το ρήμα διαισθάνομαι γιατί ο πολιτιστικός
πλούτος που μας άφησαν οι πρόγονοί μας, από την προϊστορία μέχρι τα μέσα
του εικοστού αιώνα είναι αμύθητος, και χρειάζεται να την μελετάς μια
ζωή, για να μπορείς να εκτιμήσεις την αξία της.
Στις μέρες μας, ο πατριωτισμός είναι μόδα. Ακόμα και τα αριστερά κόμματα που ήταν πάντα διεθνιστικά, χρησιμοποιούν το επίθετο "πατριωτικός" χωρίς ενοχές. Δεν ήταν όμως πάντα έτσι.
Πριν από την κρίση, αν μιλούσες για πατρίδα σε κοιτούσαν και υπομειδιούσαν. Ξέρετε, εκείνο το χαμογελάκι του ξερόλα. Τότε είχαμε πολλά λεφτά (δανεικά βέβαια), ήμασταν κοσμοπολίτες (πηγαίναμε στη Μύκονο, και την πέφταμε στις Ανατολικοευρωπαϊες), και πάνω από όλα ήμασταν πεφωτισμένοι (ψηφίζαμε ΠΑΣΟΚ και ΣΥΝ).
Έσκασε η κρίση, κόπηκαν τα δανεικά, και το χαλί τραβήχτηκε από τα πόδια μας. Και αντί να κάτσουμε να σκεφτούμε τι πήγε στραβά, θυμώσαμε με όλη την οικουμένη. Και τότε ανακαλύψαμε τον "πατριωτισμό".
Αποκτήσαμε πολιτική συνείδηση από τους συνωμοσιολόγους των περιθωριακών καναλιών. "Μάθαμε" για την ιστορία μας, από τα βιβλία του Λιακόπουλου, και των άλλων μιμητών του Ντένιγκεν. Ενημερωνόμαστε από blogs, που τα γράφουν όλα με κεφαλαία. Καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι είμαστε ο περιούσιος λαός, και όλος ο κόσμος βάλθηκε να μας κάνει κακό επειδή μας ζηλεύει.
Καταλήξαμε να μισούμε τους ξένους, αντί να αγαπάμε τον τόπο μας και τους ανθρώπους του. Είναι αυτό το πράγμα πατριωτισμός; Όχι, μια γελοία καρικατούρα του είναι.
Ας ανοίξουμε κανένα σοβαρό βιβλίο ιστορίας, κατά προτίμηση χωρίς εξωγήινους. Να συζητήσουμε με τους φίλους μας, ή με τον καθρέπτη μας, για το τι κάναμε λάθος, και τι σωστό. Και πάνω από όλα, να ανακαλύψουμε ξανά όλα όσα οι παππούδες και οι γιαγιάδες μας τα θεωρούσαν δεδομένα. Ο πατριωτισμός είναι πάνω από όλα αγάπη, και όχι θεωρίες συνωμοσίας.
Υ.Γ. Το "Greek Freek Nation" μεταφράζεται ως οι οπαδοί του Ελληνικού Φρικιού. Οι Αμερικάνοι αποκαλούν τον Αντεντοκούμπο έτσι, λόγο της σωματοδομής του (2,06 ύψος με εξωγηϊνο άνοιγμα χεριών) και κατά κύριο λόγο επειδή το επίθετό του είναι εξαιρετικά δύσκολο να το προφέρουν. Οι άλλες ερμηνείες είναι απλά γελοίες. Την γνώμη μου για τον ιστορία του νεαρού αθλητή και τις οικογενείας του την έχω γράψει εδώ. Ας τον αφήσουμε έξω από πολιτικές διαμάχες.
Στις μέρες μας, ο πατριωτισμός είναι μόδα. Ακόμα και τα αριστερά κόμματα που ήταν πάντα διεθνιστικά, χρησιμοποιούν το επίθετο "πατριωτικός" χωρίς ενοχές. Δεν ήταν όμως πάντα έτσι.
Πριν από την κρίση, αν μιλούσες για πατρίδα σε κοιτούσαν και υπομειδιούσαν. Ξέρετε, εκείνο το χαμογελάκι του ξερόλα. Τότε είχαμε πολλά λεφτά (δανεικά βέβαια), ήμασταν κοσμοπολίτες (πηγαίναμε στη Μύκονο, και την πέφταμε στις Ανατολικοευρωπαϊες), και πάνω από όλα ήμασταν πεφωτισμένοι (ψηφίζαμε ΠΑΣΟΚ και ΣΥΝ).
Έσκασε η κρίση, κόπηκαν τα δανεικά, και το χαλί τραβήχτηκε από τα πόδια μας. Και αντί να κάτσουμε να σκεφτούμε τι πήγε στραβά, θυμώσαμε με όλη την οικουμένη. Και τότε ανακαλύψαμε τον "πατριωτισμό".
Αποκτήσαμε πολιτική συνείδηση από τους συνωμοσιολόγους των περιθωριακών καναλιών. "Μάθαμε" για την ιστορία μας, από τα βιβλία του Λιακόπουλου, και των άλλων μιμητών του Ντένιγκεν. Ενημερωνόμαστε από blogs, που τα γράφουν όλα με κεφαλαία. Καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι είμαστε ο περιούσιος λαός, και όλος ο κόσμος βάλθηκε να μας κάνει κακό επειδή μας ζηλεύει.
Καταλήξαμε να μισούμε τους ξένους, αντί να αγαπάμε τον τόπο μας και τους ανθρώπους του. Είναι αυτό το πράγμα πατριωτισμός; Όχι, μια γελοία καρικατούρα του είναι.
Ας ανοίξουμε κανένα σοβαρό βιβλίο ιστορίας, κατά προτίμηση χωρίς εξωγήινους. Να συζητήσουμε με τους φίλους μας, ή με τον καθρέπτη μας, για το τι κάναμε λάθος, και τι σωστό. Και πάνω από όλα, να ανακαλύψουμε ξανά όλα όσα οι παππούδες και οι γιαγιάδες μας τα θεωρούσαν δεδομένα. Ο πατριωτισμός είναι πάνω από όλα αγάπη, και όχι θεωρίες συνωμοσίας.
Υ.Γ. Το "Greek Freek Nation" μεταφράζεται ως οι οπαδοί του Ελληνικού Φρικιού. Οι Αμερικάνοι αποκαλούν τον Αντεντοκούμπο έτσι, λόγο της σωματοδομής του (2,06 ύψος με εξωγηϊνο άνοιγμα χεριών) και κατά κύριο λόγο επειδή το επίθετό του είναι εξαιρετικά δύσκολο να το προφέρουν. Οι άλλες ερμηνείες είναι απλά γελοίες. Την γνώμη μου για τον ιστορία του νεαρού αθλητή και τις οικογενείας του την έχω γράψει εδώ. Ας τον αφήσουμε έξω από πολιτικές διαμάχες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου