Καλοκαιρινές στιγμές, σχεδόν μεταφυσικής χαλάρωσης...

Είναι κάποια μεσημέρια καλοκαιρινά, που με βρίσκουν σε ένα ταβερνάκι.  Πριν από δυο το πολύ ώρες μπορεί να ήμουν σε κάποια παραλία στο μέρος που κάνω διακοπές ή στην Ιστιαία. Ή να έχω επιστρέψει νωρίς από τη δουλειά και να απολαμβάνω την καλοκαιρινή Αθήνα, που μόνο αυτή την εποχή μοιάζει ανθρώπινη.
Μόλις έχω τελειώσει το φαγητό και η μπύρα, το ούζο ή το τσίπουρο αρχίζει να επιδρά χαλαρωτικά. Τότε όλα τα προβλήματά, η έγνοιες και όλα όσα συνήθως που σκοτεινιάζουν τη ζωή, για λίγο ξεθωριάζουν και μοιάζουν ασήμαντα. Εκείνες τις στιγμές, αισθάνομαι πως όλα θα γίνουν καλύτερα και μια απατηλή αισιοδοξία με κυριεύει. Ο χρόνος χάνει τη σημασία του και μοιάζει να μην κυλά...
Αυτές οι σχεδόν μεταφυσικές στιγμές είναι πολύτιμες για μένα. Δεν χρειάζομαι περισσότερα από το καλοκαίρι, παρά από αυτές τις στιγμές και ένα έναστρο νυχτερινό ουρανό για να ταξιδεύω νοητά.