Ο ίδιος άνθρωπος;

Πριν από 9 χρόνια, στα τελειώματα του καλοκαιριού, έκατσα στον υπολογιστή μου και έγραψα το πρώτο κείμενο για το blog μου. Άλλα σχέδια είχα για το ιστολόγιο μου: ήθελα να είναι ένα δημόσιο ημερολόγιο, στο οποίο θα έγραφα καθημερινά. Άλλαξε όμως στην πορεία, καθώς τα τελευταία χρόνια η πλειονότητα των αναρτήσεων αφορούσε τις πολιτικές & οικονομικές εξελίξεις (τρομάρα μου!). Τους τελευταίους μήνες, άλλαξε και πάλι, και έγινε πολύ πιο προσωπικό με πολλές νοσταλγικές τάσεις...

Σκέφτομαι πόσα πράγματα άλλαξαν από εκείνο το Σαββατιάτικο μεσημέρι. Εκείνος ο υπολογιστής έχει αντικατασταθεί, όπως και ο αντικαταστάτης του. Όπως και το γραφείο αλλά και η καρέκλα. Και να ήταν μόνο αυτά; Πρακτικά ζούσαμε σε μια άλλη χώρα, καθώς το 2007 ήταν το τελευταίο έτος προ κρίσης.

Αναρωτιέμαι πόσο άλλαξα από τότε. Δεν αναφέρομαι στις πολύ περισσότερες άσπρες τρίχες, ή στις ρυτίδες που έχουν αρχίσει να εμφανίζονται στο πρόσωπό μου. 9 ολόκληρα χρόνια είναι αυτά, και όσα έζησα κατά τη διάρκειά τους άφησαν το ίχνος τους.

Κάποιες προτιμήσεις και γούστα άλλαξαν, όπως και η ιεράρχηση των προτεραιοτήτων μου. Έγινα λιγότερο παρορμητικός και περισσότερο κυνικός. Αναθεώρησα και συνεχίζω να αναθεωρώ τις απόψεις μου. Ο τρόπος σκέψης μου άλλαξε...

Είμαι άραγε ο ίδιος άνθρωπος; Ας αφήσω το ερώτημα αναπάντητο... Υπάρχει άλλωστε το κατάλληλο τραγούδι.