Η Γερμανία κατά την δεκαετία του 20 ήταν σε αναταραχή, έχοντας βγει ηττημένη από τον πόλεμο, και με τα πολιτικά πάθη ιδιαίτερα οξυμένα. Οπαδοί ενός Κόμματος (ένα είναι το Κόμμα), είχαν μια εξαιρετικά δημοκρατική τακτική: πήγαιναν στις συγκεντρώσεις των πολιτικών αντιπάλων και ξυλοφόρτωναν τους παρευρισκόμενους.
Ένα σχετικά νέο μέλος, ενός ασήμαντου κόμματος, πήρε μια πρωτοβουλία: μάζεψε συμπολεμιστές του, βετεράνους του πολέμου, και τους ανέθεσε την περιφρούρηση των συγκεντρώσεων. Από εκείνη τη στιγμή, όσοι επιχειρούσαν να διαλύσουν τις συγκεντρώσεις τους, έφευγαν με σπασμένα κεφάλια. Αυτή η επίδειξη δύναμης, έφερε νέους ακροατές στις συγκεντρώσεις και το ασήμαντο αυτό κόμμα άρχισε να αποκτά οπαδούς. Το εν λόγο στέλεχος, ήταν ο αυστριακός δεκανέας Αδόλφος Χίτλερ, και το κόμμα μετεξελίχθηκε στο Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα της Γερμανίας, με τις γνωστές συνέπειες...
Όσοι λοιπόν, καταφεύγουν στη βία, για να πολεμήσουν αυτό που αποκαλούν Ακροδεξιά, δηλαδή το ΛΑΟΣ, αυτό που θα καταφέρουν είναι να ενδυναμώσουν την μέχρι πριν 2-3 χρόνια ανύπαρκτη πραγματική Ακροδεξιά.που δεν θα είναι του σαλονιού και των καλών τρόπων Και θα είναι οι κύριοι υπαίτιοι της ανόδου της...
Με καδρόνια, τραμπουκισμούς, λαϊκισμούς και κάθε είδους βίαιες συμπεριφορές δεν σώζεται η χώρα και ο Λαός μας. Προτάσεις, και δουλειά χρειάζεται, από τους άξιους ανθρώπους που διαθέτουν όλοι οι πολιτικοί χώροι. Ας επικρατήσουν τότε οι ιδέες εκείνων που θα μας βγάλουν από την άβυσσο, και όχι αυτών που χειρίζονται το μαδέρι καλύτερα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου