To λεξικό μου

Κάπου έχω ακούσει ότι η λεξιπλασία, δηλαδή να δημουργείς λέξεις, δεν είναι σημάδι πνευματικής υγίειας. Εγώ, που λέτε, έχω στο λεξιλόγιό μου κάποιες, τις οποίες δεν θα βρεί κανείς σε άλλα λεξικά. Είναι λέξεις που έχουν επινοηθεί είτε από 'μένα, είτε από άλλους. Ας τις γνωρίσουμε:

• Κάγκουρας: Νεαρής ηλικίας, οδηγός παπιού, με χαίτη, με φλαϊ μπουφάν, πίνει φραπέ, γουστάρει τσακωμούς και κόντρες. Μεταφορικά, ο κάφρος. Η λέξη είναι αρκετά διαδεδωμένη στη Θεσσαλονίκη
• Τάγκαλος: ο υπερθετικός βαθμός του κάγκουρα, ο υπερκάφρος
• Σαλαμαντράνης: παιχνιδιάρης σκύλος. Συνώνυμα: μπακαμπότας, καλότας
• Σουρουκούμπλαρα: χωριό, βορείως της μάνας του διαβόλου. Μη υπαρκτό χωριό και πολύ απομακρυσμένο
• Πυρηνικός: άτομο ατημέλητο, που ξημεροβραδιάζεται είτε παίζοντας rpg είτε μπροστά σε ένα υπολογιστή και βεβαίως είναι ακοινώνητο, με εξαίρεση τους άλλους πυρηνικούς. Τα συγκεκριμένα άτομα είναι μάλλον ραδιενεργά, εξ' ου και η ονομασία.
• Οβιδοσκάστης: τελείως ηλίθιο άτομο. Σε περίπτωση πολέμου, θα χρησιμοποιηθεί στο να σκάει τις εχθρικές οβίδες με το κεφάλι του (από εκεί και το όνομά του)
• Τιριτάγκας: παραφθορά του ντιγκιντάγκας (δηλαδή gay)
• Μπραζόγυφτος: ο γύφτος εις την δευτέρα
• Σαολινιά: ταινία με θέμα τις πολεμικές τέχνες, με πρωταγωνιστές μοναχούς σαολίν, γελοίο σενάριο, τελείως μη ρεαλιστικές σκηνές μάχης και άθλια μεταγλώτιση. Αν και δεν είναι ο σκοπός τους, βγάζουν αρκετό γέλιο!

Ελπίζω να σας φανούν χρήσιμες!

O μακρύς και επίπονος δρόμος

Σιγά, σιγά σβήνουν και οι τελευταίες πυρκαγίες που αφάνισαν τη χώρα και αρχίζει η χρονοβόρα διαδικασία της αποκατάστασης των ζημιών . Κανείς δεν γνωρίζει πότε θα τελειώσει και αν θα επιτύχει.

Πολύ γρήγορα, άρχισαν οι γενναιόδωρες προσφορές για την ανακούφιση των πυροπαθών, από μεγάλους οργανισμούς αλλά και άτομα. Το ποσό που συγκεντρώνεται θα είναι αρκετά μεγάλο. Το ζητούμενο είναι ο φορέας που θα το διαχειριστεί. Η διεύθυνση του, ανατέθηκε στον κο Μολυβιάτη, του οποίου το κύρος είναι κοινά αποδεκτό. Ελπίζω να δικαιώσει τις προσδοκίες για τη βέλτιση διαχείρηση των πόρων που συσσωρεύτηκαν. Θέλω να πιστεύω, πως σε περίπτωση αλλαγής της κυβέρνησης, το πρόσωπο που πιθανώς θα τον αντικαταστήσει ,θα είναι αναλόγου κύρους.

Δεν άργησαν και τα πρώτα παρατράγουδα: η "εξυπνάδα" που μας χαρακτηρίζει, ώθησε αρκετούς συμπατριώτες μας, είτε να λάβουν το επίδομα των 3.000 χωρίς να το δικαιούνται ή το εισέπραξαν περισσότερες από μια φορές. Τέτοιες συμπεριφορές και νοοτροπίες έχουν φέρει το δύσμοιρο τόπο μας σε αυτό το χάλι. Οι τοπικές κοινωνίες οφείλουν να εξευτελίσουν και όχι να επιβραβεύσουν όσους διαπράτουν τέτοιες ποταπές κλοπές.

Η ικανοποίηση άμεσων ανάγκων των πυροπαθών είναι ένα μικρό μέρος του έργου που πρέπει να γίνει. Η στήριξη των τοπικών οικονομιών και η ανάπτυξή τους είναι ζωτικής σημασίας, ώστε να μην αναγκαστούν οι ατυχείς συμπατριώτες μας να γίνουν πρόσφυγες μέσα στη χώρα τους.

Αυτό που θα χρειαστεί δεκαετίες, συνεχούς και επίπονης προσπάθειας, είναι η αποκατάσταση του φυσικού πλούτου. Με την συνδρομή των ειδικών επιστημώνων, πρέπει να καταρτιστεί ένα μακροχρόνιο πλάνο, το οποίο θα τηρείται από την εκάστοτε κυβέρνηση αλλά και την τοπική αυτοδιοίκηση.

Σε γενικές γραμμές, αυτές είναι οι κύριες κατευθύνσεις που πρέπει να ακολουθήσει η πολιτεία για να την αποκατάσταση των καταστροφών. Όμως η σημαντικότερη προσπάθεια πρέπει να γίνει στα μυαλά μας, η οποία δεν αφορά μόνο αυτή ή άλλες παρόμοιες καταστροφές: Πρέπει να γίνουμε ξανά ενεργοί πολίτες, να λειτουργήσουμε ως μέλη της κοινωνίας και όχι σαν αυτάρεσκες μονάδες. Να αγαπήσουμε την πατρίδα μας και όπου χρειάζεται το ατομικό συμφέρον να μπαίνει στην άκρη.Ως άτομα είμαστε ποσότητες αμεληταίες και ευάλωτες, ενώ ως κοινωνία είμαστε ικανοί να αποτρέψουμε κάθε καταστροφή αλλά και να αντιμετωπίσουμε τις συνέπειές τους.

Έμπρακτη συμπαράσταση

Μια από τις ελάχιστες θετικές πλευρές της τραγωδίας που έπληξε τη χώρα μας, είναι η ενεργοποίηση των ισχυρών οικονομικών παραγόντων. Οι τράπεζες ανακοίνωσαν πως θα συνδράμουν με αρκετά εκατομμύρια ευρώ, το ζεύγος Αγγελόπουλου 10 εκατομμύρια ευρώ και αφοί Αγγελόπουλοι 12 εκατομύρια ευρώ. Ελπίζω πως θα γίνει σωστή διαχείριση του πακτωλού των χρημάτων και θα ανακουφίσει έστω και μερικώς τους πληγέντες.

Από την άλλη πλευρά με στεναχωρεί η υστέρηση σε προσφορά της Εκκλησίας της Ελλάδος με μόλις 500.000 ευρώ. Περίμενα περισσότερα...

Ανάξιοι συνεχιστές

Κινδυνεύει ο αρχαιολογικός χώρος της Αρχαίας Ολυμπίας. Αν τελικά καεί θα έχουμε αποδείξει ότι δεν αξίζουμε να αποκαλούμαστε Έλληνες. Ακόμα και αν τελικά σωθεί, η καταστροφή που έχουμε επιφέρει στο τόπο μας, θα μας στιγματίζει αιώνια.

Ματωμένος ήλιος

Χθες το απόγευμα (επτά παρά δέκα) με φώναξε η γυναίκα μου στο μπαλκόνι. Ήθελε να μου δείξει τον ήλιο ο οποίος από τους καπνούς, δεν ξέρω από ποια από τις πυρκαγιές είχε κοκκινίσει (μένω στο Καματερό).

Προσπάθησα να φωτογραφίσω αυτό που είδα, γιατί ένοιωσα πως έβλεπα την Αποκάλυψη....

Αποκαλυπτικοί καιροί

Τα τελευταία χρόνια έχω την εντύπωση πως ζούμε σε αποκαλυπτικούς καιρούς. Ζούμε γεγονότα τα οποία ξεπερνούν την φαντασία. Ποιος θα περίμενε την καταστροφή που πλητεί τη χώρα μας; Τεράστιες εκτάσεις έχουν απανθρακωθεί, δεκάδες συμπατριώτες μας έχουν βρει φρικτό θάνατο, χιλιάδες άλλοι έχουν χάσει τις περιουσίες τους. Το χειρότερο όμως είναι ζημιά στο περιβάλλον, τις συνέπειες θα βιώσουμε τα επόμενα χρόνια.

Φυσικές καταστροφές είχαμε σε όλη την διάρκεια της ανθρώπινης ιστορίας. Όμως τόσο μεγάλες καταστροφές, οι οποίες προκαλούνται από ανθρώπινη δραστηριώτητα είναι προτόγνωρες.

Ο άνθρωπος προκαλεί δραματικές αλλαγές στο περιβάλλον, με ραγδαίους ρυθμούς. Ίσως στο κοντινό μέλλον, το ανθρώπινο είδος να απειληθεί άμεσα με εξαφάνιση, όπως τόσα άλλα είδη ζώων.

Η μόνη διέξοδος πιστεύω είναι η ριζική αλλαγή προτεραιοτήτων και αξιών. Όσο το κυνήγι του κέρδους αποτελεί την κύρια ενασχόληση, το μέτριο αποτίμησης όλων των αξιών είναι το χρήμα, και η ιδιωτία το κοινό χαρακτηριστικών όλων μας, τόσο το μέλλον μας θα γίνεται όλο σκοτεινότερο.

Οι πυρκαγιές και οι ευθύνες των πολιτών

Με αφορμή την εθνική καταστροφή που βιώνουμε αυτή τη στιγμή, τις συνέπειες των οποίων θα υποφέρουμε για τα επόμενα χρόνια, θα ήθελα να καταθέσω κάποιες απόψεις μου.

Τα τέσσερα χρόνια που έζησα ως φοιτητής στη Θεσσαλονίκη, είχα ένα συγκάτοικο,το Στάμο. Κατάγεται από ένα μικρό χωριό κοντά στο Πευκί και ήταν μέσα σε πευκοδάσος.

Τη περίοδο που ήμασταν φοιτητές (1991-95), κάποιο καλοκαίρι μια μεγάλη φωτιά έκαψε το δάσος που περιέβαλε το χωριό. Μου είχε κάνει τεράστια εντύπωση η αφήγηση του Στάμου για τη συμπεριφορά των συγχωριανών του.

Κατά τη διάρκεια τη θεομηνίας, ο ανδρικός πληθυσμός ήταν ντυμένος και στολισμένος στο... καφενείο του χωριού. Τί έκανε εκεί; Είχε στήσει καρτέρι στις τηλεοπτικές κάμερες. Εννοείται, πως κανείς δεν πήγε να παλέψει, ούτε καν για την περιουσία του.... Εκτός από χωράφια, σε πολλούς είχαν δωθεί τμήματα του δάσους για να βγάζουν ρετσίνι.

Όταν πέρασε η φωτιά, οι συμπολίτες μας ήταν απογοητευμένοι. Μόνο ένας τους βγήκε στην τηλεόραση. Τουλάχιστον, θα έπαιρναν αποζημιώσεις, μάλιστα ένας από αυτούς έλεγε με σιγουριά: Αυτό θα βοηθήσει το χωριό μας.

Έφτασε η ώρα των αποζημιώσεων και πήραν ψίχουλα...

Εμείς, οι πολίτες δεν πρέπει να τα περιμένουμε όλα από το κρατικό μηχανισμό, ο οποίος ταλανίζεται από δεκάδες προσβλήματα (έλλειψη χρημάτων, γραφειοκρατία, νοοτροπία δημοσίου, πολιτικές παρεμβάσεις). Οφείλουμε να είμαστε ενεργοί:

• Επαγρύπνιση για το έγκυρο εντοπισμού πυρκαγιών
• Συμμετοχή στη προσπάθεια κατάσβεσης, όπου δεν εμποδίζουμε
• Συνδρομή στη δημιουργία αντιπυρικών ζωνών
• Να μην πετάμε σκουπίδια-μπάζα στο δάσος
• Πρέπει τα μάτια μας να είναι 14 όταν εκδράμουμε μέσα στο δάσος
  
• Καταγγελία των εμπρηστών: στις μικρές κοινωνίες σε πολλές περιπτώσει γνωρίζουν τους εμπρηστές
• Καταγγελία των καταπατητών

Έχουμε δυνατότητες ως πολίτες, τις οποίες έχουμε ιερό καθήκων να ενργοποιήσουμε!

Εκλογές προ των πυλών

Ναί! Στις 16 Σεπτεμβρίου (ή Σεπτέμβρη) ο πολιτικός μας κόσμος θα υπακούσει στην λαϊκη βούληση και θα επιλέξει την κυβέρνηση της επόμενης τετραετίας (λέμε τώρα, δεν γνωρίζω κάποια κυβέρνηση που να την εξάντλησε).

Πιστεύω ακράδαντα πως ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα, η νέα κυβέρνηση, όποια και να 'ναι θα κάνει την Ελλάδα παράδεισο (όχι του Αμαρουσίου). Η ανεργία θα γίνει άγνωστη λέξη, ο πληθωρισμός θα γίνει αρνητικός, το βιωτικό μας επίπεδο θα ανυψωθεί στα ουράνια, θα παρουμε την Πόλη και ναι ο Θρύλος θα πάρει το Champions League. (μια μικρή δόση ειρωνίας δεν βλάπτει...)

Θυμάμαι παλαιότερες εκλογικές περιόδους, που έσφυζαν από πάθος, πλαστικές σημαίες, λαοθάλλασες σε προεκλογικές συγκεντρώσεις όπου οι οπαδοί μετρούσαν την επόμενη μερα ποιος αρχηγός την είχε πιο μεγάλη (την συγκέντρωση.) Το τρίπτυχο αποτελούσαν τα τρία Π

• Πάθος
• Πίστη
• Προσδοκία

Αυτή η προεκλογική περίοδος είναι πολύ ανάλατη: ελάχιστοι από εμάς ασχολούμαστε και ελάχιστοι από τους ελάχιστους που ακόμα πιστευούν και ασχολούνται πιστεύουν, προσδοκούν και παθιάζονται.

Αλλά και οι οι συνθήκες δεν είναι ευνοϊκές: σε λίγες μέρες θα συμβεί το μεγάλο ντέρμπι: Θρύλος εναντίων του προαιωνίου εχθρού του ΠΑΟ. Ποιος θα νοιαστεί για τα κόμματά μας, ενώ προσμένει την μονομαχία Λούα Λούα - Εντογιέ;

Η μεγάλη πλάκα είναι άλλη: υπάρχει το ενδεχόμενο την ημέρα των εκλογών να παίζουμε στο τελικό του Ευρωμπάσκετ. Ο Παπαλουκάς, ο Διαμαντίδης και ο Δράκος θα κλέψουν το ενδιαφέρων από το Γιώργο και τον Κώστα;

Η απαξίωση της πολιτικής στο κολοφώνα της!

Παρ' όλα αυτά οι πολιτικοί μας πρέπει να είναι ευχαριστημένοι που οι πολίτες δεν ασχολούνται με την πολιτική και ιδιωτεύουν: για την αν ασχοληθούν πολλοί από αυτούς θα χορτάσουν κλωτσιά....

H τουρκική έκδοση του Star Wars

Σήμερα θα σας παρουσιάσω ένα άγνωστο διαμάντι του παγκοσμίου κινηματογράφου με τίτλο: "Ο άνθρωπος που έσωσε τον κόσμο" ή όπως είναι ευρύτερα γνωστ;o "Turkish Star Wars".

Στις αρχές της δεκαετίας του 80, υπήρξε μια απαγόρευση εισαγωγής ταινιών από το εξωτερικό. Οι γείτονες που λέτε, έφτιαξαν δικές τους εκδόσεις ταινιών όπως το "Star Wars" και το "Indiana Jones" δανειζόμενοι, μάλιστα, σκηνές και τμήματα από τη μουσική επένδυση!

Πρωταγωνιστής είναι ένας πολύ γνωστός ηθοποιός ταινιών δράσης, ο οποίος πρέπει να φημίζεται για τις επιδόσεις του στην κλωτσοπατινάδα!

Η υπόθεση: Δύο τούρκοι πιλότοι, ύστερα από μια μάχη με διαστημόπλοια, βρίσκονται στην επιφάνεια ενός άγνωστου πλανήτη, που τα τοπία του θυμίζουν εκπληκτικά την Καππαδοκία. Εκεί θα παίξουν το ξύλο με λούτρινα τερατάκια, θα ερωτευθούν την τουρκική έκδοση της Καίτης Φίνου, θα γυμναστούν με μοναδικό τρόπο, θα κάνουν τούμπες σα το Λούα - Λούα και στο τέλος θα σώσουν το πλανήτη!

Σας παραθέτω αποσπάσματα που θα σας πείσουν:

1. Η προπόνηση (συνίσταται σε προπονητές ποδοσφαίρου)

2. Η τελική μάχη (που παλεύουν με κουκλάκια)

Στο You tube θα βρείτε και το trailer του νο2!

Η κατάρα της Δευτέρας!

Σήμερα ήταν μια από εκείνες της Δευτέρες, εκείνες που επαληθεύουν τους Νόμους του Μέρφυ, εκείνους που όταν τους διαβάζεις γελάς, και όταν εφαρμόζονται επάνω σου, χτυπάς το κεφάλι σου!

Ξεκίνησα το πρωϊ για τη δουλειά, γεμάτος άγχος για τα πέντε πράγματα που θυμόμουν ότι έπρεπε να κάνω. Φτάνοντας στο γραφείο και αφού έπινα το δεύτερο καφέ σαν νερό, ανακαλύπτω από τις σημειώσεις μου άλλα δύο (σύνολο επτά). Ένα τηλέφωνο και μερικά e-mail προσθέτουν άλλα τρία (σύνολο δέκα).

Όμως η ζωή είναι αυτό που σου συμβάινει όταν έχεις άλλα σχέδια.. Προκύπτει μια αναποδιά (η οποία σχεδόν πάντα σχετίζεται με κάποιο υπολογιστή), σου προστίθονται άλλα δύο θέματα, με τα οποία τρως τη μέρα σου, χωρίς να τα λύσεις 100%. Εννοείται ότι τα προηγούμενα δέκα δεν τα ακουμπάς καν!

Ιστιαία Ευβοίας

Όπως η πλειονότητα των Αθηναίων (τρομάρα μας), έτσι και εγώ δεν είμαι γνήσιος Αθηναίος. Μπορεί να γεννήθηκα και να μεγάλωσα στην Αθήνα αλλά η καταγωγή μου, τόσο από το σοϊ του πατέρα μου, όσο και της μητέρας μου είναι από την Ιστιαία.

Η Ιστιαία που λέτε, είναι μια κωμόπολη της Βόρειας Εύβοιας. Απέχει από την Αθήνα περίπου διακόσια χιλιόμετρα. Είναι προβάσιμη δια ξηράς, αν και το τμήμα του δρόμο μετά την Χαλκίδα έχει ουκ ολίγες στροφές, είτε με φέρρυ μπόυτ από την Αρκίτσα.

Μπορείς να θεωρηθεί παραθαλάσσια, καθώς οι παραλίες της απέχουν κοντά στα πέντε χιλιόμετρα. Σε απόσταση αναπνοής είναι:

• τα Λουτρά της Αιδηψού:γνωστή λουτρόπολη και εσχάτως έχει κάνει μπάσιμο στον συνεδριακό τουρισμό
• Πευκί: σχετικά γνωστό παραθεριστικό θέρετρο
• Ωρεοί: το επίνοιο της Ιστιαίας, όπου στο λιμανάκι υπάρχουν αρκετά καλά ουζερί

Οι γονείς μου έχουν επιστρέψει εκει, περίπου δώδεκα χρόνια και όποτε έχω την ευκαιρία τους επισκέπτομαι. Ειδικά το καλοκαίρι, το μέρος είναι ιδανικό για χαλάρωμα και μπάνια.

Η περιοχή είναι τουριστικά ανεκμετάλευτη, πιστεύω ενώ υπάρχουν δυνατότητες। Είναι αρκετά κοντά στην Αθήνα, (πόσο μάλλον αν φτιαχτεί επιτέλους ο παλιόδρομος), κάνοντας την ιδανική για ΣΚ.

Πως πάμε: Μέσω της Εθνικής Οδού Αθηνών - Λαμίας πηγαίνουμε στην Αρκίτσα (Αθήνα - Αρκίτσα: 150 χλμ.), και μέσω ferryboat στην Αιδηψό . Πληροφορίες για τα δρομολόγια: Αρκίτσα: 2233091121, Αιδηψός: 2226023330. Εναλλακτικά, η διαδρομή δια ξηράς, μέσω Χαλκίδας,

για όσους όμως αντέχουν τις (πολλές) στροφές...

Παραθέτω και δύο φωτογραφίες:

Θέα από το μπαλκόνι του πατρικού μου:

Ηλιοβασίλεμα στα Κανατάδικα (η κοντινότερη παραλία):

Χούλιγκανς!!!!!!!

Την δεκαετία του 80 υπήρξε άνθηση του ελληνικού κινηματογράφου, με έμφαση στα φέγοντα κοινωνικά ζητήματα. Αριστουργήματα, όπως οι "Φυλακές ανηλίκων", "Τσακάλια" και εννοείται οι "Χούλιγκανς" άφησαν βαθιά χαραγμένο το σημάδι τους στη μνήμη μας.

Βέβαια την εποχή που γυρίζονταν σόκαραν το φιλοθεάμων κοινό (τουλάχιστον τέτοια πρόθεσή είχαν). Σήμερα όμως η παρακολούθηση τους έχει άλλα αποτελέσματα.

Παραθέτω αποσπάσματα από την κορυφαία ταινία του είδους, τους "Χούλιγκανς". Τα σχόλια περισσεύουν

1.H αλήθεια είναι στους Sex Pistols!

2.H εξομολόγηση

Το τρελό λεωφορείο

Η καθημερινή μετάβαση στον χώρο εργασίας είναι συνήθως βαρετή και ψυχοφθόρα διαδικασία, ιδίως όταν γίνεται μέσω των δρόμων μιας μεγαλούπολης, όπως η Αθήνα. Με εξαίρεση τον Ηλεκτρικό σιδηρόδρομο και το Μετρό, η μετακίνηση γίνεται με κάποιο τροχοφόρο, το οποίο κινείται στους πηγμένους δρόμους. με ταχύτητα σαλιγκαριού.

Το καθημερινό αυτό μαρτύριο μπορεί να αυξάνει το άγχος και να δοκιμάζει τις αντοχές των νεύρων αλλά τουλάχιστον φαίνεται ακίνδυνο. Δυστυχώς αυτό μάλλον δεν ισχύει σε όλες τις περιπτώσεις.

Κάθε πρωϊ χρησιμοποιώ την Λεωφόρο Δημοκρατίας, με κατεύθυνση από Μενίδι προς τους Αγίους Αναργύρους, για να πάω στην εργασία μου. Το τμήμα της "Λεωφόρου" (με μια λωρίδα ανά ρεύμα, τρομάρα μας) από το Ίδρυμα Βρεφών "Μητέρα" μέχρι την διασταυρωση με την οδό των Αγίων Αναργύρων έχει φρικτή κίνηση. Αν βρεθείς εκεί μετά τις 8:30, οπλίσου με υπομονή.

Μια Τετάρτη του Ιουλίου (11η συγκεκριμένα), εγώ και η Σοφία (η γυναίκα μου) βρεθήκαμε εκεί με το αυτοκίνητό μας. Η ώρα ήταν εννέα παρά τέταρτο, και είχαμε αργήσει στις δουλειές μας. Συνήθως παρκάρουμε σε ένα δρομάκι παράλληλο με την πλατεία των Αγ.Αναργύρων και συνεχίζουμε με λεωφορείο.

Εννοείται είχε κίνηση, και κινούμασταν με την ίδια ταχύτητα με τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα. Η Σοφία αποφάσισε να κατέβει και να πάει στη στάση των λεωφορείων με τα πόδια, για να μην αργήσει περισσότερο...

Είχαν περάσει περίπου πέντε λεπτά, δεν είχα κινηθεί καθόλου, όταν άκουσα πίσω μου τον ήχο σύγκρουσης. Πριν προλάβω να γυρίσω το κεφάλι μου, βλέπω ένα τζιπ, να με προσπερνά από τα δεξιά ,κινούμενο δηλαδή στο πεζοδρόμιο. Ασταπιαία, συνέθεσα μια βρισιά, την οποία δεν εκστόμισα ολόκληρη ποτέ, διότι διαπίστωσα ότι το τζιπ το έσπρωχνε ένα διπλό λεωφορείο της ΕΘΕΛ.

Το συσσωμάτωμα λεωφορείου - τζιπ κυριολεκτικά σάρωσε τα αυτοκίνητα μπροστά μου, ανοίγοντάς μου δρόμο. Ακόμα και τώρα δεν έχω καταλλάβει πως πέρασε δίπλα μου και δεν ακούμπισε το αυτοκίνητό μου καθόλου. Λίγο πριν πέσει σε ένα πλυντήριο αυτοκινήτων έκανε μια αριστερή στροφή 90 μοιρών και κατέληξε πάνω σε ένα τοίχο ενός μέτρου. Αμέσως πετάχτηκαν έξω έντρομοι οι επιβάτες, που ευτυχώς δεν έπαθαν τίποτε.

Χωρίς να μπορώ να θυμηθώ ακριβώς πως, όταν λεωφορείο με προσπέρασε, εγώ έβαλα την πρώτη και προχώρησα περίπου 100 μέτρα. Σταμάτησα τελικά στη δεξιά πλευρά του δρόμου. Έντρομος, αναρωτήθηκα αν η Σοφία η οποία κινήθηκε στο πεζοδρόμιο που είχε καβαλήσει το λεωφορείο πρόλαβε και είχε φύγει. Ευτυχώς, ήταν ήδη σε ταξί...

Κατέβηκα και πλησίασα το λεωφορείο, του οποίου η μηχανή ακόμα δούλευε. Και στα δύο ρεύματα υπήρχαν τσακισμένα αυτοκίνητα. Μέσα σε ένα ταξί ήταν μια κυρία αιμόφυρτη, η οποία ευτυχώς δεν είχε χτυπήσει σοβαρά. Ευτυχώς, δεν υπήρξε κανένας τραυματισμός.

Με το τηλέφωνό μου έβγαλα δύο φωτογραφίες (επισυνάπτω τη μια). Το ίδιο έκαναν και πάρα πολλοί άλλοι. Αισθάνθηκα ντροπή, γιατί υπήρχαν γύρο μου τραυματίες και αν ήμουν στη θέση τους δεν θα ήθελα να με φωτογραφίζουν.

Εκ' των υστέρων έμαθα, ότι κόλλησε το γκάζι του λεωφορείο και ο οδηγός το έριξε δεξιά για να το σταματήσει, προειδοποιώντας και τους επιβάτες. Με δεδομένες τις συνθήκες η ενέργεια του αυτή ,αποσόβησε πιστεύω τα χειρότερα.

Το ανησυχητικό της ιστορίας είναι ότι τέτοια ατυχήματα είναι συχνά, που σημαίνει πως είτε υπάρχει πλημελής συντήριση,είτε τα οχήματα αυτά είναι ακατάλληλα. Το λεωφορείο είχε περάσει και σχετικά πρόσβατα ΚΤΕΟ.

Τέλος πάντως, εγώ δεν θα ξαναγκρινιάξω εύκολα για την ατυχία μου...

Εδώ μπορείτε να δείτε το σχετικό ρεπορτάζ του Σκαϊ TV.

Ποίηση και ελληνικός κινηματογράφος της δεκαετίας του 80

Με αφορμή τη προηγούμενη εγγραφή, θα προσπαθήσω να διηγηθώ ένα απόσπασμα από τις "Φυλακές ανηλίκων"


Θεωρώ ότι οι κοινωνικές ταινίες της δεκαετίας του 80 είναι από τις πλέον αστείες ταινίες του πλανήτη, με κορυφαία τους "Χούλιγκανς" (περισσότερα στο μέλλον)


Σκηνικό: Ένας από τους νεαρούς πρωταγωνιστές - φυλακισμένους βρίσκετε στο γραφείο του διευθυντή της φυλακής. Ο διευθυντής είναι λίγο gay και προσπαθεί να προσεγγίσει τον ήρωά μας. Τον ρωτά:

Σου αρέσει η ποίηση;

Και η θεϊκή απάντηση: Τι ανωμαλίες είναι αυτές κύριε!

Ένα ποίημα του Καβάφη

Ενώ σχεδιάζα το Blog έπεσα επάνω σε ένα site αφιερωμένο στον Καβάφη.

Δεν είμαι λάτρης της ποίησης, να πως την αλήθεια δεν την καταλαβαίνω (είμαι λίγο κάγκουρας), αλλά το συγκεκριμένο είναι από τα αγαπημένα μου:

Che fece... il gran rifiuto

Σε μερικούς ανθρώπους έρχεται μιά μέρα
που πρέπει το μεγάλο Ναι ή το μεγάλο το Οχι
να πούνε. Φανερώνεται αμέσως όποιος τόχει
έτοιμο μέσα του το Ναι, και λέγοντάς το πέρα
πηγαίνει στην τιμή και στην πεποίθησί του.
Ο αρνηθείς δεν μετανοιώνει. Αν ρωτιούνταν πάλι,
όχι θα ξαναέλεγε. Κι όμως τον καταβάλλει
εκείνο τ' όχι -το σωστό- εις όλην την ζωή του.

Όποιος θέλει να διαβάσει περισσότερα δεν έχει παρά να επισκευτεί το:

http://cavafis.compupress.gr/index.htm

(Σχεδόν) πρώτη εγγραφή

Χαίρετε,

Σας καλωσορίζω στο Blog μου, το οποίο φιλοδοξώ να το ανανεώνω συχνά με ενδιαφέροντα (και συχνά ανορθόγραφα) κείμενά μου.

Αφορμή για τη δημιουργία του, ήταν η ζήλεια που ένοιωσα, όταν "έπεσα" πάνω στο Blog ενός πολύ καλού μου φίλου, με τον οποίο είχα να μιλήσω χρόνια! Ανοίγω και εγώ ένα Blog, για να πέφτουν επάνω του άνθρωποι, που θέλουν να επικοινωνήσουν μαζί μου, ή έστω να διαβάσουν όσα γράφω.

Η θεματολογία του δεν θα είναι συγκεκριμένη, απλά όταν θα είμαι στη κατάλληλη διάθεση, θα γράφω ότι θεωρώ εκείνη τη στιγμή ενδιαφέρον.

Το σχεδόν στον τίτλο της εγγραφής, κάνει νύξη στο προηγούμενό μου Blog, το οποίο ενημέρωνα σπανιώς.

Σας παραδίδω το Blog μου και είμαι πάντα διαθέσιμος (εκτός από όταν τρώω και παρακολουθώ το Θρύλο)

Βαγγέλης