Χρόνος

Τελειώνει ένα ημερολογιακό έτος και αρχίζει ένα άλλο. Αυτό από μόνο του δεν έχει σημασία, καθώς πιστεύω ο χρόνος, όπως τον ορίζουμε, είναι μια ανθρώπινη επινόηση, για πρακτικούς και μόνο λόγους.

Θα μου πείτε πως υπάρχει διότι βλέπουμε παντού τις συνέπειές του δηλαδή την εξέλιξη ή την φθορά των ατόμων και των πραγμάτων. Οι ρυθμοί αυτοί όμως είναι διαφορετικοί για κάθε άνθρωπο και εν γένει για κάθε οντότητα στη φύση, αρά υπάρχει υποκειμενικότητα.

Εκτός από τη εξέλιξη και τη φθορά , έχει κάποια σημασία το πέρασμα του χρόνου; Πιστεύω καμία, εκτός από την τήρηση των χρονοδιαγραμμάτων που έχουμε επιβάλλει στους εαυτούς μας.

Με λίγα λόγια, πιστεύω πως χρόνος, όπως τον έχουμε ορίσει, ουσιαστικά δεν έχει καμία σημασία.

2007: η ανασκόπιση μου

Σήμερα είναι η τελευταία ημέρα του 2007, το οποίο πέρασε τόσο γρήγορα που ούτε το κατάλαβα. Προσωπικά η ζωή μου άλλαξε σε μικρό βαθμό, και μπορώ να πω, ότι μου συνέβησαν περισσότερα καλά, παρά κακά σε αυτό το έτος.

Βέβαια όπως και οι υπόλοιποι έλληνες βιώσαμε κάποια γεγονότα που δύσκολα θα τα ξεχάσουμε:

1. Η ντροπή της πυρπόλησης του φυλακίου του Αγνώστου Στρατιώτη
2. Το ζήτημα του βιβλίου Ιστορίας της Στ Δημοτικού και η θετική κατάληξή του
3. Η πλέον υποτονικές εκλογές, που υποτίθετε ότι έχασε ο δικοματισμός (ενώ τα δύο κόμματα τα ψήφισαν περισσότεροι από 7 στους 10 ψηφοφόρους
4. Οι φωτιές σε όλη την Ελλάδα και ειδικότερα της Πελοποννήσου, με τις εικόνες αποκάλυψης, τις ανυπολόγιστες καταστροφές, τους δεκάδες νεκρούς, και τις συνέπειες που σίγουρα θα βιώνουμε για πολλά χρόνια

Το κοντέρ λοιπόν θα γράψει ένα ακόμα έτος, και τυπικά θα είμαστε ένα χρόνο γηραιότεροι. Η αλλαγή όμως του έτος από μόνη της, δεν σημαίνει τίποτα, είναι στο χέρι μας να της δώσουμε ουσία.

Χρόνια πολλά σε όλους!

Χρήστος Γιανναράς για το Οικολογικό πρόβλημα

Παραθέτω ένα απόσπασμα από άρθρο του κ.Γιανναρά στην Καθημερινή, το οποίο το θεωρώ καταπληκτικο. (ολόκληρο το άρθρο εδώ)

"Για να αντιμετωπιστεί το οικολογικό πρόβλημα πρέπει να αλλάξει (αν προλάβει) το πολιτιστικό «παράδειγμα». Και αυτή η αλλαγή δεν είναι του χεριού μας, δεν μεθοδεύεται. Θα γεννηθεί η αλλαγή όταν μεταβληθούν οι προτεραιότητες των αναγκών μας, η ιεράρχηση των αναγκών μας. Οι πολιτισμοί δεν προκύπτουν από την εμπέδωση (ή την επιβολή) «ιδεωδών», «αξιών», «υψηλών στόχων», γεννιούνται από τις ανάγκες: ποια είναι πρώτη μας ανάγκη, ποια δεύτερη. Θα προστατέψουμε αποτελεσματικά τη φύση όταν πρώτη κοινή μας ανάγκη και χαρά θα είναι ο σεβασμός της φύσης, η σχέση με τη φύση, όχι η υποταγή της στις εγωκεντρικές μας ορέξεις, όχι η κατανάλωση της φύσης.

Εναν πίνακα ζωγραφικής κάποιος (υποθετικός) ανίδεος τον βλέπει μόνο σαν χρηστικά υλικά: τελάρο και μπογιατισμένο μουσαμά. Πρέπει να φτάσει ο ανίδεος να αναγνωρίσει στον πίνακα εικαστικό λόγο μοναδικό, ανόμοιο και ανεπανάληπτο: την προσωπκή ετερότητα και αμεσότητα παρουσίας του καλλιτέχνη. Τότε θα σεβαστεί με δέος τον πίνακα – έτσι θα σεβαστεί και ο άνθρωπος τον κόσμο."

Κάγκουρας: η ετυμολογία

Μια από τις αγαπημένες μου λέξεις, που έμαθα στη Θεσσαλονίκη, αποκαλύπτεται:

Από ένα e-mail που έλαβα σήμερα.

«ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ!!! Αποκαλύπτουμε την ετοιμολογία του όρου «κάγκουρας»!!! Αρχικά ξεκίνησε από τους τύπους που παρακολουθούν τις κόντρες και από το κρύο αναγκάζονται να βάλουν τα χέρια στις τσέπες, παίρνοντας μια σκυφτή στάση. Χοροπηδούν για να ζεσταθούν, θυμίζοντας τα συμπαθή μαρσιποφόρα καγκουρό.»

Το όνειρο της πτήσης

Σας σήμερα, το 1903 πραγματοποιήθηκε η πρώτη πτήση αεροσκάφους με δική του μηχανή. Από τότε η εξέλιξη του είναι ραγδαία. Έκανε τον πλανήτη μια γειτονιά, μηδενίζοντας τις αποστάσεις, αλλά σκότωσε και εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους, όταν χρησιμοποιήθηκε σαν όπλο.

Λατρεύω τα αεροπλάνα από μικρό παιδί...

Ένας ακόμα ηρώας έφυγε άδικα.

Ένας ακόμα πιλότος μας έπεσε την ώρα του καθήκοντος, υπερασπιζόμενος τα γκεμισμένα τείχη της χώρας μας. Επιτελώντας ένα όμορφο μα και πού επικίνδυνο λειτούργημα, έφυγε πάνω στη νιότη του.

Πάντα θαύμαζα/ζήλευα τους πιλότους, καθώς από μικρό παιδί αγαπώ τα αεροπλάνα. Πιστεύω επίσης, πως η συγκεκριμένη ομάδα ανθρώπων, κάνει το καθήκον της όντας κακοπληρωμένη και χωρίς την δέουσα αναγνώριση. Αποτελούν δηλαδή, μια φωτεινή εξαίρεση στη χώρα των πρεζεμπόρων, των πολιτικάντιδων, των καταχραστών και των κάθε λογής βολεμένων.

Αντίο φίλε και σε ευχαριστώ.

Προγαμιαίο...kick boxing!

Ένα από τα πράγματα που σταμάτησα όταν παντρεύτηκα είναι και το kick box, αφού στο νέο τόπο κατοικίας μου δεν έχω κοντά κάποια σχολή (και επειδή είμαι τεμπέλης!)

Όταν το ανέφερα αυτό στη δουλειά, ένας συνάδελφος πέταξε την ατάκα της χρονίας:

"Ο Βαγγέλης έκανε προγαμιαίο Kick boxing!"

Άλεξ σου αξίζουν συγχαρητήρια! Είπες την ατάκα της χρονιάς!

Ησυχία παρακαλώ...

...διότι

Χλιδάνεργοί

Με αφορμή δημοσίευμα της Καθημερινής αλλά και ένα σχετικό e-mail που κυκλοφορεί, θα ήθελα και 'γω να εκφράσω τους προβληματισμούς μου, αναφορικά για τους χλιδάνεργους.

Η καινοφανής αυτή κατηγορία αποτελείται από νεαρά άτομα (25-30 ετών) που έχουν τελειώσει τις σπουδές τους, είναι άνεργα μεν αλλά με αρκετά πολυέξοδο τρόπο ζωής. Επιθυμούν μια εργασία καλοπληρωμένη και με αντικείμενο το οποίο να καλύπτει τα ενδιαφέροντά τους και για αυτό δεν βρίσκουν εύκολα δουλειά. Τόσο το e-mail όσο και το άρθρο, αναφέρονται σε χαρακτηριστικά παραδείγματα, τα οποία περιγράφουν άτομα που ανήκουν στη συγκεκριμένη κατηγορία, των οποίων η στάση ζωής αποτελεί πρόκληση στη πλειονότητα των συνομιλήκων τους.

Δεν αμφιβάλλω ότι η συγκεκριμένη κατηγορία υπάρχει, όμως είναι αριθμητικά ασήμαντη, σε σχέση με αυτή των νέων ανθρώπων πως περιγράφονται ως η «γενιά των 700€». Οι νέοι άνθρωποι, που ενώ έχουν τις σπουδές και τα τυπικά προσόντα, εργάζονται με μισθό που δεν υπερβαίνει τα 700€, γράφουν εκατοντάδες ώρες απληρωτής υπερωριακής εργασίας και έχουν το μόνιμο άγχος της απόλυσης.

Από την ανάγνωση των παραπάνω έχω τα εξής ερωτήματα:Αποτελούν οι χλιδάνεργοι, η αιτία της ανεργίας; Υπάρχει υπεπροσφορά νέων με πολλά τυπικά προσόντα, που τους καθιστούν ακριβούς στου εργοδότες αρά πρέπει οι επίδοξοι εργαζόμενοι να αρχίσουν τις εκπτώσεις; Μήπως η προβολή τους, είναι μια προσπάθεια ενθάρυνσης των νέων εργαζομένων να συνεχίσουν να εργάζονται με τις ίδιες συνθήκες;

Οι καιροί είναι περίεργοι και ίσως πρέπει να είμαστα κάπως πιο υποψιασμένοι...

Μετακόμιση

Την εβδομάδα που μας πέρασε, άλλαξε ο τόπος εργασίας μου, καθώς μετακομίσαμε σε νεότερο και βελτιωμένο κτήριο. Στο προηγούμενο, πέρασα 4 περίπου χρόνια, κατά το οποία έμαθα πολλά, μερικά από αυτά άπό παθήματα! Ελπίζω στο καινούργιο να αποκτήσω περισσότερες και καλύτερες εμπειρείες.

Μια λεπτομέρεια: μισω τις μετακομίσεις και το χάος που επιφέρουν (βλ. φώτο)

Saxon: We came here to rock

Αν και το νόημα είναι ξεκάθαρο και απλό, ο καθένας μας το ερμηνεύει και το προσαρμόζει ανάλογα στη ζωή του...

We didn't come for their sympathy
We didn't come for their soul
We didn't come for their bigotry
We didn't come for their gold
We never said we were perfect
We'll lay it on the line
They can stick their censorship
Where the sun don't shine

We came here to rock
We came here to rock
We came here to rock
We came here to rock

We didn't come for their apathy
We didn't come for their lies
We didn't come for their strategy
We didn't come for their wives
Don't tell us how to run our lives
We know what's right and what's wrong
They're just a bunch hypocrites
We came for one thing alone

[We Came Here To Rock Lyrics on
http://www.lyricsmania.com/]
We came here to rock
We came here to rock
We came here to rock
We came here to rock (came here to rock)

We didn't come for bureaucracy
We didn't come for their views
We don't need their mentality
We don't need their abuse
We've never worshipped the devil
That's just another lie
We just wanna have some fun
Some fun before we die

We came here to rock
We came here to rock
We came here to rock
We came here to rock

Στη γωνία...

Ένας από τα πράγματα που με έμαθαν οι προπονητές μου, είναι στο ρινγκ να μην με κλείνει ο αντίπαλος στη γωνία.

Αν και πιστεύω πως δεν πρέπει να έχω παράπονο από τη ζωή μου, είναι αρκετές οι φορές τώρα τελευταία, που νομίζω πως έχω κλειστεί στη γωνία. Ο τρόπος απεγκλωβισμού: ένα ξαφνικό χτύπημα και φεύγεις...

Δευτέρα

Πρωϊ Δευτέρας, και έχω μια εβδομάδα δουλειάς. Για άλλο ένα πενθήμερο, θα μετρώ αντίτροφα τις ώρες μέχρι το βράδυ της Παρασκευής. Και ο χρόνος περνά...

Αντίχριστος είναι εδώ!!!

Σας κάνω απόψε μια συγκλονηστική αποκάληψη! Ο Αντίχριστος έχει κάνει την εμφάνισή του στην Ελλάδα και συγκεκριμένα σε στρατόπεδο τεθωρακισμένων!!! Αυτό τουλάχιστον υποστήριξε αυτόπτης μάρτυρας που υπηρετήσαμε μαζί.

Ας τα πάρουμε από την αρχή: Μια νύχτα, κατά την διάρκεια της θητεία μου, ήμουν δεκανέας αλλαγής, δηλαδή ο τύπος που παίρνει χέρι-χέρι τους σκοπούς και τους πηγαίνει στη σκοπιά τους. Έπρεπε λοιπόν, να ξυπνώ ανά δύο ώρες για να κάνω το δρομολόγιο.

Ενώ λοιπόν κοιμόμουν με ξυπνά, λίγο πριν την καθορισμένη ώρα ο θαλαμοφύλακας (αυτός που προσέχει τους θαλάμους όσο οι υπόλοιποι κοιμούνται. Ξύπνα Βαγγέλη, ο Γιάννης Τ. είναι στην Ίλη (έτσι λένε το λόχο στα Τεθωρακισμένα). Εννοείται πως ο φύλος μας έπρεπε να είναι στη σκοπιά του. Για να γλυτώσουμε από μπελάδες, ετοιμάζομαι στα γρήγορα, ξυπνώ τους σκοπούς, ώστε να γίνει η αλλαγή.

Καθώς είμαστε έτοιμοι να φύγουμε, μας σταματά ο Γιάννης, λέγοντας στο θαλαμοφύλακα (ο οποίος ήταν σειρά του): "Κώστα, πίσω από το standard, είναι ο Ματραγιάν! Μην του κάνεις το σταυρό, το φορά στο λαιμό του. Πες του ότι είσαι από την Τριανδρία!" Πριν προλάβω να ζητήσω εξηγήσεις, ο Κώστας μου κάνει νοήμα και καταλαβαίνω ότι ο Γιάννης είναι ελαφρώς..."φτιαγμένος".

Τελικά η αλλαγή (των σκοπών) έγινε χωρίς άλλα παρατράγουδα και ούτε γάτα, ούτε ζημιά. Και κατά τη διάρκειά της κατάλαβα τι είχε γίνει: ο Γιάννης είχε υπηρεσία στον όρχο που γίνοντας η συντήρηση των αρμάτων, όπου εκεί ήταν παρκαρισμένο το άρμα περισυλλογής (Leopard 1 standard). Πριν τη σκοπιά του είχε διαβάσει σε ένα περιοδικό (Max ή Nitro) για το Μετρέγια, που για πολλούς είναι ο Αντίχριστος. Εκεί, υπήρχε μια εικόνα του να φορά σταυρό...

Την επόμενη μέρα, ο Γιάννης δεν ήθελε να πει τίποτα για το περιστατικό, μάλιστα κάθισε και ξαναδιάβασε το άρθρο προσεκτικότερα. Και έτσι δεν διαλευκάνθηκε όλο το μυστήριο: γιατί να φοβηθεί ο Μετρέγια την Τριανδρία!

Ωδή στο Mp3 player μου

Θεωρώ τη μουσική κάτι αρκετά σημαντικό στη ζωή μου, όμως για διάφορους λόγους, δεν ακούω όση θα ήθελα. Όμως ένα gadgetακι που αγόρασα το Φεβρουάριο βοηθά αρκετά την κατάσταση: μιλάμε για ένα mp3 player της Samsung με ένα Gb μνήμη (λίγη νομίζω). Με αυτό το μαραφέτι:

• έχω μουσική υπόκρουση το πρωϊ όταν πηγαίνω στο γραφείο (συνηθώς κάτι δυνατό για να ξυπνάνε τα αίματα π.χ. Reign in Blood των Slayer, αυτή την εποχή)
  
• έχω παρέα στη δουλειά (μετά τις 18:00),
  
• ηρεμώ στο δρόμο της επιστροφής (είτε ακούγοντας κάτι ακραίο όπως Motorhead, είτε κάτι ασυνήθιστο όπως το soundrack του Vampyros Lesbos*)
  
• και με νανουρίζει όταν πάω να κοιμηθώ (συνήθως ακούω podcasts)

Είναι να μην λατρεύεις την τεχνολογία!**

*Γερμανική soft πορνό ταινία των αρχών του 70
**Όχι στο σύνολό της, υπάρχουν και τα μηχανήματα του διαβόλου, όπως το ηλεκτρικό σκουπάκι της γυναίκας μου!

Writer's Block!

Ξεκίνησα το blog αυτό με τη φιλοδοξία να το ενημερώνω τακτικά. Το τελευταίο μήνα, όμως έχω στερέψει από έμπνευση (αυτό που συγgραφείς αποκαλούν writer's block). Φοβάμαι πως δεν έχω να πω τίποτα να γράψω, ίσως επειδή η ζωή μου είναι πολύ βαρετή. Περιμένω λοιπόν, την έμπνευση!

Ζωάκια

Ανέβασα μερικές φωτογραφίες, με θέμα τα γατάκια και τα σκυλάκια που έχουν οι γονείς μου στην Εύβοια.

Όταν έχεις έμπνευση...

Είμαι ορθολογιστής, τουλάχιστον αυτό πιστεύω. Προσπαθώ οι επιλογές μου να γίνονται ύστερα από λογικές διεργασίες και να μην επιρρεάζονται στο μέτρο του δυνατού από συναισθηματισμό. Μερικές φορές όμως έχω προσθήματα, που καμιά φορά, επαληθεύονται.

Είμαι οπαδός του Ολυμπιακού και ως γνωστό η ομάδα μου δεν είχε πετύχει εκτός έδρας νίκη στο Champions League, κάτι που πέτυχε την προηγούμενη Τετάρτη (3/10/2007). Το πρωϊ εκείνο είχα προαίσθημα ότι αυτή τη φορά θα τα καταφέρουμε. Συζητώντας το με ένα συνάδελφο, το Στέλιο, αποφασίαμε να το παίξουμε στο στοίχημα (στοιχηματίζω σπανίως, περίπου μια φορά το χρόνο), "επενδύοντας" από 10€. Δεν θελήσαμε να το παίξουμε μόνο του και εγώ είχα άλλο ένα προαίσθημα για Χ στον αγώνα Λάτσιο - Ρεάλ. Ο συνάδελφος διαφωνούσε και επέμενε στο διπλό της Σαχτάρ. Τελικά επιλέξαμε μια "λογική" λύση: το διπλό της Μίλαν.

Το βραδάκι της Τετάρτης, ο Θρύλος νίκησε για πρώτη φορά εκτός κάνοντας εμάς τους γαύρους ευτυχισμένους. Τα άλλα αποτελέσματα όμως...

Η Ρεάλ έφερε το Χ, όπως και η Σαχτάρ το διπλό. Η Μίλαν όμως έχασε...

Τελικά όταν έχει εμπνευση δεν πρέπει να ακούς κανένα: άκουσα το Στέλιο και δεν έπαιξα το Χ της Ρεάλ, με άκουσε ο Στέλιος και δεν παίξαμε τη Σαχτάρ. Αποτέλεσμα: 0!

Ποτέ λοιπόν μην αγνοείς τις εμπνεύσεις σου!

Σαολινιές!!!!

Μια από τις καλοκαιρινές παιδικές μου αναμνήσεις είναι το θερινό σινεμά. Ήταν βεβαίως, κάπως παρακμιακό, σπάνια έπαιζε ταινίες της ίδιας χρονιάς, αλλά είχε ένα μοναδικό πλεονέκτημα. Ήταν το μοναδικό στη περιοχή.

Κάθε καλοκαιρινή τρίτη, το πρόγραμμα είχε "Καράτε", δηλαδή μια ταινία θέμα σχετικό με το Kung fu. Το συγκεκριμένο είδος άνθισε στη δεκαετία του 70 , μετά τις επιτυχίες του αξεπέραστου Bruce Lee. Δεκάδες ταινίες, γυρισμένες σε στούντιο της ασίας, εξιστορούσαν τις περιπέτειες ηρωϊκών μαχητών, οι οποίοι κάνοντας κινήσεις που αψηφούσαν τους νόμους της φυσικής, αντιμετώπιζαν υπεράριθμούς και συχνά οπλισμένους αντιπάλους, μόνο με την ικανότητά τους στο ξύλο! Παρακολουθούσαμε τις ταινίες αυτές με θαυμασμό για τους ήρωες, επιχειρώντας μετά να μιμηθούμε τις κινήσεις τους, και πιστεύαμε πως η γνώση μιας πολεμικής τέχνης ήταν κάτι το θεϊκο.

Ένα από τα από τις παρενέργειες του να μεγαλώνεις, είναι ότι βλέπεις με διαφορετική ματιά, πράγματα, που ως παιδί τα θαύμαζες. Στην εφηβεία πλέον, όταν με το ηρωϊκό φορητό video του Γιώργου (νυν κουμπάρος μου), μαζί με την παρέα παρακολουθούσαμε άπειρες ταινίες, και αυτές με θέμα το kung fu ήταν από αυτές που προτιμούσαμε, ειδικά αυτές με θέμα τους μοναχούς σαολίν. Όχι όμως για να θαυμάσουμε τα κατορθώματά τους αλλά για να γελάσουμε.

Οι μοναχοί αυτοί δημιούργησαν το kung fu, για να υπερασπιστούν τις μονές τους. Πρόκειται ένα εντυπωσιακό είδος πολεμικής τέχνης, το οποίο όταν το εξασκούν οι συνεχιστές των μοναχών σε αφήνει άφωνο. Όμως οι σχετικές ταινίες είναι άλλο πράγμα...

Τα σενάρια τους ακολουθούν πάντα το μοτίβο: ο καλός (ή σπανιώτερα οι καλοί) τρώνε το ξύλο του σατανά από τους κακούς, οι δάσκαλοί τους (σεβάσμιοι γέροντες που παλέυουν σαν εικοσάχρονοι με φρυδάρες ως το πάτωμα) δολοφονούνται από τους κακούς, τους κλέβουν τις ταμπέλες ,και για να εκδικηθούν προπονούνται με πάντα περιέργους τρόπους, για να σπάσουν στο τέλος, τα παϊδια των κακών.

Οι διάλογοι είναι υποτυπώδεις (π.χ.Ερ:χτύπησαν το δάσκαλο στο βουνό,πάμε; Απ: πάμε), τα ηχητικά εφέ ξεκαρδιστικά, οι σκηνές μάχης δεν ακολουθούν τους νόμους της φυσικής (και την κοινή λογική εν γένει) και οι μέθοδοι προπόνησης παραπέμπουν σε ψυχοπαθείς. Εκεί όμως που οι ταινίες δίνουν ρέστα είναι ο τρόπος που μάχονται οι κακοί: μεταμφιεσμένοι σε χαλιά, κάνοντας εμετό, απομυζώντας παρθένες και ότι μπορεί να φανταστεί ο ανθρώπινος νους.

Επιτομή των ανωτέρω αποτελεί η δημιουργία "Νίντζα ο κυνηγός" με ήρωες βέβαια σαολίν και κακούς τους νίντζα (και ένα τύπο με φρυδάρες). Αξίζει να το δείτε....

Κλείνω με ένα ποίημα της εποχής εκείνης:

Ανατολίτες άρρωστοι, και 'σεις τρελοί κινέζοι,
άλλη ταινία Σαολίν το σινεμά δεν παίζει.
Η σαολίν παραγωγή δεν έχει ποια τα φόντα.
Γι' αυτό και οι ιδιοκτήτες τους, το γύρισαν στην τσόντα!

Φθινόπωρο...

Το φθηνόπωρο είναι μελαγχολική εποχή. Σημαίνει το τέλος του καλοκαιριού και τον ερχομό του χειμώνα. Εγώ μελαγχολώ πάντα, όταν τύχει να βρεθώ σε κάποια παραλία τέτοια εποχή, ειδικά το ηλιοβασίλεμα. Γενικά, θυμάμαι εποχές της ζωής μου που πέρασαν...

Τράβηξα αυτή τη φωτογραφία από την παραλία Αμμουδία, η οποία είναι στις εκβολές του Αχέροντα. Πιστεύω, απεικονίζεται, η ομορφία της εποχής και τη νοσταλγία για τη προηγούμενη.

Πάργα

Ένα από τα ομορφότερα μέρη που έχω δει στη ζωή μου είναι η Πάργα. Μια μικρή παραθαλλάσια πόλη της Ηπείρου, που συδυάζει την γραφική ομορφιά ενός νησιού, και το πράσινο της ηπειρωτικής Ελλάδας. Είναι στη μέση περίπου της δραδρομής Πρέβεζα - Ηγουμενίτσα, κατά την οποία συναντάς αρκετές εκπληκτικές παραλίες!

Πέρασα εκεί μόλις τέσσερις ημέρες, όμως θα την επισκεφτώ στο μέλλον για περισσότερες.

Αποτελέσματα Εκλογών

Με πάνω από το 50% των ψήφων καταμετρημένους, φαίνεται ότι η ΝΔ κερδίζει τις εκλογές, με μειωμένη κοινοβουλευτική δύναμη. Αντίθετα, το ΠΑΣΟΚ ηττήθηκε, και αναμένονται εξελίξεις.

Έχουμε πλέον, πέντε κόμματα στη βουλή, με το ΚΚΕ και το ΣΥΡΙΖΑ ενισχυμένο, ενώ το ΛΑΟΣ μπαίνει για πρώτη φορά στη βουλή.

Παρά τη σχετική φιλολογία, ο δικοματισμός σε μεγάλο βαθμός έμεινε αλώβητος, καθώς 8 στους 10 έλληνες επέλεξαν το γνωστό δίπολο.

Μέσα στην τετραετία που έρχεται, θα πρέπει να επιλυθούν σημαντικά προβλήματα (βλέπε ασφαλιστικό) και η στάση των κομμάτων αναμένεται με ενδιαφέρων.

Προσωπικά, δεν περιμένω σημαντικές αλλαγές, λίγο πολύ, γνωρίζω τι να περιμένω. Ελπίζω στο να διαψευστώ.

Τέλος, ως στατιστικός (η στατιστικολόγος), πανηγυρίζω για την επιτυχία των Exit Polls!!!

Εκλογές και Θητεία

Έμεινα έκπληκτος όταν έμαθα, πως μετά από υπουργική απόφαση, χορηγήται 15νθήμερη (!) εκλογική άδεια , στους νεοσύλλεκτους του Ναυτικού και της Αεροπορίας. Οι νεοσύλλεκτοι του Στρατού Ξηράς θα πάρουν κανονικά τις 2-3 ημέρες που προβλέπει ο νόμος.

Ποιος είναι ο λόγος, που υπάρχει αυτή η αδικία; Μήπως η θητεία στο Στρατό Ξηράς είναι πιο άνετη και εν' λόγω νεοσύλλεκτοι πιο αραχτοί;

Η προσωπική μου άποψη για την απόφαση αυτή είναι η εξής: το ποσοστό των παιδιών των καλών και προνομιούχων οικογενειών που υπηρετεί στο ΣΞ είναι σημαντικά μικρότερο. Οι βυσματούχοι προτιμούν την ΠΑ και ΠΝ και μάλιστα εντοπίζουν τις μονάδες και τις θέσεις για τάνετη θητεία. Με την υπουργική απόφαση, επικυρώνεται η αδικία εις βάρος όσων υπηρετούν στον ΣΞ.Η ενέργεια αυτή υποβαθμίζει περισσότερο τη θεσμό της θητείας.

Προσωπικά, πιστεύω πως ως πολίτες πρέπει να απολαμβάνουμε τα δικαιώματά μας αλλά και να εκπληρώνουμε τις υποχρεώσεις μας απέναντι στο κοινωνικό σύνολο. Όποιος αθετεί τις υποχρεώσεις του είναι παράσιτο. Αυτός που δεν θέλει να εκπληρώνει τις υποχρεώσεις του,πρέπει να μην έχει και δικαιώματα.

Όπως έχει καταντίσει η θητεία δεν εξυπηρετεί τίποτα: ουσιαστική εκπαίδευση και πειθαρχία δεν υπάρχει και το στράτευμα δεν είναι αξιόμαχο. Άρα πρέπει να αποφασίσουμε αν θέλουμε ένοπλες δυνάμεις αξιόμαχες ή όχι. Πιστεύω πως η γεωπολιτική μας θέση, επιβάλλει την ύπαρξη ενός ισχυρού στρατού τόσο για την υπεράσπιση της χώρας απέναντι σε εξωτερικούς έχθρους όσο εσωτερικές απειλές (π.χ. οι πρόσφατες πυρκαγές). Δεν έχουμε την πολυτέλεια να έχουμε ένα μικρό στράτευμα, αποτελούμενο μόνο από επαγγελματίες, άρα η υποβάθμιση του θεσμού είναι εις βάρος της χώρας.

Δουλειά - Σπίτι

Κάθε μέρα η ίδια διαδικασία: σπίτι - δουλειά και πάλι σπίτι. Ξοδεύω το μεγαλύτερο τμήμα της ημέρας στην εργασία μου, όπως και την περισσότερη ενέργεια μου. Προσπαθώ να είμαι τέλειος ως εργαζόμενος παραμελώντας τους άλλους ρόλους μου: σύζυγος,φίλος, συγγενής...

Ξεκινώ την εβδομάδα, προσμένοντας το σαββατοκύριακο, το οποίο περνά με τη σειρά του.

Και έτσι περνούν τα χρόνια...

Νέα σχολική χρονιά

Άλλη μια σχολική χρονιά ξεκινά αύριο,. Τέρμα οι διακοπές και ουσιαστικά από την άλλη Τρίτη (εκλογές βλέπετε) αρχίζουν τα "βάσανα".

Το κακό είναι ότι τα παιδιά δεν γνώριζουν πως ανεξάρτητα πόσο τους αρέσει ή όχι το σχολείο, θα νοσταλγήσουν στο μέλλον αυτή τη περίοδο.

Θυμάμε το πρώτο Σεπτέμβρη που είχα τελειώσει το σχολείο. Ήμουν στην Εύβοια την Δευτέρα που ξεκινούσαν τα σχολεία. Το πατρικό μου είναι κοντά στο σχολείο, και έτυχε να ακούσω το πρώτο κουδούνι της νέας σχολικής χρονιάς. Δεν θα ξεχάσω την έντονη στεναχώρια μου, όταν κατάλαβα πως δεν θα γυρίσω πλέον πότε σε σχολική τάξη (ως μαθητής τουλαχιστον).

Μόλις μια εβδομάδα πριν από τις εκλογές

Την Κυριακή που μας έρχεται έχουμε εκλογές. Είναι η πλέον υποτονική προεκλογική περίοδος που έχω ζήσει. Βέβαια, καθοριστικό ρόλο έπαιξε και η συμφορά των πυρκαγιών. Θα υπάρξει ουσιαστική αλλαγή στη πορεία της χώρας; Κατά την άποψή μου, όχι...

Τι να ψηφίσω;

Η πρόσφατη καταστροφή που έπληξε τη χώρα μας, ώθησε πολλούς συμπολίτες μας στην αμφισβήτηση του δικομματισμού. Μια απόψη που ακούγεται είναι ότι ένας τρόπος ώστε να τιμωρηθούν τα δύο μεγάλα κόμματα είναι να μην προκύψει αυτοδύναμη κυβέρνηση.

Δεν εστερνίζομαι την άποψη αυτή: αν τελικά προκύψει κυβέρνηση συνεργασίας αυτή θα είναι σχετικά βραχύβια, με αποτέλεσμα πρόωρες εκλογές, με όσες αρνητικές συνέπειες συνεπάγονται. Μη ξεχνάμε τα θέματα που έχει να λύσει η επόμενη βουλή (π.χ. ασφαλιστικό)
Πιστεύω πως το πολιτικό μας σύστημα (πολιτικοί και πολίτες) δεν είναι ώριμο ακόμα για τέτοιες μορφές διακυβέρνησης. Δεν έχω πεισθεί πως μπορεί να υπάρξει αποτελεσματική συνεργασία ανάμεσα στα κόμματα, χωρίς να δηλητηριάζεται από κομματικές σκοπιμότητες.

Οι συσπειρώσεις των οπαδών των δύο κομμάτων θα μεγιστοποιηθούν εν' όψη της κάλπης. Η μεγάλη πλειονότητα των συμπατριωτών μας δεν αλλάζει κόμμα, όπως δεν αλλάζει ομάδα, το οποίο θα έχει ως συνέπεια άλλη μια αυτοδύναμη κυβέρνηση

Ελπίζω σε μια πεντακομματική βουλή (δεν ψηφίζω ούτε ΝΔ, ούτε ΠΑΣΟΚ), όπου τα μικρότερα κόμματα θα έχουν ενεργό και δημιουργικό αντιπολιτευτικο ρόλο και με την αρωγή των ΜΜΕ, θα έχουμε ένα ευρύ φάσμα απόψεων.

Ακόμα όμως και στο πλάισιο του δικομματισμού, μπορούν να γίνουν αλλαγές με την βοήθεια μας. Όσοι από εμάς, προτιμήσουν τα δύο κόμματα, οφείλουν να δώσουν το σταυρό τους, με κριτήρια την δυνατότα προσφοράς του υποψηφίου και όχι το ατομικό συμφέρον. Αν και το δέλεαρ μιας ατομικής εξυπηρέτησης είναι αρκετά μεγάλο, μακροπρόθεσμα το κοινό καλό θα έλθει με την επιλογή των αρίστων. Πιστεύω πως σε όλους τους πολιτικούς χώρους υπάρχουν άξιοι άνθρωποι με διάθεση προσφοράς

Σεπτέμβριος!!!

Πάει το καλοκαίρι , τουλάχιστον ημερολογιακά. Σιγά, σιγά όλοι οι κατεργάρηδες γυρνούν στους πάγκους τους, έτσι τουλάχιστον μαρτυρά η σημαντικά αυξημένη κίνηση στους δρόμους.

Θυμάμαι, όταν ήμουν μικρός, ο ερχομός του φθινοπώρου σηματοδοτούσε το τέλος των τρίμηνων μαγικών διακοπών στην Ιστιαία. Άρχιζαν τα πρωτοβρόχια (τότε έβρεχε), η μέρα μίκραινε, και πλησιάζε η έναρξη της σχολικής χρονιάς. Το παιχνίδι και η ξενοιασιά κρατούσε μέχρι και το δεύτερο Σαββατοκύριακο του Σεπτέμβρη

Τη δεύτερη Κυριακή του Σεπτέμβρη, επιστράφαμε στην Αθήνα από την Εύβοια. Την δευτέρα που ξημέρωνε ήταν η πρώτη μέρα στο σχολείο και η χειμερινή περίοδος ξεκινούσε. Πάντα στο μυαλό μου ήταν οι επόμενες διακοπές και η επιστροφή στην Ιστιαία.

Πλέον οι διακοπές μου είναι μικρότερες, και σίγουρα όχι ξεγνοιαστες, ο καιρός δεν αλλάζει μέχρι τις αρχές του Νοέμβρη, ενώ το σχολείο είναι μια μακρινή ανάμνηση.

To λεξικό μου

Κάπου έχω ακούσει ότι η λεξιπλασία, δηλαδή να δημουργείς λέξεις, δεν είναι σημάδι πνευματικής υγίειας. Εγώ, που λέτε, έχω στο λεξιλόγιό μου κάποιες, τις οποίες δεν θα βρεί κανείς σε άλλα λεξικά. Είναι λέξεις που έχουν επινοηθεί είτε από 'μένα, είτε από άλλους. Ας τις γνωρίσουμε:

• Κάγκουρας: Νεαρής ηλικίας, οδηγός παπιού, με χαίτη, με φλαϊ μπουφάν, πίνει φραπέ, γουστάρει τσακωμούς και κόντρες. Μεταφορικά, ο κάφρος. Η λέξη είναι αρκετά διαδεδωμένη στη Θεσσαλονίκη
• Τάγκαλος: ο υπερθετικός βαθμός του κάγκουρα, ο υπερκάφρος
• Σαλαμαντράνης: παιχνιδιάρης σκύλος. Συνώνυμα: μπακαμπότας, καλότας
• Σουρουκούμπλαρα: χωριό, βορείως της μάνας του διαβόλου. Μη υπαρκτό χωριό και πολύ απομακρυσμένο
• Πυρηνικός: άτομο ατημέλητο, που ξημεροβραδιάζεται είτε παίζοντας rpg είτε μπροστά σε ένα υπολογιστή και βεβαίως είναι ακοινώνητο, με εξαίρεση τους άλλους πυρηνικούς. Τα συγκεκριμένα άτομα είναι μάλλον ραδιενεργά, εξ' ου και η ονομασία.
• Οβιδοσκάστης: τελείως ηλίθιο άτομο. Σε περίπτωση πολέμου, θα χρησιμοποιηθεί στο να σκάει τις εχθρικές οβίδες με το κεφάλι του (από εκεί και το όνομά του)
• Τιριτάγκας: παραφθορά του ντιγκιντάγκας (δηλαδή gay)
• Μπραζόγυφτος: ο γύφτος εις την δευτέρα
• Σαολινιά: ταινία με θέμα τις πολεμικές τέχνες, με πρωταγωνιστές μοναχούς σαολίν, γελοίο σενάριο, τελείως μη ρεαλιστικές σκηνές μάχης και άθλια μεταγλώτιση. Αν και δεν είναι ο σκοπός τους, βγάζουν αρκετό γέλιο!

Ελπίζω να σας φανούν χρήσιμες!

O μακρύς και επίπονος δρόμος

Σιγά, σιγά σβήνουν και οι τελευταίες πυρκαγίες που αφάνισαν τη χώρα και αρχίζει η χρονοβόρα διαδικασία της αποκατάστασης των ζημιών . Κανείς δεν γνωρίζει πότε θα τελειώσει και αν θα επιτύχει.

Πολύ γρήγορα, άρχισαν οι γενναιόδωρες προσφορές για την ανακούφιση των πυροπαθών, από μεγάλους οργανισμούς αλλά και άτομα. Το ποσό που συγκεντρώνεται θα είναι αρκετά μεγάλο. Το ζητούμενο είναι ο φορέας που θα το διαχειριστεί. Η διεύθυνση του, ανατέθηκε στον κο Μολυβιάτη, του οποίου το κύρος είναι κοινά αποδεκτό. Ελπίζω να δικαιώσει τις προσδοκίες για τη βέλτιση διαχείρηση των πόρων που συσσωρεύτηκαν. Θέλω να πιστεύω, πως σε περίπτωση αλλαγής της κυβέρνησης, το πρόσωπο που πιθανώς θα τον αντικαταστήσει ,θα είναι αναλόγου κύρους.

Δεν άργησαν και τα πρώτα παρατράγουδα: η "εξυπνάδα" που μας χαρακτηρίζει, ώθησε αρκετούς συμπατριώτες μας, είτε να λάβουν το επίδομα των 3.000 χωρίς να το δικαιούνται ή το εισέπραξαν περισσότερες από μια φορές. Τέτοιες συμπεριφορές και νοοτροπίες έχουν φέρει το δύσμοιρο τόπο μας σε αυτό το χάλι. Οι τοπικές κοινωνίες οφείλουν να εξευτελίσουν και όχι να επιβραβεύσουν όσους διαπράτουν τέτοιες ποταπές κλοπές.

Η ικανοποίηση άμεσων ανάγκων των πυροπαθών είναι ένα μικρό μέρος του έργου που πρέπει να γίνει. Η στήριξη των τοπικών οικονομιών και η ανάπτυξή τους είναι ζωτικής σημασίας, ώστε να μην αναγκαστούν οι ατυχείς συμπατριώτες μας να γίνουν πρόσφυγες μέσα στη χώρα τους.

Αυτό που θα χρειαστεί δεκαετίες, συνεχούς και επίπονης προσπάθειας, είναι η αποκατάσταση του φυσικού πλούτου. Με την συνδρομή των ειδικών επιστημώνων, πρέπει να καταρτιστεί ένα μακροχρόνιο πλάνο, το οποίο θα τηρείται από την εκάστοτε κυβέρνηση αλλά και την τοπική αυτοδιοίκηση.

Σε γενικές γραμμές, αυτές είναι οι κύριες κατευθύνσεις που πρέπει να ακολουθήσει η πολιτεία για να την αποκατάσταση των καταστροφών. Όμως η σημαντικότερη προσπάθεια πρέπει να γίνει στα μυαλά μας, η οποία δεν αφορά μόνο αυτή ή άλλες παρόμοιες καταστροφές: Πρέπει να γίνουμε ξανά ενεργοί πολίτες, να λειτουργήσουμε ως μέλη της κοινωνίας και όχι σαν αυτάρεσκες μονάδες. Να αγαπήσουμε την πατρίδα μας και όπου χρειάζεται το ατομικό συμφέρον να μπαίνει στην άκρη.Ως άτομα είμαστε ποσότητες αμεληταίες και ευάλωτες, ενώ ως κοινωνία είμαστε ικανοί να αποτρέψουμε κάθε καταστροφή αλλά και να αντιμετωπίσουμε τις συνέπειές τους.

Έμπρακτη συμπαράσταση

Μια από τις ελάχιστες θετικές πλευρές της τραγωδίας που έπληξε τη χώρα μας, είναι η ενεργοποίηση των ισχυρών οικονομικών παραγόντων. Οι τράπεζες ανακοίνωσαν πως θα συνδράμουν με αρκετά εκατομμύρια ευρώ, το ζεύγος Αγγελόπουλου 10 εκατομμύρια ευρώ και αφοί Αγγελόπουλοι 12 εκατομύρια ευρώ. Ελπίζω πως θα γίνει σωστή διαχείριση του πακτωλού των χρημάτων και θα ανακουφίσει έστω και μερικώς τους πληγέντες.

Από την άλλη πλευρά με στεναχωρεί η υστέρηση σε προσφορά της Εκκλησίας της Ελλάδος με μόλις 500.000 ευρώ. Περίμενα περισσότερα...

Ανάξιοι συνεχιστές

Κινδυνεύει ο αρχαιολογικός χώρος της Αρχαίας Ολυμπίας. Αν τελικά καεί θα έχουμε αποδείξει ότι δεν αξίζουμε να αποκαλούμαστε Έλληνες. Ακόμα και αν τελικά σωθεί, η καταστροφή που έχουμε επιφέρει στο τόπο μας, θα μας στιγματίζει αιώνια.

Ματωμένος ήλιος

Χθες το απόγευμα (επτά παρά δέκα) με φώναξε η γυναίκα μου στο μπαλκόνι. Ήθελε να μου δείξει τον ήλιο ο οποίος από τους καπνούς, δεν ξέρω από ποια από τις πυρκαγιές είχε κοκκινίσει (μένω στο Καματερό).

Προσπάθησα να φωτογραφίσω αυτό που είδα, γιατί ένοιωσα πως έβλεπα την Αποκάλυψη....

Αποκαλυπτικοί καιροί

Τα τελευταία χρόνια έχω την εντύπωση πως ζούμε σε αποκαλυπτικούς καιρούς. Ζούμε γεγονότα τα οποία ξεπερνούν την φαντασία. Ποιος θα περίμενε την καταστροφή που πλητεί τη χώρα μας; Τεράστιες εκτάσεις έχουν απανθρακωθεί, δεκάδες συμπατριώτες μας έχουν βρει φρικτό θάνατο, χιλιάδες άλλοι έχουν χάσει τις περιουσίες τους. Το χειρότερο όμως είναι ζημιά στο περιβάλλον, τις συνέπειες θα βιώσουμε τα επόμενα χρόνια.

Φυσικές καταστροφές είχαμε σε όλη την διάρκεια της ανθρώπινης ιστορίας. Όμως τόσο μεγάλες καταστροφές, οι οποίες προκαλούνται από ανθρώπινη δραστηριώτητα είναι προτόγνωρες.

Ο άνθρωπος προκαλεί δραματικές αλλαγές στο περιβάλλον, με ραγδαίους ρυθμούς. Ίσως στο κοντινό μέλλον, το ανθρώπινο είδος να απειληθεί άμεσα με εξαφάνιση, όπως τόσα άλλα είδη ζώων.

Η μόνη διέξοδος πιστεύω είναι η ριζική αλλαγή προτεραιοτήτων και αξιών. Όσο το κυνήγι του κέρδους αποτελεί την κύρια ενασχόληση, το μέτριο αποτίμησης όλων των αξιών είναι το χρήμα, και η ιδιωτία το κοινό χαρακτηριστικών όλων μας, τόσο το μέλλον μας θα γίνεται όλο σκοτεινότερο.

Οι πυρκαγιές και οι ευθύνες των πολιτών

Με αφορμή την εθνική καταστροφή που βιώνουμε αυτή τη στιγμή, τις συνέπειες των οποίων θα υποφέρουμε για τα επόμενα χρόνια, θα ήθελα να καταθέσω κάποιες απόψεις μου.

Τα τέσσερα χρόνια που έζησα ως φοιτητής στη Θεσσαλονίκη, είχα ένα συγκάτοικο,το Στάμο. Κατάγεται από ένα μικρό χωριό κοντά στο Πευκί και ήταν μέσα σε πευκοδάσος.

Τη περίοδο που ήμασταν φοιτητές (1991-95), κάποιο καλοκαίρι μια μεγάλη φωτιά έκαψε το δάσος που περιέβαλε το χωριό. Μου είχε κάνει τεράστια εντύπωση η αφήγηση του Στάμου για τη συμπεριφορά των συγχωριανών του.

Κατά τη διάρκεια τη θεομηνίας, ο ανδρικός πληθυσμός ήταν ντυμένος και στολισμένος στο... καφενείο του χωριού. Τί έκανε εκεί; Είχε στήσει καρτέρι στις τηλεοπτικές κάμερες. Εννοείται, πως κανείς δεν πήγε να παλέψει, ούτε καν για την περιουσία του.... Εκτός από χωράφια, σε πολλούς είχαν δωθεί τμήματα του δάσους για να βγάζουν ρετσίνι.

Όταν πέρασε η φωτιά, οι συμπολίτες μας ήταν απογοητευμένοι. Μόνο ένας τους βγήκε στην τηλεόραση. Τουλάχιστον, θα έπαιρναν αποζημιώσεις, μάλιστα ένας από αυτούς έλεγε με σιγουριά: Αυτό θα βοηθήσει το χωριό μας.

Έφτασε η ώρα των αποζημιώσεων και πήραν ψίχουλα...

Εμείς, οι πολίτες δεν πρέπει να τα περιμένουμε όλα από το κρατικό μηχανισμό, ο οποίος ταλανίζεται από δεκάδες προσβλήματα (έλλειψη χρημάτων, γραφειοκρατία, νοοτροπία δημοσίου, πολιτικές παρεμβάσεις). Οφείλουμε να είμαστε ενεργοί:

• Επαγρύπνιση για το έγκυρο εντοπισμού πυρκαγιών
• Συμμετοχή στη προσπάθεια κατάσβεσης, όπου δεν εμποδίζουμε
• Συνδρομή στη δημιουργία αντιπυρικών ζωνών
• Να μην πετάμε σκουπίδια-μπάζα στο δάσος
• Πρέπει τα μάτια μας να είναι 14 όταν εκδράμουμε μέσα στο δάσος
  
• Καταγγελία των εμπρηστών: στις μικρές κοινωνίες σε πολλές περιπτώσει γνωρίζουν τους εμπρηστές
• Καταγγελία των καταπατητών

Έχουμε δυνατότητες ως πολίτες, τις οποίες έχουμε ιερό καθήκων να ενργοποιήσουμε!

Εκλογές προ των πυλών

Ναί! Στις 16 Σεπτεμβρίου (ή Σεπτέμβρη) ο πολιτικός μας κόσμος θα υπακούσει στην λαϊκη βούληση και θα επιλέξει την κυβέρνηση της επόμενης τετραετίας (λέμε τώρα, δεν γνωρίζω κάποια κυβέρνηση που να την εξάντλησε).

Πιστεύω ακράδαντα πως ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα, η νέα κυβέρνηση, όποια και να 'ναι θα κάνει την Ελλάδα παράδεισο (όχι του Αμαρουσίου). Η ανεργία θα γίνει άγνωστη λέξη, ο πληθωρισμός θα γίνει αρνητικός, το βιωτικό μας επίπεδο θα ανυψωθεί στα ουράνια, θα παρουμε την Πόλη και ναι ο Θρύλος θα πάρει το Champions League. (μια μικρή δόση ειρωνίας δεν βλάπτει...)

Θυμάμαι παλαιότερες εκλογικές περιόδους, που έσφυζαν από πάθος, πλαστικές σημαίες, λαοθάλλασες σε προεκλογικές συγκεντρώσεις όπου οι οπαδοί μετρούσαν την επόμενη μερα ποιος αρχηγός την είχε πιο μεγάλη (την συγκέντρωση.) Το τρίπτυχο αποτελούσαν τα τρία Π

• Πάθος
• Πίστη
• Προσδοκία

Αυτή η προεκλογική περίοδος είναι πολύ ανάλατη: ελάχιστοι από εμάς ασχολούμαστε και ελάχιστοι από τους ελάχιστους που ακόμα πιστευούν και ασχολούνται πιστεύουν, προσδοκούν και παθιάζονται.

Αλλά και οι οι συνθήκες δεν είναι ευνοϊκές: σε λίγες μέρες θα συμβεί το μεγάλο ντέρμπι: Θρύλος εναντίων του προαιωνίου εχθρού του ΠΑΟ. Ποιος θα νοιαστεί για τα κόμματά μας, ενώ προσμένει την μονομαχία Λούα Λούα - Εντογιέ;

Η μεγάλη πλάκα είναι άλλη: υπάρχει το ενδεχόμενο την ημέρα των εκλογών να παίζουμε στο τελικό του Ευρωμπάσκετ. Ο Παπαλουκάς, ο Διαμαντίδης και ο Δράκος θα κλέψουν το ενδιαφέρων από το Γιώργο και τον Κώστα;

Η απαξίωση της πολιτικής στο κολοφώνα της!

Παρ' όλα αυτά οι πολιτικοί μας πρέπει να είναι ευχαριστημένοι που οι πολίτες δεν ασχολούνται με την πολιτική και ιδιωτεύουν: για την αν ασχοληθούν πολλοί από αυτούς θα χορτάσουν κλωτσιά....

H τουρκική έκδοση του Star Wars

Σήμερα θα σας παρουσιάσω ένα άγνωστο διαμάντι του παγκοσμίου κινηματογράφου με τίτλο: "Ο άνθρωπος που έσωσε τον κόσμο" ή όπως είναι ευρύτερα γνωστ;o "Turkish Star Wars".

Στις αρχές της δεκαετίας του 80, υπήρξε μια απαγόρευση εισαγωγής ταινιών από το εξωτερικό. Οι γείτονες που λέτε, έφτιαξαν δικές τους εκδόσεις ταινιών όπως το "Star Wars" και το "Indiana Jones" δανειζόμενοι, μάλιστα, σκηνές και τμήματα από τη μουσική επένδυση!

Πρωταγωνιστής είναι ένας πολύ γνωστός ηθοποιός ταινιών δράσης, ο οποίος πρέπει να φημίζεται για τις επιδόσεις του στην κλωτσοπατινάδα!

Η υπόθεση: Δύο τούρκοι πιλότοι, ύστερα από μια μάχη με διαστημόπλοια, βρίσκονται στην επιφάνεια ενός άγνωστου πλανήτη, που τα τοπία του θυμίζουν εκπληκτικά την Καππαδοκία. Εκεί θα παίξουν το ξύλο με λούτρινα τερατάκια, θα ερωτευθούν την τουρκική έκδοση της Καίτης Φίνου, θα γυμναστούν με μοναδικό τρόπο, θα κάνουν τούμπες σα το Λούα - Λούα και στο τέλος θα σώσουν το πλανήτη!

Σας παραθέτω αποσπάσματα που θα σας πείσουν:

1. Η προπόνηση (συνίσταται σε προπονητές ποδοσφαίρου)

2. Η τελική μάχη (που παλεύουν με κουκλάκια)

Στο You tube θα βρείτε και το trailer του νο2!

Η κατάρα της Δευτέρας!

Σήμερα ήταν μια από εκείνες της Δευτέρες, εκείνες που επαληθεύουν τους Νόμους του Μέρφυ, εκείνους που όταν τους διαβάζεις γελάς, και όταν εφαρμόζονται επάνω σου, χτυπάς το κεφάλι σου!

Ξεκίνησα το πρωϊ για τη δουλειά, γεμάτος άγχος για τα πέντε πράγματα που θυμόμουν ότι έπρεπε να κάνω. Φτάνοντας στο γραφείο και αφού έπινα το δεύτερο καφέ σαν νερό, ανακαλύπτω από τις σημειώσεις μου άλλα δύο (σύνολο επτά). Ένα τηλέφωνο και μερικά e-mail προσθέτουν άλλα τρία (σύνολο δέκα).

Όμως η ζωή είναι αυτό που σου συμβάινει όταν έχεις άλλα σχέδια.. Προκύπτει μια αναποδιά (η οποία σχεδόν πάντα σχετίζεται με κάποιο υπολογιστή), σου προστίθονται άλλα δύο θέματα, με τα οποία τρως τη μέρα σου, χωρίς να τα λύσεις 100%. Εννοείται ότι τα προηγούμενα δέκα δεν τα ακουμπάς καν!

Ιστιαία Ευβοίας

Όπως η πλειονότητα των Αθηναίων (τρομάρα μας), έτσι και εγώ δεν είμαι γνήσιος Αθηναίος. Μπορεί να γεννήθηκα και να μεγάλωσα στην Αθήνα αλλά η καταγωγή μου, τόσο από το σοϊ του πατέρα μου, όσο και της μητέρας μου είναι από την Ιστιαία.

Η Ιστιαία που λέτε, είναι μια κωμόπολη της Βόρειας Εύβοιας. Απέχει από την Αθήνα περίπου διακόσια χιλιόμετρα. Είναι προβάσιμη δια ξηράς, αν και το τμήμα του δρόμο μετά την Χαλκίδα έχει ουκ ολίγες στροφές, είτε με φέρρυ μπόυτ από την Αρκίτσα.

Μπορείς να θεωρηθεί παραθαλάσσια, καθώς οι παραλίες της απέχουν κοντά στα πέντε χιλιόμετρα. Σε απόσταση αναπνοής είναι:

• τα Λουτρά της Αιδηψού:γνωστή λουτρόπολη και εσχάτως έχει κάνει μπάσιμο στον συνεδριακό τουρισμό
• Πευκί: σχετικά γνωστό παραθεριστικό θέρετρο
• Ωρεοί: το επίνοιο της Ιστιαίας, όπου στο λιμανάκι υπάρχουν αρκετά καλά ουζερί

Οι γονείς μου έχουν επιστρέψει εκει, περίπου δώδεκα χρόνια και όποτε έχω την ευκαιρία τους επισκέπτομαι. Ειδικά το καλοκαίρι, το μέρος είναι ιδανικό για χαλάρωμα και μπάνια.

Η περιοχή είναι τουριστικά ανεκμετάλευτη, πιστεύω ενώ υπάρχουν δυνατότητες। Είναι αρκετά κοντά στην Αθήνα, (πόσο μάλλον αν φτιαχτεί επιτέλους ο παλιόδρομος), κάνοντας την ιδανική για ΣΚ.

Πως πάμε: Μέσω της Εθνικής Οδού Αθηνών - Λαμίας πηγαίνουμε στην Αρκίτσα (Αθήνα - Αρκίτσα: 150 χλμ.), και μέσω ferryboat στην Αιδηψό . Πληροφορίες για τα δρομολόγια: Αρκίτσα: 2233091121, Αιδηψός: 2226023330. Εναλλακτικά, η διαδρομή δια ξηράς, μέσω Χαλκίδας,

για όσους όμως αντέχουν τις (πολλές) στροφές...

Παραθέτω και δύο φωτογραφίες:

Θέα από το μπαλκόνι του πατρικού μου:

Ηλιοβασίλεμα στα Κανατάδικα (η κοντινότερη παραλία):

Χούλιγκανς!!!!!!!

Την δεκαετία του 80 υπήρξε άνθηση του ελληνικού κινηματογράφου, με έμφαση στα φέγοντα κοινωνικά ζητήματα. Αριστουργήματα, όπως οι "Φυλακές ανηλίκων", "Τσακάλια" και εννοείται οι "Χούλιγκανς" άφησαν βαθιά χαραγμένο το σημάδι τους στη μνήμη μας.

Βέβαια την εποχή που γυρίζονταν σόκαραν το φιλοθεάμων κοινό (τουλάχιστον τέτοια πρόθεσή είχαν). Σήμερα όμως η παρακολούθηση τους έχει άλλα αποτελέσματα.

Παραθέτω αποσπάσματα από την κορυφαία ταινία του είδους, τους "Χούλιγκανς". Τα σχόλια περισσεύουν

1.H αλήθεια είναι στους Sex Pistols!

2.H εξομολόγηση

Το τρελό λεωφορείο

Η καθημερινή μετάβαση στον χώρο εργασίας είναι συνήθως βαρετή και ψυχοφθόρα διαδικασία, ιδίως όταν γίνεται μέσω των δρόμων μιας μεγαλούπολης, όπως η Αθήνα. Με εξαίρεση τον Ηλεκτρικό σιδηρόδρομο και το Μετρό, η μετακίνηση γίνεται με κάποιο τροχοφόρο, το οποίο κινείται στους πηγμένους δρόμους. με ταχύτητα σαλιγκαριού.

Το καθημερινό αυτό μαρτύριο μπορεί να αυξάνει το άγχος και να δοκιμάζει τις αντοχές των νεύρων αλλά τουλάχιστον φαίνεται ακίνδυνο. Δυστυχώς αυτό μάλλον δεν ισχύει σε όλες τις περιπτώσεις.

Κάθε πρωϊ χρησιμοποιώ την Λεωφόρο Δημοκρατίας, με κατεύθυνση από Μενίδι προς τους Αγίους Αναργύρους, για να πάω στην εργασία μου. Το τμήμα της "Λεωφόρου" (με μια λωρίδα ανά ρεύμα, τρομάρα μας) από το Ίδρυμα Βρεφών "Μητέρα" μέχρι την διασταυρωση με την οδό των Αγίων Αναργύρων έχει φρικτή κίνηση. Αν βρεθείς εκεί μετά τις 8:30, οπλίσου με υπομονή.

Μια Τετάρτη του Ιουλίου (11η συγκεκριμένα), εγώ και η Σοφία (η γυναίκα μου) βρεθήκαμε εκεί με το αυτοκίνητό μας. Η ώρα ήταν εννέα παρά τέταρτο, και είχαμε αργήσει στις δουλειές μας. Συνήθως παρκάρουμε σε ένα δρομάκι παράλληλο με την πλατεία των Αγ.Αναργύρων και συνεχίζουμε με λεωφορείο.

Εννοείται είχε κίνηση, και κινούμασταν με την ίδια ταχύτητα με τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα. Η Σοφία αποφάσισε να κατέβει και να πάει στη στάση των λεωφορείων με τα πόδια, για να μην αργήσει περισσότερο...

Είχαν περάσει περίπου πέντε λεπτά, δεν είχα κινηθεί καθόλου, όταν άκουσα πίσω μου τον ήχο σύγκρουσης. Πριν προλάβω να γυρίσω το κεφάλι μου, βλέπω ένα τζιπ, να με προσπερνά από τα δεξιά ,κινούμενο δηλαδή στο πεζοδρόμιο. Ασταπιαία, συνέθεσα μια βρισιά, την οποία δεν εκστόμισα ολόκληρη ποτέ, διότι διαπίστωσα ότι το τζιπ το έσπρωχνε ένα διπλό λεωφορείο της ΕΘΕΛ.

Το συσσωμάτωμα λεωφορείου - τζιπ κυριολεκτικά σάρωσε τα αυτοκίνητα μπροστά μου, ανοίγοντάς μου δρόμο. Ακόμα και τώρα δεν έχω καταλλάβει πως πέρασε δίπλα μου και δεν ακούμπισε το αυτοκίνητό μου καθόλου. Λίγο πριν πέσει σε ένα πλυντήριο αυτοκινήτων έκανε μια αριστερή στροφή 90 μοιρών και κατέληξε πάνω σε ένα τοίχο ενός μέτρου. Αμέσως πετάχτηκαν έξω έντρομοι οι επιβάτες, που ευτυχώς δεν έπαθαν τίποτε.

Χωρίς να μπορώ να θυμηθώ ακριβώς πως, όταν λεωφορείο με προσπέρασε, εγώ έβαλα την πρώτη και προχώρησα περίπου 100 μέτρα. Σταμάτησα τελικά στη δεξιά πλευρά του δρόμου. Έντρομος, αναρωτήθηκα αν η Σοφία η οποία κινήθηκε στο πεζοδρόμιο που είχε καβαλήσει το λεωφορείο πρόλαβε και είχε φύγει. Ευτυχώς, ήταν ήδη σε ταξί...

Κατέβηκα και πλησίασα το λεωφορείο, του οποίου η μηχανή ακόμα δούλευε. Και στα δύο ρεύματα υπήρχαν τσακισμένα αυτοκίνητα. Μέσα σε ένα ταξί ήταν μια κυρία αιμόφυρτη, η οποία ευτυχώς δεν είχε χτυπήσει σοβαρά. Ευτυχώς, δεν υπήρξε κανένας τραυματισμός.

Με το τηλέφωνό μου έβγαλα δύο φωτογραφίες (επισυνάπτω τη μια). Το ίδιο έκαναν και πάρα πολλοί άλλοι. Αισθάνθηκα ντροπή, γιατί υπήρχαν γύρο μου τραυματίες και αν ήμουν στη θέση τους δεν θα ήθελα να με φωτογραφίζουν.

Εκ' των υστέρων έμαθα, ότι κόλλησε το γκάζι του λεωφορείο και ο οδηγός το έριξε δεξιά για να το σταματήσει, προειδοποιώντας και τους επιβάτες. Με δεδομένες τις συνθήκες η ενέργεια του αυτή ,αποσόβησε πιστεύω τα χειρότερα.

Το ανησυχητικό της ιστορίας είναι ότι τέτοια ατυχήματα είναι συχνά, που σημαίνει πως είτε υπάρχει πλημελής συντήριση,είτε τα οχήματα αυτά είναι ακατάλληλα. Το λεωφορείο είχε περάσει και σχετικά πρόσβατα ΚΤΕΟ.

Τέλος πάντως, εγώ δεν θα ξαναγκρινιάξω εύκολα για την ατυχία μου...

Εδώ μπορείτε να δείτε το σχετικό ρεπορτάζ του Σκαϊ TV.

Ποίηση και ελληνικός κινηματογράφος της δεκαετίας του 80

Με αφορμή τη προηγούμενη εγγραφή, θα προσπαθήσω να διηγηθώ ένα απόσπασμα από τις "Φυλακές ανηλίκων"


Θεωρώ ότι οι κοινωνικές ταινίες της δεκαετίας του 80 είναι από τις πλέον αστείες ταινίες του πλανήτη, με κορυφαία τους "Χούλιγκανς" (περισσότερα στο μέλλον)


Σκηνικό: Ένας από τους νεαρούς πρωταγωνιστές - φυλακισμένους βρίσκετε στο γραφείο του διευθυντή της φυλακής. Ο διευθυντής είναι λίγο gay και προσπαθεί να προσεγγίσει τον ήρωά μας. Τον ρωτά:

Σου αρέσει η ποίηση;

Και η θεϊκή απάντηση: Τι ανωμαλίες είναι αυτές κύριε!

Ένα ποίημα του Καβάφη

Ενώ σχεδιάζα το Blog έπεσα επάνω σε ένα site αφιερωμένο στον Καβάφη.

Δεν είμαι λάτρης της ποίησης, να πως την αλήθεια δεν την καταλαβαίνω (είμαι λίγο κάγκουρας), αλλά το συγκεκριμένο είναι από τα αγαπημένα μου:

Che fece... il gran rifiuto

Σε μερικούς ανθρώπους έρχεται μιά μέρα
που πρέπει το μεγάλο Ναι ή το μεγάλο το Οχι
να πούνε. Φανερώνεται αμέσως όποιος τόχει
έτοιμο μέσα του το Ναι, και λέγοντάς το πέρα
πηγαίνει στην τιμή και στην πεποίθησί του.
Ο αρνηθείς δεν μετανοιώνει. Αν ρωτιούνταν πάλι,
όχι θα ξαναέλεγε. Κι όμως τον καταβάλλει
εκείνο τ' όχι -το σωστό- εις όλην την ζωή του.

Όποιος θέλει να διαβάσει περισσότερα δεν έχει παρά να επισκευτεί το:

http://cavafis.compupress.gr/index.htm

(Σχεδόν) πρώτη εγγραφή

Χαίρετε,

Σας καλωσορίζω στο Blog μου, το οποίο φιλοδοξώ να το ανανεώνω συχνά με ενδιαφέροντα (και συχνά ανορθόγραφα) κείμενά μου.

Αφορμή για τη δημιουργία του, ήταν η ζήλεια που ένοιωσα, όταν "έπεσα" πάνω στο Blog ενός πολύ καλού μου φίλου, με τον οποίο είχα να μιλήσω χρόνια! Ανοίγω και εγώ ένα Blog, για να πέφτουν επάνω του άνθρωποι, που θέλουν να επικοινωνήσουν μαζί μου, ή έστω να διαβάσουν όσα γράφω.

Η θεματολογία του δεν θα είναι συγκεκριμένη, απλά όταν θα είμαι στη κατάλληλη διάθεση, θα γράφω ότι θεωρώ εκείνη τη στιγμή ενδιαφέρον.

Το σχεδόν στον τίτλο της εγγραφής, κάνει νύξη στο προηγούμενό μου Blog, το οποίο ενημέρωνα σπανιώς.

Σας παραδίδω το Blog μου και είμαι πάντα διαθέσιμος (εκτός από όταν τρώω και παρακολουθώ το Θρύλο)

Βαγγέλης