set age = age + 1

2010 θα γράψει το κοντέρ, μεγαλώνω και μεγαλώνουμε. Ακόμα δεν πάλιωσε το 2009 και έρχεται το 2010... Γενικά αυτή η δεκαετία πέρασε χωρίς να το καταλάβω, αν και στον κόσμο όσο και στο προσωπικό μου μικρόκοσμο έγιναν πάρα, πάρα πολλά καλά αλλά και άσχημα.

Είμαι από κείνους τους γκρινιάρηδες που η αλλαγή του έτους δεν τους γεμίζει αισιοδοξία, αλλά αυτό δεν με εμποδίζει να στείλω σε όσους με διαβάζουν και μη τις θερμότερες ευχές μου, για υγεία και ευτυχία!

Καλλιτεχνικός προβληματισμός

Μπορεί να υπάρξει καλλιτεχνική ερμηνεία ποιοτικής μουσικής, σε ένα χώρο γεμάτο τραπέζια με ξηροκάρπια και φιάλες ουϊσκι των 200 ευρώ;

Δεν περιμένω απάντηση...

Ανέκδοτο, πολύ καλό μάλιστα!

Αργοπίνοντας το ποτό της, η ελεύθερη από τις τρεις φίλες λέει:
«Την περασμένη Παρασκευή, μετά τη δουλειά, πήγα στο γραφείο του φίλου μου που δούλευε ως αργά, φορώντας μόνο ένα δερμάτινο πανωφόρι. Πριν χτυπήσω την πόρτα, έβαλα μια μάσκα, άφησα το πανωφόρι να γλιστρήσει από πάνω μου, και έμεινα με ένα δερμάτινο κορσάζ, κάλτσες μαύρες νάιλον
και ψηλά τακούνια. Ο φίλος μου ερεθίστηκε τόσο που κάναμε παθιασμένο έρωτα πάνω στο γραφείο του».

Η αρραβωνιασμένη αφήνει ένα νευρικό γελάκι και λέει: « Περίπου τα ίδια είχα κι εγώ! Όταν ο αρραβωνιαστικός μου ήρθε την Παρασκευή, με βρήκε να φοράω μια μαύρη μάσκα , δερμάτινο κορσάζ, μαύρες νάιλον κάλτσες και
ψηλοτάκουνες γόβες. Ερεθίστηκε τόσο, που κάναμε έρωτα όλη τη νύχτα, και τώρα θέλει να επισπεύσουμε την ημερομηνία του γάμου.

Η παντρεμένη αφήνει αργά το ποτήρι της στο μπαρ και λέει: « Εγώ το σχεδίασα πολύ καλά. Aφησα τα παιδιά στη μητέρα μου, έκανα ένα αρωματισμένο μπάνιο, έβαλα ένα σφιχτό δερμάτινο κορσάζ, ζαρτιέρες και μαύρες νάιλον κάλτσες και δωδεκάποντες γόβες. Τελείωσα την προετοιμασία
μου ,ε μια μαύρη μάσκα. Όταν ο άντρας μου επέστρεψε από τη δουλειά του, πήγε στο ψυγείο και πήρε μια μπύρα, πήρε το τηλεκοντρόλ, με κοίταξε, κάθισε στον καναπέ και είπε: «Δεν μου λες, Μπάτμαν, τι έχει να φάμε για
βράδυ;»

Στην Αθήνα του Μεσοπολέμου

Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα e-mails που έχω λάβει, με φωτογραφίες μιας άλλης Αθήνας, αυτής του Μεσοπολέμου. Μια Αθήνα πολύ πιο φτωχιά αλλά και πιο όμορφης. Βάζοντας το δρομέα (cursor) πάνω στις φωτογραφίες, βλέπετε και την περιοχή.

Σε περίπτωση που παραβιάζω, χωρίς να το θέλω πνευματικά δικαιώματα, με ενημερώνετε, και η ανάρτηση κατεβαίνει!

Απειλητικό καθημερινό όραμα

Υπάρχουν στιγμές που πιέζομαι και νοιώθω έτοιμος να φτάσω στα άκρα, όταν το χάος απειλεί την όποια πνευματική μου υγεία. Τότε, το μόνο που θέλω είναι ένα πενηντάρι πολυβόλο, πολλές ταινίες με σφαίρες και αρκετά σακιά με άμμο για να οχυρωθώ πίσω από αυτά. Και ας έλθει οποιοσδήποτε να ζητήσει οτιδήποτε.

Ακραίο; Ναι ακόμα και για μένα. Ίσως το μόνο που θέλω σε στιγμές έντασης, είναι να αφήσω αυτό (αυτά) που κάνω και να πάω για μπύρες, πολλές μπύρες, πάρα πολλές μπύρες...

Δεν θα χρεοκοπήσουμε...

Όχι δεν θα χρεοκοπήσουμε, και μην τρομάζετε από το πανικό που σπέρνουν οι παγκόσμιοι καιροσκόποι, που θα βγάλουν λεφτά με ουρά από το χάλι μας. Θα γλυτώσουμε, όχι γιατί είμαστε μάγκες, αλλά γιατί δεν έχουμε άλλη επιλογή. Θα αναγκαστούμε, εμείς η συντριπτική πλειονότητα, να βάλουμε πλάτη, με στερήσεις και χαμένα όνειρα.Η πανταχού παρούσα διαφθορά και διαπλοκή, μπορεί να λουφάξει για λίγο, να τηρήσει σιγή ασυρμάτου για όσο κρατά η μπόρα, αλλά θα είναι εδώ. Και όταν με το καλό τη γλυτώσουμε, και γυρίσουμε στη προηγούμενη μιζέρια, κάποιοι θα περηφανεύονται ότι έσωσαν τη χώρα.

Το δράμα της χώρας μας, δεν είναι η σημερινή κατάσταση, αλλά οι χαμένες ευκαιρίες: τα κατασπαταλημένα κοινοτικά χρήματα, οι γεωπολιτικές ευκαιρίες που διαμορφώθηκαν μετά την πτώση του ανατολικού μπλόκ και τα δολοφονημένα όνειρα όλων όσων θέλησαν να προοδεύσουν με εργαζόμενοι τίμια. Και όσοι λεηλάτησαν το μέλλον του τόπου μας, είτε από συμφέρον,ατομικό, μικροπολιτικό, ή άλλου τύπου είτε από ανικανότητα και ανοησία, δυστυχώς δεν θα αντιμετωπίσουν τις συνέπειες που αναλογούν...

Έχασα 2 - 1 από ...

...τη κακή διάθεσή! Ξεκίνησα τη μέρα μου, με άσχημη διάθεση, και με αρκετές δυσάρεστες σκέψεις παρέα. Αποφάσισα, να αντιδράσω, επιστράτευσα την όποια αισιοδοξία μου, έβαλα στη μάχη τη λιακάδα, και υπό τους ήχους των Iron Maiden, τα κατάφερα.

Έφτασα στο γραφείο, με κέφι, σχεδόν σιγοτραγουδώντας. Η καθημερινότητα είχε άλλη, άποψη και με μια καταιγιστική αντεπίθεση, με πήρε... αποκάτω οριστικά. Την επόμενη φορά θα τα καταφέρω καλύτερα, έτσι τουλάχιστον ελπίζω.

Καίνε την σημαία οι εξεγερμένοι...

...τουλάχιστον οι δημοσιογράφοι ας μην αναμεταδίδουν τις εικόνες αυτές συνέχεια. Είναι δικαίωμα του κάθε ενός να το κάνει, όπως είχε υποστηρίξει παλαιότερα βουλευτής, είναι ένα απλό πανί, όπως είχε υποστηρίξει προβεβλημένος ηθοποιός, αλλά κάποιοι, μεταξύ αυτών και εγώ (χαρακτηρίστε με όπως γουστάρετε) την θεωρούμε ιερή και πληγωνόμαστε.

Αλήθεια που είναι αυτοί, που διαμαρτυρόταν για την υποτιθέμενη προσβολή του Κορανίου, να διαμαρτυρηθούν για τη σημαία...Τι ζητάω τώρα...

Γίνομαι κακός και σκληρός...

...πολλές φορές χωρίς να το θέλω, ειδικά όταν είμαι κουρασμένος και απογοητευμένος. Πρέπει να χαλιναγωγήσω κάπως το συναισθηματισμό μου....

Restart

Λύνει τα περισσότερα προβλήματα των Η/Υ. Δεν θα ήταν ωραία να υπήρχε ανάλογη επιλογή και στη ζωή μας;

Σύμφωνα όμως με τον Ηράκλειτο, ο χαρακτήρας μας, είναι το πεπρωμένο μας, το ανάλογο κουμπάκι θα ήταν άχρηστο...

Κιθαρίστας ή Ντράμερ;

Που να ήξερα, όταν έφηβος κατά την δεκαετία του 80, άκουγα για πρώτη φορά, ένα από τα γνωστότερα τραγούδια του ελληνικού ροκ, ότι αυτό θα ήταν το μείζον πολιτικό δίλημμα τριάντα χρόνια μετά; Ο κος Γιοκαρίνης έβαλε κάτω όλους του εκλογολόγους, και η δισκογραφία προσφέρει αδιάψευστα της αποδείξεις!

Μάθαμε λοιπόν, μετά την εκλογή του κου Σαμαρά στη θέση του προέδρου της ΝΔ, πως όχι μόνο ήταν συμφοιτητής του τωρινού πρωθυπουργού, όχι μόνο ήταν συγκάτοικοι, αλλά έπαιζαν στο ίδιο συγκρότημα, με τον πρώτο στα ντραμς και το δεύτερο στη κιθάρα! Ρε πως τα φέρνει η ζωή!

Και εδώ αρχίζω να ρωτώ, εγώ ο γκρινιάρης, ο περίεργος: Πως και την γνωριμία αυτή τη μάθαμε εκ' των υστέρων; Γιατί μεγάλο ποσοστό των πολιτικών μας έχει σπουδάσει στο εξωτερικό, αλλά και σε συγκεκριμένα σχολεία εδώ στην Ελλάδα; Και από ότι φαίνεται ανήκουν στην ίδια κοινωνική τάξη...

Με λίγα λόγια, εγώ που τελείωσα το 8ο Λύκειο Αθηνών, πήρα πτυχίο Μαθηματικού στο ΑΠΘ και το μεταπτυχιακό μου στο Καποδιστριακό, δεν πληρώ τις προϋποθέσεις; Δεν υπάρχει πιθανότητα, να βρεθώ ηγέτης το ενός κόμματος, και ο Στάμος, ο συγκάτοικος μου, στο άλλο; Βέβαια δεν παίζαμε σε μπάντα, καθώς εγώ δεν παίζω κάποιο μουσικό όργανο, είμαι μεταλλάς και ο Στάμος άκουγε ελληνικά...

Ίσως βέβαια, ο σημαντικότερος λόγος, είναι ότι από το 80 στην μουσική ερώτηση απαντούσα: μπασίστας! Τι να κάνω, που πάντα θαύμαζα τον Steve Harris (Iron Maiden) και τον Ian "Lemmy" Kilmister (Motorhead)... Και έτσι πάλι είμαι εκτός...

Θρυλική Κυριακή

Μια χαρά! Νίκη στο ποδόσφαιρο με δυο γκολάρες του σούπερ κάγκουρα Μήτρογλου (αν δεν τον καταστρέψουμε θα αφήσει εποχή), νίκη στο μπάσκετ, με διαστημικούς Παπαλουκά και Τσίλντρες. Δεν ξέρω ποιος θα πάρει τους τίτλους, αλλά αυτή η Κυριακή έγραψε.

Σε ευχαριστώ ρε Θρύλε!

Η ζωή είναι άδικη για τον αμυνόμενο καλαθοσφαιριστή

Το έχω ζήσει. Αντιμετωπίζεις ένα πολύ καλό αντίπαλο, το καλύτερο του γηπέδου. Δεν του δίνεις διάδρομο, ούτε ελέυθερο πεδίο να σουτάρει. Τον οδηγείς εκεί που είναι αδύνατο να σκοράρει. Και τότε κάνει το παρακάτω:

Δράστης, ο καλύτερος παίκτης της καλαθόσφαιρας, Kobe Bryant, για 'μένα ο διάδοχος του Micheal Jordan. Θύμα είναι το πρωτάκι ο James Harden. James σε νοιώθω, Kobe σε θαυμάζω (και σε ζηλεύω...)

Η σχολή μου...

Μέσα σε αυτό το κτήριο πέρασα τα καλύτερα χρόνια της ζωής μου. Ευτυχώς και δυστυχώς, παραμένει το ίδιο, παρά τα 15 χρόνια από τότε που έφυγα. Μιλάμε για τη Σχολή Θετικών Επιστημών του ΑΠΘ.
Ευχαριστώ Χρηστάρα, αν και δεν σε ρώτησα για να ανεβάσω τη φώτο.

Ο κος Πρύτανις και το Indymedia

Ποινική δίωξη ασκήθηκε κατά του κο Πρύτανη του ΕΜΠ, για την φιλοξενία του γνωστού αντιεξουσιαστικού site, στους servers του ιδρύματος. O κος Πρύτανις δήλωσε, πως ακόμα και αν καταδικαστεί, το Indymedia θα παραμείνει.Η διώξη αυτή όπως ήταν αναμενόμενο δίχασε το πολιτικό και ακαδημαϊκό κόσμο, και το θέμα θα συζητηθεί αρκετά, οπότε ας επιχειρήσω και εγώ ο ταπεινός και ασήμαντος, να καταγράψω τις απόψεις μου.

Από τις δηλώσεις του κου Μουτζούρη, προκύπτει ότι ενσυνείδητα η διοίκηση του ΕΜΠ επέλεξε να υποστηρίξει το συγκεκριμένο site. Σε όσους θεωρούν ότι οι συγκεκριμένες υποδομές πρέπει να χρησιμοποιούνται για ερευνητικούς σκοπούς, ο κος Πρύτανις αντέταξε, πως η διοίκηση του ΕΜΠ, κρίνει τι εξυπηρετεί τους σκοπούς αυτούς! Πως μπορεί το Indymedia, να συμβάλει στην έρευνα και την εκπαίδευση, αυτό δεν το γνωρίζω. Σίγουρα πάντως δεν μπορείς να μάθεις ορθογραφία και σύνταξη, διαβάζοντας τα κείμενα του site.

Η ελευθερία διακίνησης των ιδεών, προτάθηκε επίσης ως επιχείρημα. Το διαδίκτυο παρέχει πολλές επιλογές, σε άτομα με λίγες γνώσεις σχετικές με τους Η/Υ, να έχουν δωρεάν ένα blog, ή ένα site. Δεν μπορούσε το indymedia να κάνει το ίδιο; Βέβαια, οι πάροχοι των υπηρεσιών αυτών αναστέλλουν τα δικαιώματα των χρηστών για τα οποία υπάρχουν καταγγελίες. Για παράδειγμα, σε περίπτωση που σε κάποιο blog, ανέβαινε ανάρτηση, όπως εκείνη που πρόσβαλε με εμετικό τρόπο τη μνήμη, του αστυνομικού που δολοφονήθηκε, ή κάποια από αυτές που υμνούν βανδαλισμούς και προπηλακισμούς, τότε αυτό θα έκλεινε. Κάτι που δεν ίσχυσε στην περίπτωση του Indymedia. Αυτή είναι η ελευθερία διακίνησης ιδεών; Γνωρίζει ο κος Πρύτανις, ότι στο site που υπερασπίζεται με αυταπάρνηση, είχαν ανέβει τα προσωπικά στοιχεία φοιτητή, που οι αντιεξουσιαστές έστειλαν στο νοσοκομείο, επειδή δεν γούσταραν το κόμμα που αντιπροσώπευε; Η μήπως θα έπρεπε να μιλάμε για την ελευθερία διακίνησης, κάποιων ιδεών;

Δυστυχώς, για άλλη μια φορά το άσυλο, χρησιμοποιείται προς όφελος κάποιων ακραίων που νομίζουν ότι κάνουν επανάσταση. Γιατί δεν είναι μόνο οι δωρεάν υπηρεσίες, αλλά και το ατιμώρητο που επιζητούν. Επανάσταση με κρατική επιχορήγηση και προστασία γίνεται; Ούτε βέβαια, με την υποστήριξη πολιτικών τζακιών, κοσμικών και μεγαλοεκδοτών γίνεται, αλλά δεν φαίνεται να το προσέχουν και πολλοί αυτό.

Και δεν μου λες, θα με ρωτήσει κάποιος, δεν πρέπει το Indymedia να υπάρχει; Είμαι υπέρ της ύπαρξης του 100%, να μπορεί ο καθένας να κρίνει τους αυτοαποκαλούμενους αντιεξουσιαστές μέσα από τα δικά τους κείμενα. Να υπάρχουν όλες οι φωνές στο internet, ώστε να ακούγονται όλες οι απόψεις, και όποιος θέλει να κρίνει ποιος είναι σωστός ή λάθος. Όσοι όμως, παραθέτουν τις ιδέες τους, να το κάνουν, αναλαμβάνοντας τις ευθύνες τους όταν παρανομούν. Το οικονομικό του κόστος, αν υπάρχει, μπορεί να το αναλάβουν οι υποστηρικτές του και όχι ο ελληνικός λαός...

Βία και αλαζονεία

Η εκπομπή του κυρίου Λαζόπουλου είναι η κορυφαία σε τηλεθέαση στη χώρα μας, και όχι άδικα. Βέβαια, εγώ ανήκω στη μειονότητα των τηλεθεατών που δεν την παρακολουθεί, χωρίς αυτό να το συμμερίζονται και τα υπόλοιπα μέλη του νοικοκυριού μου (η γυναίκα μου). Κάθε Τρίτη, λοιπόν, εγώ είτε βρίσκομαι μπροστά από την οθόνη του υπολογιστή μου, είτε βλέποντας στην άλλη συσκευή ποδόσφαιρο (Τσάμπιος Λίγκ, που λένε και οι αγγλομαθείς). Πάντα όμως στήνω αυτί για να ακούσω κάποιο από τα πολλά και επιτυχημένα αστεία του απίστευτα ταλαντούχου κωμικού. Θα εξηγήσω, τουλάχιστον θα προσπαθήσω τους λόγους που το κάνω αυτό.

Από το κο Λαζόπουλο, (λαθρά) άκουσα για τη δολοφονική επίθεση στο αστυνομικό τμήμα. Ενώ ο κωμικός κατέκρινε την προσαγωγή του στελέχους του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και την υπερβολική κατά την άποψή του πάντα, αστυνομική παρουσία στο άβατο των Εξαρχείων, τον ειδοποίησαν από το κοντρόλ για την επίθεση. Σίγουρα ο άνθρωπος αιφνιδιάστηκε, και η έκφραση ότι η "βια φέρνει βία", να μην απέδιδε σωστά αυτό που ήθελα να πει. Είναι όμως σίγουρα προσβλητικό, ενώ δύο νέοι άνθρωποι παλεύουν για τη ζωή τους και άλλοι τέσσερις είναι στο νοσοκομείο, θύματα μιας θρασύδειλης επίθεσης, να δικαιολογείς, έστω και άθελά του τους θύτες.

Στην επόμενη εκπομπή του, ο καλλιτέχνης, προσπάθησε να εξηγηθεί ώστε να μην παρεξηγηθεί. Καταδίκασε την απόπειρα, θεωρώντας την έργο ακροδεξιών (!!!), επικαλούμενος το Βήμα, αρθρογράφος του οποίου, εντόπισε ομοιότητες ανάμεσα στην προκήρυξη των δολοφόνων, με αυτές ακροδεξιών οργανώσεων της Ιταλίας! Ωραία, οι σφαίρες ήταν ακροδεξιές, και όχι αριστερές αλλά μπορούμε να τις καταδικάσουμε άφοβα, βαφτίσαμε το κρέας ψάρι και καθαρίσαμε.

Είναι η βία καταδικαστέες από όπου και αν προέρχεται; Μάλλον όχι, γιατί ακόμα και στη περίπτωση της 17Ν, οι δημοσιογράφοι έψαχναν να βρουν την ακροδεξιά πτέρυγά της. Με λίγα λόγια, κάποιοι θεωρούν πως ακραίοι και εγκληματίες υπάρχουν μόνο στην μια παράταξη.Τα τελευταία χρόνια υπάρχει κλιμάκωση της "επαναστατικής" βίας, με προπηλακισμούς,βιαιοπραγίες κάθε τύπου, και βέβαια εμπρησμούς βιβλιοπωλείων, εφημερίδων και περιοδικών. Μερίδα του πολιτικοδημοσιογραφικοκαλλιτεχνικού χώρου, τις αποδέχεται και τις θεωρεί επαναστατικές πράξεις. Ακολουθώντας τη λογική του Βήματος, θα εντοπίσουμε πραγματικά ενοχλητικές ομοιότητες με τη δράση των SD, τον ταγμάτων εφόδου του Χίτλερ ,στη Γερμανία,λίγο πριν το ΒΠΠ. Άρα βάσει της παραπάνω λογικής, οι αντιεξουσιαστές ταυτίζονται με τους ναζί άρα πρέπει να καταδικαστούν.

Πιστεύω πως η βια πρέπει να καταδικάζεται, ανεξάρτητα από το προσωπείο της. Οι πράξεις βιας δεν υποκαθιστούν τις ιδέες, δεν μπορείς να κάνεις ένα λαό επαναστάτη, φοβίζοντας τον. Η χώρα μας χρειάζεται ανιδιοτελείς ανθρώπους, που να αγαπούν το λαό της, με καθαρές προθέσεις, για να σωθεί και όχι πιστολάδες και τραμπούκους. Χρειάζεται όλους τους Έλληνες, ενωμένους και όχι χωρισμένους σε αριστερούς και δεξιούς.

Κλείνοντας , θα ήθελα να εξηγήσω την "περίεργη" στάση μου απέναντι στον κο Λαζόπουλο. Είναι πάντα κατά την ταπεινή μου άποψη, ο κορυφαίος κωμικός αυτή τη στιγμή, ένας έξοχος σχολιαστή της μίζερης πραγματικότητάς μας, και είναι πάντα πρωτότυπος.Όπως όμως πολλοί πραγματικά προικισμένοι άνθρωποι,έχει αλαζονικές τάσεις, και είναι εμπαθής, κάτι που με ενοχλεί αφάνταστα. Για αυτό το λόγο έχω επιλέξει να μην παρακολουθώ την εκπομπή του. Σιγά την απώλεια θα μου πείτε...

Ας βάλουμε μια σημαία στο μπαλκόνι

Ας τιμήσουμε με αυτό το τρόπο, αυτούς που αντιστάθηκαν σε 7 εκατομμύρια λόγχες. Αυτούς που με ένα τουφέκι και μια ξιφολόγχη, χωρίς αρβύλες και σύγχρονο εξοπλισμό, σχεδόν πέταξαν στη θάλασσα μια από τις τότε υπερδυνάμεις. Τις γυναίκες, που κουβαλούσαν στις πλάτες τους πυρομαχικά και εφόδια, για να βοηθήσουν την τιτάνια προσπάθεια.

Ας τιμήσουμε αυτούς που τότε ταύτισαν για άλλη μια φορά την Ελλάδα, με την γενναιότητα, την αυταπάρνηση, το φιλότιμο και την ηρωική τρέλα, σε θλιβερή αντίθεση με εμάς που την ταυτίζουμε με τη παρακμή και τη δειλία.

Ας τους τιμήσουμε γιατί αυτοί πολέμησαν και σταμάτησαν το φασισμό, και όχι οι κάθε λογής πολιτικάντηδες, ψευδόδιανοούμενοι και αντιφά -αντιφού.

Για τα προγράμματα Stage

Το κυρίαρχο θέμα των ημερών είναι χωρίς αμφιβολία, η κατάργηση των προγραμμάτων Stage, και η διαμάχη για την ορθότητα της απόφασης.

Ο σκοπός των προγραμμάτων stage, είναι να δώσουν σε νέους που μπαίνουν στην αγορά εργασίας, εργασιακή εμπειρία, εργαζόμενοι στο ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, με χαμηλές απολαβές και χωρίς ασφάλιση. Στο δημόσιο τομέα, οι συμμετέχοντες αποκτούν μόρια, με τα οποία μπορούν να διοριστούν μόνιμα στο δημόσιο.

Η παρούσα κυβέρνηση, με πρωτόγνωρη σκληρότητα, καταργεί τα συγκεκριμένα προγράμματα, και τιμωρεί όσους διορίστηκαν στα πλαίσιά τους, μετά την προκήρυξη των εκλογών με στέρηση των δεδουλευμένων τους, θεωρώντας τους διορισμούς αυτούς ως κομματικά ρουσφέτια. Την αντίληψη αυτή, συμμερίζονται και στελέχη της αντιπολίτευσης, τα οποία βέβαια, μετά τις εκλογές αποφάσισαν να εκφράσουν της αντιρρήσεις τους.

Η αντιμετώπιση που έτυχαν όσοι εκδιώχθηκαν από την προσωρινή τους εργασία είναι, πάντα κατά την προσωπική μου άποψη απαράδεκτη. Δεν ανήκουν σίγουρα στις τάξεις των προνομιούχων, για να επιδιώκουν μια εργασία με τόσο πενιχρές απολαβές. Οι προνομιούχοι, γόνοι "καλών οικογενειών" βολεύονται ανεξάρτητα κυβερνήσεων σε καλές θέσεις του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα. Καθώς η πλειονότητα των πολιτικών μας, προέρχεται από τέτοιες προνομιούχες οικογένειες, κρίνω την στάση των κυβερνώντων υπεροπτική και ανάλγητη.

Βέβαια και οι προηγούμενες κυβερνήσεις, χρησιμοποίησαν τους ανθρώπους αυτούς, δίνοντάς τους μια ελπίδα στο όνειρο του διορισμού στο Δημόσιο, ώστε να ικανοποιήσουν την κομματική τους πελατεία και παράλληλα να καλύψουν ανάγκες που κανονικά πρέπει να καλύπτονται από μόνιμο προσωπικό. Βέβαια, η χώρα μας έχει ένα δυσανάλογα μεγάλο αριθμό δημοσίων υπαλλήλων, οπότε δημιουργούνται απορίες, όταν μιλάμε για ανάγκες σε προσωπικό από τις κρατικές υπηρεσίες.

Ευθύνες όμως, φέρουμε και εμείς ως πολίτες.Από τη μια κατηγορούμε το δημόσιο για την ανεπάρκειά του και από την άλλη κάνουμε τα πάντα για να βολευτούμε σε αυτό. Καταδικάζουμε τους πολιτικούς μας, και παράλληλα πουλάμε τη ψήφο μας σε αυτούς για να μας "εξυπηρετήσουν". Άρα είμαστε άξιοι της μοίρας μας.

Το πρόβλημα της ανεργείας είναι οξύτατο και "λύσεις" τύπου stage είναι επιεικώς ανεπαρκής. Πιστεύω πως η λύση στο πρόβλημα βρίσκεται στην δημιουργία των προυποθέσεων για νέες επενδύσεις στη χώρα μας, που θα δημιουργήσουν θέσεις εργασίας και όχι η περαιτέρω διόρκωση του δεινοσαυρικού Δημοσίου Τομέα. Και επιτέλους, ας πάψουμε να ανταλάσουμε την αξιοπρέπειά μας, με υποσχέσεις πολιτικάντηδων!

Πύργος Τήνου

Μια όμορφη φωτογραφία -ανάμνηση από ένα πανέμορφο χωριό της Τήνου.

Ανεμος αισιοδοξίας (μάλλον αεράκι)

Τελικά οι εκλογές έχουν και τα ωραία τους. Ακούγοντας τις προγραμματικές δηλώσεις της νέας κυβέρνησης, άρχισα να ελπίζω. Δεν είμαι ψηφοφόρος της, αλλά δεν μπορώ να μείνω ασυγκίνητος, όταν ακούω υποσχέσεις για διαφάνεια και αξιοκρατία, πράσινη ανάπτυξη (αν και τα πράσινα δεν τα γουστάρω), ηλεκτρονική διακυβέρνηση,και επιτέλους, για στροφή σε μια σύγχρονη γεωργία. Και αν προσθέσουμε την υπόσχεση ότι η συγκεκριμένη κυβέρνηση θα είναι όλων των Ελλήνων, τότε ακόμα και εγώ ο γκρινιάρης και δύσπιστος, αρχίζω και νοιώθω αισιόδοξος.

Η χώρα μας έχει το κακό της το χάλι σε όλα τα επίπεδα. Χρωστάμε 120 χιλιάδες ευρώ ανά οικογένεια, δεν παράγουμε τίποτα, έχουμε απίστευτη γραφειοκρατία, δημογραφικά πεθαίνουμε, η παιδεία μας είναι για κλάματα, έχουμε καταστρέψει το περιβάλλων μας, είμαστε από τους πρώτους σε διαφθορά, και τόσα άλλα προβλήματα μας ταλανίζουν στο εσωτερικό μας. Στο εξωτερικό δεν έχουμε κύρος με αποτέλεσμα, οι γείτονες και φίλοι μας, να μας κάνουν ότι γουστάρουν, πόσο μάλλον οι υπερδυνάμεις.

Πολλά τα προβλήματα, αλλά αν επιλέξουμε να τα δούμε ως ευκαιρίες, τότε η κυβέρνηση του κου Παπανδρέου έχει πολλές ώστε να αφήσει έργο και να μείνει στην Ιστορία. Δυστυχώς τα προηγούμενα τριάντα χρόνια, υπήρχαν πολύ καλύτερες συνθήκες και οι δυνατότητες πολλές, που δυστυχώς έμειναν ανεκμετάλλευτες.

Αλλά, πάντα υπάρχει το αλλά. Τα φράγκα που λείπουν και λείπουν αρκετά, δεν μας έχουν πει που θα βρεθούν. Κρατώ μικρό καλάθι, πόσο μάλλον όταν ακούω για τους μη εισπραχθέντες φόρους. Πολύ φοβάμαι πως θα την πληρώσουν τα γνωστά κορόιδα, οι μισθωτοί και συνταξιούχοι, αλλά και όσοι διατηρούν αυτοκίνητο. Μπορεί να μην είμαι οικονομολόγος, αλλά όταν έχεις έξοδα, πρέπει να αυξήσεις τα έσοδά σου, και αυτό γίνεται μόνο μέσω της ανάπτυξης και των επενδύσεων.

Ως γραφικός, πατριώτης, φασίστας για μερικούς, οι μεγαλύτεροι μου φόβοι αφορούν τα εθνικά μας θέματα. Οι πρόσφατες δηλώσεις του κου Παπανδρέου για το Κυπριακό, δεν με εφησύχασαν καθόλου.Άσε που οι γείτονες και φίλοι μας, όπως και οι μπαρμπάδες από το Αμέρικα, παραείναι ευχαριστημένοι με την εκλογή της συγκεκριμένης κυβέρνησης.

Ωραίες λοιπόν οι υποσχέσεις, καιρός όμως για έργα. Αν εννοείται όσα έχετε εξαγγείλει, τότε όλοι όσοι θέλουμε την Ελλάδα των ονείρων μας, θα συνασπιστούμε μαζί σας, ανεξάρτητα από πολιτικές πεποιθήσεις. Διαφορετικά, θα έχετε την τύχη των αντιπάλων σας και ίσως χειρότερη.

Σχεδόν ακίνδυνος

Σε πολλά σχόλια, γίνεται αναφορά στο "σχεδόν ακίνδυνος", που έχω στην υπογραφή μου. Δεν είναι κάποιο υπονοούμενο, ούτε κάποια έμεση απειλή. Είναι απλά μια αναφορά στην τριλογία, "Γυρίστε το Γαλαξία με Ότο στόπ" του Douglas Adams. Για περισσότερα, σας παραπέμπω στο πρώτο από τα πέντε βιβλία (!) της τριλογίας...

Δύο μέτρα και δύο σταθμά

Η επικαιρότητά μας γεμίζει τις τελευταίες εβδομάδες από ειδήσεις σχετικές με μια μάλλον νερόβραστη προεκλογική περίοδο, και ίσως αυτός να είναι ο λόγος που τα δύο γεγονότα που θα αναφέρω, πέρασαν στα ψιλά των ΜΜΕ.

Φοιτητής που ανήκει στην σχετική παράταξη του ΛΑΟΣ, ξυλοκοπήθηκε βάναυσα, από κουκουλοφόρους, μέσα στο πανεπιστήμιο. Σαν να μην έφτανε αυτό, το κλεμμένα προσωπικά του έγγραφα, δημοσιεύθηκαν ως τρόπαιο, στο γνωστό site (εκείνο που βρίσκεται στος server του ΕΜΠ, και το πληρώνουμε όλοι εμείς τα κορόιδα)

Τα γραφεία του περιοδικού "Ρεσάλτο" καταστράφηκαν και πυρπολήθηκαν από κουκουλοφόρους. Και πάλι σχετικές φωτογραφίες "ανέβηκαν" στο γνωστό κρατικοδίαιτο site.

Θέλουμε πραγματικά την ισονομία και την ελευθερία; Συζητείται έντονα, το τελευταίο καιρό το θέμα του Πανεπιστημιακού Ασύλου. Τι σοϊ ελευθερία προστατεύει αυτό, όταν κάποιο εκεί μέσα γίνονται στόχος, και φιμώνονται, επειδή κάποιο αυτοαποκαλούμενοι αντιεξουσιαστές ενοχλούνται από τις ιδέες τους; Δεν παραβιάζεται η ελεύθερη διακίνηση των ιδεών; Δεν άκουσα κανένα κόμμα να καταδικάζει τους τραμπούκους. Βέβαια, το θύμα δεν ήταν αντιεξουσιαστής ή μέλος κάποιας από τις προοδευτικές νεολαίες και οι θύτες δεν είναι εθνίκια, για να ξεσηκωθεί ο τόπος και να μιλάμε για αυγά και φίδια...

Το "Ρεσάλτο" από την άλλη, είναι αριστερό, αλλά έκανε το έγκλημα και διατύπωσε απόψεις μη πολιτικά ορθές, ειδικά στο θέμα της λαθρομετανάστευσης και της εξωτερικής πολιτικής. Το συγκεκριμένο έντυπο δεν ανήκει σε κάποιο μεγάλο εκδοτικό οργανισμό, ούτε είναι όργανο κάποιου κόμματος, οπότε δεν έχει και υψηλή προστασία.Η επίθεση των αντιεξουσιαστικών ταγμάτων ασφαλείας δεν πλήττει την ελευθερία του Τύπου; Που είναι όλοι αυτοί υπερασπίζονται το λειτούργημα της δημοσιογραφία, όταν το "θύμα" είναι κάποιος μεγαλόσχημος συνάδελφός τους;

Όλα αυτά βέβαια δεν μου κάνουν εντύπωση καθώς γνωρίζω πως κάποια ζώα είναι πιο ίσα από τα άλλα, όπως έγραφε ο Όργουελ. Είμαι ενάντια στη βια, από όπου και αν προέρχεται και τη θεωρώ κακό υποκατάστατο στην έλειψη ιδεών και επειρημάτων. Ας ελπίσουμε ότι κάποια στιγμή, θα παρθούν τα κατάλληλα μέτρα και αυτά τα φαινόμενα θα εκλείψουν.

Αδικία εις βάρος της ΑΕΚ!

Αποκαλύπτω δύο απάτες εις βάρος της ΑΕΚ, που τις στέρησαν χθες την περίλαμπρη νίκη:

• Δεν ήταν ο Τοροσίδης ο σκόρερ των δύο γκολ, αλλά εκείνος ο τρισκατάρατος, ο Ζιοβάνι, που μασκαρεύτηκε
  
• Το δεύτερο γκολ του Τοροσίδη - Ζιοβάνι είναι επιθετικό φάουλ εις βάρος του τερματζή της ΑΕΚ!

Σοβαρά τώρα, αν οι υπόλοιποι διεκδικητές του τίτλου δεν εστιαστούν στις ομάδες του, πάλι ο Θρύλος θα το πάρει, παρά τα φετεινά εγκλήματα της διοίκησης.

Θρύλος - Άλκμααρ 1 - 0

Δεν πεθάναμε ακόμα, είμαστε εδώ και το παλεύουμε, φώναξαν οι παίκτες, που παρά τις απουσίες, πέτυχαν μια μεγάλη νίκη, απέναντι σε μια καλή ομάδα, τις απουσίες και την μάλλον κακή φυσική κατάσταση.

Μπράβο κύριοι, προσπαθήστε και ότι γίνει.

Μπράβο Κώστα, έσκισες με τον Ozzy!

Ναι, άλλος ένας έλληνας, μας κάνει περήφανους, τουλάχιστον τους χεβυμεταλλάδες. Ο Gus G., o φοβερός και τρομερός κιθαρίστας από την Θεσσαλονίκη, που παίζει στους Firewind, έπαιξε σε μια συναυλία με το ένα και μοναδικό Ozzy Osbourne. O συγκεκριμένος μουσικός, έχει αναγνωριστεί παγκοσμίως και έχει δημιουργήσει ένα πολύ καλό όνομα, παίζοντας εκτός από τους Firewind, με τους Arch Enemy και τους Nightrage. Αφήστε που είναι και καλό παιδί.

Βλέπετε έχουμε και μουσικούς, που κάνουν πραγματική καριέρα στο εξωτερικό , με πραγματική επιτυχία, όχι όπως κάτι "απόλυτοι" σταρ της μπουζουκοπόπ.

Εδώ και ένα απόσπασμα από τη συναυλία. Μπράβο και πάλι Κώστα, και εις ανώτερα!

Υ.Γ. Βέβαια, έτσι πως έχει γεράσει ο Ozzy, ήθελα να βάλω τον τίτλο: "Αυτός που τραγουδάει με τον Κώστα, ποιος είναι; Μάλλον χρειάζεται καλύτερο τραγουδιστή!"

Ευτυχώς που υπάρχει και το μπάσκετ

Όταν στις απουσίες σου, περιλαμβάνονται δύο από τους καλύτερους άσους της Ευρώπης, ένα υπερπολύτιμο τριαροτέσσαρο, καθώς και ένα από τα καλύτερα τεσσάρια της Ευρωλίγκας, έχεις πολλές δικαιολογίες. Διαθέτεις ακόμα περισσότερες όταν έχεις εννέα νέους παίκτες, και ο προπονητής σου είναι καινούργιος. Ε, δεν είναι μαγκιά, όταν η ομάδα σου, παίζοντας καλό μπάσκετ, κερδίζει τη μαϊμουδομακεδονία και την πάντα ισχυρή Κροατία;

Οι παίκτες αλλά και η τεχνική ηγεσία αξίζουν συγχαρητήρια, ότι και αν καταφέρουν στην Πολωνία. Γενικά το μπάσκετ, μας φέρνει χαρές σε εθνικό αλλά και σε συλλογικό επίπεδο, έστω και αν στο δεύτερο παίρνει τα τρόπαια η αχώνευτη ομάδα.

Να και ένας τομέας που πηγαίνουμε ως χώρα καλά! Υστερούμε στην αξιοποίηση των νέων ταλέντων, αλλά κατά τα άλλα πετάμε!

Ζήτω! Εκλογές και πάλι!

Σωθήκαμε! Ανεξαρτήτως αποτελέσματος, στις άρτι ανακοινωθείσες εκλογές, η χώρα μας θα σωθεί (πάντα λόγια!)

Αλήθεια πιστεύει κανείς, ότι η κυβέρνηση που θα προκύψει, είτε ΝΔ, είτε ΠΑΣΟΚ, θα απαρνηθεί το πολιτικό κόστος, και βάζοντας το μαχαίρι στο κόκκαλο, θα κάνει τις απαραίτητες τομές; Ως λαός είμαστε έτοιμοι, να κάνουμε θυσίες για ένα καλύτερο μέλλον;

Πόσο πραγματικά θέλουμε, να επικρατήσει η αξιοκρατία και η διαφάνεια; Να πάψει η λαμογία, και να απελευθερωθούν οι ημιθανείς δημιουργικές δυνάμεις του τόπου; Να το βουλώσουν οι δημαγωγοί, πολιτικοί και μη;

Τα προβλήματα μας, δεν θα λυθούν από την αέναη εναλλαγή των κομμάτων στην Βουλή και στην κυβέρνηση. Θα τα λύσουμε, εμείς ο λαός, όταν με ειλικρίνεια και θάρρος το αποφασίσουμε, ξεκινώντας τις μεταρρυθμίσεις από τον εαυτό μας.

Αποχαιρετισμός σε ένα δάσκαλο

Αναζητώντας στο facebook συμμαθητές από τη σχολή (ΑΠΘ, Μαθηματικό 1991 -1995), έμαθα με λύπη μου, για το θάνατο, ενός από τους καλύτερους καθηγητές που είχα ποτέ: του Νίκου Δανίκα.

Τα μαθηματικά είναι μια ιδιαίτερη επιστήμη, και στη διδασκαλία τους, ο παράγοντας δάσκαλος/καθηγητής είναι πάρα πολύ σημαντικός. Ο δάσκαλος αυτός, με πάθος, κέφι και υπομονή, ζούσε το μάθημά του, απαντούσε σε όλες τις απορίες (δεν θεωρούσε καμία ερώτηση χαζή), κάνοντας και το πιο δυσνόητο αντικείμενο κατανοητό.

Η επιρροή του, στο δικό μου τρόπο διδασκαλίας ήταν τεράστια. Προσπάθησα να ακολουθήσω το τρόπο διδασκαλίας του, σε κάθε περίπτωση, είτε διδάσκοντας το όριο σε παιδιά της τρίτης λυκείου, είτε εξηγώντας τη χρήση ασυρμάτου, κατά τη θητεία μου.

Αντίο δάσκαλε και σε ευχαριστώ.

Χώρα σε κατάσταση μόνιμης ευφροσύνης

Λαός και ηγέτες ναρκωμένοι, βρίσκονται σε χρόνια κατάσταση ευφροσύνης. Για άλλη μια φορά η χώρα καίγεται, ότι έχει απομείνει δηλαδή, οι γείτονές μας, ξεπερνούν σε επιθετικότητα τους εαυτούς τους, ενώ η οικονομία είναι σχεδόν σε μόνιμη κρίση. Γενικά τα προβλήματα του τόπου, συνεχίζουν να υπάρχουν και με το καιρό να επιδεινώνονται.

Και ενώ ο λαός κάνει τα τελευταία του μπάνια, οι πολιτικοί μας εκτοξεύουν απίστευτες αλληλοκατηγορίες, τόσο στα αντίπαλα κόμματα, αλλά και στους εσωκομματικούς αντιπάλους.

Ασχολούμαστε τουλάχιστον με την νέα γρίπη, βάζοντας λυτούς και δεμένους να μας βρουν κανένα φάρμακο, στερόντας το από αυτούς που τα χρειάζονται.

Άραγε πόσο κοντά είμαστε στον πάτο;

Ζόμπι και Στατιστική!

Κάποιο συνάδελφοι από το Πανεπιστήμιο της Οττάβα, στα πλαίσια κάποιας εργασίας, δημιούργησαν στατιστικά μοντέλα, για την αντιμετώπιση επιδημία Ζόμπι! Με δεδομένα από σχετικές ταινίες και βιβλία, αντιμετώπισαν ένα από τα κλασσικότερα σενάρια ταινιών τρόμου, ως επιδημία.

Λέτε να πιστεύουν ότι υπάρχει τέτοιος κίνδυνος; Δεν νομίζω, μάλλον προσπαθούν να βρουν τρόπους, ώστε να διδάξουν τις σχετικές μεθόδους, με ευχάριστο τρόπο.

Στη διδασκαλία των μαθηματικών, ο δάσκαλος παίζει σημαντικότατο ρόλο, και ίσως πρέπει να παραδειγματιστούμε, από τους τρελούτσικους συναδέλφους στην Οττάβα!

Για όσους ενδιαφέρονται, ορίστε και η εργασία!

Περιμένοντας τις Περσείδες...

Όπως κάθε χρόνο, αυτές τις βραδιές του Αυγούστου, τις περνάω, κοιτάζοντας τον ουρανό, για να δω τη βροχή των πεφτάστερων, δηλαδή των Περσείδων. Τι και αν φέτος είμαι στην Αθήνα, με τον αβάστακτα φωτισμένο ουρανό. Α, κάνω και ευχές αν και δεν πιστευω ότι πιάνουν.

Είδα ήδη το πρώτο...

Ατιμώρητα Εγκλήματα

Αναγνωρίστηκαν με τη μέθοδο του DNA, οι σωροί πέντε ελλήνων (ή ελληνοκυπρίων αν θέλετε) στρατιωτών που είχαν αιχμαλωτιστεί από τους Τούρκους, κατά την εισβολή στην Κύπρο, το 1974. Μάλιστα η στιγμή της αιχμαλωσίας τους, έχει αποθανατιστεί, σε φωτογραφία τούρκου δημοσιογράφου, και είναι μια από τις γνωστές, που απεικονίζουν αγνοούμενους. Οι σωροι βρέθηκαν σε ομαδικό τάφο μαζί με άλλους 14 ανθρώπους.

Πρόκειται για έγκλημα, με τους γνωστούς ενόχους. Πιστεύω, πως κατά πάσα πιθανότητα και οι υπόλοιποι αγνούμενοι δολοφονήθηκαν από τους τούρκους.

Θα υπάρξει τιμωρία; Θα κάνει έρευνες ο ΟΗΕ, και όλες οι άλλες οργανώσεις που πολεμούν, για το διεθνές δίκαιο και τα ανθρώπινα δικαιώματα; Οι έλληνες πολιτικοί θα αντιδράσουν, θα φέρουν το θέμα στα διεθνή φόρα; Οι ντόποιοι υπερασπιστές των διακαιωμάτων του ανθρώπου, θα πάρουν τα ταμπούρλα και τις σφυρίχτρες για να διαμαρτυρηθούν; Θα απασχολήσει, εν τέλει τον ελληνικό λαό το θέμα;

Όχι, τα γεγονότα του 1974 έγιναν πολύ παλιά, όπως η Κύπρος ήταν πολύ μακρυά. Η Τουρκία είναι πολύτιμος σύμμαχος, και σημαντικός πελάτης των ισχρών της γης. Οι πολιτικοί μας προσπαθούν να εξευμενίσουν το θηρίο, που μέρα με την ημέρα εξαγριώνεται και ζητά περισσότερα. Και όλοι εμείς, περιορίζουμε τις σκέψεις μας στις ατομικές μας επιδιώξεις, αδιάφοροι για το που πάει ο ταλαίπωρος αυτός τόπος....

Πυρηνική απειλή

Πριν από 64 χρόνια, η Χιροσίμα είχε την φρικτή ατυχία να είναι η πρώτη πόλη που δέχθηκε πυρηνικό πλήγμα. Τα αποτελέσματα ήταν και είναι τρομακτικά: 70.000 χιλιάδες άνθρωποι πέθαναν αμέσως, ενώ άλλοι τόσοι έσβησαν από τα συμπτώματα της έκθεσής τους στην φονική ακτινοβολία. Ακόμα και σήμερα υπάρχουν άνθρωποι που υποφέρουν από τα αποτελέσματα της επίθεσης.

Μεγαλώνοντας στην δεκαετία του 80, όπου ο φόβος ενός παγκόσμιου πυρηνικού ολοκαυτώματος ήταν έντονος, η συγκεκριμένη επετείος με επιρέαζε. Τα σχετικά ντοκιμαντέρ με τρόμαζαν, δημιουργώντας μου εφιάλτες σχετικούς με το ενδεχόμενο ενός πυρηνικού πολέμου.

Ευτυχώς ο ψυχρός πόλεμος έληξε, και η πιθανότητα του πυρηνικού ολέθρου απομακρύνθηκε. Γλυτώσαμε άραγε οριστικά; Αντί απάντησης, σας προτείνω να επισκεφθήτε το σχετικό site , που μας πληροφορεί πως, για παράδειγμα η Αθήνα, βρίσκεται εντός του βεληνεκούς, περισσοτέρων από 6.000 πυρηνικών όπλων!

35 χρόνια

Συμπληρώθηκαν 35 χρόνια από την τουρκική εισβολή στην Κύπρο, που οδήγησε στην κατοχή του μισού νησιού και την προσφυγιά χιλιάδων ελλήνων. Τα γεγονότα εκείνου του καλοκαιριού θα ντροπιάζουν ες αει τον ελληνισμό, μέχρι να αποκατασταθεί το δίκιο. Δεν ξέρω αν υπάρχει κάποια πραγματικά δίκαιη διπλωματική λύση, καθώς θεωρώ απίθανο οι τούρκοι να επιστρέψουν με συμφωνίες ότι κέρδισαν με την ξιφολόγχη.

35 χρόνια μετά και ακόμα δεν έχουμε ξεκάθαρη εικόνα για τα τρομερά εκείνα γεγονότα. Ψάχνουμε ακόμα να βρούμε ποιος είναι ο φταίχτης.Το σύνολο της τότε ηγεσίας,τόσο των Κυπρίων όσο και των Ελλαδιτών βαρύνεται με την ευθύνη. Αναμφισβήτητα, η χούντα του Ιωαννίδη έχει το μεγαλύτερο μερίδιο, αφού το υποκινούμενο πραξικόπημα έδωσε στους Τούρκους την αφορμή που ζητούσαν . Είναι όμως σφάλμα να θεωρήσουμε ως μόνους υπαίτιους τους πραξικοπηματίες, καθώς θεωρώ πως από την συνθήκη της Ζυρίχης και μετά, έγιναν πολλά σφάλματα, τα οποία για να μην επαναληφθούν, πρέπει να μελετηθούν.

35 χρόνια μετά, μάθαμε κάτι από την τραγωδία; Η απάντηση μου είναι κατηγορηματική: δεν μάθαμε τίποτα. Ξεκάθαρη και σταθερή εξωτερική πολιτική δεν υπάρχει, η πολιτική ηγεσία αναλώνεται σε κομματικές αψιμαχίες, ενώ ο λαός είναι ένας απαθής τηλεθεατής. Η διχόνοια και ένας καταστροφικός τοπικισμός βασιλεύουν, προετοιμάζοντας τον ελληνισμό για άλλον ένα ακρωτηριασμό.

35 χρόνια πέρασαν και ενώ δεν έχουμε τιμήσει τους ήρωες, κάνουμε δεξιώσεις τη μέρα αυτή για την παλινόρθωση της δημοκρατίας. Λες και δεν μπορούσαν να διαλέξουν μια άλλη μέρα για τη δεξίωση, εκτός αν θέλουν να επιβεβαιώσουν το κύριο Ντερβίς Έρογλου που δηλώνει:«η δημοκρατία, την οποία απολαμβάνουν σήμερα Κύπρος και Ελλάδα υπήρξε εφικτή λόγω της έγκαιρης επέμβασης της Τουρκίας στο νησί το 1974»

Καμικάζι

Οι καλοκαιρινές διακοπές μου, πάντα μου παρέχουν την ευκαρία για διάβασμα, έστω και αν αυτές διαρκούν μόλις μια εβδομάδα.

Από μικρό παιδί με ενδιαφέρει ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος, και η σχετική θεματολογία είναι από τις αγαπημένες μου. Ένα από τα καλύτερα βιβλία, πάντα κατά την άποψή μου, είναι το "Καμικάζι" του Σέφταλ.

Το βιβλίο μας μεταφέρει στην Ιαπωνία, των τελευταίων μηνών του πολέμου. Έχοντας υποστεί συντριπτικές απώλειες, η χώρα ετοιμάζεται να αντισταθεί, και να αποφύγει την συνθηκολόγηση άνευ όρων. Τότε σχηματίζονται και στους τρεις κλάδους των ενόπλων δυνάμεων, μονάδες αυτοκτονίας που έμειναν στην ιστορία ως Καμικάζι. Παρά την αυτοθυσία τους, τα αποτελέσματα ήταν απογοητευτικά, κάνοντας το χαμό τόσων νέων ανθώπων ακόμα πιο τραγικό.Το βιβλίο αποτελείται από μια σειρά αφηγήσεων, τόσο από μέλη των μονάδων αυτών που επέζησαν, συγγενείς τους ή απλά ανθρώπων που βρέθηκαν κοντά τους πριν από την τελευταία αποστολή τους.

Ποιοι ήταν οι καμικάζι; Σύμφωνα πάντα με το συγγραφέα, ήταν νέοι άνθρωποι, που θυσιάστηκαν, πιστεύοντας ότι θα σώσουν την οικογένειά τους και τη πατρίδα τους από το "βάρβαρο" εισβολέα. Προέρχονταν από όλες τις τάξεις της ιαπωνικής κοινωνίας, από όλα τα μορφωτικά επίπεδα και από όλες τις ηλικίες που υπηρετούσαν στις ένοπλες δυνάμεις (οι μικρότεροι ήταν μόλις 17 ετών).

Δυστυχώς, αυτοί οι άνθρωποι θυσιάστηκαν άδικα.Ίσως να είχαν προσφέρει περισσότερα στο τόπο τους αλλά και στους δικούς τους ανθρώπους αν επιβίωναν από το πόλεμο. Πορσωπικά, θαυμάζω τον αλτρουϊσμό τους, που φαντάζει στην εποχή μας απόκοσμος, όπου βασιλεύει ο φιλοτομαρισμός και η ιδιοτέλεια....

Προτείνω το βιβλίο σε όποιο φίλο/φίλη ενδιαφέρεται για το Β'ΠΠ.

Η συντέλεια

Κάποιο όμορφο καλοκαιρινό βραδάκι, στις αρχές της δεκαετίας του 80, η παιδική μου παρέα μετά από μια μέρα γεμάτη παιχνίδι, έχει αράξει στις γνωστές μαρμάρινες σκάλες, και η συζήτηση είναι...τρομακτική. Ιστορίες με βρυκόλακες, φαντάσματα, και εξωγηϊνους, η μια πιο τρομακρική από την άλλη, με τους αφηγητές να συναγωνίζονται για το ποιος θα τρομάξει την παρέα περισσότερο. Και εκεί το άκουσα για πρώτη φορά, από ένα φίλο που για τη περίσταση, είχε το πιο σοβαρό ύφος του κόσμου: Το 1999, θα έρθει η συντέλεια του κόσμου! Τρομοκρατημένος, ρώτησα με αγωνία: είναι σίγουρο; Και έλαβα την καταδικαστική απάντηση: οι επιστήμονες έχουν καταλλήξει στο συμπέρασμα αυτό!

Μπαίνοντας στην εφηβική μου ηλικία, διάβασα το πασίγνωστο βιβλίο του Μπέρλιτζ (1999: Η συντέλεια), που πραγματεύονταν με σοβαρότητα ανάλογη εκείνης του φίλου μου, το επερχόμενο τέλος του κόσμου! Ανακατεύοντας μυθολογία, λίγο από επιστήμη και μπόλικο Νοστράδομο, κατέλληγε στο συμπέρασμα ότι την 7η Ιουλίου του 1999 , ο κόσμος όπως τον γνωρίζαμε, είτε θα καταστρέφονταν, είτε θα άλλαζε ριζικά. Μεγαλώνοντας, διαπίστωσα πως το συγκεκριμένο βιβλίο, όπως και πολλά με ανάλογο περιεχόμενο, δεν ήταν και τόσο... αξιόπιστα.

Πέρασαν τα χρόνια και ήρθε εκείνη η μέρα. Το πρωϊ της με βρήκε στο Λιτόχωρο, με την Ίλη Διοικήσεως της 26ης ΕΜΑ, στο στοίβο μηχανοδηγήσεως, να παρακολουθώ τους νέους συναδέλφους να μαθαίνουν να οδηγούν Steyer και τζιπάκια. Καθώς δεν ήμουν ο μόνος που ήξερε για την προφητεία, έγινε η σχετική κουβεντούλα, την οποία σταματήσαμε σύντομα, καθώς διαπιστώσαμε πως η συντέλεια τελικά δεν έγινε.

Το τελευταίο καιρό έχει προκύψει άλλη μια ημερομηνία ορόσημο, το 2012. Όλο και περισσότερα ντοκυμαντέρ, εκπομπές αλλά και σχετικές κινηματογραφικές ταινίες εμφανίζονται με θέμα την επερχόμενη συντέλεια, προσπαθούν εξετάζοντας το θέμα να κερδίσουν θεατές και κάποια ευρώ. Και καθώς διάγουμε την εποχή της έλειψης καλών σεναρίων , ελπίζω να προκύψει κάτι καλό, που θα αξίζει τις δύο ώρες στο σινεμά.

Εννοείται πως δεν πιστεύω πως όντως ο κόσμος μας θα καταστραφεί το 2012, αν στη ζωή ποτέ δεν πρέπει να λες ποτέ!

Michael Jackson

Η δεκαετία του 80 ήταν το πέρασμα μου από την παιδική ηλικία στην εφηβική,οπότε η μουσική του Michael Jackson ήταν αδύνατο να μην με επιρρεάσει. Αν και διάλεξα μεταλλικά μονοπάτια (τα οποία ακόμα ακολουθώ) ήταν αδύνατο να μη αποτυπωθούν στην μνήμη μου τραγούδια, όπως τα Thriller, Billie Jean και τόσα άλλα.

Ο Michael Jackson ήταν ο κορυφαίος μουσικός στο είδος μουσικής του, και μέσω αυτής κατέκτησε το κόσμο. Δυστυχώς το τίμημα γι' αυτό ήταν βαρύτατο,καθώς έχασε την παιδική του ηλικία,και απέκτησε ένα πλήθως ιδιοτροπιών, που τον οδήγησαν να γίνει μια φρικτή καρικατούρα των ημερών της δόξας του.

Ο θάνατος του συντάραξε όλη την ανθρωπότητα. Ακόμα και το ίδιο το internet κατέρευσε από το βάρος της είδησης. Καλλιτέχνες σαν και αυτόν δεν πεθαίνουν ποτέ, και μέσα από τα τραγούδια του, θα ζει αιώνια.

Φόροι και πάλι φόροι

Το ταμείο είναι ως συνήθως μείων και η πολιτική ηγεσία κατέφυγε στο μόνο μέτρο που γνωρίζει καλά, την φορολογία. Να τα αρπάξουμε από τα κοροϊδα, να βγάλουμε τη χρονιά.

Κυρίες και κύριοι υπάρχει και ο άλλος δρόμος: πάρτε θαραλέα μέτρα για, ακόμα και τη μείωση της φορολογίας, για να στηριχθεί η ΑΝΑΠΤΥΞΗ. Όλα τα άλλα είναι στη καλύτερη περίπτωση ημίμετρα.

Απάντηση σε μια προκήρυξη

Αν και δεν με ρωτήσατε σας απαντώ

• Σέβομαι όσους κάνουν πράξη τα λόγια τους, όσο και αν είμαι αντίθετος η και να καταδικάζω τις πράξεις τους. Άρα αναγνωρίζω το θάρος της πράξης σας να πάρετε τα όπλα
• Συμφωνώ μαζί σας ότι τα κόμματα δεν έχουν να προσφέρουν τίποτα
• Όπως συμφωνώ μαζί σας, ότι οι περισσότεροι συμπατριώτες μας ιδιωτεύουν, κοινώς κοιτούν τη πάρτη τους και τη βόλεψή τους. Εννοείται δεν παριστάνω τον ξεχωριστό, γιατί ελάχιστα ξεχωρίζω από τους πολλούς

Αν και δεν θα μου απαντήσετε σας ρωτώ

• Πως μπορείς να δηλώνεις απάτρης και να αναφέρεσε σε εθνικοαπελευθερωτικούς αγώνες, όπως αυτούς των Ιρλανδών και των Αράβων;
• Θέλετε να προκαλέσετε τρόμο και να μειώσετε τη χώρα διεθνώς. Ποιος ρε μάγκες θα κερδίσει από αυτό;
• Χρησιμοποιείτε ως μέσα τη τρομοκρατία και τις δολοφονίες. Ποιος όμως είναι ο σκοπός, που αξίζει τον σκοτώσεις, ποια είναι αυτή η νέα ιδεολογία;
• Επαναστάσεις με υψηλά ιδανικά και λαϊκό έρισμα, κατέλληξαν σε απολυταρχικά καθεστώτα, σκληρά και απάνθρωπα όπως αυτά που ανέτρεψαν (όποιος διαφωνεί θέλω ένα αντιπαράδειγμα). Αξίζει ένας τέτοιος φαύλος κύκλος;

Παίζεις μπάσκετ;

Στα μέσα της δεκαετίας του 80, ήμουν ένα ψιλόλιγνο και σίγουρα άχαρο παιδάκι. Το ύψος μου ξεχώριζε, και φυσικά, η ερώτηση περί της ενδεχόμενης ενασχόλησής μου με την καλαθόσφαιρα, ήταν μάλλον αναμενόμενη. Οι γονείς μου αποφάσισαν πως πρέπει να απαντώ καταφατικά, και έτσι με έγραψαν στις ακαδημίες, του θρυλικού συλλόγου των ολυμπιονικών, του Πανελληνίου, δύο χρόνια πριν το 87...

Έλα που όμως στο σχολείο αλλά και στις αλάνες της Ιστιαίας (στις διακοπές μου) παίζαμε ποδόσφαιρο. Και για κείνη την ηλικία, το να είσαι καλός ποδοσφαιριστής ήταν σημαντικό,ενώ η ικανότητα στη καλαθόσφαιρα ήταν ελάσσονος σημασίας. Άρχισα και 'γω να μαθαίνω τα μυστικά του αθλήματος, χωρίς ιδιαίτερο ενθουσιασμό. Το πρόγραμμα περιλάμβανε εκτός από τα βασικά (μπάσιμο και προσποιήσεις)και αρκετούς κοιλιακούς όπως και 400σάρια. Αυτά τα τελευταία τα μισούσα, και όταν σε μια άσκηση στην προσποίηση έκανα μαζί με άλλα παιδιά 2-3 μαζεμένα, πήρα την απόφαση να τα παρατήσω. Και η ενδεχόμενή επαγγελματική ενασχόληση με το άθλημα έλαβε άδοξο τέλος.

Το μεθεπόμενο καλοκαίρι, ζήσαμε το έπος του 1987, και απέκτησα και εγώ το πάθος με το μπάσκετ. Όλη η Ελλάδα έπαιζε μπάσκετ πλέον, όπως και εγώ. Και από τότε έγινε το αγαπημένο μου άθλημα, μη χάνοντας καμία ευκαιρία να παίξω σε κάποιο τσιμεντένιο γηπεδάκι της Αθήνας. Όμως δεν το διδάχθηκα ποτέ ολοκληρωμένα, με αποτέλεσμα να είμαι πάντα ένας μέτριος παίκτης.

Τι θα γινόταν αν ολοκλήρωνα την μπασκετική μου μόρφωση; Το ύψος μου είναι μόλις 193 εκατοστά, και δεν είμαι ούτε γρήγορος, ούτε αλτικός, οπότε θεωρώ ότι οι πιθανότητες να ασχοληθώ επαγγελματικά με το άθλημα ήταν ελάχιστες. Επιπλέον, ποτέ δεν είχα την απαραίτητη αυτοπειθαρχία που ο αθλητισμός απαιτεί. Οπότε κάποιος μπορεί να υποθέσει ότι δεν έχασα και τίποτα που τα παράτησα. Λάθος! Θα ήμουν σίγουρα καλύτερος παίκτης, θα διασκέδαζα περισσότερο όλα τα παιχνίδια που έπαιξα στα γήπεδα των Κάτω Πατησίων. Το σημαντικότερο όμως, ήταν ότι η καλύτερη γνώση του αθλήματος, θα με έκανε καλύτερο φίλαθλο και δεν θα χρειαζόμουν να ψάχνω στο wikipedia για να μάθω πως παίζεται η κάθε παραλλαγή της άμυνας ζώνης.

Στη ζωή όμως ποτέ μη λες ποτέ. Πριν από λίγες μέρες, έκανα το ντεμπούτο μου με τη φανέλα των L.A. Lakers! Παίζοντας ως αλλαγή του Pau Gasol, βοήθησα την ομάδα μου, να ξεπεράσει το εμπόδιο των Denver Nuggets, και περάσει στην επόμενη φάση των paly offs του NBA. Ο απολογισμός μου: 26 πόντους, 4 ασσίστ και τρεις τάπες. Όχι άσχημα για ένα πρωτάρη, αν και η ψηφιακή μου έκδοση στο παιχνίδι NBA 2k9 είναι 15 πόντους ψηλότερη, με την τριπλή μυϊκή μάζα και δεν παράτησε τις ακαδημίες του Π.Γ.Σ. επειδή την κούραζαν τα 400άρια...

Αφιερωμένο το κειμενάκι, σε όλα τα παιδιά που έπαιξαν μαζί μου είτε ως συμπαίκτες, είτε ως αντίπαλοι, κυρίως όμως στα παιδιά εκείνα που δεν κάνουν το λάθος που έκανα τότε εγώ...

Κάψτε! Έχουν μείνει μερικά δέντρα ακόμα

Επιστρέφοντας στο σπίτι, μετά τη δουλειά είχα την ευκαιρία να θαυμάσω από το μπαλκόνι μου τα έργα των αξιοτίμων εμπρηστών, καθώς ο καπνός από την φωτιά στη Γλυφάδα. Γιατί το καλοκαιράκι φέρνει μαζί του και τις πυρκαγιές. Συνεχίστε, κάψτε, καταπατήστε και φτιάξτε βιλάρες μέσα στα σεληνιακά τοπία.Μη φοβάστε τίποτα γιατί:

• κανένας καταπατητής δεν τιμωρήθηκε
• πλην ελαχίστων εξαιρέσων, κανείς εμπρηστής δεν μπήκε στη στενή
• κανένας "υπεύθυνος" δεν είχε κυρώσεις για κάποια παράλληψη

Κλωτσιές που θέλουμε...

Το μήνυμα

Σε αυτές τις Ευρωεκλογές όλοι υποστηρίζουν ότι έλαβαν το μήνυμά τους τόσο οι χαμένοι όσο και οι κερδισμένοι. Και εγώ ο παράξενος και γκρινιάρης διαπιστώνω πως όλες οι πλευρές ερμηνεύουν το υποτιθέμενο μήνυμα κατά πως τους εξυπηρετεί. Η ερμηνεία που του δίνουν, δείχνει μάλλον ότι είτε δεν τους εστάλλει και το επινόησαν, είτε δεν κατάλαβαν το περιεχόμενο του, οπότε είναι σαν να μη το έλαβαν.

Η αποχή παρουσιάστηκε από κάποιους ως μήνυμα δυσφορίας του λαού απέναντι στο πολιτικό σύστημα, και εμμέσως πλην σαφώς επικρότησαν αυτή τη στάση. Εγώ ως γκρινιάρης και παράξενος θα κάνω κάποιες ερωτήσεις:

• Η αποχή απέτρεψε την εκλογή των ιδίων και πάλι προσώπων;
  
• Είναι η αδιαφορία επανάσταση;
• Δεν είναι υποκριτικό να διαμαρτυρόμαστε για τους πολιτικούς μας, όταν εμείς τους εκλέγουμε, κατ' εικόνα μας;
  

Τελικά και εμείς οι ψηφοφόροι έχουμε καταλάβει λάθος τα μηνύματα. Η αποχή από μόνη της δεν λέει τίποτα. Η αλλαγή στο σκηνικό θα έρθει, όταν παψουμε να επιλέγουμε με ιδιοτελή κριτήρια ως αντιπροσώπους, όσους ελπίζουμε να μας εξυπηρετήσουν στα μικροσυμφέροντά μας.Θα φέρουμε την αλλαγή όταν αλλάξουμε πρώτα εμείς.

Ευρωεκλογές 2009. Γνωρίζω το αποτέλεσμα!

Κέρδισαν οι παραλίες και οι κοντινοί προορισμοί τους ψηφοφόρους. Κοινωνικές υποχρεώσεις, με "ανάγκασαν" να μείνω στο ΛΑ (Λεκανοπέδιο Αττικής).

Ενδεικτικό του πόσο άδεια από κόσμο είναι η Αθήνα, είναι το γεγονός που βρήκα να παρκάρω στα Κάτω Πατήσσια δύο φορές μέσα σε μια ώρα.

Επικίνδυνες καταστάσεις για τη χώρα μας

αφγανών μεταναστών. Αφορμή αυτών των επεισοδίων, ήταν το "σκίσιμο" μιας σελίδας του Κορανίου, κατά την διάρκεια ελέγχου από την αστυνομία ενός μουσουλμάνου μετανάστη. Βέβαια το περιστατικό είναι υπό διερεύνηση, καθώς υπάρχουν πολλές εκδοχές για το τι πραγματικά έγινε, όμως αυτό δεν εμπόδισε κάποιους, να το χρησιμοποιήσουν για να κινητοποιήσουν τους μετανάστες.

Το θέμα είναι εξαιρετικά επικίνδυνο: στην χώρα μας αυτή την στιγμή υπάρχει ένας τρομακτικά μεγάλος αριθμός μεταναστών. Οι άνθρωποι αυτοί, ελπίζοντας σε ένα καλύτερο μέλλον χρησιμοποιούν την Ελλάδα, ως πέρασμα σε μια χώρα της Δυτικής Ευρώπης. Καθώς τα σύνορα των χωρών, σε αντίθεση με τα ελληνικά φυλάσονται, με αποτέλεσμα, οι άνθρωποι αυτοί να μένουν εδώ θέλοντας και μη. Η επαναπροώθησή τους στην Τουρκία, καθώς από αυτή τη χώρα περνούν στην Ελλάδα, δεν είναι εφικτή καθώς οι Τούρκοι δεν τηρούν τις σχετικές διεθνείς συνθήκες.

Η χώρα μας δεν μπορεί να παράσχει εργασία σε τόσο μεγάλο αριθμό ανθρώπων, καθώς η αποβιομηχάνιση της χώρας, με το κλείσιμο ή τη φυγή των μονάδων σε χώρες της ανατολικής ευρώπης, έχει οδηγήσει στην ανεργία μεγάλο αριθμό ελλήνων. Δεν υπάρχουν θέσεις εργασίας, για τον τεράστιο αριθμό των μεταναστών που ζουν πλέον στη χώρα μας. Αυτό έχει ως λογική συνέπεια την έκρηξη της εγκληματικότητας και την γενική υποβάθμιση του βιωτικού επιπέδου στη χώρα μας.

Το πρόβλημα οξύνεται από τις πολιτισμικές διαφορές, των ανθρώπων αυτών σε σχέση με τους γηγενείς, όπως άλλωστε συμβαίνει και στις υπόλοιπες χώρες τις ευρώπης. Σε συνδιασμό με τις άθλιες συνθήκες διαβίωσής τους, κινδυνεύουν να γίνουν υποχείρια κύκλων με εξαιρετικά σκοτεινές προθέσεις.

Το θέμα πρέπει να αντιμετωπιστεί με ευθύνη από όλες τις πλευρές:

• Το ελληνικό κράτος πρέπει να χαράξει μεταναστευτική πολιτική. Δεν μπορεί να γίνει η χώρα μας αποθήκη δυστυχισμένων ανθρώπων, τους οποίους δεν μπορεί καν να βοηθήσει να επιβιώσουν. Η Ελλάδα δεν είχε αποικίες όπως για παράδειγμα η Μεγάλη Βρεταννία , και δεν ευθύνεται για τα δεινά που υπέστησαν οι πατρίδες των ανθρώπων αυτών από την αποικιοκρατία.
• Πρέπει να χρησιμοποιήσει κάθε νόμικο μέσο, ώστε οι γειτονικές χώρες να σταματήσουν να στέλνουν τους ανθρώπους αυτούς στη χώρα μας. Δεν αποκλείεται, σε λίγο καιρό να εμφανιστούν ως προστάτες των ανθρώπων αυτών και με αυτό το πρόσχημα να προσπαθήσουν να υλοποιησουν τις γεωστρατηγικές του επιδιώξεις.
• Οι εγχώριοι "προοδευτικοί" και συχνά κρατικοδίαιτοι κύκλοι, καλό είναι να σκεφτούν τα παρακάτω:
• • Ο ρατσισμός και η μισαλοδοξία αποδυναμώνεται όταν ορδές μαινόμενων μουσουλμάνων προκαλούν καταστροφές στο κέντρο της πρωτεύουσας;
  • Μιλούν για σεβασμό όλων των θρησκειών και καταδικάζουν το "σκίσιμο" της φωτοτυπίας μιας σελίδας του Κορανίου. Κατακεραύνωναν τους σκοταδιστές όπως τους αποκαλούσαν που διαμαρτυρονταν για τα εμετικά έργα τέχνης, κάνουν τουμπεκί ψιλοκομμένο στις βεβηλώσεις ναών από τους αναρχοκάφρους, και παρομοίαζαν την τοπική εκκλησιαστική ηγεσία με μουλάδες. Δύο μέτρα και δύο σταθμά, δηλαδη, κάνουν διακρίσεις εις βάρος των ελλήνων χριστιανών.
  • Οι ιδέες τους γεννήθηκαν και βρήσκουν πρόσφορο έδαφος, σε χριστιανικές χώρες και μόνο. Δεν τους προβληματίζει αυτό;

Έξω οι κάφροι από τα γήπεδα!

Είχα την ατυχία, να είμαι χθες στο ΣΕΦ (21/5), ως κάτοχος εισητηρίου διαρκείας, για να παρακολουθήσω τον πρώτο τελικό μεταξύ του Θρύλου και του ΠΑΟ.Δυστυχώς, η ομάδα μου εμφανίστικε κατώτερη των περιστάσεων και έχασε τον αγώνα, από ένα μέτριο στο συγκεκριμένο ματς αντίπαλο. Όλα αυτά όμως πέρασαν σε δεύτερη μοίρα, καθώς οι πανταχού παρόντες ανεγκέφαλοι έβαλαν το βρωμερό χεράκι τους.

Με ένα λεπτό και τριάντα δευτερόλεπτα πριν την λήξη, με τον ΠΑΟ να προηγείται με δύο πόντους, και την επόμενη επίθεση να είναι του Ολυμπιακού, οι δυο προπονητές μιλούσαν στους παίκτες κατά την διάρκεια time out. Τότε κάποιος μαλάκας, έριξε στον πάγκο του ΠΑΟ μια πολύ ισχυροί κροτίδα. Η ιδιωτική ασφάλεια προσπάθησε να επέμβει, με αποτέλεσμα αρκετοί ηλίθιοι να κάνουν ντου, και να αρχίσει να πέφτει ξύλο. Ο αγώνας διακόπηκε για δέκα λεπτά, και όταν ξανάρχισε, πολλοί ανεγκέφαλοι ήταν γύρω από τον αγωνιστικό χώρο. Τελικά κέρδισε ο ΠΑΟ, ενώ ο Ολυμπιακός είχε την ευκαιρία να ισοφαρίσει. Σίγουρα ο ΠΑΟ πήρε κάποια κρίσιμα σφυρίγματα, αλλά ο Ολυμπιακός, είχε σε καλή μέρα μόνο τους Μπορουση και Τσίλντρες, το αγωνιστικό όμως μέρος είναι δευτερεύουσας σημασίας.

Επιγραμματικά θα προσπαθήσω να εκφράσω το θυμό και την απογοήτευσή μου:

• Ο τύπος που έριξε την κροτίδα, πρέπει να κατηγορηθεί για απόπειρα ανθρωποκτονίας. Είναι απαράδεκτο να κινδυνεύει η σωματική ακεραιότητα ενός ανθρώπου επειδή φορά την φανέλα του αντιπάλου. Δεν είναι εισβολείς που έρχονται να κατακτήσουν την πατρίδα μας.
• Ο κάθε καφρίσκος, ανεξάρτητα από την ομάδα που υποστηρίζει κρύβεται μέσα στον όχλο. Είναι δειλία, να το πουλάς αγριάδα και να απειλείς καλυπτόμενος από την ανωνυμία της μάζας.
• Εμείς οι Ολυμπιακοί κατηγορούσαμε κάποιους Παοκτζήδες, που πετούσαν μποκάλια στους παίκτες μας και έκαναν ντου στον αγωνιστικό χώρο. Αυτά που κατηγορούσαμε τα λουστήκαμε, από τους "δικούς" μας ηλίθιους.
• Αηδιάζω όταν βλέπω μικρούς σε ηλικία οπαδούς, να φωνάζουν συνθήματα, ή να συζητούν με δέος, για "πεσίματα" και συμπλοκές με τους αντίπαλους χουλιγκάνους. Άξίζει κάποιο από τα παιδάκια αυτά να σκοτωθεί ή να σακατευθεί για όλη του τη ζωή για ένα παιχνίδι; Και η ερώτηση δεν είναι υποθετική, καθώς έχουμε νεκρούς και τραυματίες στις συράξεις ανάμεσα στους οπαδούς.Αν αξιωθώ να αποκτήσω παιδιά, σε καμία περίπτωση δεν θα τα αφήσω να πάνε στο γήπεδο πριν τα είκοσι τους χρόνια...
• Η ομάδα μπάσκετ του Ολυμπιακού, έκανε την καλύτερη χρονιά της τα τελευταία χρόνια. Δημοσιογράφοι των ΗΠΑ, μετά την μεταγραφή του Τσίλντρες παρουσίαζαν τον Ολυμπιακό ως μια ισχυρή ομάδα, και ανταγωνιστή των ομάδων του NBA σε μεταγραφικά θέματα. Σήμερα έγραφαν για τα επεισόδια των κάφρων... Οι προσπάθειες των αδελφών Αγγελόπουλων πήγαν χαμένες εξαιτίας κάποιων ηλιθίων που υποτίθεται ότι αγαπούν την ομάδα.
  
• Οι ομάδες πρέπει να αποφασίσουν ποιους θέλον στο γήπεδο: θέλουν αυτούς που θα υποστηρίξουν την ομάδα τους, οικονομικά και ηθικά χωρίς να παρεκτρέπονται, ή αυτούς που λόγω τυφλού φανατισμού είναι απρόβλεπτοι και καταστροφικοί; Δυστυχώς οι ΠΑΕ και οι ΚΑΕ δείχνουν μια σταθερή προτίμηση στους δεύτερους...

Πως ξεπεράσαμε τη κρίση

Ένα από τα ευρήματα έρευνας του Associated Press, σχετική με την παγκόσμια οικονομική κρίση, αφορά την χώρα μας. Μάλλον θα είμαστε αν όχι η πρώτη, αλλά από τις πρώτες χώρες που θα ξεπεράσουν την κρίση. Μάλιστα, σε σχετικό γράφιμα, παρουσιάζε την μείωση της βιομηχανικής παραγωγής, όπου η χώρα μας είχε τη μικρότερη ποσοστιαία μείωση από όλες τις χώρες μέλη.

Βέβαια, αυτό το γνωρίζω από πρώτο χέρι: η βιομηχανία που έχω την τύχη να διυεθύνω, δεν είχε κάνω μείωση στη ζήτηση των αγαθών που παράγει! Ποιο είναι χαρακτηριστικό της; Είναι απλά ανύπαρκτη... 'Οποιος κατάλαβε τον παραλληλισμό μου, κατάλαβε...

Μια Κυριακή στο Σούνιο

Ναι ο τίτλος είναι σκοπίμως παραπλανητικός, θυμίζει αισθηματική ελληνική ταινία του 70. Απλά θέλω να δείτε μια ωραία φωτογραφία του ναού του Ποσειδώνα, που τράβηξα τη Κυριακή που μας πέρασε.

O τελικός κυπέλου, όπως τον είδα

Ένας γαύρος ανακεφαλαιώνει:

• Βρεθήκαμε με 2 γκολ πίσω στο 8 (το πρώτο οφ σαιντ)
• Ισοφαρίσαμε με πρωταγωνιστή τον Αγγλάρα
• Φάγαμε γκολ στο 90'
• Ισοφάρισε ο τραυματίας Αγγλάρας στην επόμενη φάση
• Στην παράταση προηγηθήκαμε με Γκαλέτι
• Που αποβλήθηκε στους πανηγυρισμούς
• Στην επόμενη φάση αποβλήθηκε και ο Αβραάμ
• Τρώμε γκολ κοροϊδιστικό από τον Σκόκο
• Πάει στα πέναλτι
• Χάνει το πέμπτο πέναλτι η ΑΕΚ
• Χάνει πέναλτι ο Τζόλε
• Χάνει πέναλτι ο Γεωργέας
• Χάνει πέναλτι ο Άντζας
• Πιάνει πέναλτι ο Νικοπολίδης (του Πελετιέρι)
• Βάζει το τελευταίο πέναλτι ο Νικοπολίδης (!!!)

Αυτά και πάντα τέτοια. Και ως υστερόγραφο: Τζόλε σε ευχαριστώ για όλα

Δεν είμαι πλέον ξέφρενος!

Διαβάζοντας τον τίτλο, κάποιος μπορεί να υποθέσει, πως καθώς μεγαλώνω, ο παρορμητισμός μου μειώνεται, και γενικά δρω με μεγαλύτερη σύνεση. Μπορεί μεν, να ισχύει αυτό, όμως ο τίτλος δεν αναφέρεται στην εν' γένει ωρίμανση μου. Αξιώθηκα και άλλαξα τα τακάκια των φρένων του αυτοκινήτου μου, τα οποία είχαν χάσει κάθε ίχνος λάστιχου. Πλέον μπορώ και φρενάρω κανονικά!

Είμαι απαράδεκτος, το γνωρίζω.

Η υπόσχεση του κυρίου Ομπάμα

Μια απο τις προεκλογικές υποσχέσεις του νυν προέδου των ΗΠΑ, ήταν και η αναγνώριση της Αρμενικής Γενοκτονίας από τους Νεότουρκους. Το Αρμενικό Λόμπι υποστήριξε τον κύριο Μπάρακ, ελπίζοντας, ότι με το καλό έλθει στην εξουσία, θα δικαιώσει ηθικά τους αγώνες του λαού τους.

Ήλθε λοιπόν το πλήρωμα του χρόνου, ο κος Ομπάμα, βασιζόμενος στη εξαιρετική του εικόνα (είναι πολύ δύσκολο να τον αντιπαθήσεις) κέρδισε τις εκλογές. Και στην πρώτη επέτειο της αρμενική τραγωδίας, ο φίλατος κος Ομπάμα, μίλησε για... καταστροφή. Λες και τα δεινά των αρμενίων, τα προκάλεσε κάποιος σεισμός, μια ασθένεια ή κάποιο από τα στοιχεία της φύσης. Οι αρμένιοι εννοείται ότι απογοητεύτικαν, ενώ οι θύτες (οι φίλοι μας οι Τούρκοι) δήλωσαν ικανοποιημένοι.

Πιστεύω στον αρμενικό λαό και είμαι σίγουρος ότι αυτό δεν θα τον πτοήσει. Δεν ξεχνά,είναι μαχητής, και αργά η γρήγορα θα το βρει το δίκιο του. Σε αντίθεση με 'μας, που ψάχνουμε να βρούμε τα εγκλήματα που διέπραξαν οι αγωνιστές του 1821 απέναντι στους τυράννους κατακτητέες, και συζητάμε αν θα έπρεπει να φτιάξουμε ανδριάντα στο Κεμάλ, βαδίζοντας ολοταχώς προς την εξαφάνισή μας ως έθνος (κακιά κουβέντα είπα).

Όσο για τα γειτονάκια, έχουν διαπράξει τρεις γενοκτονίες ατιμώρητοι, την αρμενική, την ελληνική (δεν ξεχωρίζω τους αγαπητούς Πόντιους) και την Ασσυριακή, αλλά η στρατηγική τους θέση και ο πληθυσμιακός τους όγκος, του δίνει το δικαίωμα να παζαρεύουν κάθε φορά με τους ισχυρούς. Η ύβρις όμως φέρνει πάντα μα πάντα τη Νέμεση.

Και κάτι τελευταίο, για τους εγχώριους Ομπαμαλάγνους: οι διαφορές του με τον Μπους, θα φανούν μέσα στα σύνορα των ΗΠΑ και θα αφορούν μόνο τους αμερικάνους, η εξωτερική πολιτική της υπερδύναμης δεν αλλάζει....

Υπάρχουν και άλλοι αριθμοί...

Η πολιτική ζωή, τα τελευταία χρόνια περιστρέφεται γύρω από ποσοστά, και συγκεκριμένα αυτά που η κάθε0 παράταξη και η ηγεσία της συγκεντρώνει στις δημοσκοπίσεις: είναι ο ηγέτης της ο πλέον δημοφιλής; έχουν προβάδισμα στην παράσταση νίκης; και το σημαντικότερο, τι ποσοστό λαμβάνουν στην πρόθεση ψήφου;

Καταννοώ την αγωνία των πολιτικών μας για τα αποτελέσματα των πολιτικών ερευνών αλλά εγώ, και πολλοί άλλοι (θέλω να πιστεύω), ενδιαφέρονται και για μετρήσεις όπως αυτές:

"Μεταξύ 178 χωρών, η Παγκόσμια Τράπεζα μας κατατάσσει στην 152η θέση με κριτήριο την ευκολία έναρξης μιας επιχείρησης, στην 142η με κριτήριο την ευκολία στην απασχόληση μισθωτής εργασίας, στην 86η με κριτήριο πόσο εύκολα μπορείς να πληρώσεις τους φόρους σου..." (Πηγή: Άρθρο της Καθημερινής)

Αγηπητοί ηγέτες μας, ελπίζω να προσπαθήσετε ναβελτιώσετε και τα παραπάνω νουμεράκια, γιατί μόνο με δημοφιλίες και προθέσει ψήφου, δουλειά δεν γίνεται

Dilbert!

Δεν υπάρχει περίπτωση, κάποιος που δουλεύει σε μεγάλη εταιρεία, και διαθέτει e-mail, να μην έχει λάβει σε αυτό κάποια από τις σύντομες, εικονογραφημένες,σατιρικές, βγαλμένες από τον εργασιακό βίο ιστοριούλες. Για όσους δεν γνωρίζουν, ο Dilbert που πρωταγωνιστεί σε αυτές, είναι ένα στέλεχος σε κάποια μεγάλη εταιρεία με δραστηριότητα σχετική με μηχανογραφικές εφαρμογές. Και ως γνωστόν, όποιος ασχολείται με τους Η/Υ έχει σίγουρα να διηγηθεί ιστορίες καθημερινής τρέλας!

Αν και σε πολλές περιπτώσεις, οι ιστορίες φαίνονται υπερβολικές, έχω την εντύπωση πως έχω ζήσει ανάλογες καταστάσεις, στον εργασιακό μου βίο. Πιστεύω πως δεν είμαι ο μόνος.

Και επειδή τα πολλά λόγια είναι φτώχια, ένα κλικ θα σας πείσει!

Ο πλανήτης... Νέπτουνας

Συγκλονιστικό! Συντελεστές γνωστής εκπομπής, ανακάλυψαν ένα ακόμα πλανήτη του ηλιακού συστήματος: το πλανήτη Νέπτουνα!

Θα τους απογοητεύσω όμως, ο καθώς εν' λόγω πλανήτης είναι γνωστός εδώ και αιώνες, με το ψευδώνυμο Ποσειδώνας.Απλά μετέφρασαν το Neptune, ως Νέπτουνα, ίσως κατά το Νεύτωνας...

Η ώρα της Γης

Απόψε (28/03), όποιοι αγαπάμε, υποτίθεται το περιβάλλον, πρέπει από τις 20:30 να κλείσουμε τα φώτα για μια ώρα. Πάρα πολλές εταιρείες συμμετέχουν σε αυτή πρωτοβουλία και αναμένεται να έχει και μεγάλη ανταπόκριση από το κοινό.

Θεωρώ όλες ότι τέτοιου τύπου πρωτοβουλίες δεν προσφέρουν τίποτα. Απλά, προσφέρουν άλλοθι σε άτομα και οργανισμούς, που όλες τις υπόλοιπες ώρες σπαταλούν ενέργεια, να εμφανιστούν (στη περίπτωση των εταιρειών) ή να αισθανθούν (στην περίπτωση των ατόμων) προστάτες του περιβάλλοντος.

Η προστασία του περιβάλλοντος, είναι υπόθεσή όλων μας, και μας αφορά όλες τις ώρες, είναι θέμα συνείδησης, Με happenings και δημόσιες σχέσεις δημιουργούνται μόδες και δεν διαμορφώνονται συνειδήσεις...

Βέβαια, καθώς μου αρέσει το σκοτάδι, θα τα κλείσω τα φώτα, μήπως και δούμε άστρα στον ουρανό....

Το άλλο μήνυμα του 1821

Πριν κάποια χρόνια, διάβασα το βιβλίο του Keegan, "H Ιστορία του Πολέμου", με θέμα την εξέλιξη της μορφής και των μέσων των πολεμικών επιχειρήσεων από την αυγή της ιστορίας, μέχρι σήμερα. Από τα σημεία που μου έκαναν εντύπωση, ήταν και εκείνα που αναφέρονταν στην επανάσταση του 1821.

Όταν ξέσπασε η επανάσταση, φιλλέληνες από όλη την Ευρώπη, ήρθαν στην Ελλάδα να βοηθήσουν στο σκοπό. Έχοντας στο μυαλό τους, την εικόνα για τους Έλληνες από τα κλασσικά κείμενα, περιμέναν να βρουν κάτι ανάλογο. Κυρίως, περίμεναν να δουν τους έλληνες να πολεμούν, σύμφωνα με τα πολεμικά ήθη της εποχής: περίμεναν από τους επαναστάτες, να έχουν σχηματίσει οργανωμένους στρατιωτικούς σχηματισμούς και να δίνουν μάχες εκ παρατάξεως, όπως επέβαλε η εποχή. Αντί, αυτού βρήκαν "αμόρφωτους" άτακτους, που ο τρόπος που πολεμούσαν ήταν αδιανόητος γι' αυτούς. Τέτοια ήταν η απογοήτευσή τους, που πολλοί από αυτούς θεώρησαν πως οι τωρινοί έλληνες δεν είναι απόγονοι των αρχαίων.

Σύμφωνα με τον Keegan, οι έλληνες απλά πολέμισαν με τον μόνο τρόπο που μπορούσαν, τον ανορθόδοξο τρόπο. Αυτός ήταν ο μόνος τρόπος ώστε να ζήσει η Επανάσταση, και τελικά να επιτευχθεί ο σκοπός. Μάλιστα, θεωρεί ότι με ανάλογο τρόπο νίκησαν οι Βιετ Κονγκ τους αμερικάνους στο πόλεμο του Βιετ Ναμ. Με ανάλογο τρόπο πολέμου, νίκησαν οι αφγανοί τους Σοβιετικούς και αντιστέκονται με επιτυχία και στους αμερικάνους. Αν οι πρόγονοί μας ήταν τόσο ανόητοι ώστε να ακολουθήσουν τις οδηγίες των ευρωπαίων, σίγουρα θα έδιναν μερικές ηρωϊκές μάχες, αλλά στο τέλος θα έχαναν.

Σήμερα, η παγκόσμια οικονομική κρίση κτυπά και τη χώρα μας. Οι πολιτικοί μας, με την έλλειψη οράματος, φαντασίας και πάνω από όλα θάρους, προσπαθούν να την αντιμετωπίσουν ακολουθώντας τις προσταγές των "σοφών" της ευρώπης. Δεν ξεχνούν να βάλουν περισσότερους φόρους σε αυτούς που μονίμως πληρώνουν (μισθωτούς και συνταξιούχους), γιατί από όλους τους άλλους δεν μπορούν να τα πάρουν.

Αναρωτιέμαι, δεν υπάρχει κάποιος πολιτικός, που θα προσπαθήσει να εμπνεύσει και όχι να μας φοβίσει. Να ενεργοποιήσει, τη εφευρετικότητα και τη δημιουργικότητα του πραγματικού πολυμήχανου λαού μας, ώστε με τρόπους ταιριαστούς στο λαό μας, όχι μόνο να αντιμετωπίσουμε την κρίση αλλά να προοδεύσουμε. Πολλές από τις διαφορές μας, με τους πεφωτισμένους λαούς της, μας προφύλαξαν από τα χειρότερα, καθώς δανειζόμαστε λιγότερο και ευτυχώς η ο θεσμός τη οικογένειας στη χώρα μας είναι ακόμα ισχυρός. Δεν γίνεται να δώσουμε και αυτή τη μάχη με το δικό μας τρόπο;

Χρόνια πολλά σε όλους μας!

Αναξιοκρατία

Υπάρχουν παντού, σε όλους τους χώρους και όλα τα επίπεδα. Τους συναντά κανείς στα κόμματα και ειδικά στις κυβερνήσεις, σε επιχειρήσεις, μεγάλες ή μικρές, δημόσιες και όχι, στον καλλιτεχνικό κόσμο, στον αθλητισμό και πάντα στο κρατικό μηχανισμό. Επιβιώνουν και ευημερεύουν σε όλες τις συνθήκες, και όλες τις καταστάσεις, καμία συμφορά η καταστροφή δεν τους εξαφανίζει.

Είναι αριστοτέχνες της κολακίας, δεξιοτέχνες στην υπονόμευση, με ευέλικτη μέση, και ακούραστη γλώσσα. Εντοπίζουν τις ανθρώπινες αδυναμίες των ισχυρών και πατώντας σε αυτές, παρασιτούν εις βάρους τους. Είναι πάντα ανάμεσα στους περισσότερο ευεργετημένους, αλλά και οι πρώτοι που στρέφονται εναντίων των ευεργετών.

Δεν είναι ποτέ οι πρωταγωνιστές, αλλά κινούνται στο περιβάλλον τους, δολοπλοκόντας και μηχανοραφώντας στο ημίφως . Δεν ξεχωρίζουν για τα οράματά τους, τα όνειρά τους, ούτε από τις ικανότητες, ούτε κάνουν θυσίες για να πετύχουν υψηλούς στόχους. Μπορούν όμως να εντοπίσουν όσους τα διαθέτουν, και τους πολεμούν υπογείως και πολύ αποτελεσματικά.

Μισούν τα όνειρα, εμποδίζουν την πρόοδο και πολεμούν την καινοτομία,εις βάρος του κοινού καλού, μόνο και μόνο από φόβο για τα κεκτημένα τους.

Όλοι αυτοί οι τυρανίσκοι, θα ζουν πάντα με το φόβο της ημερες εκείνης, όπου το αίτημα για αξιοκρατία θα γίνει ειλικρινές και μαζικό. Αυτή θα είναι και η αρχή του τέλους της κυριαρχία τους.

Η πολιτικοποίηση του ποδοσφαίρου

Πριν χρόνια, είχε εκφραστεί ο φόβος ότι για τη ποδοσφαιροποίηση της πολιτικής. Αυτές της μέρες, με αφορμή τους ποδοσφαιρικούς αγώνες ΟΣΦΠ - ΠΑΟΚ, λαοπρόβλητοι και δημοφιλείς πολιτικοί, έκαναν δηλώσεις, που ταιριάζουν σε θερμοκέφαλους οπαδούς.Απέδειξαν μάλλον, ότι το ποδόσφαιρο κινδυνεύει από πολιτικοποίηση.

Θα ήθελα να τους ρωτήσω, αν είναι ευχαριστημένοι από τα σημερινά επεισόδια, τις βουλγαρικές σημαίες, και το εμφυλιοπολεμικό κλίμα. Αξίζει για ένα ποδοσφαιρκό ματς και μερικές ψήφους να χωρίσουμε τη χώρα μας στα δύο;

Υπάρχει ελπίδα;

Δύσκολη περίοδος, αυτή που περνάμε, δίχως αμφιβολία. Οι συνέπειες της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, βαθμιαία εισβάλουν στην καθημερινή μας ζωή. Το αξιακό σύστημα, που επικεντρώνονταν στο κυνήγι του γρήγορου κέρδους χωρίς αναστολές αλλά και πρόνοια για το μέλλον, κλόνισε τελικά την παγκόσμια οικονομία. Δεν μπορώ βέβαια να καταλάβω, πως μια τέτοια κρίση να είναι παγκόσμια. Πως δηλαδή, να χάνουν όλοι; Ο πλούτος που χάνεται, εξαυλώνεται, δεν καταλλήγει σε κάποιους; Αν ναι ποιοι είναι αυτοί;

Η χώρα μας, βέβαια, πριν την κρίση δεν ευημερούσε. Μου έδινε πάντα την εντύπωση ότι παιρνούσε μια περίοδο παρακμής, χωρίς να έχει προηγηθεί μια εποχή ακμής.Αυτό που πλέον συνειδητοποιούν όλο και περισσότεροι, είναι ότι δεν υπάρχει ελπίδα. Για την ακρίβεια, δεν υπάρχει μια κίνηση, έστω μια προσωπικότητα, που να μπορεί να εμπνεύσει την ελπίδα και την πίστη σε ένα καλύτερο μέλλον.

Οι πολιτικοί μας, ασχολούνται με τις δημοσκοπίσεις και τις επερχόμενες εκλογές, βάζοντας σε δεύτερη μοίρα προβλήματα που έπρεπε να έχουν λυθεί εδώ και δεκαετίες, όπως για παράδειγμα το ασφαλιστικό.Η πνευματική ηγεσία του τόπου, αν υπάρχει στη χώρα μας, είναι απλά ανύπαρκτη, ενώ ο επιχειρηματικός κόσμος προσπαθεί απλά να επιβιώσει.

Η οικονομική κρίση δεν είναι το μόνο πρόβλημα σε έξαρση. Η χώρα μας χάνει όλες τις μάχες στα ανοικτά ζητήματα, ενώ στο εσωτερικό δραστηριοποιούνται διάφορες ομάδες με άγνωστες προθέσεις και προέλευση, που προκαλούν κλίμα τρομοκρατίας. Και όπως πάντα ,ο κρατικός μηχανισμός απλά δεν λειτουργεί, αδυνατόντας να αντιμετωπίσει τα προβλήματα του έλληνα πολίτη.

Τι πρέπει να γίνει λοιπόν; Αποδεχόμαστε τη μοίρα μας και περιμένουμε να απλά το χειρότερο; Προσωπικά δεν σκοπεύω να τα παρατήσω. Θα συνεχίζω να εργάζομαι σκληρά και ευσυνειδητα, για να εκπληρώσω τα όνειρά μου σε ατομικό επίπεδο. Πιστεύω στους συμπατριώτες μου που θα κάνουν και αυτοί το ίδιο. Υπάρχουν δυνατότητες, και ανάμεσα μας, υπάρχουν πάρα πολλοί ικανοί και άξιοι. Δυστυχώς, κυριαρχούν οι άλλοι. Σε συλλογικό επίπεδο, η επιβολή της αξιοκρατίας είναι ο μόνος τρόπος για να σταματήσει ο κατήφορος. Είναι δύσκολο αλλά όχι ανέφικτο.

Εκδρομές στα Σκόπια

"Απόγονοι" του Μεγαλέξανδρου και του Φιλλίπου, επέδειξαν την ανδρεία τους, επιτιθέμενοι σε έλληνες τουρίστες, που βλακωδώς επισκέπτονται το κρατίδιο που παριστάνει τη Μακεδονία. δεν γνωρίζω αν φορούσαν οι επιτιθέμενοι, τις γελοίες πανοπλίες που φορούν και σε επίσημες εκδηλώσεις.

Η βλακεία μας δεν έχει προηγούμενο: δεν μπορούμε να μας πιάνουν κοροϊδο οι μαϊμου μακεδόνες,τόσο τους επιχειρηματίες που επενδύουν εκεί, εως τους συμπολίτες μας, που επιλέγουν το κρατίδιο αυτό για φθινό τουρισμό. Ας πάψουμε να τους ταϊζουμε.

Με εκνευρίζει που είμαστε ο καρποζοεισπράκτορας των βαλκανίων και να μας πουλούν τσαμπουκά, έως και χώρες που εξαρτούνται από εμάς (βλέπε Αλβανία). Αλλά είμαστε και άξιοι της μοίρας μας, όταν για λίγα ευρώ ξεχνάμε την αξιοπρέπεια μας.

Ο Κάγκουρας παραμένει κάγκουρας...

..είτε οδηγεί καγκουρεμένο Opel Manta, είτε μαύρη Porsche με φιμέ τζάμια.

Ξεχωρίζει από την οδήγηση, πως να το κάνουμε!

Κράτος της πλάκας

Απέδρασε και πάλι γνωστός διαβόητος κακοποίος, μαζί με το πρωτοπαλίκαρό του, από το ελικοδρόμιο Κορυδαλού, με ελικόπτερο, όπως είχε κάνει και το 2006. Άλλο ένα σύμπτωμα του τελείως διαλυμένου κράτους, το οποίο είναι ανίκανο να μας παρέχει και τη στοιχειώδη ασφάλεια.

Αυτό το γεγονός μπορεί να οδηγήσει σε μερικές παραλλήψεις και αποπομπές, αλλά μόλις περάσουν δύο τρεις εβδομάδες, όλα θα ξεχαστούν. Οι πολιτικάντιδές μας, θα αρχίσουν να καυγαδίζουν στα παράθυρα, κατηγορώντας ο ένας τον άλλο, ότι κατέστρεψε το κράτος. Λες και όλα αυτά δεν συμβαίνουν τα τελευταία 30 χρόνια. Οι δημοσιογράφοι απέκτησαν θέμα, ενώ μερίδα επωνύμων επαναστατών χωρίς αιτία, με πολλά φράγκα όμως θα βγάλουν τη χολή τους, απέναντι στην αστυνομία.

Και όλοι εμείς, η σιωπηλή πλειοψηφία, που είμαστε νομοταγείς, βλέπουμε τους κάθε λογής κακοποιούς, χουλίγκανους, τρομοκράτες και απατεώνες να δρουν ατιμώρητα, καταστρέφοντας το τόπο μας. Ως πότε;

Άγριες καταστάσεις

Τα πράγματα έχουν αγριέψει αρκετά, καθώς μετά τις ένοπλες επιθέσεις σε τμήματα αλλά και το Alter, σήμερα οι αρχές εντόπισαν παγιδευμένο αυτοκίνητο . Η ισχύς των εκρηκτικών που βρέθηκαν, ήταν τέτοια που μπορούσε να προκαλέσει εκατόμβη. Μπορεί κάποιος να ισχυριστεί ότι και σε αυτή την περίπτωση, οι δράστες δεν ήθελαν ανθρώπινα θύματα, όμως κανείς δεν μπορεί να τιθασεύσει τέτοια καταστροφική δύναμη.

Δύσκολη περίοδος, πατριώτες και εκτός από το κορμί, χάσαμε τα αυγά και τα πασχάλια....

Τσαγκαροδευτέρα

Σήμερα η μέρα μου δεν ήταν από αυτή που θα τίς θεωρώ καλές. Ξύπνησα το πρωϊ, έχοντας επίγνωση, ότι είναι Δευτέρα μιας εβδομάδας, με πολύ δουλειά, έχοντας και μάλλον χαμηλό ηθικό. Η ημέρα μου δεν ήταν πολύ παραγωγική, καθώς αυτή τη φορά δεν νίκησα το χάος (απλά έφερα ισοπαλία).

Μένουν άλλες τέσσερις μέρες, και όταν θα έρθει η Παρασκευή, θα αναρωτιέμαι βλακωδώς "πως πέρασε η 'βδομάδα;" Δεν ξέρω αν υπήρξα κάποια στιγμή ενδιαφέρον άτομο, αλλά τα τελευταία χρόνια είμαι βαρετός. Και γκρινιάρης, αν και το τελευταίο ήμουν πάντα. Εξ' απ' ανέκαθεν, που θε έλεγε και κάποιος.

Ξέρετε τι θα ήθελα; Να γύριζα πίσω το χρόνο και να πέρναγα μια εβδομάδα ως τεταρτοετής φοιτητής του Μαθηματικού στη Σαλονίκη. Αλλά δεν γίνεται. Τουλάχιστον να είχα μια Kaiser ακόμα. Ούτε αυτό γίνεται. Πήγα όμως στο super market Πέμπτη, αντί για Σάββατο, και δεν προγραμμάτισα τις προμηθειές μου σωστά...

Τουλάχιστον αύριο είναι Τρίτη και θεωρώ τις Τρίτες καλύτερες από τις Δευτέρες (και από τις Τετάρτες για κάποιο λόγο...)

Δεν λυπηθήκατε τα δεντράκια;

Μεγάλωσα στα Κάτω Πατήσια, μια από τις πλέον υποβαθμισμένες συνοικίες των Αθηνών. Ναι, το πάρκινγκ είναι από τα μεγάλα προβλήματα της περιοχής, όμως η έλειψη πρασίνου είναι πολύ-πολύ μεγαλύτερο πρόβλημα. Κατά την άποψή μου, λίγες θέσεις πάρκιγνκ και μερικά ευρώ στα ταμεία του Δήμου, δεν αξίζουν μπροστά στα λιγοστά δέντρα, που δίνουν μια ανθρώπινη πινελιά στη περιοχή. Ενώνω και εγώ την φωνή μου, με τους άλλους κατοίκους της περιοχής.

Μπράβο στη βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ που έφερε το θέμα στη Βουλή, η κα Φιλίνη νομίζω. Βέβαια κάποιοι του χώρου, προσπάθησαν και πάλι να κάνουν την προπαγάνδα τους...

Η εξομολόγηση του Αττίλα

Γνωστός τούρκος ηθοποιός, δήλωσε σε πρωϊνή εκπομπή, ότι κατά τη διάρκεια της τουρκική εισβολής στη Κύπρο ότι σκότωσε 10 αιχμαλώτους! Ο κύριος Ατίλα Ολγκάτς (ταιριαστό όνομα, δεν μπορώ να πώ!) συγκεκριμένα είπε: "Ο πρώτος που σκότωσα,ήταν ένας 19χρονος αιχμάλωτος στρατιώτης.Όταν έτεινα το όπλο προς το μέρος του με έφτυσε. Τον πυροβόλησα στο μέτωπο και πέθανε.Στη συνέχεια,σκότωσα άλλους εννιά."

Όταν βέβαια κατάλαβε τι είπε, και τις πιθανές συνέπειες, ανακάλεσε και μίλησε για σενάριο που γράφει και άλλες ανοησίες. Κάποιοι άλλοι για διαφημιστικό κόλπο, για το σήριαλ στο οποίο πρωταγωνιστεί. Αν κάτι τέτοιο ισχύει, τότε μιλάμε για το πιο εμετικό διαφημιστικό κόλπο στην ανθρώπινη ιστορία.

Αν υπήρχε το διεθνές δικαίο, τον κύριο αυτό έπρεπε να τον μαντρώσουν, να τον στείλουν πακέτο στη Χάγη, να τον δικάσουν, και αν είναι ένοχος να τον καταδικάσουν. Όχι μόνο αυτόν, αλλά και τους "αξιωματικούς του".

Όμως οι διεθνείς νόμοι δεν ισχύουν για άλλους, πόσο μάλλον για τη Τουρκία που έχει στο "ενεργητικό" της, τρεις γενοκτονίες: την Αρμενική, την Ποντιακή και την Ασσυριακή.

Αξιολογούνται οι αξιολογητές;

Την εβδομάδα που μας πέρασε, η είδηση για την υποβάθμιση της πιστοληπτικής ικανότητας της χώρας μας από διεθνή οίκο Standard & Poor's, κυριάρχησε στην οικονομική επικαιρότητα. Δεν μου προκάλεσε εντύπωση, καθώς η διεθνής κρίση έχει κλονίσει πολύ ισχυρότερες οικονομίες, πόσο μάλλον μια σαν τη δική μας, που βασίζεται μόνο στη ναυτιλία και το τουρισμό. Έχουμε βλέπετε καταντήσει να εισάγουμε μέχρι και τα σπίρτα.

Βέβαια, η αξιοπιστία του συγκεκριμένου οίκου, όπως και του συνόλου των εταιρειών που κάνουν αυτού του τύπου τις αναλύσεις, είναι μάλλον στο ναδίρ. Οι υψηλές αξιολογήσεις τους στα "τοξικά" ομόλογα, συνέβαλλαν στην άνευ προηγουμένου κρίση, με αποτέλεσμα να δέχονται δριμήτατη κριτική. Υπάρχει άραγε κάποιος οργανισμός αξιολογεί τους αξολογητές;

Σε ερώτηση με την αξιοπιστία των οίκων αυτών κατάθεσε και ο ευρωβουλευτής της ΝΔ, καθηγητής κος Παπαστάμκος, ο Επίτροπος κος ΜακΚρίβι εξέφραση την άποψη ότι οι απόδοση των οίκων αυτών είναι μάλλον φτωχή.

Μήπως ήρθε η ώρα να υποβαθμιστεί η εκτίμηση προς την ικανότητα, όλων αυτών των ειδικών (ή γκουρού κατά τη φράση του συρμού); Η κρίση, πιστεύω, επιβάλλει να αναθεωρηθεί ο ρόλος των αυθεντιών και δογμάτων που μέχρι σήμερα, καθόριζαν σε μεγάλο βαθμό τις εξελίξεις στην παγκόσμια οικονομία.

Οι τσάμπα μαγκές των γειτόνων μας

Τα τελευταία χρόνια, η τουρκική πολεμική αεροπορία παραβιάζει συνεχώς τον εναέριο χώρο μας. Παρά τις κορώνες περί ελληνοτουρκικής φιλίας, οι προκλήσεις τους κλιμακώνονται, γνωρίζοντας ότι η απάντηση της Ελλάδας θα περιοριστεί σε διαβήματα.

Αν στείλουμε στο πάτο του Αιγαίου 3-4 f-16 των γείτονων, θα κοπούν και οι λεονταρισμοί τους. Αλλά οι πολιτικάντιδες μας, με την ανοχή όλων μας, έχουν διαλύσει το στρατό μας. Εδώ ακούστηκε πως στο Υπουργείο Εξωτερικών, πνέουν τα μέναια για τον κο Κάρολο Παπούλια, που τόλμησε να εορτάσει τα Θεοφάνεια στο Φαρμοκονήσι (σε ελληνικό έδαφος) και να "προκαλέσει τους Τούρκους.

Δηλαδή θέλεις πόλεμο; θα με ρωτήσει κάποιος. Η ιστορία έχει αποδείξει ότι οι πολιτικές κατευνασμού των θηρίων (βλέπε Γερμανία πριν τον Β'ΠΠ) οδηγούν σε ένοπλες συρράξεις. Άρα μια δυναμική αντιμετώπιση, πριν την κλιμάκωση των προκλήσεων θα αποτρέψει ένα πόλεμο...

Η επιστροφή...

Η νέα χρονιά, έφερε νέο PC, καθώς το παλιό αλλά πιστό με εγκατέλειψε.

Στέλνω καθυστερημένα τις ευχές μου για ευτυχισμένο 2009, αν και οι οιωνοί δεν προμηνύουν κάτι τέτοιο. Ποτέ βέβαια δεν γνωρίζεις...