Περί ντιντίδων ο λόγος...

Ένας από τους χαρακτήρες των παλαιών αγαπημένων ελληνικών ταινιών ήταν και αυτός του... ντιντή. Συνήθως πλούσιος νέος, υποκριτικά ευγενής, τεμπέλης και πάντα φλώρος. Ο κομψευόμενος αυτός νέος ήταν ο ερωτικός αντίζηλος, που τον προτιμούσαν οι γονείς της πρωταγωνίστρια, απέναντι στο φτωχό, πλην τίμιο και λεβέντη, πρωταγωνιστή

Η λέξη αυτή μου αρέσει, καθώς μεταξύ άλλων μου θυμίζει τις ταινίες αυτές, αλλά και άλλες πιο αθώες εποχές. Τη χρησιμοποιώ, όπως και δικές μου παραλλαγές*, για να χαρακτηρίσω κάποιο ως φλώρο, και όχι για τις προτιμήσεις του.

Ο χαρακτηρισμός αυτός ήρθε στην επικαιρότητα, από ένα άρθρο του κου Κρανιδιώτη, ο οποίος είναι πολιτικός φίλος του προέδρου της ΝΔ. Κάποιοι εστιάζουν στο χαρακτηρισμό, για να εκφράσουν την "ανησυχία" τους, για τις πολιτικές φιλίες του κου Σαμαρά. Για την ουσία, και το μήνυμα που θέλει να περάσει ο αρθρογράφος, δεν γίνεται καν συζήτηση.

Το βασικό νόημα του κειμένου, όπως τουλάχιστον το αντιλαμβάνομαι, είναι η περιγραφή της ανάγκης/απαίτησης πολλών ελλήνων, από όλους τους ιδεολογικούς χώρους: Για πολιτικούς,αυτοδημιούργητους επαγγελματικά, πατριώτες, που μιλούν με ειλικρίνεια, χωρίς να καταφεύγουν σε επικοινωνιακά τεχνάσματα. Για ανθρώπους που θα αγωνιστούν για το μέλλον του λαού μας, και δεν θα αναλώνονται σε ενδοκομματικές διαμάχες.

Μου αρέσουν τα κείμενα του κυρίου Κρανιδιώτη, και τις περισσότερες φορές με εκφράζουν. Βέβαια, αυτός πιστεύει πως η ΝΔ μπορεί να σώσει τον τόπο, σε αντίθεσή με την αφεντιά μου, που έχω χάσει τη πίστη μου στα κόμματα εδώ και καιρό. Πιστεύω όμως πως μα ενώνουν οι καλές προθέσεις και η αγάπη για τον τόπο αυτό.

Δυστυχώς, στη χώρα μας, ασχολούμαστε με τις λέξεις, και ποτέ με τα νοήματα...

*Τιριτάγκας, ντριγκιντράγκας κ.α.

Άντε, αμπλάβε, μαγκλάβε, αγκλάβε, καρεκλέ!

Που πάμε; Πως θα είναι επόμενη, δύσκολη δεκαετία; Πως θα βγούμε από την κρίση; Και αν βγούμε, πως δεν θα ξαναβγούμε; Μερικές από τις ερωτήσεις, που μας βασανίζουν αυτή την εποχή;

Και οι ερωτήσεις, οδηγούν σε περισσότερες ερωτήσεις: Πως αυτοί που μας οδήγησαν στη κρίση, θα μας βγάλουν από αυτή; Θα αποκτήσουμε κοινωνική συνείδηση; Θα σταματήσει η κάθε ομάδα, να "αγωνίζεται" για τα "δικαιώματά" της, εις βάρος όλων υπολοίπων; Θα αφήσουμε στην άκρη το δόγμα: "να περνώ καλά και ας καεί το σύμπαν":

Μπορούμε να δημιουργήσουμε, αντί να πασαλείβουμε και να μπαλώνουμε; Να επινοήσουμε, αντί να δολοπλοκήσουμε; Να χρησιμοποιήσουμε το μυαλό μας, για καινοτόμες και πρωτοποριακές ιδέες, αντί για μικρο απάτες; Θα ξεχωρίσουμε, τον ευφυή από τον πονηρό;

Θα απομονώσουμε τους απατεώνες; Θα επιβραβεύσουμε τους τίμιους; Θα προστατεύσουμε τους δυνατούς από τους αδυνάτους; Τους ορμητικούς από τους αδρανείς;

Για όλα τα παραπάνω, και για ακόμα περισσότερα, ίσως για το μέλλον μας εν γένει, μια φράση μου έρχεται στο μυαλό: Άντε, αμπλάβε, μαγκλάβε, αγκλάβε, καρεκλέ! Και τι σημαίνει αυτό: Τίποτα! Είναι μια φράση από μια αστεία, σχεδόν ξεχασμένη ιστορία, που τη χρησιμοποιώ για να περιγράφω καταστάσεις απολύτου... χάους....

Οπτική γωνία

Μια από τις επιλογές, που καθορίζουν τη πορεία μας, είναι και η γωνία με την κοιτάμε τη ζωή...

Επιλέγοντας να κοιτάμε προς τα κάτω: κοιτάμε αυτούς που θεωρούμε χειρότερους από εμάς σε κάποιο τομέα (σχέσεις, δουλειά, ηθική κα.) είτε ως ανθρώπους εν γένει. Σε αυτούς, ξεχωρίζουμε αυτούς που θεωρούμε σε πλεονεκτικότερη θέση από εμάς, και τους φθονούμε. "Κοίταξε αυτόν, είναι πιο πλούσιος/ευτυχισμένος/τυχερός". Και πολλές φορές, χωρίς να το συνειδητοποιούμε, αρχίζουμε να τους ακολουθούμε...

Κοιτώντας προς τα επάνω: θαυμάζουμε/εκτιμούμε/αναγνωρίζουμε αυτούς που τους θεωρούμε σε υψηλότερο επίπεδο, είτα σε κάποια πτυχή της ζωής, είτε ως ανθρώπους. Και μοιραία, έστω και ανεπαίσθητα, ανεβαίνουμε λίγο ψηλότερα.

Τελικά, βαδίζεις στην κατεύθυνση που κοιτάς...

Εγωκεντρισμός - Μια ιστορία από το NBA

Ο Latrell Sprewell ήταν ένας από τους καλύτερους παίκτες στο NBA, κατά τη διάρκεια της καριέρας του, από το 1992 έως το 2004. Παικταράς, από τα καλύτερους περιφερειακούς της περιόδου του,δεινότατος σκόρερ, και πολύ θεαματικός (έχουν μείνει στην ιστορία τα τρομερά καρφώματα του). Εκτός από τις αθλητικές επιδόσεις του, έχει μείνει στην ιστορία και για την σκοτεινή πλευρά του, με αποκορύφωμα, την απόπειρα στραγγαλισμού ενός από τους προπονητές του.Όπως και για την ιστορία που ακολουθεί.

Το 2004 ο Sprewell έπαιζε στην Μινεσότα, και το τότε πλουσιοπάροχο συμβόλαιό του (18 εκατομμύρια δολάρια το χρόνο), έληγε. Καθώς ο παίκτης ήταν σε προχωρημένη μπασκετική ηλικία (34), η ομάδα του πρότεινε ένα τριετές συμβόλαιο 7 εκατομμυρίων δολαρίων., ετησίως Οργισμένος το απέρριψε, κάνοντας την εξής εκπληκτική δήλωση:"Έχω οικογένεια να θρέψω!". Όταν δημοσιογράφοι του ανέφεραν, τους χιλιάδες εργαζόμενους στη Μινεσότα, που είχαν προβλήματα επιβίωσης, ο Sprewell τους απάντησε, πως με τέτοιο συμβόλαιο, και αυτός μπορεί στο μέλλον να βρεθεί στη θέση τους...

Το ΝΒΑ δεν αστειεύεται, ο παίκτης δεν βρήκε συμβόλαιο της αρεσκείας του, με αποτέλεσμα να τερματίσει, μάλλον πρόωρα την καριέρα του.Και καθώς πολλοί αθλητές είναι εξαιρετικά κακοί στην διαχείριση της περιουσίας του, δυστυχώς ο Sprewell χρεοκόπησε.... και σήμερα είναι άφραγκος.

Η δυσάρεστη αυτή ιστορία, μου έρχεται στο νου, κάθε φορά που κάποιος διαμαρτύρεται και οργίζεται, για κάτι που θεωρεί πως δικαιούται, παραβλέποντας το γεγονός, ότι είναι από τους ευνοημένους σε σχέση με την πλειονότητα των συνανθρώπων του. Πολλές φορές, που συνειδητοποιώ πως ίσως και εγώ σκέφτομαι με αυτό τον τρόπο. Πριν από κάθε διαμαρτυρία, είναι πιστεύω απαραίτητο κάποιος να συγκρίνει τη θέση του, με αυτή των υπολοίπων. Όχι για να σταματήσει να διεκδικεί αυτά που θεωρεί ότι του αξίζουν, αλλά για να μην χάνει το δίκιο του, διαπράττοντας ύβρι...

Wiki διαρροές

Στην γνωστή ιστοσελίδα wikileaks θα δημοσιευθούν πάνω από 250.000 τηλεγραφήματα πρεσβειών των ΗΠΑ. Τα τηλεγραφήματα αυτά έγιναν από τα τέλη του 1966 μέχρι το Φεβρουάριο που μας πέρασε. Τα σχετικά έγγραφα θα εμφανίζονται στην ιστοσελίδα σταδιακά, λόγο της σημασίας τους και κυρίως του μεγάλου όγκου τους.

Έχοντας τις επιφυλάξεις μου, κυρίως για την αυθεντικότητα τους (μου έκανε εντύπωση ο ανεπίσημος τόνος που είναι γραμμένα), δίνεται η δυνατότητα μέσω το εγγράφων αυτών σε οποίο ενδιαφέρεται, να αποκτήσει γνώση των παρασκηνίων της παγκόσμιας σκηνής. Αναμένω με ενδιαφέρων και αγωνία...

Μνημείο για τους Νεοτούρκους...

Μνημείο για την επανάσταση των Νεοτούρκων θέλει να ανεγείρει στη Θεσσαλονίκη, ο νέος Δήμαρχος κος Μπουτάρης. Αυτό βέβαια δεν είναι νέο, καθώς ο κος Μπουτάρης το είχε δηλώσει παλαιότερα σε συνεντεύξεις του.

Ρωτώ λοιπόν ο αφελής: Το κίνημα των Νεοτούρκων δεν ήταν εθνικιστικό; Δεν κατηγορείται για τις γενοκτονίες, Ελλήνων, Αρμενίων και Ασσυρίων; Θέλουμε να συμφιλιωθούμε με τους Τούρκους, αλλά να συγκρουστούμε με τους αδελφούς Αρμενίους;

Σε μια περιοχή που 2 στους 3 Αλβανούς είναι υπέρ της μεγάλης Αλβανίας, οι Σκοπιανοί διεκδικούν τη μισή Ελλάδα γενικώς, και οι γείτονες θέλουν να ξαναζωντανέψουν την Οθωμανική Αυτοκρατορία, εμείς θα πρέπει να ξεχάσουμε την ιστορία μας; Δεν χτίζονται έτσι σχέσεις φιλίας, αλλά σχέσεις υποτέλειας;

Ευτυχώς που ο κος Μπουτάρης δεν είναι ο νέος δήμαρχος της Βιέννης...

Οι ερωτήσεις ενός οπισθοδρομικού

Με αφορμή των νίκες των κκ Μπουτάρη και Καμίνη, στις πρόσφατες δημοτικές εκλογές, ακούστηκαν μετά από καιρό, σχόλια περί επικράτησης των προοδευτικών δυνάμεων. Αλήθεια, ποιες τελικά είναι οι προοδευτικές δυνάμεις στη χώρα μας, και τι πρεσβεύουν;

Πως προσδιορίζεται ο προοδευτικός; Είναι ο οπαδός του πολυπολιτισμού; Είναι υπέρ του χωρισμού της εκκλησίας από το κράτος; Πιστεύει στην αναθεώρηση της ελληνικής ιστορίας για να καταπολεμηθεί ο εθνικισμός; Θεωρεί τις παραδοσιακές αξίες, όπως η οικογένεια ξεπερασμένες;

Σίγουρα δεν είμαι κατά του διαχωρισμού της Εκκλησίας από το Κράτος, καθώς αυτό μπορεί να γίνει με τρόπο αμοιβαία ωφέλιμο.Για τα υπόλοιπα: Το περίφημο μοντέλο του πολυπολιτισμού, θεωρείτε πλέον σε όλη την Ευρώπη ξεπερασμένο, και χώρες παραδοσιακά φιλελεύθερες (Ολλανδία) αλλάζουν την στάση τους, επιβάλλοντας όρους και κανόνες στη μετανάστευση. Να καταρρίψουμε τους μύθους μας, να νερώσουμε την ιστορία μας, σε περιοχή, όπου οι εθνικισμοί των γειτόνων μας, και διεκδικήσεις εις βάρος μας, όχι μόνο δεν έπαψαν να υπάρχουν αλλά γιγαντώνονται. Και αναφορικά με την οικογένεια, σε μια χώρα όπου έχει καταρρεύσει οικονομικά, παρέχει καταφύγιο σε πολλούς συμπολίτες μας, παρέχοντας τα στοιχειώδη για την διατήρηση της αξιοπρέπειάς τους.

Καθώς προοδευτικοί, αυτοπροσδιορίζονταν τα τελευταία χρόνια,αρκετοί πολιτικοί και διαμορφωτές της κοινής γνώμης. Αλήθεια, καθώς είναι υπερ της προόδου, τί έκαναν για τα προβλήματα αυτού του τόπου; Για τη διαφθορά, το δυσκίνητο και προβληματικό Δημόσιο, την συνεχιζόμενη υποβαθμιζόμενη ποιότητα της παρεχώμενης παιδείας; Αντιστάθηκαν στην οικογενιοκρατία; Ζήτησαν το διαχωρισμό κόμματος και κράτους;

Αλήθεια, όταν κάποιος αυτοπροσδιορίζεται ως προοδευτικός, θεωρεί όσους διαφωνούν μαζί του οπισθοδρομικούς; Όπως και οι παρατάξεις που αυτοαποκαλούνται δημοκρατικές, δεν υπονοούν ότι οι πολιτικοί αντίπαλοι τους είναι αντιδημοκράτες. Δεν είναι καιρός, να αφήσουμε στην άκρη τις ταμπελίτσες;

Υποστηρίζω την Wikipedia γιατί...

..είναι θησαυρός γνώσης, δωρεάν και προσβάσιμη σε όλους. Χωρίς αυτή το Διαδίκτυο δεν θα ήταν το ίδιο.

Όλοι κερδισμένοι, όλοι νικητές!

Το ένα κόμμα πήρε ψήφο εμπιστοσύνης, άλλο ανασυγκροτήθηκε, άλλο συγκράτησε τις απώλειες τους και τα υπόλοιπα αύξησαν τα ποσοστά τους. Αν όχι όλοι, οι περισσότεροι πολιτικοί μας δηλώνουν ευχαριστημένοι. Οι συμπολίτες μας, στήριξαν με την ψήφο τους ή με την αποχή τους το πολιτικό σύστημα και όλοι μαζί αρμενίζουμε στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα. Το μέλλον, σκοτεινό...

Περί "οργισμένων" εικοσάχρονων

Οργισμένος είναι ο κος Τριανταφυλόπουλος, με τις ελληνικές αρχές για τον τρόπο αντιμετώπισης των φερόμενων μελών, της "επαναστατικής" οργάνωσης, "Πυρήνες της Φωτιάς"... Δεν μπορούν να αντιμετωπίζουν μερικούς οργισμένους εικοσάρηδες ως τρομοκράτες, ενώ αφήνουν έξω τους διεφθαρμένους γιατρούς και πολιτικούς. Ωραία λογική: αφού λοιπόν δεν πιάνουν αυτούς, όλοι οι υπόλοιποι μπορούμε να κάνουμε ότι γουστάρουμε...

Κατ' αρχήν, οι συλληφθέντες δεν είναι παιδάκια είναι ενήλικοι. Κυκλοφορούσαν με πιστόλια (Glock παρακαλώ, sic επιλογή), αλεξίσφαιρα και μοίρασαν βόμβες, σε ανυποψίαστους αθώους πολίτες. Στακαστρούκες, λέει ο γνωστός δημοσιογράφος, ικανές όμως να ακρωτηριάσουν δάκτυλα ή να βγάλουν μάτια λέω εγώ ο ασήμαντος. Και τα πακετάκια κάποιος εργαζόμενος θα τα άνοιγε και όχι η κα Μέρκελ ή ο κος Σαρκοζύ.Χώρια το διεθνές ρεζιλίκι...

Αρκετά με τα οργισμένα νιάτα, τους αντάρτες πόλεων που εξορμούν από τα Βόρεια Προάστια (συγνώμη Βόρειες Περιοχές), αλλά και τους εύπορους απολογητές τους. Όλοι αυτοί δεν θα λύσουν τα προβλήματα του τόπου, είναι μέρος τους. Η σωτηρία βρίσκεται στους χιλιάδες ανώνυμους έλληνες, που θέλουν να προκόψουν με τη δουλειά,το μυαλό και πάνω από όλα με την αξία τους. Δυστυχώς, πνίγονται στη διαλυμένη χώρα μας, και ήδη οι καλύτεροι φεύγουν στο εξωτερικό...

Για τον Άγιο Παντελεήμονα

Στην επικαιρότητα ήρθε πάλι το θέμα των υποβαθμισμένων περιοχών της Αθήνας, και κυρίως η περιοχή γύρω από το ναό του Αγίου Παντελεήμονα. Ως γνωστών, στη περιοχή τα τελευταία χρόνια, κατοικεί μεγάλος αριθμός παρανόμων μεταναστών, με αποτέλεσμα η περιοχή να υποφέρει μεταξύ άλλων και από την ραγδαία αύξηση της εγκληματικότητας. Η ζωή σε αυτές τις περιοχές είναι ανυπόφορη.Γιατί φτάσαμε σε αυτή την κατάσταση;

Τα τελευταία 20 χρόνια, η χώρα μας δέχθηκε τεράστιο αριθμό μεταναστών, κυρίως παρανόμων. Τα πρώτα κύματα, ήταν από τα Βαλκάνια, και κυρίως από την Αλβανία. Πολλοί από αυτούς, δουλεύοντας σκληρά (κάτι που εμείς οι νεοέλληνες έχουμε ξεχάσει) και με αιματηρές θυσίες, απέκτησαν σπίτια και μαγαζιά. Και τότε τα προβλήματα ήταν τεράστια, αλλά πότε με πρόφαση την προσφορά τους στην ευημερία μας (αυτή που πληρώνουμε τώρα), και πότε με το ιδεολόγημα του πολυπολιτισμού, οι πολιτικοί μας, έκαναν πως δεν τα έβλεπαν. Όποιος μιλούσε για αυτά χαρακτηρίζονταν στην καλύτερη περίπτωση φασίστας.Ακολούθησαν, μεγάλος αριθμός Ασιατών, κυρίως Αφγανών και Πακιστανών...

Στις περιοχές αυτές της Αθήνας, με τα παλιά σπίτια και τα φθηνά νοίκια, συγκεντρώθηκε μεγάλος αριθμός ανθρώπων, διαφορετικών εθνοτήτων. Η φτώχεια και η ανεργία, πολλαπλασίασαν την εγκληματικότητα και σε αρκετές περιπτώσεις, ομάδες διαφορετικών εθνικοτήτων συμπλέκονται μεταξύ τους. Η ζωή για όσους έλληνες έμειναν στην περιοχή (από επιλογή ή από ανάγκη), όπως και για τους μετανάστες των προηγούμενων κυμάτων, που κατάφεραν να κερδίσουν ένα καλό επίπεδο ζωής έγινε ανυπόφορη.

Κανένας πολιτικός, κυβερνητικός ή μη δεν ασχολήθηκε σοβαρά με τα προβλήματα των περιοχών. Κάποιοι μίλησαν για την ανάγκη για πολυπολιτισμό (άλλη μια πολιτική φούσκα), ενώ άλλοι "βλέποντας" μακρύτερα, εμφανίζονταν ως προστάτες των μεταναστών, προσβλέποντας ίσως σε μελλοντικούς ψηφοφόρους. Οι κάτοικοι των περιοχών, έλληνες και μη αφέθηκαν χωρίς την βοήθεια της Πολιτείας αλλά του πολιτικού κόσμου.

Τι πρέπει να γίνει; Αν οι πολιτικάντηδές μας, επιθυμούν πραγματικά, να μη θεριέψει η ξενοφοβία και ο ρατσισμός, πρέπει να καταλάβουν:

• Οι κάτοικοι έχουν κάθε δικαίωμα να μην υποβαθμίζεται η ποιότητα ζωής τους. Αν αντί να τους ακούσουν, συνεχίσουν να τους θεωρούν ξενοφοβικούς και φασίστες (αρκετοί από τους κατοίκους είναι και αυτοί μετανάστες), τότε θα τους οδηγήσουν στα ιδεολογικά άκρα...
• Οι μετανάστες, στην πλειονότητά τους είναι δυστυχισμένοι συνάνθρωποι μας, που όμως η χώρα μας, δεν μπορεί να τους προσφέρει τίποτα, αλλά ούτε και αυτοί να προσφέρουν σε αυτή. Η χώρα μας δεν μπορεί να λύσει τα προβλήματα των πολιτών της, πόσο μάλλον αυτά άλλων κρατών. Δυστυχώς, κανένα άλλο κράτος, ευρωπαϊκό ή μη, , ούτε καν αυτά που συνδέονται μαζί τους, με θρησκευτικούς δεσμούς, δεν θέλει να ασχοληθεί με το πρόβλημα των ανθρώπων αυτών... Και η μόνη πραγματική λύση, βρίσκεται στην αντιμετώπιση των προβλημάτων, που οδήγησαν όλους αυτούς τους ανθρώπους στην ξενιτιά...

30 χαμένα χρόνια...

«Η ελληνική κρίση θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί, όχι όμως πέρυσι, αλλά αν είχαν ληφθεί μέτρα δύο ή τρεις δεκαετίες πριν», "ομολόγησε" ο κος Κλοντ Γιούνκερ, και συμπλήρωσε: «ήταν προφανές ότι μια μέρα η Ελλάδα θα αντιμετώπιζε αυτού του είδους το πρόβλημα και εμείς γνωρίζαμε ότι το πρόβλημα θα προέκυπτε». Ωραία, τότε γιατί δεν τα λέγατε:«ήξερα ότι η Γαλλία και η Γερμανία κέρδιζαν τεράστια ποσά από τις εξαγωγές τους προς την Ελλάδα, αλλά δεν μπορούσα να αποκαλύψω δημοσίως όσα γνώριζα». (Πηγή: Καθημερινή)

Ξεκινάμε από την Ε.Ε: η χώρα μας απορρόφησε τεράστια ποσά σε χρήματα ως βοήθεια από την "Ενωμένη" Ευρώπη, τα οποία αντί να τα χρησιμοποιήσει στην οικοδόμηση το μέλλον της, τα κατασπατάλησε. Και ο λόγος, που οι "σύμμαχοί και "φίλοι", δεν μας τραβούσαν το αυτί, είναι ότι μεγάλο μέρος των χρημάτων, κατέληγε στις εθνικές τους τσέπες...Τουλάχιστον οι Γάλλοι, όταν έφτασε ο κόμπος στο χτένι "στάθηκαν" στο πλαϊ μας, και δεν έκαναν τα καραγκιοζιλίκια των Γερμανών... Για ακόμα μια φορά, ο ελληνικός λαός μαθαίνει πως καμία ξένη δύναμη, δεν πρόκειται να θυσιάσει τα συμφέροντά της, για το καλό της χώρας μας.

Δειλά, δειλά αποκαλύπτεται σε όλους μας, τα εύρος της καταστροφής που συντελέστηκε τα τελευταία 30 χρόνια στον τόπο μας. Τα κατασπαταλήθηκαν ή υπεξαιρέθηκαν τεράστια ποσά που λάβαμε ως οικονομική βοήθεια, ενώ χάθηκε η ευκαιρία να γίνει η χώρα μας, τοπική υπερδύναμη μετά την κατάρρευση του κομμουνισμού...Αντιθέτως, καταστρέψαμε τις περισσότερες παραγωγικές μονάδες της χώρας, κάναμε την αρπαχτή τρόπο ζωής, διαλύσαμε την παιδεία (παράγει πάντως "αγωνιστές και κομματόσκυλα"),αποδεχθήκαμε τη γιγάντωση της διαφθοράς. Και το χειρότερο: δολοφονήσαμε το όνειρα δεκάδων άξιων συμπατριωτών μας, που ήθελαν να δημιουργήσουν στη χώρα μας, χωρίς να συμμετάσχουν στο σάπιο σύστημα.

"Κυβερνώ μια διεφθαρμένη χώρα" εξομολογήθηκε "έλληνας" πρωθυπουργός στον κο Γιούνκερ, ο οποίος δεν αποκαλύπτει το όνομά του. Αλήθεια, κύριε πρωθυπουργέ, τι κάνατε για αυτό; Διαολοστείλατε τα κομματόσκυλα και τους συνδικάλες; Βάλατε κανένα δημόσιο υπάλληλο που τα άρπαζε στη στενή; Τελειώσατε πολιτικά κανένα στέλεχος του κόμματός σας, για ρουσφέτια; Προσπαθήσατε έστω να αλλάξετε τη άρρωστη νοοτροπία που καταστρέφει τον τόπο μας; Τίποτα δεν κάνατε για όλα αυτά κύριε πρωθυπουργέ, όχι μόνο εσείς αλλά και ο υπόλοιπος πολιτικός κόσμος.

Αντί για αυτό, μιλούσατε για την περίφημη ευημερία, που απαιτούσε όλο και μεγαλύτερο δανεισμό, διορίζατε στο δημόσιο, και σε κάθε εκλογική αναμέτρηση τάζατε λαγούς με πετραχήλια. Χαϊδεύατε τα αιτία των πελατών σας, δηλαδή των ψηφοφόρων σας...

Αργά η γρήγορα, τα ψέμματα θα αποκαλυφθούν, και η σκληρή αλήθεια θα λάμψει. Βέβαια, η ζημιά που έχει γίνει στη χώρα είναι ανεπανόρθωτη, όχι μόνο στην οικονομία, αλλά και στο ήθος του λαού μας. Η λύση μπορεί να δοθεί μέσα από μια πνευματική επανάσταση, όπου θα γίνει ριζική ανατροπή της καταστροφικής... νοοτροπίας μας. Και φορείς της επανάστασης, δεν θα είναι οι πράσινοι, μπλε, κόκκινοι πολιτικοί μας αλλά ο κάθε σκεπτόμενος έλληνας, που θέλει να αφήσει στις επόμενες γενιές μια πραγματικά καλύτερη χώρα.

Για τους πολίστες του Θρύλου...

Μικρότερο έως και 60% πρότεινε να είναι το ποσό που θα λάβουν οι πολίστες του Θρύλου, από αυτά που χρωστά η "Διοίκηση" του ερασιτέχνη...

Ως μέλος του ερασιτέχνη από το 2003, καταβάλω τη συνδρομή μου κάθε χρόνο, είμαι εντάξει στις υποχρεώσεις μου. Αν η περίφημη διοίκηση δεν μπορεί να αντεπεξέλθει, ας παραιτηθεί. Γιατί τέτοια συμπεριφορά σε πρωταθλητές, αθλητές του Θρύλου δεν αρμόζει.

Στο Μόσταρ της Βοσνίας...

Τα Βαλκάνια είναι ένας ξεχωριστό σημείο στη παγκόσμια γεωγραφία, με ιδιαίτερη και αιματοβαμμένη ιστορία."Εδώ είναι Βαλκάνια δεν είναι παίξε, γέλασε", είναι μια φράση που την βιώνεις στο Μόσταρ

Αν μου έλεγαν πριν από λίγα χρόνια ότι θα πήγαινα βόλτα σε ένα μέρος, που στο πρόσφατο παρελθόν, ήταν συνδεδεμένο με μάχες, δεν θα το πίστευα με τίποτα. Η εκδρομή περιλάμβανε και μια επίσκεψη στο μαρτυρικό Μόσταρ...

Τα σημάδια του πολέμου εκεί είναι φανερά, καθώς στη διαδρομή για την πόλη , ο ταξιδιώτης αντικρίζει εγκαταλελειμμένα σπίτια, ενώ οι τρύπες από σφαίρες διαφόρων διαμετρημάτων, "κοσμούν" αρκετούς τοίχους στην πόλη। Ο πόλεμος εκτός από τα κτήρια, έχει σημαδέψει και τους ανθρώπους, όπου μουσουλμάνοι και καθολικοί, έχουν αυτοπεριοριστεί στους αντίστοιχους τομείς της πόλης, αποφεύγοντας τις επαφές μεταξύ τους.

Ανεξάρτητα από όλα αυτά, η παλιά πόλη του Μόσταρ είναι απλά πανέμορφη, και η περιοχή γύρο από την γέφυρα, από την οποία πήρε το όνομά της είναι καταπληκτική. Μοστ, στα Σερβοκροάτικα σημαίνει γέφυρα και μόσταρ ονομάζονταν οι φύλακές της. Νερέτβα είναι ο ποταμός που διασχίζει την πόλη, και γι΄αυτό ο Μπάγεβιτς που κρατά από την πόλη αποκαλείται, μεταξύ άλλων και "Πρίγκιπας του Νερέτβα".

Εκτός από την όμορφη πόλη, θα θυμάμαι και το εκπληκτικό γεύμα με ψητά, που κάναμε σε ένα εστιατόριο κοντά στο ποτάμι. Όπως και τον πολύ φιλικό σερβιτόρο, που έκανε "παράπονα" για το μεγάλο αριθμό τουριστών και εδικά τους Ιάπωνες που τους αποκάλεσε "καταστρόφα" ( λες να ήταν ο Σέλουκ;)

Ο επισκέπτης, μπορεί να χαζέψει και να αγοράσει , στα διάφορα μαγαζάκια, από τουριστικά είδη, μέχρι κράνη και διακριτικά στολών από τους διαφόρους πολέμους. Και εννοείται να πιει τον καφέ του, ψημένο με τον παραδοσιακό τρόπο, στη χόβολη.

Με μια πρόχειρη εκτίμηση που έκανα, οι Βόσνιες είναι ομορφότερες από τις Κροάτισες αλλά όχι από τις Μαυροβούνιες.

Αξίζει κανείς να επισκεφθεί το Μόσταρ για πολλούς λόγους, θα περάσει όμορφα αλλά και θα βιώσει την ιστορία της περιοχής. Εύχομαι στους Βόσνιους, και ειδικά στο φίλο που μας σέρβιρε, η μόνη "καταστρόφα" που να αντιμετωπίσουν στο μέλλον, να είναι οι Ιάπωνες τουρίστες...

Στις ακτές τις Κροατίας...

Ο τελικός προορισμός, ήταν το Ντουμπρόβνικ της Κροατίας, για την ακρίβεια ένα τουριστικό χωρίο, το Τσάβτατ, είκοσι χιλιόμετρα μακριά του.

Η Κροατία φέτος ήταν ο νο 1 τουριστικός προορισμός, (εμείς ήμασταν 8οι), και αυτό το οφείλει, τόσο στην φυσική της ομορφιά, αλλά και στον επαγγελματισμό των Κροατών.

Το σύνθημα: " Η Μεσόγειος όπως ήταν παλιά", είναι αρκετά εύστοχο: με φόντο καταπράσινα τοπία, ο επισκέπτης θαυμάζει τους πανέμορφους κολπίσκους με τα γραφικά πρώην ψαροχώρια.

Δέχονται και πολλά κρουαζιερόπλοια και συγκεκριμένα κάποια που εμείς διώξαμε, στα γνωστά γεγονότα του καλοκαιριού...

Βέβαια, εκεί που υστερούν είναι οι παραλίες, καθώς δεν είδα κάποια από αυτές που να μπορούν να συγκριθούν με τις ελληνικές...

Εκεί που υπερτερούν και πολύ μάλιστα, είναι η καθαριότητα και τη τάξη. Σκουπίδια δεν υπήρχαν πουθενά, ούτε κάτι που να χαλά την ομορφιά του τοπίου. Η σύγκριση με την χώρα μας, με έκανε να μελαγχολήσω...

Εκτός από τις ακτές, και τα γραφικά χωριά, πόλος έλξης είναι σίγουρα το Ντουμπρόβνικ , για την ακρίβεια η παλιά μεσαιωνική πόλη.Έχοντας επουλώσει τις πληγές του πολέμου, η πόλη το καλοκαίρι αλλά και το φθινόπωρο, πλημμύρισε από επισκέπτες, που θέλουν να περπατήσουν του δρόμους του.

Εκτός βέβαια από το Ντουμπρόβνικ, επισκεφθήκαμε και μια τη παλιά πόλη του Τρογκίρ, αλλά και την παλιά πόλη του Σπλιτ. Η βόλτα στους δρόμους τους, είναι μια πολύ όμορφη εμπειρία...

Ο δρόμοι και στην Κροατία είναι σχετικά στενοί, αλλά σε καλή κατάσταση. Αυτό βέβαια οι Κροάτες το αλλάζουν, καθώς κάνουν αρκετά έργα για να βελτιώσουν το οδικό τους δίκτυο.

Εκτός από τον τουρισμό, μεγάλη έμφαση δίνουν και στη παραγωγή κρασιού। Αμπέλια να δούν τα μάτια σου...

Οι Κροάτες είναι περήφανος λαός, αλλά σε πολλές περιπτώσεις είναι υπερόπτες, ακόμα και απέναντι στους επισκέπτες της χώρα τους.

Και αρκετά ψηλός λαός...

...κολλημένος με την Haiduk, τουλάχιστον στην ευρύτερη περιοχή του Σπλιτ, καθώς το σήμα της, το βρίσκεις ζωγραφισμένο, με επαγγελματικό τρόπο ακόμα και στους... σταθμούς της πυροσβεστικής

Γενικά, η Κροατία είναι η πιο χώρα με την πιο ευρωπαϊκή (γερμανική ίσως) νοοτροπία στα Βαλκάνια। Νομίζω πως αν συνεχίσει σε αυτό το δρόμο, και δεν προκύψει κάποιος πόλεμος, καθώς εδώ είναι Βαλκάνια, θα αφήσει τις υπόλοιπες βαλκανικές χώρες πίσω της. Ανεξάρτητα από όλα αυτά, αξίζει να την επισκεφθεί κανείς, και θα ήθελα να το κάνω ξανά στο μέλλον.

Επόμενος σταθμός: Μαυροβούνιο

Αφού περάσαμε τα σύνορα,πήραμε το στενό δρόμο που οδηγεί στο εσωτερικό του Crna Gore ή Montenegro ή απλά Μαυροβούνιο

Ταιριαστό το όνομα της χώρας, καθώς το τοπίο είναι κατά βάση ορεινό, καταπράσινο μεν, αλλά αγριότερο από αυτό της Αλβανίας.

Οι δρόμοι είναι σε αρκετά καλή κατάσταση αλλά στενοί.

Ορεινό στο όνομα, αλλά με καταπληκτικές παραλίες που θυμίζουν τη χώρα μας (και ανταγωνίζονται τον τουρισμό μας). Βέβαια τα πάρα πολλά μοντέρνα ξενοδοχεία, κατά την άποψή μου χαλούν το τοπίο.

Επισκεφθήκαμε το Κότορ και τη Μπούντβα, δύο πόλεις τουριστικές, ειδικότερα η δεύτερη. Το ομορφότερο κομμάτι και των δύο, είναι το παλιό μεσαιωνικό τους τμήμα.

Και μια και μιλάμε για ομορφιά, αρκετές Μαυροβούνιες είναι ψηλές και καλλίγραμμες γυναίκες, και στη σύντομη παραμονή μου είδα μερικές. Το στυλ τους συγκλονιστικό: ψηλές, λεπτές με μακριά μαλλιά. Μια από αυτές πρέπει να ήταν οριακά ψηλότερη μου (είμαι 1,93)...

Οι κάτοικοι είναι φιλικοί και ως έλληνας ένοιωθα αρκετά άνετα.

Γυρνώντας στα τοπία περάσαμε και από το σήμα κατατεθέν του Μαυροβουνίου, το νησί του Αγιού Στεφάνου, Sveti Stefan στην τοπική διάλεκτο. Το νησί πλέον εκμεταλλεύεται το Restis Group...

Τεράστια εντύπωση μου έκανε ο κόλπος του Κότορ, ο οποίος μπορεί να θεωρηθεί φιόρδ της Μεσογείου, καθώς είναι στενόμακρος και διεισδύει βαθιά στην ξηρά (δεν αφήνω υπονοούμενα οποιασδήποτε φύσης...)

Το τυπικό ιδίωμα, δεν διαφέρει πολύ από τη γλώσσα των Σέρβων και αυτής των Κροατών. Αυτό που μου έκανε τεράστια εντύπωση είναι ότι η γυναίκα μου που μιλά βουλγαρικά, συνεννοούνται με μεγάλη ευκολία, σε Μαυροβούνιο, Βοσνία και Κροατία!

Οι φίλοι μας οι Μαυροβούνιοι, έχουν ως νόμισμα το ευρώ, το οποίο αγοράζουν από την Γερμανία (χμ). Δεν έχουν στα άμεσα σχέδιά τους την ένταξη στην ΕΕ, όμως έχουν σκοπό να κάνουν τη χώρα τους φορολογικό παράδεισο! Χωρίς να παραμελήσουν, εννοείται τον τουρισμό

Το νεότερο κράτος των Βαλκανίων είναι πολύ όμορφο, και ελπίζω τα σχέδια που έχει, να ωφελήσουν τον λαό του। Στα δικά μου πάντως, περιλαμβάνεται μια επίσκεψη στο σχετικά κοντινό μέλλον...

Διασχίζοντας την Αλβανία

Το ταξίδι για την Κροατία, με έφερε στην Αλβανία. Όσο και αν μου φαίνεται απίστευτο, πέρασα δυο μέρες της ζωής μου διασχίζοντας την, και δύο βράδια κοιμήθηκα εκεί. Δύο εικοσιτετράωρα κουραστικά, αλλά και πλούσια σε εμπειρίες τις οποίες δεν τις αλλάζω με τίποτα... Σε μορφή σημειώσεων, θα προσπαθήσω να καταγράψω αυτά που κέντρισαν το ενδιαφέρων μου.

Πολυβολεία: Απομεινάρια του προηγούμενου καθεστώτος, ο σημερινός επισκέπτης βλέπει εκατοντάδες αν όχι χιλιάδες μικρά και μεγαλύτερα πολυβολεία. Απομεινάρια μιας άλλης εποχής...

Όμορφα τοπία: Οι γείτονές μας, έχουν μια καταπράσινη χώρα με πάρα πολλά νερά να την διασχίζουν. Ναι, η Αλβανία είναι όμορφη χώρα, από φυσιολατρικής απόψεως, ομιλώντας...

Σχεδόν ανύπαρκτο οδικό δίκτυο: όταν η κεντρική αρτηρία μιας χώρας υστερεί σε σύγκριση με έναν μέτριας ποιότητας επαρχιακό ελληνικό δρόμο, τότε υπάρχει πρόβλημα... Γίνονται προσπάθειες για τη βελτίωση των δρόμων, με αρκετή επιτυχία, αν λάβουμε υπόψη τα διαθέσιμα χρήματα..

Πλυντήρια Αυτοκινήτων: Νερό σε αφθονία έχουν οι γείτονες και το εκμεταλλεύονται με έναν μάλλον περίεργο τρόπο। Δεν θα μου έκανε εντύπωση αν στην Αλβανία υπάρχουν περισσότερα πλυντήρια αυτοκινήτων, από τι σε όλα τα Βαλκάνια, ή ακόμα και στην Ευρώπη! Μη φανταστείτε τίποτα high tech επιχειρήσεις, απλά ένα λάστιχο, μια βούρτσα και μια ταμπέλα που να γράφει: "Lavazh"। Πως μπορούν και επιβιώνουν τόσα πολλά πλυντήρια αυτοκινήτων στην Αλβανία, δυσκολεύομαι να καταλάβω...

Πάρα πολλές παλιές Mercedes: Η Αλβανία είναι η χώρα που πηγαίνουν τα αυτοκίνητα της γερμανικής μάρκας όταν πάρουν σύνταξη. Πολύ μεγάλος αριθμός τέτοιων αυτοκινήτων, με τη συντριπτική τους πλειονότητα να αποτελείται από παλιά μοντέλα.

Συσκότιση: Οι γείτονες μας πωλούν ηλεκτρικό ρεύμα, το οποίο εξοικονομούν με ένα πάρα πολύ απλό τρόπο: το βράδυ δεν ανάβουν τα φώτα. Όπως καταλαβαίνεται τα Τύρανα δεν πρόκειται ποτέ να κλέψουν τον τίτλο της Πόλης του Φωτός από το Παρίσι

Πολυχρωμία: Πως προσπάθησε ο Δήμαρχος των Τυράνων να "αναζωογονήσει" τα παλιά κτήρια; Έδωσε οδηγία να βάφονται με πολλά και έντονα χρώματα... Και δυστυχώς την οδηγία ακολουθούν και κάτοχοι παλαιών σπιτιών σε άλλες πόλεις και χωριά... Δεν χρειάζεται να είσαι διακοσμητής για να καταλάβεις πως αυτή δεν ήταν μια καλή ιδέα...

Αντιθέτως, στην επαρχία, συναντάς πολλές αγροικίες, περιστοιχισμένες με όμορφους, πολύ περιποιημένους κήπους, και διάφορα οικόσιτα ζώα, όπως κοτούλες, αγελάδες και γαλοπούλες. Νοστάλγησα βλέποντας τα σπιτάκια αυτά, μια άλλη Ελλάδα, την οποία είχα την τύχη/ατυχία να ζήσω...

Στο Δυρράχιο είδα που πάει ο κόπος πολλών μεταναστών। Στη παραθεριστική αυτή πόλη, κατασκευάζονται πάρα πολλές πολυόροφες πολυκατοικίες, με σκοπό να πωληθούν διαμερίσματα। Το μοντέλο ανάπτυξης της Αθήνας του 60 είναι καταστροφικό και δυστυχώς στο Δυρράχιο το ακολουθούν...

Στα Τύραννα βρίσκεται και το πανεπιστήμιο με τον πιο ενδιαφέρουσα ονομασία: UFO University

Στη ίδια πόλη βρίσκεται και το άγαλμα του... Βουκεφάλα, του οποίου οι γείτονες διεκδικούν την καταγωγή. Μιλάμε βέβαια για άλογο του Μεγάλου Αλεξάνδρου...

Το ταξίδι μου στην Αλβανία ήταν μια μοναδική εμπειρία, όχι μόνο για τα πολύ όμορφα τοπία της. Ταξιδεύοντας σε αυτή ένοιωσα σα να ταξίδευα πίσω στο χρόνο, στην Ελλάδα του πενήντα και του εξήντα, όπου η χώρα μας περνούσε από μια εποχή σε μια άλλη. Βρίσκεται στην περίοδο που οικοδομεί το μέλλον της, έχοντας πολλές ευκαιριες, αλλά και κινδύνους να αντιμετωπίσει. Τουλάχιστον, έχει την χώρα μας ως παράδειγμα...προς αποφυγή. Τους εύχομαι ολόψυχα, καλή τύχη.

Δεκτές οι συμβουλές...

...αλλά καλύτερη η βοήθεια. Και αυτή μπορεί να δοθεί με πολλούς τρόπους...

Φύλακας - Άγγελος

Έξω από Μοναστήρι του Ταξιάρχη στο Μανταμάδο της Λέσβου, βρίσκεται αυτό το F-5, για να μας θυμίζει μεταξύ άλλων τα τάγματα των Αγγέλων, που επανδρώνονται, από τους Αεροπόρους μας, που έπεσαν υπερασπιζόμενοι τη χώρα μας. Από χθες, στο προσκλητήριό τους, ακούγεται ένα ακόμα παρόν.
Ως ασήμαντο φόρο τιμής...

Η ξαφνικά αποκάλυψη

Συγκλονίστηκε, μετά από αυτό, όλα απέκτησαν διαφορετικό νόημα, και άλλη υπόσταση. Από εκείνη τη στιγμή το σύμπαν του άλλαξε για πάντα.Χρειάστηκαν λίγες λέξεις, που χωρούσαν σε μόλις μια γραμμή, ελάχιστα bytes, ανάμεσα στα μίζερα Terrabytes της ρουτίνας. Το μήνυμα ήταν απλό, αλλά ταυτόχρονα, μυστηριώδες, και με μια υποψία απειλής: ...στο αρχείο υπάρχουν κρυμμένες χρήσιμες κολώνες..."

Επιτέλους, όλα ξεκαθάρισαν, οι θριάμβοι και οι απογοητεύσεις, οι ελπίδες και οι φόβοι, πλέον υπήρχε σκοπός: Να βρει τις κρυμμένες, χρήσιμες κολώνες...

Βαριέμαι...

Κάνει ζέστη και έχω το χαζό, τον Βαγγέλη να με φωτογραφίζει. Τάδε έφη Μαξ...

Οικογενειοκρατία....

Πλησιάζουν οι δημοτικές εκλογές, και καθώς όλα τα προβλήματα του τόπου έχουν επιτέλους λυθεί, οι κομματικοί μηχανισμοί δουλεύουν πυρετωδώς. Το αντικείμενο της εργασίας τους κρίσιμο και το αποτέλεσμα της προσπάθειας θα κρίνει το μέλλον του λαού μας, για τα επόμενα χρόνια.

Ποιο είναι λοιπόν το αντικείμενο; Μα, ο καταρτισμός των λιστών με τους υποψήφιους άρχοντες της τοπικής αυτοδιοίκησης, ώστε να συνεχιστεί η άψογη λειτουργία της. Και ποιος είναι ο ασφαλέστερος και βέλτιστος τρόπος επιλογής των υποψηφίων: Τα παιδιά, τα ανίψια αλλά και οι σύζυγοι γνωστών πολιτικών ανδρών και γυναικών.

Την περασμένη (μαύρη) άνοιξη, ακούγαμε πολιτικούς και μη, να μιλούν για αξιοκρατία και διαφάνεια, καθώς η Ελλάδα μας έμπαινε και επισήμως στην χειρότερη περίοδο από την μεταπολίτευση. Τελικά, οι συγγενείς των πολιτικών, πρέπει να έχουν ξεχωριστή ποιότητα, και γνωρίσματα που εμείς οι κοινοί θνητοί τα στερούμαστε. Με λίγα λόγια, δεν είμαστε ισάξιοί τους, υπολειπόμαστε, και για αυτό δεν μας προτιμούν.

Στις μέρες τις μαύρης άνοιξης, αλλά και του σκοτεινού καλοκαιριού, στις συζητήσεις , όλοι μας ανεξάρτητα από κομματική τοποθέτηση, χρεώναμε στους πολιτικούς , τα δεινά της χώρας μας. Άραγε, θα τους τιμωρήσουμε εκθρονίζοντας τις πολιτικές δυναστείες της χώρας, ή κουνώντας το σημαιάκι, θα σταυρώσουμε διαφόρους φορείς επωνύμων; Να λοιπόν μια ευκαιρία, να τους δείξουμε ότι αξίζουμε καλύτερους πολιτικούς από αυτούς που έως τώρα είχαμε.

Αυταπάτες δεν έχω, η πλειονότητα των συμπολιτών μας, θα ψηφίσει αυτοεπιβάλλοντας κομματική πειθαρχεία (ή σκεπτόμενοι τα μικροσυμφέροντά τους), όσους οι διάφοροι μανδαρίνοι των κομμάτων θα τους επιβάλλουν. Μάλιστα, στο δρόμο προς και από την κάλπη, συζητώντας θα βρίζουν τους πολιτικούς, που για άλλη μια φορά θα στηρίξουν. Ίσως αυτή τη φορά, ο λαός μας να αντιδράσει διαφορετικά, κάτι που προσωπικά θεωρώ απίθανο. Στη περίπτωση που επαναλάβει τα ίδια, σφάλματα αυτομάτως, χάνει και το δικαίωμα της διαμαρτυρίας, καθώς για άλλη μια φορά θα είναι συνένοχος στο έγκλημα εις βάρος της χώρας.

Ποιοι τελικά βλάπτουν το ελληνικό μπάσκετ;

"Είσαστε για ένα φιλικό αγώνα ξύλου;" Αυτό είχε γράψει ο φίλος μου ο Σπύρος, κάτω από μια εικόνα μάχης του βιβλίου ιστορίας της Γ' γυμνασίου, βάζοντας τον ηγέτη της μιας εκ των παρατάξεων, να ερωτά τον αντίπαλο. Ε, αυτό έρχεται στο μυαλό μου, όταν βλέπω κλωτσοπατινάδες εντός και εκτός των αγωνιστικών χώρων.

Το χθεσινό φιλικό/εχθρικό ματς, όπου δυο από τις καλύτερες εθνικές ομάδες (Σερβία και Ελλάδα), έπαιξαν μπουνοκλώτσιδα και καρεκλιές, όλοι όσοι γουστάρουμε το μπασκετάκι (αλλά και τις πολεμικές τέχνες), θα θέλαμε να το ξεχάσουμε, όσο το δυνατό συντομότερα.Και σε τέτοιες περιπτώσεις μετά τα κακότεχνα κροσέ και ντιρέκτ, ακολουθεί μια ομοβροντία δηλώσεων από σχετικούς και μη, με το άθλημα, όπως παράγοντες και αθλητές από τη μια, κόμματα και πολιτικοί από την άλλη. Εντύπωση μου έκανε η δήλωση του κου Τσαρτσαρή, που προτρέπει τους αρμοδίους, να ασχοληθούν με τους κακούς ξένους αθλητές, που τρώνε εδώ ψωμί, και δημιουργούν προβλήματα.

Κατ' αρχήν δε θα κρυφτώ είμαι γαύρος, και έχω είμαι αρνητικά προκατειλημμένος απέναντι στον παίκτη, αν και τον θεωρώ ένα από τους περισσότερο ταλαντούχους παίκτες μιας εξαιρετικής γενειάς παικτών. Ως ανώνυμος φίλαθλος και οπαδός, που αγαπά το μπάσκετ, θέλω να "απαντήσω".

Αλήθεια, είναι οι ξένοι που δημιουργούν τα προβλήματα; Ας μιλήσουμε για τα δύο περιστατικά στα οποία συμπρωταγωνιστούσε ο "προβληματικός" Τεόντοσιτς, που κανείς δεν αμφισβητεί, ότι δεν είναι το καλύτερο παιδί. Στο πρώτο, ο κος Διαμαντίδης, το διαμάντι του ελληνικού μπάσκετ, τον φτύνει (!) ύπουλα, ενώ στο άλλο έρχεται στα χέρια με τον κο Φώτση, αφού ο δεύτερος ως μαινόμενος τράγος, κόλλησε τη μάπα του στη μάπα του Τεόντοσιτς. Και στις δυο περιπτώσεις μόνο ο μουρλοσέρβος φταίει;

Πολλοί ξένοι αθλητές, βγάζουν καλά χρήματα παίζοντας για ελληνικές ομάδες. Αλήθεια, ποια είναι αγωνιστική προσφορά των ελλήνων και ποια των ξένων; Μπορούν να πορευτούν οι ομάδες μας, έχοντας μόνο δύο ή τρεις ξένους; Βέβαια σε αυτό δεν φταίνε μόνο οι παίκτες αλλά το σύνολο του ελληνικου μπάσκετ.

Τέλος θεωρώ, ότι δεν είναι δουλειά των παικτών να κρίνουν ποιος πρέπει να αγωνίζεται και ποιος όχι. Ο πληρώνων είναι και ο ομιλών, και αυτοί που τα ακουμπούν, οι διοικήσεις των ομάδων, έχουν τα προπονητικά επιτελεία για να απαντούν στο ερώτημα. Και μετά οι οπαδοί/φίλαθλοι που δίνουν από το υστέρημά τους για να χαρούν το παιχνίδι, χωρίς να προσδοκούν τίποτα άλλο. Οι παίκτες μέσω της προσφοράς τους, πρέπει να πείθουν τους προηγούμενους, ότι αξίζουν να είναι στο εμψυχο δυναμικό των ομάδων.

Οι έλληνες παίκτες ας κάνουν την αυτοκριτική τους. Δεν υστερούν σε ταλέντο, από Σέρβους και Ισπανούς, αλλά σε ατομικά επιτεύγματα απέχουν έτη φωτός. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η "θητείες" των μεν και τω δε, στο καλύτερο πρωτάθλημα τυ κόσμου, το NBA, των ελλήνων παικτών, σε σύγκριση με τους άλλους. Θεωρώ ότι παράγοντες και οπαδοί έχουν παραχαϊδεψει (και καλοπληρώσει) τους κορυφαίους έλληνες αθλητές του χώρου με αποτέλεσμα, ο εγωισμός των τελευταίων να διογκώνεται δυσανάλογα με την προσφορά τους. Και σε βάθος χρόνου, αυτό βλάπτει όλους όσους αγαπουν το άθλημα στη χώρα. Γι' αυτό ας αφήσουν τις δηλώσεις και να εστιάσουν στα στοιχεία του παιχνιδιού τους.

ΥΓ. Είναι τελικά η Εθνική ομάδα, ομάδα όλων των ελλήνων ή του ΠΑΟ. Ας προσέξουν τι γράφουν κάποιοι δημοσιογράφοι που τρώνε ψωμάκι από το κακόμοιρο το μπασκετάκι...

Προβλέπω, ότι ο χειμώνας που έρχεται...

... θα είναι βαρύς σε πολλά επίπεδα.

Συγνώμη! Καθώς πάρκαρα το όχημα μου...

... χτύπησα λίγο το δικό σου. Άνθρωποι είμαστε...

Πρώτη βίντεο κλήση με τους γονείς μου!

Πριν από λίγο κατάφερα, να κάνω την πρώτη βίντεο - επικοινωνία με τους γονείς μου, οι οποίοι στη συνέχεια μίλησαν με τον μικρό μου αδελφό στο Σικάγο.

Από σήμερα διαπίστωσα, ότι: όσες μπλε οθόνες και αν έφαγα στη μάπα, όσα tape loading error (βλέπε Spectrum), όσα SQL querries που δεν έφερναν αποτελέσματα, όσες εφαρμογές "έσκαγαν" και χιλιάδες άλλα προβλήματα σχετικά με Η/Υ, άξιζαν για την αποψινή εμπειρία!

Λατρεύω τους υπολογιστές!

Εξωγήινο τοπίο

Οδηγώντας από την Σκάλα της Ερεσού προς την Μυτιλήνη, αντίκρισα ένα παράξενο αλλά και εξωτικά όμορφο τοπίο. Μου έκανε τέτοια εντύπωση που σταμάτησα στην άκρη του δρόμου και τράβηξα μια φωτογραφία, για να το αποτυπώσω. Δυστυχώς, ούτε την κατάλληλη μηχανή έχω, ούτε το χρόνο, αλλά φοβάμαι ούτε και το ταλέντο, ώστε να αποτυπώσω την αλλόκοτη ομορφιά εκείνου του τόπου... Η διαδρομή που ακολούθησε, έχει την ίδια απόκοσμη ομορφιά,θυμίζοντας τοπία των Γουέστερν ή και αυτά του πλανήτη Άρη!

Τελικά, ζούμε σε μια χώρα μαγική, που περιέχει όλες τις ομορφιές της Γης, ίσως και μερικές πέρα από αυτή...

Λέτε να το κάνω;

Μόλις τώρα μου τηλεφώνησαν από την Αυστραλία, για μια αίτηση να πάω εκεί να δουλέψω. Αν και απάντησα αρνητικά, τουλάχιστον για το προσεχές μέλλον, μήπως έπρεπε να προχωρήσω με τις διαδικασίες;

Για τον Σωκράτη Γκιόλια

Η κατρακύλα της χώρας μας δεν έχει τελειωμό. Με μαφιόζικο τρόπο, δολοφονήθηκε ο γνωστός δημοσιογράφος και blogger, Σωκράτης Γκιόλιας. Τέτοια εγκλήματα παραπέμπουν σε λατινοαμερικάνικες χούντες των δεκαετιών του 70 και του 80.

Η βαλλιστική εξέταση έδειξε την γνωστή τρομοκρατική οργάνωση «Σέχτα Επαναστατών». Αυτό βέβαια δεν αποκλείει την περίπτωση η δολοφονία να έγινε στα πλαίσια ενός συμβολαίου θανάτου. Και στις δύο περιπτώσεις, ο φόνος ενός δημοσιογράφου, είναι ντροπή για το δημοκρατικό πολίτευμα.

Δεν γνώριζα προσωπικά τον Σωκράτη Γκιόλια, ότι έμαθα γι’ αυτόν μέσα από το blog του αλλά και τη διαμάχη του με τον Μάκη Τριανταφυλόπουλο.Ο δολοφονημένος δημοσιογράφος ήταν ανάμεσα σε αυτούς που έφεραν τα blogs στην επικαιρότητα. Η ελεύθερη πρόσβαση σε αυτά, η διαδραστικότητα τους καθώς και η ταχύτητα που ενημερώνονται, είναι τα δυνατά τους σημεία, τα οποία τα καθιέρωσαν ως ένα σημαντικό μέσω ενημέρωσης. Βέβαια, η ανωνυμία των ανθρώπων που βρίσκονται σε αρκετά από αυτά, μειώνει αρκετά την αξιοπιστία τους, κατά την ταπεινή μου άποψη.

Στον άτυχο δημοσιογράφο έτυχε η ανεπιθύμητη τιμή να γίνει ο πρώτος μάρτυρας blogger στη χώρα μας. Η ελληνική κοινότητα των blogs περνά σε μια άλλη εποχή...Εύχομαι κουράγιο στη γυναίκα του και στα παιδάκια του για τα οποία έρχονται πολύ δύσκολα χρόνια.

Για τους φονιάδες, δεν θα πω τίποτα, καθώς τους καταδικάζει σύσσωμος ο ελληνικός λαός. Ούτε για αυτούς που βαφτίζουν το φόνο – εκτέλεση, προσπαθούν με γελοία επιχειρήματα να αιτιολογήσουν. Απλά θέλω να ρωτήσω την Πρυτανεία του ΕΜΠ, με ποιο δικαίωμα σπαταλά χρήματα από το υστέρημα του ελληνικού λαού, για να δίνει βήμα σε κάφρους και υμνητές φονιάδων...

Όταν τα προτερήματα γίνονται βάρος...

Δεν υπάρχει άνθρωπος χωρίς προτερήματα και ελαττώματα, και εκτός από πολλά από τα δεύτερα έχω και κάποια από τα πρώτα: Είμαι φιλότιμος και εξυπηρετικός. Θα δώσω τη βοήθειά μου σε όποιο τη χρειάζεται και θα εξυπηρετήσω όποιο έχω τη δυνατότητα να το κάνω.

Και καθώς δεν ζούμε σε κοινωνία αγγέλων, κάποιοι αυτά τα θεωρούν σημάδι... ανοησίας (για να μην πω κάτι χειρότερο) και τα εκμεταλλεύονται δεόντως κάνοντας μου τη ζωή πατίνι... Μήπως τελικά πρέπει να τα αποβάλλω; Η μήπως πρέπει να διαλέγω σε ποιους θα τα εμφανίσω; Κλείνω προς το δεύτερο...

Αντίο Josh Childress

Πριν από δύο καλοκαίρια, η παγκόσμια μπασκετική κοινότητα, συγκλονίζονταν από μια μεταγραφική βόμβα μεγατόνων: οι αδελφοί Αγγελόπουλοι έφεραν στο μεγάλο λιμάνι, ενάν από τους καλύτερους έκτους παίκτες του NBA, τον Josh Childress. Ο νεαρός Αμερικάνος, με την χαρακτηριστική κόμμωση (ο Θεός να την πει), μετά από από τρεις καλές χρονιές στο NBA, θεωρούνταν από τους ειδικούς ως ένας από τους παίκτες με το λαμπρότερο μέλλον. Ο ερχομός του στον Θρύλο, τρόμαξε το NBA, με αποτέλεσμα να κυκλοφορήσουν φήμες, για ακόμα μεγαλύτερα αστέρια που θα φορέσουν την ερυθρόλευκη: Wade, James και άλλοι... Να φανταστείτε ότι και εγώ αγόρασα εισιτήριο διαρκείας!

Το μέγεθος της μεταγραφικής επιτυχίας δημιούργησε τεράστιες προσδοκίες, και οι γνώμες διίστανται για την εκπλήρωσή τους: Ο Josh δεν σκόραρε τριαντάρες, δεν είχε αξιόπιστο τρίποντο, και στη θητεία του ο Ολυμπιακός πήρε ένα μόνο Κύπελλο Ελλάδος. Και οι αιτίες πολλές: ο Childress χρειάζεται ανοικτό γήπεδο, και στην Ευρώπη βασιλεύουν οι κλειστές άμυνες, ενώ ο Γιαννάκης δεν έφτιαξε συστήματα για να εκμεταλλευτεί την τρομακτική του ικανότητα στη διείσδυση.

Τα παραπάνω δεν συνεπάγονται ότι δεν είχε μεγάλη προσφορά στην πορεία της ομάδας: εκτός από σκόρερ, πρόσφερε πολλά και σημαντικότατα ριμπάουντ, ενώ μάρκαρε από τριάρια, έως και τα αντίπαλα playmaker. Η παρουσία του, έκανε την ομάδα καλύτερη, κάτι που οι ποδοσφαιρικοί φίλαθλοι δεν καταλαβαίνουν...

Σήμερα στο site του NBA, ανακοινώθηκε η συμφωνία του Josh με τους Phoenix Suns. Εκτός από το πολύ καλό οικονομικό μέρος της, το run and gun παιχνίδι τους, ταιριάζει γάντι στον αφάνα, και πιστεύω ότι στην νέα σεζόν θα εντυπωσιάσει. Ο Ολυμπιακός, απαλάσεται από το βασιλικό συμβόλαιο του Josh και μπορεί να προγραμματίσει την επόμενη χρονιά ευκολότερα.

Αυτό όμως που δύσκολα θα ξεπεραστεί και δεν αποτυπώνεται στους πίνακες της στατιστικής, είναι το ήθος του. Πάντα μετρημένος και φιλικός, και δουλεύει σκληρά για βελτιωθεί. Συγκλόνισε τους οπαδούς του θρύλου, όταν επέλεξε να μείνει στη Ελλάδα και να παίξει ενάντια στον Παναθηναϊκό, έχοντας χάσει τον πατέρα του. Ο Josh είναι ένα πραγματικό πρότυπο αθλητή από αυτά που πλέον σπανίζουν.

Είχα την τύχη να ανταλλάξω ελάχιστες κουβέντες μαζί του, μέσω του twitter, και δεν νομίζω πως υπάρχουν πολλοί αστέρες του αθλητισμού, που μπαίνουν στον κόπο να κάνουν διάλογο, με έναν από τους εκατοντάδες ανώνυμους φιλάθλους. Να 'σαι καλά Josh, σου εύχομαι καλή επιτυχία, και θα σε παρακολουθώ πλέον από την τηλεόραση και το NBA.com.

Οι όμορφες και οι άσχημες αναμνήσεις μου από το Μουντιάλ που μόλις έληξε...

Είναι αν όχι το χειρότερο μουντιάλ που έχω δει, αλλά σίγουρα το πιο αδιάφορο. Σε μορφή λίστας, θα παραθέσω τι πιστεύω θα μου μείνει από το μουντιάλ, με - τις άσχημες και + τις όμορφες :

- Το θέαμα: οι ομάδες από τις οποίες περίμενα θέαμα, με απογοήτευσαν, με πρώτη και χειρότερη τη Βραζιλία. Δυστυχώς οι λατινοαμερικάνοι αρχίζουν και υιοθετούν τον ευρωπαϊκό τρόπο σκέψης στο ποδόσφαιρο

+ Η Ιαπωνία: Βίτσιο μου, αλλά μου άρεσε το ποδόσφαιρο που έπαιξε

- Οι Αφρικανικές ομάδες: Πάντα γούσταρα την ποδοσφαιρική αναρχία των Αφρικανών, αλλά μου φαίνεται ότι ο ευρωπαϊκός ιός τις έχει προσβάλει...

+ Η Ουρουγουάη: χωρίς να προσφέρει τρομερό θέαμα, παρουσιάστηκε παθιασμένη, μαχητική και σοβαρή. Αν και στον αθλητισμό, όλοι θυμούνται τον νικητή, οι ήττες της στα ημιτελικά, και στο μικρό τελικό ήταν επικές και θρίαμβοι αγωνιστικότητας

- Η πρεμιέρα της Εθνικής μας: γιατί στους επόμενους αγώνες δείξαμε ότι είχαμε πολύ περισσότερες δυνατότητες

+ Η ηρωϊκή πτώση μας, απέναντι στους Αργεντινούς: η μαχητικότητα και το πάθος των παικτών μας με συγκίνησε

- Το ομαδικό πυρ των δημοσιογράφων κατά του Ρεχάγκελ: δεν είμαι από τους θαυμαστές του, με ενοχλούσαν τα κολλήματα και οι εμμονές του (υπόθεση Στολτίδη) αλλά με τους παίκτες, του μίζερου ελληνικού ποδοσφαίρου, μας πήγε σε ένα Μουντιάλ, σε δύο Ευρωπαϊκά, κατακτώντας μάλιστα το ένα

+ Την ιαχή γκολ των συναδέλφων για το δεύτερο γκολ της Εθνικής μας, κατά της Νιγηρίας: Ήμουν βλέπετε στη δουλειά

- Η διαιτησία: Εγκλήματα διέπραξαν σε πολλές περιπτώσεις οι άρχοντες του αγώνα (βλέπε Αγγλία - Γερμανία, Μεξικό - Αργεντινή)

+ Ντιέγκο Φορλάν: Εκπληκτικό μουντιάλ, από ένα τεράστιο παίκτη...

- Λιονέλ Μέσι: Μεγάλε, πάρα πολύ καλός παίκτης είσαι, αλλά ούτε Μαραντόνα ούτε Πελέ. Και δε νομίζω ότι θα τους πλησιάσεις

+ Λαρίσα Ρικέλμε: Η πιο όμορφη ανάμνηση, από την ωραιότερη οπαδό του Μουντιάλ της Νοτίου Αφρικής. Η φώτο που ακολουθεί είναι από το Red Duckling...

Έκρηξη στο Καματερό;

Λίγο πριν, περίπου στις 10 άκουσα ένα δυνατό μπαμ, από την γενική κατεύθυνση του Καματερού. Κατά πάσα πιθανότητα, κάποιος/κάποιοι κάφροι παίζουν με βεγγαλικά, άλλα αν έχει γίνει κάτι άλλο, και κάποιος φίλος το γνωρίζει, ας γράψει ένα σχόλιο.

Γραμματόσημα

Ξεφυλλίζω ψηφιακά, ένα κατάλογο με γραμματόσημα, από όλες τις χώρες του κόσμου. Ειδικά, οι σελίδες που κοσμούνται από τα ελληνικά γραμματόσημα, μου έφεραν πάρα πολλές ευχάριστες αναμνήσεις. Βλέπετε, μαζί με τον αδελφό μου, είχαμε και εμείς τη συλλογή μας. Ξανά είδα, το περίφημο γραμματόσημο με τη χαράδρα του Βίκου, που για κάποιο λόγο υπήρχε σε πολλαπλά αντίτυπα, όπως και άλλα σπανιότερα... Άλλη μια αφορμή για αναπόληση....

Αυτή είναι θητεία!

Η απόλυτη φαντασίωση ενός στρατευμένου νέου: να έρθει μέσα στη θάλαμό σου, και να σε ξυπνήσει η Τζούλια Αλεξανδράτου! Για κάποιους όμως δεν είναι φαντασία αλλά πραγματικότητα. Βέβαια, αυτοί ζουν και άλλα όνειρα των στρατευμένων παιδιών: κάνουν το 9μηνό τους, στο Πολεμικό Μουσείο, υπηρετώντας στο Ναυτικό. Δεν είναι όποιοι και όποιοι, καθώς στις τάξεις των ηρωικών υπερασπιστών του Μουσείου, περιλαμβάνεται και ο ανθός της νεολαίας μας, οι γιοί των πολιτικών μας.

Οι φαντάροι του Μουσείου, για μένα δεν έχουν το δικαίωμα να αποκαλούνται οπλίτες ή ναύτες, διατρέχουν ένα, μάλλον μεταφυσικό κίνδυνο: να επιστρέψουν για λίγο, από τα Ιλίσια Πεδία, όλοι αυτοί που έχασαν τη ζωή και την αρτιμέλεια τους, υπερασπιζόμενοι τον τόπο αυτό, αηδιασμένοι από την απόλυτη παρακμή της χώρας, να πλακώσουν στα κλωτσίδια όλους αυτούς τους φλώρους...

Αν βάζεις τη πατρίδα κάτω από την "ομαδάρα"...

...είσαι για κλωτσιές. Όπως και για κλωτσιές είναι και οι ομοιδεάτες σου, που δεν σου έσπασαν τα παϊδια, όταν στην πορεία για τη "σωτηρία" της ομάδας σου (Ηρακλής) πηγαίνεις καμαρωτός κρατώντας τη σημαία των Σκοπίων.

Τράβα ρε μαλάκα, και ζήτα να σου καλύψουν τα οικονομικά ανοίγματα, των διοικήσεών σου, οι νέοι σου συμπατριώτες, να τα ζητήσεις από τον πρόεδρό σου, τον κο Γκρούεφσκι. Ακόμα καλύτερα, ζήτα να συμμετάσχεις στο πρωτάθλημά τους,

Υπάρχουν ζώα, που βάζουν την ομάδα τους, πάνω από την ανθρώπινη ζωή, αλλά και από πράγματα ιερά. Γίδια, σαν και αυτούς, προσβάλλουν όλους όσους αγαπούν τις ομάδες τους, ως το πιο σημαντικό από τα ασήμαντα, που είναι το αλάτι και το πιπέρι της ζωής.

Μπράβο παιδιά

Αφήνοντας θετικές εντυπώσεις, η Εθνική μας, ολοκληρώνει την παρουσία της στο Παγκόσμιο Κύπελλο. Μια νίκη (η πρώτη) και μια πολύ καλή εμφάνιση απέναντι στην Αργεντινή. Με αυτό τον τρόπο σβήνει, τον εφιάλτη του πρώτου Μουντιάλ, εκείνου της ντροπής.

Συνεχίστε με αυτό το τρόπο, δεν περιμένω τρόπαια ή θριάμβους, το κύπελλο του 2004 με καλύπτει για το υπόλοιπο της ζωής μου. Το μόνο που θέλω είναι αξιοπρέπεια και πάθος, μέσα στο γήπεδο. Α, και να θυμάστε: κανείς μας δεν είναι υπεράνω κριτικής.

Ξανά μπράβο...

Πάρτι στο Θωρηκτό Αβέρωφ

Την γαμήλια δεξίωση τους έκαναν γνωστοί κοσμικοί στο κατάστρωμα του θρυλικού μπάρμπα Γιώργη, του ιστορικού θωρηκτού Αβέρωφ. Και το ζήτημα δεν είναι αν οι κοσμικοί με τους καλεσμένους τους, ήξεραν και δεν σεβάστηκαν, ή αγνοούσαν την ιστορία του πλοίου. αλλά ότι το Πολεμικό Ναυτικό νοικιάζει την ιστορία του για διάφορες εκδηλώσεις.

Σημάδια της παρακμής μας, έχουμε χρεωκοπήσει ηθικά και πνευματικά ως λαός, και μας αξίζουν ότι μας συμβαίνει αλλά και ότι θα συμβεί...

Παράξενα φώτα πάνω από την Αθήνα!

Φωτεινές σφαίρες χορεύουν στο νυκτερινό ουρανό! Είναι τέσσερις, και τις βλέπω από Καματερό.

Γήινη η προέλευση, μάλλον κάποιος παίζει με ισχυρούς προβολείς, αλλά το θέαμα είναι καταπληκτικό. Τον ευχαριστώ έτσι και αλλιώς...

Ο θάνατος του μπάσκετ

Για άλλη μια φορά αισθάνομαι ως κάφρος, επειδή αγαπώ τον αθλητισμό και ειδικά το μπάσκετ. Ο χθεσινός, τέταρτος τελικός, ήταν η ευκαιρία για κάποιους να πετάξουν αντικείμενα, αυτοσχέδιες χειροβομβίδες, να πλακωθούν και να σπάσουν. Όλοι αυτοί που υποτίθεται αγαπούν τον Ολυμπιακό, κατάφεραν να "δικαιώσουν" τον αιώνιο, κάνοντάς τον μάγκα, να πικράνουν τους σύγχρονους ευεργέτες της ομάδας, και να αποτρέψουν ακόμα περισσότερους κανονικούς ανθρώπους, που από ανωμαλία, γουστάρουν να πηγαίνουν στο γήπεδο, για να βλέπουν μπασκετάκι, και όχι καγκουριές.

Τα αδέλφια Αγγελόπουλοι, και ειδκά ο Παναγιώτης είναι μπασκετάνθρωποι, (το μαρτυρά το σουλούπι του), που εκτός από το να ασχολούνται με διοικητικά, παρακολουθούν NBA, αλλά και παίζουν και οι ίδιο. Δυστυχώς, στο καγκουριστάν, η ευγένειά τους εκλαμβάνεται ως αδυναμία, από διάφορους σαλιαμάγκουρες, που ζουν παρασιτικά γύρω από το άθλημα, είτε παράγοντες, είτε "οπαδούς". Ναι δεν παίζουν στο παρασκήνιο, και ίσως γι'αυτό η ομάδα φέτος σφαγιάστηκε, αλλά αξίζουν τον απόλυτο σεβασμό όσων αγαπούν τον μπασκετικό θρύλο, αλλά και αυτών που θελουν το άθλημα σε υψηλό επίπεδο.

Και μια που μιλάμε για διαιτησία, φέτος ο ΠΑΟ δεν άξιζε το πρωτάθλημα. Φέτος, δεν ζήλεψα το παιχνίδι του, όπως τις προηγούμενες χρονιές, και πήρε σφυρίγματα που του έδωσαν την πρωτιά στην κανονική περίοδο (παιχνίδι με Πανιώνιο και ΠΑΟΚ). Αναφορικά, με τους τελικούς, αν εξαιρέσουμε το χθεσινό είδαμε:

• Το κωλοσκρήν*: μια εξελιγμένη παραλλαγή του απλού σκρην, όπου ο αθλητής εμποδίζει τον αμυντικό, προτάσσοντας τον κώλο του. Μάστορες του κωλοσκρην, είναι κκ Πέκοβιτς και Μπατιστ. Εννοείται ότι το κωλοσκρήν πρέπει να σφυρίζεται φάουλ... Παραλλαγή, του είναι το σκρην κατς, όπου ο αντίπαλος αμυντικός, μπλοκάρεται με λαβή (οι γνώσεις grappling είναι πολύ χρήσιμες).
• Άμυνα φατούρο*: Καθώς ο αντίπαλος ψηλός, είναι κοντά στο καλάθι, (στο low post που λέμε στο χωριό μου), ένα ή περισσότεροι αμυντικοί κατεβάζουν τα χέρια τους επάνω του. Συνήθης δράστης και πάλι ο Πέκοβιτς, συχνότερο θύμα ο Σκορτσιανίτης.
• Ντρίπλα με τον αγκώνα: καθώς ο επιτιθέμενος έχει στην πλάτη του τον αμυντικό, ο πρώτος "αγκαλιάζει" με τον ένα χέρι του τον δεύτερο, και τον προσπερνά. Επιθετικό φάουλ, για όλους τους παίκτες, εκτός από τον κο Διαμαντίδη, ευρύτερα γνωστό και ως Αγκωνίδη.
• Μπάσιμο ή προσποίηση με τρια ή τέσσερα βήματα: Και πάλι μάστορας σε αυτό είναι οι κκ Πέκοβιτς και Μπατιστ, με τον κο Γιασισκεβίτσιους να τους πλησιάζει.

Βέβαια, βοήθησαν τα μέγιστα και ο προπονητής μας, όπου σήμα κατατεθέν του είναι τα νεκρά διαστήματα και οι χαμένες διαφορές. Αρωγοί του, οι στρατηγοί της ομάδας, κκ Τεόντοστις και Παπαλουκάς που στη σειρά μας απογοήτευσαν...

Όλα αυτά, σε καμία περίπτωση, δεν αποτελούν ελαφρυντικό, για όλα αυτά τα κωλόπαιδα, που φορώντας κράνη ή κουκούλες, και καλυπτόμενοι από την ανωνυμία του πλήθους, τραμπουκίζουν και τραυματίζουν, με πρόφαση ένα ... παιχνίδι. Φταίμε βέβαια, και όλοι εμείς η σιωπηλή πλειονότητα που τους ανέχεται και δεν τους πετάει με τις κλωτσιές όξω από τα γήπεδα. Ο αθλητής της άλλης ομάδας, όσο και αντιπαθής είναι αντίπαλος στο παρκέ και όχι σε κάποιο πεδιο μάχης. Και με τους "αντίπαλους" οπαδούς μας ενώνει η αγάπη για το παιχνίδι, και η διαφορετική τους συλλογική προτίμηση, πρέπει απλά να αποτελεί αφορμή για πειράγματα, πλάκες, και ατελείωτες, άσκοπες αλλά απολαυστικές συζητήσεις. Ξυπνάτε ρε!!!

*Δικό μου copyright

Τρομερή ατάκα!

Θα έβαζα το σκύλο μου να σε φάει, αλλά είσαι φόλα!

Cabinet man: υπουργός ή ντουλαπάς;

Δωροδοκήθηκε υπουργός, ή οι κρατικές υπηρεσίες τα κάναν θάλασσα στη μετάφραση, ενός εν δυνάμει πειστηρίου; Είναι ένα ακόμα κρούσμα διαφθοράς, ή άλλη μια απόδειξη ανικανότητας; Τι από τα δύο είναι χειρότερο;

Κύριοι Αγγελόπουλοι δεν θα έχετε κάνει τίποτα...

... αν οι διαιτητές του αποψινού αγώνα ξανασφυρίξουν.

Κύριε Σκουντή, είτε δεν γνωρίζεται του κανόνες του μπάσκετ, είτε είσαστε ... διπλωμάτης...

Τι σας έφταιξαν τα γατάκια;

Ρε υπάνθρωποι, σας πείραξαν οι γάτες και τις δηλητηριάσατε; Σκατόψυχοι σαν και του λόγου σας, συνήθως με ανάλογο τρόπο δολοφονούν και ανθρώπους. Τύποι σα και τα μούτρα σας, πρέπει να τους μαζεύει ο μπόγιας...

Ακόμα ένα έγκλημα

Ένα τραγικό επεισόδιο, προστέθηκε στην αιματοβαμμένη ιστορία της Μέσης Ανατολής, και έφερε στο προσκήνιο με τον πλέον δραματικό τρόπο το Παλαιστινιακό ζήτημα.

Το πραγματικά γεγονότα, θα αργήσουν να έλθουν στο φως, και ίσως μείνουν για πάντα κρυμμένα. Είναι χαρακτηριστικό, πως η επίθεση στο USS Liberty, παρά τα 40 χρόνια που έχουν μεσολαβήσει, καλύπτεται από πέπλο μυστηρίου.

Σύμφωνα με όσα έχουν μεταδώσει τα διεθνή πρακτορεία, τα ξημερώματα της 31 Μαΐου, νηοπομπή ακτιβιστών που μετέφερε ανθρωπιστική βοήθεια, κατευθύνονταν στη Γάζα. Και ενώ έπλεε σε διεθνή χορικά ύδατα, Ισραηλινοί καταδρομείς, κατεβαίνοντας από ελικόπτερα επιβιβάστηκαν με την βια στα πλοία, ένα ρεσάλτο της εποχής μας. Μέσα στον πανικό, και ίσως αντιδρώντας εν θερμό, οι ακτιβιστές επιτέθηκαν στους εισβολείς, με αποτέλεσμα αυτοί να ανοίξουν πυρ, και σκοτώσουν περί τους δέκα ανθρώπους και να τραυματίσουν πολλούς περισσότερους.

Κατ' αρχήν θεωρώ ανάλογες πράξεις στα διεθνή ύδατα ως πειρατικές. Η διενέργεια πολεμικής επιχείρησης απέναντι σε ουσιαστικά άοπλους, είναι εγκληματικά υπερβολικός. Δεν μπορούσαν να περιμένουν την είσοδο των σκαφών στα χορικά τους ύδατα, και με το φως της ημέρας να κάνουν νηοψία; Σίγουρα, οι ακτιβιστές θα μπορούσαν να μην αντιδράσουν, καθώς ήταν αντιμέτωποι με ένα πάνοπλο αντίπαλο, αλλά δεχόμενοι μέσα στη νύχτα, τέτοια επίθεση, ήταν αναμενόμενο και ανθρώπινο να μην διατηρήσουν την ψυχραιμία τους...

Δεν είμαι ειδικός, διαθέτω κάποιες εγκυκλοπαιδικές γνώσεις για την ιστορία της περιοχής,αλλά πιστεύω πως η ηγεσία του Ισραήλ και ο λαός του, πρέπει να αναθεωρήσει την στάση του απέναντι στους Παλαιστινίους. Πληρώνουν βαρύ τίμημα, για την καταπίεση του τυραννισμένου λαού, έχοντας όλο τον Αραβικό κόσμο απέναντί τους. Η προοπτική ενός καλύτερου μέλλοντος απαιτεί θαρραλέες αποφάσεις και από τις δύο πλευρές.

H Ελλάδα του Opa

Όλοι μας γνωρίζουμε, την εικόνα της χώρας μας, όπως αυτή προωθείται από τους τουριστικούς πράκτορες ανά τον κόσμο, όπως και τα παραχρησιμοποιημένα κλισέ: τους έλληνες που χορεύουν sirtaki dance, πίνουν ouzo, φωνάζουν opa, τρώνε souvlaki & mousaka και άλλα τέτοια γραφικά. Δεν γνωρίζω την εμπορική τους δύναμη, αλλά προσωπικά τα μισώ. Δεν μου αρέσουν, βρε παιδί μου, τα θεωρώ γλυκανάλατα και φθηνά.

Δεν γουστάρω την eurovision, δε μου αρέσει η μουσική στην οποία διαπρέπει ο κος Αλκαίος, διακρίνω και μερικά από τα προαναφερθέντα κλισέ και στραβώνω εντελώς... Εκτός από τις δικές μου παραξενιές, πιστεύω πως η φετινή επιλογή, θα εκνευρίσει λίγο ακόμα τους συνοδοιπόρους & δανειστές μας ευρωπαϊους.

Από τότε που ξέσπασε η κρίση, και προέκυψε η ανάγκη δανεισμού μας, υπάρχουν πολλά ξένα ΜΜΕ, κυρίως γερμανικά, τα οποία κάνοντας "χιούμορ" επιπέδου βιντεοκασέτας του 80, μας κατηγορούν ότι πάμε να τους κοροϊδέψουμε ξανά και να τους φάμε τα μάρκα τους, συγνώμη τα ευρώ τους. Βέβαια, δεν τους λένε, ότι τα δανεικά μας τα δίνουν με τόκο, και για να στηρίξουν το "κοινό" μας νόμισμα, και το ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα...

Φανταστείτε πως θα νοιώσει ο μέσος γερμανός, βλέποντας τον κο Αλκαίο να ερμηνεύει: "Αυτοί οι Έλληνες, πήραν τα μάρκα μας, τα τρώνε souvlakia, πίνουν ouzo, και φωνάζουν opa μεσ' τα μούτρα μας!" Μέγα λάθος σας λέω...

Δεκτά και εμβάσματα

Είναι νόμιμο αλλά και ηθικό, κάποιος πολιτικός να δέχεται δωρεές για τον προεκλογικό του αγώνα; Γνωρίζω ότι κάτι ανάλογο ισχύει στις ΗΠΑ. Αν είναι νόμιμο, αυτό ισχύει για τους ενταγμένους σε κόμμα, η και για κάποιο που σκέφτεται να κατέβει; Σε περίπτωση που είναι νόμιμο και για αυτούς, τότε δέχομαι εμβάσματα αλλά και προτάσεις για να πολιτευθώ.

Καραβάκι η Ευρώπη...

...πλέει στον ωκεανό, μέσα στη χειρότερη καταιγίδα του αιώνα, με μέτριους στη καλύτερη περίπτωση ναύτες και καπεταναίους. Και κανείς δεν γνωρίζει κατά που πέφτει η στεριά ή αν υπάρχει καν. Τι να περιμένεις από την βαρκούλα την Ελλάδα...

Προβλέπεται στο κοντινό μέλλον πολύ κολύμπι, αλλά όσο καλός κολυμβητής να είναι ο καθένας από εμάς, τι ελπίδες να έχει μεσοπέλαγα;

Δεν λείπει η φαντασία στους καλλιτέχνες, όταν...

...δικαιολογούνται γιατί δεν πλήρωσαν την εφορία! Μεγαλώνουν παιδιά, δεν είναι κροίσοι, δεν καρπώθηκαν τα χρήματα, δεν ωφελήθηκαν σε τίποτα από το κράτος και άλλα τέτοια ωραία. Προφανώς για όλους εμάς τους κοινούς θνητούς, δεν ισχύουν αυτές οι δικαιολογίες...

Επίσης, οι ιδιοκτήτες των μικρών καταστημάτων, που τους φεύγει ψυχή για να τα κρατήσουν ζωντανά, πρέπει να θεωρούνται τυχεροί σε σχέση με τους ιδιοκτήτες των νυχτερινών κέντρων, που οι άνθρωποι μπαίνουν μέσα...

Βέβαια, και οι "καλλιτέχνες" μας, δεν θα μπορούσαν να αποτελούν εξαίρεση, στην λαμογιοκρατούμενη κοινωνία μας, που αρέσκεται να αναζητεί θεωρίες συνωμοσίας για τη κατάντια της χώρας μας, αποφεύγοντας να κοιτάξει στον καθρέπτη.

Την επόμενη φορά, που κάθε υπαλληλάκος, (τέτοιος είμαι και' γω) που θα σκεφτεί να ακουμπήσει το υστέρημά του, για πιει ουίσκι σπέσιαλ, ακούγοντας τον κάθε τροβαδούρο του έρωτα και της καψούρας, να σκεφτεί, ότι ο αοιδός "βοήθησε" να χαθούν μισθοί , επιδόματα, και ελπίδα για το μέλλον.Τον έχει πλερώσει τον τραγουδιάρη πολλαπλώς...

Όλη αυτή η εμετική κατάσταση, δικαιώνει άλλη μια φορά το κόλλημα με την μουσική που αγάπησα στην εφηβεία μου... Μου αφιερώνω τους Thrash ύμνους του 80 που ακούω όσο γράφω τις γραμμές αυτές. Take this torch (Razor)

Ξύπνημα - Επέλαση

Στην προσπάθεια για υψηλότερο ηθικό το πρωϊ έβαλα για ήχο στο ξυπνητηριού το Trooper των Maiden! Σήμερα δεν πολυβοήθησε αλλά ελπίζω...

Έφυγε ο Dio

Εκεί προς το τέλος του καλοκαιριού του 1984, ενός από τα τελευταία της παιδικής μου ηλικίας, άρχισα ασχολούμαι με το μαγικό κόσμο του Heavy Metal. Ένα από τα πρώτα τραγούδια που άκουσα από κάποια κασέτα, ήταν το "Rainbow In the Dark" του Dio. Η μελωδία του χαράχτηκε για πάντα, στο μυαλό μου, και μετά από λίγο καιρό στη καρδιά μου, για πάντα.

Μεγαλώνοντας και εξελισσόμενος, ως οπαδός του είδους, ανακάλυψα τη δισκογραφία του, και λάτρεψα, το δίσκο που περιλάμβανε το τραγούδι, το "Holy Diver". Η επόμενη ανακάλυψη ήταν, οι δουλειές του με τους Black Sabbath, και ειδικότερα, το "Heaven an Hell". Οι τελευταίοι μουσικοί του θησαυροί που ανακάλυψα, ήταν οι πρώτοι δίσκοι των Rainbow, και ειδικότερα το "Rising". Εκεί υπάρχει και το "Stargazer", που θα μου προκαλεί ανατριχίλα για όλη μου την ζωή.

Οι κασέτες αντικαταστάθηκαν από τα βινύλια. και εκεί άρχισα να διαβάζω τους στίχους. Ανακάλυψα τον στιχουργό Dio, με τους αλληγορικούς και διφορούμενους στίχους, που τραγουδούσε με την θεϊκή φωνή του.

Σήμερα, ο Dio μας άφησε, χτυπημένος από καρκίνο. Μια μεγάλη απώλεια, κυρίως για τους οικείους του, αλλά και για όλους όσους τον γνώρισαν μέσα από την μουσική του. Και μέσα από τη μουσική του, θα ζει αιώνια.

Σε ευχαριστώ πολύ, αγαπημένε παππού της μουσική που λατρεύω...

Η μαύρη εβδομάδα

Πέρασε μια δύσκολη εβδομάδα, η οποία με φόρτισε πολύ ψυχολογικά. Η διάχυτη μαυρίλα της επικαιρότητας, κάποιες μικρές καθημερινές απογοητεύσεις, και η ψυχοσωματική κούραση, έκαναν την προηγούμενη εβδομάδα αφόρητη, βάζοντάς με να αμφισβητήσω όλες μου τις επιλογές των τελευταίων ετών. Καθώς έχω από όσο γνωρίζω είμαι υγιής, θα προσπαθήσω να κάνω την εβδομάδα που μας έρχεται καλύτερη...

Φοροδιαφυγή

Η φοροδιαφυγή είναι το πρώτο θέμα της επικαιρότητας. Φοροδιαφεύγοντες βγήκαν στη σέντρα (όπως λέγαμε στο στρατό), ενώ ημιεπίσημες διαρροές αναφέρονται σε παραβάσεις και πρόστιμα εκατομμυρίων. Η καταπολέμηση του φαινομένου, είναι απαραίτητη, όχι μόνο για να μειωθεί το λογιστικό, αλλά και το ηθικό έλλειμμα στη κοινωνίας μας. Μένει να δούμε:

* πόσα από τα πρόστιμα, θα πληρωθούν και θα καταλήξουν στα ταμεία (που είναι μείον) του κράτους
* ποια μέτρα θα ληφθούν, ώστε η φοροδιαφυγή να μην αντιμετωπίζεται ευκαιριακά, αλλά σε μόνιμη βάση

Κύριοι και κυρίες του πολιτικού κόσμου, να μια ακόμη πρόκληση: διαψεύστε τους αμφισβητίες σας, και δικαιώστε όσους υποστηρικτές σας έμειναν.

Δεν με θέλετε εσείς μια φορά;

Δε σας θέλω δέκα!

Για τους τρεις νεκρούς συναδέλφους

Τρεις νέοι άνθρωποι νεκροί από τους γνωστούς, τηλεπρόβλητους μαλακοεπαναστάτες, των Βορείων Προαστείων. Το έγκλημά τους ήταν ότι ήταν στην εργασία τους.... Το χειρότερο: μια από τις δύο κοπέλες που πέθαναν ήταν έγκυος.

Αρκετά με την ψευδοεπανάσταση. Χαϊδεμένοι από πολιτικούς και αστέρες των ΜΜΕ, καταστρέφουν και δολοφονούν στο όνομα του ελληνικού λαού. Μεταξύ άλλων έβαλαν σε δεύτερη μοίρα την ογκωδέστατη διαμαρτυρία χιλιάδων συμπολιτών μας, και έδωσαν άλλο ένα πάτημα στους διεθνείς κερδοσκόπους πάτημα να συνεχίσουν να την πέφτουν στη χώρα μας.

Κάποιοι άρχισαν πάλι να μιλάνε για ακροδεξιές συνωμοσίες, επιβεβαιώνοντας αυτό που πάντα πίστευα: όποτε μια πράξη δεν μας εξυπηρετεί την φορτώνουμε γενικώς και αορίστως στην πανταχού παρούσα, ελληνική ακροδεξία. Κυρίες και κύριοι, σε μια περίοδο που ο πολιτικός κόσμος αμφισβητείται στο σύνολό του, όσο ποτέ άλλοτε, ανάλογες δηλώσεις δεν βοηθούν το προφίλ σας. Καταδικάστε τη βία, όπως πολύ καλά κάνατε, και αφήστε τις ιστορίες με φίδια και αρκούδες για άλλες καλύτερες εποχές.

Η χώρα δεν θα τη σώσουν οι χουλίγκανοι και οι τραμπούκοι: αυτό θα το κάνουν άτομα, σαν εμένα,, που δουλεύουμε σκληρά και τίμια, δεν χρωστάμε χάρη σε κανένα πολιτικάντη, και αγαπάμε τον τόπο μας.

Για το νέο Ελληνικό θαύμα

Το ερώτημα των ημερών, αλλά και των δύσκολων χρόνων που έρχονται, πρέπει να είναι πάνω από όλα, τι πρέπει να κάνουμε από εδώ και στο εξής. Αυτό βέβαια δεν συνεπάγεται, ότι δεν πρέπει να εξετάσουμε τα λάθη του παρελθόντος, και να τιμωρήσουμε τους ενόχους...

Δεν πιστεύω σε δίπολα (πχ σοσιαλισμός - καπιταλισμός), δεν πιστεύω και στο αλάθητο καμίας ιδεολογίας. Δεν πιστεύω ότι πρέπει να κάνουμε την Ελλάδα, είτε Γερμανία, είτε Κίνα. Γιατί να μην έχουμε τα καλά και από τα δύο συστήματα;

Από την ανεξαρτησία μας και μετά, πάμε να φορέσουμε ξένο κουστούμι. Να γίνουμε Γερμανοί, Εγγλέζοι, Ρώσοι, Αμερικάνοι και δεν ξέρω 'γω τι. Και είναι και ένας από τους λόγους που βλέπουμε το κράτος ως δυνάστη. Ένα κράτος, που στην πραγματικότητα εξυπηρετεί τους λίγους, ενώ χρησιμοποιείται και την υπεξαίρεση ψήφων και συνειδήσεων.

Χρειαζόμαστε ελευθερία, να μας λύσουν τα χέρια. Δεν χρειαζόμαστε ατιμωρησία, χρειαζόμαστε ισότητα απέναντι στο νόμο. Δεν μας ταιριάζει η ισοπέδωση και η ομοιομορφία, θέλουμε όλοι να έχουμε τις ίδιες ευκαιρίες.

Από 'κει και πέρα, ας προβληματιστούμε, από την επιτυχία των αδελφών μας, στο εξωτερικό. Ποια ελαττώματά, μας κάνουν δυνάστες των εαυτών μας.

Με τον Απόλλωνα και Διόνυσο, στη καρδιά και στο μυαλό, γουστάρω να ανοίξουμε το δικό μας χρόνο, και να κάνουμε όλους αυτούς που μας λοιδορούν, και μας βρίζουν, να μας κοιτούν με ορθάνοικτό το στόμα.

Το τέλος της μεταπολίτευσης

Αύριο Κυριακή, ανακοινώνονται τα μέτρα που υποχρεώνεται η Κυβέρνηση να λάβει, ώστε να δανειοδοτηθεί η χώρα από το ΔΝΤ και την ΕΕ. Οι μεγάλες μειώσεις στις οικονομικές απολαβές, η χαλάρωση των εργασιακών σχέσεων και η αύξηση των φόρων, αλλάζουν τις ζωές μας δραματικά, δυστυχώς προς το χειρότερο.


Το σύνολο του πολιτικού μας κόσμου (με διαφορετικό ποσοστό ευθύνης), οδήγησε στην οικονομική καταστροφή την χώρα, την απώλεια της αξιοπιστίας, καθώς και την διαπόμπευσης του ελληνικού λαού. Πληρώνουμε ακριβά τις πολιτικές μας επιλογές...Αφού οι πολιτικοί μας κάνουν την αυτοκριτική τους, ας κρατήσουν αξιοπρεπή στάση και ας εγκαταλείψουν οριστικά το πολιτικό προσκήνιο. Και αν δεν έχουν το φιλότιμο να το κάνουν, ας τους αποσύρουν οι ψηφοφόροι τους.

Υπάρχει ελπίδα; Ποιος θα μας σώσει; Τη λύση θα τη δώσουμε εμείς, οι απλοί έλληνες. Δεν έχουμε τίποτα να περιμένουμε από τα κόμματα, καθώς είτε έχουν βεβαρυμένο κυβερνητικό παρελθόν, είτε οι πολιτικές τους προτάσεις έχουν κριθεί από την Ιστορία. Έχουμε χρέος στις επόμενες γενιές, να επιστρατεύσουμε τη φαντασία και το δαιμόνιο μας, και δουλεύοντας να δημιουργήσουμε ένα νέο ελληνικό θαύμα. Να αιφνιδιάσουμε, όλους αυτούς τους κακομοιραίους που μας λοιδορούν, να τρίψουμε την επιτυχία στη μάπα τους, δημιουργώντας ένα νέο Ελληνικό Θαύμα.

Οι μεγάλες συμφορές, φέρνουν επιτυχίες στον ΠΑΟ...

Αναμενόμενο, κοντεύουμε να πούμε ξανά το επτωχεύσαμε, είμαστε λίγο πριν την άβυσσο... Και οι καταστροφές φέρνουν επιτυχίες, (Ναυάγιο Σάμινα, 11 Σεπτεμβρίου κα )στο βάζελο! Νταμπλ!

Χωρίς πλάκα, ο αιώνιος αντίπαλός μας, μπορεί να μην κατέπληξε με το ποδόσφαιρό του, αλλά ήταν πληρέστερος και σοβαρότερος του Θρύλου, οπότε, πάντα κατά την ταπεινή μου άποψη, δικαίως κατέκτησε τους δύο τίτλους. Συγχαρητήρια στους φίλους παναθηναϊκούς.

Όσο για εμάς, τους Ολυμπιακούς, ελπίζω η ανομβρία των τίτλων να μην κρατήσει πολύ...

Καλώς μας ήλθε το Δ.Ν.Τ.!

Αγαπητοί συμπατριώτες είμαστε και με την βούλα, στο κλαμπ των ξοφλημένων, το ΔΝΤ! Και από τώρα αρχίζουν τα ωραία, καθώς όλοι αυτοί δεν μας δανείζουν τον παρά τους, επειδή είμαστε ωραίοι, αλλά για να εξασφαλίσουν, ότι αυτοί που τους χρωστάμε δεν θα χάσουν τα λεφτά τους.

Το τραγικό της ιστορίας, είναι ότι από 'δω δεν φεύγουμε εύκολα. Γιατί το μεγάλο μας πρόβλημα, δεν είναι το χρέος αλλά η έλλειψη ανάπτυξης, αφού δεν παράγουμε ούτε σπίρτα. Και με το ΔΝΤ αντάμα με την γραφειοκρατεία και τα κάθε τα λογής συμφέροντα, προκοπή δεν θα υπάρξει.

Πως ρε μάγκες φτάσαμε ως εδώ; Που πήγαν τα πακέτα Ντελόρ, τα ΜΟΠ, και τα κοινοτικά πλαίσια στήριξης; Τα φάγαμε, κλέβοντας τα από το μέλλον μας. Πλερώνουμε το λογαριασμό των δεκαετιών του 80 και του 90, που δήθεν κοροϊδεύαμε τους κουτόφραγκους, και κάποιοι από μας κάνανε τη μεγάλη ζωή.

Όπως έχω ξαναγράψει φταίμε όλοι, σε διαφορετικούς βαθμούς. Εγώ είμαι από 'κείνους που το δικό μου μερτικό από την ευθύνη, το αναγνωρίζω.Μπορεί να μην είμαι πολιτικάντης, που να έκανε όλων των ειδών τις λαμογιές για λίγους ψήφους. Ούτε συνδικαλιστής, από κείνους, που με τους "αγώνες" τους, κέρδισαν μερσεντέδες και οδηγούς. Δεν μπήκα σε γραφείο βολευτή, δεν κούνησα σημαιούλα, ούτε ρουφιάνεψα τον κομματικό αντίπαλο. Αλλά ούτε σε καμιά επίκαιρη θέση του γλυκού & τραγανού Δημοσίου "υπηρέτησα", και να καταδυναστεύω τους συμπολίτες, πάντα με το αζημίωτο. Ούτε καν σε αγροτικό συνεταιρισμό, να πάρω το κατιτίς μου...

Ποια είναι η ευθύνη μου; Ανέχομαι όλους τους προηγούμενους. Αντί να αρχίσω να κερνάω κλωτσιές και μπουνιές, τους άφησα το γήπεδο να κάνουν παιχνίδι.... Μπορεί να είμαι τίμιος και να προσπαθώ να πάω μπροστά με την αξία μου, για να μη χρωστάω χάρη σε κανένα μούτρο, αλλά ως πολίτης έχω και ένα σημαντικό χρέος: να μην ανέχομαι τις λαμογιές γύρω μου.

Και θα τιμωρηθώ... Όσο και να δουλέψω, όσο και να προσπαθήσω, δεν θα βελτιώσω το επίπεδο ζωής μου. Δεν θα είμαι ο μόνος, καθώς όλα τα μη-λαμόγια θα πληρώσουν το ίδιο τίμημα. Κάποιοι θα την κάνουν για εξωτερικό, 20.000 άτομα έχουν στείλει βιογραφικά στο εξωτερικό. Ένα ακόμα κεφάλαιο της χώρας μας που χάνεται....

Εγώ δεν θα ευχηθώ όπως ο Φιλανδός, "καλό κουράγιο", θα ευχηθώ ως γνήσιος νεοέλληνας, "καλά μυαλά" και θα κραυγάσω "Άντε Γεια!"

Θαυμάστε λογική!

Μια σοφιστεία που φοριέται πολύ εσχάτως, είναι η ακόλουθη: "Πιάσανε του (φερόμενους) ως τρομοκράτες, αλλά αυτοί που κατέστρεψαν τη χώρα είναι έξω." Δηλαδή ρε μάγκες, για να καταλάβω, αφού δεν βρίσκονται οι υπεύθυνοι για το μπάχαλο της χώρας, ο καθένας μπορεί να κάνει ότι γουστάρει.

Δεν υποστηρίζω ότι η δικαιοσύνη στη χώρα μας λειτουργεί άψογα, θα ήμουν ανόητος, όταν μάλιστα η υπόθεση του κου Χριστοφοράκου είναι τόσο πρόσφατη.Αλλά ο παραπάνω ισχυρισμός μπάζει: λες και όλα θα ήταν καλά στη χώρα, αν δεν υπήρχαν πέντε, δέκα, εκατό μεγαλολαμόγια να κλέβουν & να διαφθείρουν. Ναι ρε παλικάρια, υπάρχουν και είναι ανάμεσά μας. Και είναι βολικό και παρήγορο, να τα ρίξουμε όλα πάνω τους. Να διώξουμε την ευθύνη από πάνω μας, που ψηφίζουμε αυτούς που ψηφίζουμε. Που δεν είναι απαραίτητο να 'ναι κλέφτες αλλά απλά άχρηστοι, στη τελική το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Σε μας που κάνουμε, που κατά καιρούς κάνουμε τη μικρολαμογιά μας. Αλλά και σε όλους εμάς, που βλέπουμε τους κουτοπόνηρους απατεωνίσκους να κλέβουν την κοινωνία και εμάς μέσα, και κάνουμε την κοροϊδα.

Αυτοί οι συλλογισμοί είναι ύποπτοι: μας θέλουν θεατές, να θεωρούμε ότι είμαστε ανίσχυροι, τηλεθεατές και θύματα. Χωρίς όμως την ανοχή, τη συνενοχή και τη ψήφο μας, απλά όλοι αυτοί δεν υπάρχουν!

Ναι ρε, έχουμε δύναμη και ευθύνη, και αν πραγματικά θέλουμε όλα θα δουλέψουν ρολόι. Ο ρόλος του θύματος, προσφέρει πολλά κομφόρ, αλλά αν δε θέμε να τρώμε φάπες, πρέπει να τον αποβάλουμε.

Όσο για τους επαναστάτες της TV, τους εκ των Βορείων Προαστίων ορμώμενους, και με την υψηλή κοινωνία συχνωτιζόμενους, το ξαναλέω: η επανάσταση δεν θα μεταδοθεί τηλεοπτικά!*

Βέβαια, η λογική αυτή έχει και τα υπέρ της. αφού οι μεγαλοαπατεώνες δεν μπαίνουν στην ψειρού, μπορώ και 'γω αν απαλλοτριώσω ένα iPad. Τι να κάνω έχω και ΄γω τις επιθυμίες μου.

* Επανάσταση δεν γίνεται μέσω τελεόρασης....

Λόγια του Σεφέρη

«..είμαστε ένας λαός με παλικαρίσια ψυχή, που κράτησε τα βαθιά κοιτάσματα της μνήμης του σε καιρούς ακμής και σε αιώνες διωγμών και άδειων λόγων. Τώρα που ο τριγυρινός μας κόσμος μοιάζει να θέλει να μας κάνει τρόφιμους ενός οικουμενικού πανδοχείου, θα την απαρνηθούμε άραγε αυτή τη μνήμη; Θα το παραδεχτούμε τάχα να γίνουμε απόκληροι;.»

Αναζητώντας το βαθύ λαρύγγι

Είχαμε δεν είχαμε, βάλαμε και τα spread στη ζωή μας... Γνωρίζαμε ότι έχουμε πολλά χρέη, όπως και ότι δεν παράγουμε τίποτα. Δανειζόμασταν για να τα βγάλουμε πέρα, αλλά και να εξυπηρετήσουμε το ήδη υφιστάμενα χρέη, μια στρατηγική που όποιος νοικοκύρης την ακολουθήσει, κάποια στιγμή δεν θα έχει ούτε ψάθα για να πεθάνει πάνω της... Και ήλθε λοιπών η ώρα της λυπητερής...

Το φθινόπωρο που μας πέρασε, έγιναν εκλογές, καθώς οι ταγοί μας είδαν το κακό να ζυγώνει με μεγάλες δρασκελιές και προκήρυξαν εκλογές. Ο ελληνικός λαός, καταβαράθρωσε τη ΝΔ και εμπιστεύτηκε το ΠΑΣΟΚ υπό τον κο Παπανδρέου. Άνεμος αισιοδοξίας, φύσηξε στη χώρα, που συνεπήρε ακόμα και μένα που βλέπω το ποτήρι πάντα μισοάδειο.

Οι καινούργια κυβέρνηση ξεκίνησε, όπως ξεκινούν όλες οι κυβερνήσεις στην Ελλάδα, αποδεικνύοντας πόσο κακοί ήταν οι προκάτοχοί τους. Αυτή τη φορά, το παράκαναν, βγάλαμε οι ίδιοι τους εαυτούς μας στη σέντρα, και αφού κατακτήσαμε τους τίτλους των κλεφτών και απατεώνων της ΕΕ, πείσαμε τη Γη ολόκληρη ότι είμαστε ένα βήμα πριν τη πτώχευση...

Και όταν κολυμπάς μεσοπέλαγα στον ωκεανό, είναι λάθος να αρχίσεις να χαρακώνεσαι, γιατί οι καρχαρίες θα μυρίσουν αίμα...Η πλέον πρόσφατη χαρακιά, ήλθε στη μορφή διαρροής, κάποιου από την κυβέρνηση, που μίλησε για προσπάθεια επαναδιαπραγμάτευσης του σχεδίου διάσωσης της χώρας από τη ΕΕ, ώστε να αφήσουμε στην απέξω το ΔΝΤ. Αμ δε... Οι φήμες έδωσαν και πήραν, και οι δανειστές άρχισαν να ζητούν ακόμα περισσότερα. Βλέπεται αποδώσεις του 6-7% δεν βρίσκεις... Από μας τους μπατίρηδες, πάνε να βγάλουν φράγκα; Δυστυχώς ναι, αφού ο θεός του κόσμου τούτου είναι το κέρδος, η ηθική μάλλον είναι έννοια παρωχημένη.

Αν υπάρχει πολιτικός πίσω από τη διαρροή πρέπει να βρεθεί, και αφού δύσκολα πολιτικάντης πάει στη ψειρού, τουλάχιστον να πεθάνει η πολιτική του καριέρα.Και αν με κάποιο τρόπο βρεθεί το ονοματάκι του σε κάποιο ψηφοδέλτιο, ας βρει στην κάλπη μόνο το δικό του ψηφαλάκι. Και βρει και άλλα, να ξέρουν ότι οι ψηφοφόροι του είναι σε μεγάλο βαθμό συνυπεύθυνοι στο έγκλημα του εκλεκτού τους. Γιατί, η διαρροή θα μας κοστίσει κάποια δις...

Όσο για τους δημοσιογράφους, οφείλουν να αποκαλύψουν το βαθύ λαρύγγι (αμάν πια με το κλισέ του Watergate), και μπροστά στο καλό του ελληνικού λαού, αυτά τα περί δημοσιογραφικής ηθικής τα ακούω βερεσέ.Και μην ξεχνούν το δικό τους μερίδιο ευθύνης...

Ας ελπίσουμε, ότι την επόμενη φορά που θα ακούσουμε για βαθύ λαρύγγι, να αφορά τις επιδώσεις κάποιας αιθέριας ύπαρξης (στο τραγούδι εννοώ...) και όχι στην εγκληματική βλακεία κάποιου, που θα έπρεπε να υπηρετεί το λαό και όχι τη φιλοδοξία του.

Ι απλοπιισι τις γλοσασ

Κύπριος Ευρωβουλευτής, κατάθεσε πρόταση για την απλοποίηση γραφής, της Ελληνικής γλώσσας: να αντικαταστήσουμε τα η,υ με το ι, το ω με το ο, το ς με το σ και άλλα τέτοια καταπληκτικά. Θα βοηθήσουμε, λέει, στη σύγκλιση των ευρωπαϊκών γλωσσών, θα την κάνουμε πιο εύκολη στην εκμάθησή της και άλλα τέτοια ωραία...

Ως ανορθόγραφος και παράτονος, όχι μόνο χαιρετίζω την πρωτοβουλία, αλλά και κάνω ανάλογες προτάσεις: ολική αντικατάσταση του γραπτού λόγου με εικόνες, του ναι, με το ούγκα, του όχι με το μπούγκα κ.α.

Τελικά έχουμε πάρα πολύ δρόμο ακόμα ως τον πάτο...

Προς τους "επαναστάτες"

Με αφορμή το θάνατο ενός παιδιού 15 ετών, τον κίνδυνο που διατρέχει ένα κοριτσάκι 10 ετών, να χάσει το φως του, και την ασύλληπτη τραγωδία της μητέρας τους, θα ήθελα να αναφερθώ στους διάφορους βομβιστές. Δεν αποκλείω το γεγονός, κάποιο τέρας να έβαλε στόχο τη τραγική οικογένεια, αλλά κατά πάσα πιθανότητα, ήταν παράπλευρες απώλειες, μιας βομβιστικής ενέργειας, κάποιας από τις καινοφανείς τρομοκρατικές οργανώσεις.

Το τελευταίο καιρό, είχαμε αρκετά συχνά ανάλογες επιθέσεις. Κατά την άποψή μου, οι αυτουργοί των συγκεκριμένων επιθέσεων, δεν θέλουν ανθρώπινα θύματα. Αυτό βέβαια δεν τους αθωώνει, γιατί σε μια τόσο πυκνοκατοικημένη πόλη, όπως η Αθήνα, κάθε τέτοια ενέργεια είναι μια τέτοια εν δυνάμει τραγωδία, όπως είχε γίνει και στην Πάτρα, πριν μερικά χρόνια.Και άρα οι βομβιστές, είναι εν δυνάμει δολοφόνοι.

Και ποιο το όφελος από τέτοιες ενέργειες; Που ωφελείτε ο λαός, στο όνομα του οποίου γίνονται; Μήπως πρέπει και οι ίδιοι να τις σταματήσουν, πριν έχουμε περισσότερα θύματα;

Ανήκουμε εις την Άγρια Δύση

Η ζωή μας δεν είναι σίγουρα βαρετή. Ειδικά για τους λάτρεις των western, έχουμε πλέον την δυνατότητα να ζήσουμε σκηνές φαρ ουέστ, εδώ στην χώρα μας! Χθές, έγινε ληστεία σε ταβέρνα στη Βαρυμπόμπη. Μια ομάδα ντεσπεράντος, κρατώντας Καλάσνικοφ, λήστεψε τόσο το κατάστημα, όσο και τους θαμώνες. Βέβαια, ο σερίφης δεν φάνηκε ποτέ, αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία.

Μήπως πρέπει να αρχίσουμε να το διαφημίζουμε παραέξω, να παρέχουμε μια νέα μορφή τουρισμού. Στη χώρα μας, ακόμα και το να ψωνίσεις σε ζαχαροπλαστείο ή ψιλικατζίδικο είναι extreme sport, καθώς υπάρχει η πιθανότητα εκείνη τη στιγμή, να μπουκάρουν οι outlaws με τα κουμπούρια τους για ληστεία! Ποιος άλλωστε, βλέποντας τα αγαπημένα spaghetti westerns του 60, δεν ονειρεύτηκε ανάλογες περιπέτειες; Live your myth in Greece!

Δεν πιστεύω κανείς να ανησυχεί! Να έχει τρομάξει από τα ακροδεξιάς νοοτροπίας, κατά τον κο Λαζόπουλο, ΜΜΕ; Αφού ευημερούμε, και θα τα αρπάξουμε και από το ΔΝΤ, πρέπει να κατανοήσουμε τους κολασμένους, και να μοιραστούμε μαζί τους, έστω και κάπως βάρβαρα, τον αμύθητο πλούτο μας.

Κατανοώ, ότι όλα τα προβλήματα της χώρας θα λυθούν, μόλις επιβληθεί η πολιτική ορθότητα, αλλά μήπως, λέω μήπως πρέπει κάτι να γίνει και για την εγκληματικότητα; Σύμφωνα με το υπουργείο ΠΡΟ.ΠΟ. κυκλοφορούν στη χώρα μας 3.000 Καλάσνικοφ, οπότε η πιθανότητα να βρεθεί κάποιο από αυτά να μας σημαδεύει ή ακόμα και να μας πυροβολήσει είναι μάλλον σημαντική.

Επιστροφή στα γήπεδα

Χθες, μετά από σχεδόν δέκα χρόνια, έπαιξα ξανά μπάσκετ! Έκανα το πρώτο σουτ μου (airball του κερατά) και σκόραρα με μπάσιμο( περισσότερο γιουρούσι θα έλεγα) μετά από τόσο καιρό. Και το σημαντικότερο: δεν έπαθα σχεδόν τίποτα!

Η πρόσκληση για μπάσκετ, ήρθε με σχεδόν επίσημο τρόπο. Συνάδελφοι, συνηθίζουν να μαζεύονται και παίζουν μπάσκετ, μερικές φορές μετά τη δουλειά. Καθώς υπάρχει η πλάνα, ότι κάθε ψηλός κατέχει το άθλημα και μπορεί να διαπρέψει, με κάλεσαν.
Εγώ βέβαια, τους προειδοποίησα, ότι την τελευταία φορά που έπαιξα ήταν πριν δέκα χρόνια και καμιά δεκαπενταριά κιλά πριν...

Έφτασα στο καθορισμένο σημείο συνάντησης, ελπίζοντας να προλάβω να κάνω προθέρμανση. Πρόλαβα μόλις να κάνω ένα σουτ, (το airball που λέγαμε) και αμέσως αρχίσαμε να παίζουμε. Ο ρυθμός ήταν απελπιστικά γρήγορος για μένα, και μετά από δύο - τρεις επιθέσεις αγωνιζόμουν να μείνω όρθιος. Ευτυχώς, ο ρυθμός κατέβηκε σε ανεκτά επίπεδα, και στα υπόλοιπα παιχνίδια υπέφερα λιγότερο.

Αν και μια μέρα μετά, πονάω σε όλο μου το σώμα, θέλω να ξαναπαίξω σύντομα. Υποσχέθηκα στον εαυτό μου, ότι θα βελτιώσω την φυσική κατάσταση, και θα χάσω κάποια κιλά, που με τόσο "κόπο" κέρδισα...

Ευγονική και Τουρκία

Η εξωσωματική γονιμοποίηση τέθηκε εκτός νόμου, στη γειτονική, σχεδόν ευρωπαϊκή (κατά δήλωση του κου Ερντογάν) και πάντα φιλική Τουρκία. Η αιτιολογία: η προστασία της καθαρότητας της Τουρκικής φυλής!

Και μια που πιάσαμε τα εθνολογικά, οι γείτονες και ειλικρινείς φίλοι, θυμήθηκαν το γερμανό δασκαλάκο Φαλμεραϋερ, και σιγονταριζόμενοι από τους φιλέλληνες γερμανούς, μας πληροφορούν, πως είμαστε μια μίξη λαών. Βέβαια ο δασκαλάκος δεν είναι εδώ ανάμεσά μας, να μας εξηγήσει, πως αυτή θεωρία του είναι συμβατή με την άλληνε, που θεωρεί τους Πόντιους απευθείας απογόνους των αρχαίων ελλήνων... Μπορεί και από αυτόν να του φάγαμε τίποτα μάρκα, ποτέ δεν ξέρεις...

Θα ήθελα να μου τα εξηγήσει αυτά, κάποιος από αυτούς που επιζητούν την προσέγγιση και τη λήθη, αυτούς που μιλούν για συνωστισμούς και αρμονικές συμβιώσεις...

Αναρωτιέμαι τι διάολο προσέγγιση πάμε να κάνουμε με τους δίπλα, που εσχάτως την είδαν και άριοι... Που βάζουν τους πρωθυπουργούς των ΗΠΑ και της Σουηδίας να ζητούν συγνώμη, για ψηφίσματα των κοινοβουλίων τους, υπέρ της αναγνώρισης της Αρμενικής γενοκτονίας. Πως μπορεί το κράτος της σφαλιάρας, που αναρωτιέται αν οι ήρωες του ήταν εγκληματίες, να συζητά ίσος προς ίσο με το βαρύμαγκα των Βαλκανίων...

Μπορείς να είσαι επαναστάτης...

...και παράλληλα προβεβλημένο μέλος του συστήματος; Στη χώρα μας, να. Μπορείς να κάνεις επανάσταση μέσα από ένα μεγάλο κανάλι; Στη χώρα μας, ναι.

Ρε κορόιδα της τράπουλας, η επανάσταση δεν θα μεταδοθεί τηλεοπτικά.

Είμαστε η χώρα του δήθεν,του φαίνεσθαι, posers του κερατά...

Άσχετο, αλλά η Τζούλια και το DVD τους πείραξε. Κάτω τα χέρια ρε!

Οι Γερμανοί είναι φίλοι μας...

...και θέλουν το καλό τους. Λιγάκι από το τόπο μας, να έχουν για δικό τους! Αυτοί οι στίχοι των Ημισκουμπρίων είναι εκπληκτικά επίκαιροι, αυτοί την εποχή, καθώς μετά το εξώφυλλο της γερμανοφυλλάδας, γερμανοί βουλευτές, μας προτείνουν για να ξεχρεώσουμε, αν πουλήσουμε νησιά μας, αλλά και την ίδια την Ακρόπολη!

Το χώρα μας την βουλιάξαμε, και κατά την πάντα ταπεινή άποψη, όλοι μας έχουμε μερίδιο ευθύνης, στην προοδευτική αποδόμηση της. Και αυτή την εποχή έχουμε βγει στην γύρα και ζητάμε ελεημοσύνη, δίνοντας την ευκαιρία μέχρι και στους γείτονες βαλκάνιους να εκτοξεύουν λιβέλους εναντίων μας. Σε τέτοιες περιπτώσεις βλέπει κανείς τους φίλους και συμμάχους τους. Ένας τέτοιος σύμμαχος είναι η Γερμανία.

Το μεγαλύτερο ίσως λάθος που έκανε η χώρα μας, ήταν η ένταξη της στην Ευρωζώνη, και μάλιστα με "μαγειρεμένα" στοιχεία. Ουσιαστικά υιοθετήσαμε ένα ισχυρό νόμισμα, το διάδοχο του Μάρκου, και αποτελειώσαμε τις όποιες εξαγωγές μας, ενώ χάσαμε και τη δυνατότητα να τυπώνουμε χρήμα, και να μπαλώνουμε τις τρύπες.Συνδέσαμε μια οικονομία στο μαύρο χάλι, με μια από τις ισχυρότερες στον κόσμο, όπως έκανε η Αργεντινή με αυτή των ΗΠΑ.

Οι φίλοι μας, οι γερμανοί, εμφανίζονται τώρα ως εξαπατημένοι, και κάνουν τους κινέζους. Μας κατηγορούν ως ψεύτες, λες και ήταν μυστικό, ότι τα στοιχεία που εμφανίσαμε ήταν αναξιόπιστα. Μας κατηγορούν ως διεφθαρμένους, ενώ οι εταιρείες τους έβγαλαν χρήμα με ουρά, χρησιμοποιώντας διεφθαρμένους μεθόδους. Μας κατηγορούν ως σπάταλους, ενώ είμαστε ένας από τους μεγαλύτερους πελάτες των γερμανικών αμυντικών βιομηχανιών.

Όλοι όσοι συμμετέχουν στον ανθελληνικό παραλήρημα, πρέπει να γνωρίζουν πως η εύρωστη οικονομία, δεν κάνει από μόνη της ένα κράτος μεγάλο. Η προσβλητική και υπεροπτική στάση απέναντι σε ένα υποτιθέμενο σύμμαχο σε στιγμή αδυναμίας.είναι όπως και η διαφθορά, σημάδι ανηθικότητας και αμορφωσιάς. Και η λογική της συλλογικής ευθύνης δημιουργεί συνειρμούς σχετικούς με το πρόσφατο παρελθόν, καθόλου κολακευτικούς.

Η απώλεια της αξιοπρέπειά μας, ως χώρα μου είναι προσωπικά αφόρητη. Αν γνωρίζουμε ακόμα, τη λέξη φιλότιμο, αυτή που δεν υπάρχει σε άλλο λεξιλόγιο, πρέπει να δουλέψουμε και να τα ξαναφτιάξουμε τη χώρα από το μηδέν. Μόνο και μόνο, για να βουλώσουμε τα στόματα, όλων αυτών των άξεστων, επίδοξων ή μη ευρωπαίων, που τώρα λένε ότι τους κατέβει.

Ο Αδόλφος και το χάλι μας....

Το κλασσικό απόσπασμα από την καταπληκτική ταινία "Η πτώση", όπου με τους κατάλληλους υποτίτλους, αποκτά μια απίστευτη χιουμοριστική διάσταση. Το χάλι μας, και οι σχέσεις μας με τη Γερμανία δεν θα μπορούσαν να μείνουν χωρίς τη ανάλογη διασκευή.

Αν και πιστεύω ότι έχει παραχρησιμοποιηθεί, ας το δούμε άλλη μια φορά...

Η οικονομική πολιτική της χαντζάρας

Αύριο, ο Πρωθυπουργός μας θα ανακοινώσει τα μέτρα για την αντιμετώπιση της κρίσης. Κατάργηση του 14 μισθού,πάγωμα συντάξεων, και αυξήσεις στους φορολογικούς συντελεστές. Μέτρα που αν εφαρμοστούν, θα φτιάξουν την εικόνα που βλέπει κάποιος κοιτώντας την χώρα, με τα μάτια ενός λογιστή, αλλά θα έχουν βαρύτατη επίπτωση στο βιοτικό επίπεδο του λαού. Βέβαια, πρέπει να είμαστε και ευχαριστημένοι, που δεν ακολουθούν ανάλογη λογική και στο ασφαλιστικό, με υποχρεωτική ευθανασία όλων των ελλήνων μετά τα 65 χρόνια.

Τι θα ακολουθήσει τις αυριανές ανακοινώσεις, κανείς δεν μπορεί να πει. Θα χαρούν βέβαια οι ξένοι, που μεταξύ άλλων θα τιμωρήσουν τους κακούς έλληνες, και ίσως να βοηθήσουν λίγο παραπάνω. Ο λαός θα αντιδράσει, αλλά θα τα υποστεί, και θα μάθει να ζει με αυτά, αλλά και με τις συνέπειές τους.

Θα αποδώσουν οι θυσίες; Τα report που θα πηγαίνουν στην ΕΕ, σίγουρα θα δείχνουν μια καλύτερη εικόνα, στους αποδέκτες τους. Τα μέτρα θα φέρουν μικρότερο τζίρο στις επιχειρήσεις, άρα περισσότερα λουκέτα, ακόμα περισσότερος ανέργους και ακόμη μεγαλύτερη μείωση του ΑΕΠ. Με λίγα λόγια, έρχονται πολύ μαύρες μέρες...

Δεν είμαι οικονομολόγος, αλλά νομίζω πως το πρόβλημα της χώρας δεν είναι τόσο το έλλειμμα, αλλά η (ανύπαρκτη) ανάπτυξη. Και η χρήση της χαντζάρας για περικοπές ανάπτυξη δεν φέρνει. Η μείωση της γραφειοκρατίας, η διαφάνεια, οι ευνοϊκές φορολογικές και νομοθετικές ρυθμίσεις είναι που τη δημιουργούν. Και για αυτά δεν ακούγεται ούτε λέξη. Η επιδίωξη του κέρδους είναι κάτι θεμιτό, με την προϋπόθεση βέβαια ότι εφαρμόζονται οι νόμοι.Κάποιοι φίλοι, μπορεί να εκφράσουν ιδεολογικές αντιρρήσεις, αλλά δεν γνωρίζω άλλη λύση.

Έρχονται δύσκολες ημέρες δυστυχώς, και δεν είμαι καθόλου αισιόδοξος για το μέλλον. Βέβαια της ανόδου προηγείται η πτώση...

Ομογένια και κρίση (δωσ' μου δυο κατοστάρικα...)

Πρωί, πρωί πριν φύγω για τη δουλειά μου, είδα στη Tv μου, τον κύριο Πετσάλνικο, να βγάζει δίσκο. Όχι ο λαοπρόβλητος πολιτικός μας, δεν θα αρχίσει καριέρα στο τραγούδι, αλλά προσπάθησε να βρει αδιέξοδο από την κρίση που βρισκόμαστε. Καθώς είμαστε ταπί και πανικόβλητοι, δεν υπάρχει σάλιο (το λέει και ο κος Λοβέρδος), δεν παράγουμε τίποτα, και εκτός από αυτούς του δέρματος δεν έχουμε άλλους πόρους, τι πιο λογικό από το να προσπαθήσουμε να συγκινήσουμε τους φιλάνθρωπους, κοινώς να ζητιανέψουμε. Πρότεινε λοιπόν την δημιουργία ταμείου, όπου κάθε ένας που μπορεί να καταθέτει τον οβολό του, για την σωτηρία της χώρας.Η απόλυτη κατάντια; Δεν νομίζω καθώς διαισθάνομαι πως μπορούμε να πέσουμε ακόμα πιο κάτω...

Ως υποψήφιους ελεήμονες, ανέφερε ο κύριος Πρόεδρος της Βουλής μας και τους ομογενείς. Γνωρίζει την ανησυχία τους, και για να τους βοηθήσει να βοηθήσουν, προτείνει τη δημιουργία του ταμείου... Βέβαια, σχετικά πρόσφατα, η πλειονότητα του πολιτικού μας, κόσμου, τους αρνήθηκε το δικαίωμα ψήφου, με τη δικαιολογία, ότι δεν γνωρίζουν τα τεκταινόμενα στη χώρα μας, αφού ζουν μακριά της. Οι ψήφοι τους είναι μεν ανεπιθύμητοι (τους θεωρούν και κάπως συντηρητικούς) αλλά τα δολάρια/ευρώ τους, πάντα καλοδεχούμενα.

Θα απευθύνω και 'γω ο ασήμαντος μια έμπνευση στους αδελφούς μας στην ξενιτειά. Γνωρίζω την αγάπη σας για τη χώρα μας, και τη διάθεσή σας να βοηθήσετε, αλλά όλοι εμείς που ζούμε εδώ, είμαστε ανάξιοι, να δεχθούμε αυτά που βγάλατε με αίμα, δάκρυα, ιδρώτα και πάνω από όλα με την αξία σας. Τη χώρα εμείς τη φέραμε σε αυτό το χάλι και εμείς πρέπει να πληρώσουμε. Συνεχίστε να στηρίζετε τον τόπο με άλλους τρόπους, αλλά δίνοντας περισσότερα χρήματα σε 'μας που φάγαμε πολλά δις, ίσως να κάνετε περισσότερο κακό παρά καλό...

Το μεσαίο δάκτυλο της Αφροδίτης

Το εξώφυλλο του νέου τεύχους, του γερμανικού περιοδικού Focus, έχει ξεσηκώσει αντιδράσεις στην χώρας μας. Σε αυτό απεικονίζεται η Αφροδίτη της Μύλου, φορώντας την ελληνική σημαία ως παρεό, να υψώνει το μεσαίο δάκτυλο του χεριού ενώ ο κύριος τίτλος του είναι: "Κλέφτες στην Ευρωοικογένεια".

Η επιλογή του συγκεκριμένου εξωφύλλου είναι και μια βάναυση κακοποίηση της αισθητικής, που εκτός από προσβολή σε όλους τους έλληνες αδιακρίτως,προσβάλει και τον μέσο γερμανό αναγνώστη της φυλλάδας αυτής. Είναι παρήγορο για τον εγχώριο τύπο, ότι ούτε το πιο κιτρινορόζ έντυπο που εκδίδεται στην χώρα μας, δεν θα ντύνονταν με ένα τέτοιο κιτσαριό.Ίσως τελικά η δημοσιογραφία στις πολιτισμένες χώρες, να είναι κατωτέρου επίπεδου από αυτή της χώρας μας.

Πέρα από προσβολή της αισθητικής, η θεώρηση όλων των ελλήνων ως κλεφτών είναι και προσβολή της λογικής. Με ανάλογο τρόπο σκέψης, μπορεί κάποιος να κατηγορήσει τους γερμανούς για κακογουστιά, έχοντας ως επιχείρημα το συγκεκριμένο εξώφυλο. Και ίσως το σημαντικότερο: είναι άτιμο να κλοτσάς κάποιον που είναι ήδη πεσμένος στο έδαφος. Η Ελλάδα περνά ίσως τις δυσκολότερες ώρες της σύγχρονης ιστορίας της, και κάποιοι παριστάνουν τους τσάμπα μάγκες.

Όλα αυτά που συμβαίνουν το τελευταίο χρονικό διάστημα, εκτός από οργή, πρέπει και να μας προβληματίσουν. Είτε το θέλουμε, είτε όχι τα δικά μας λάθη έφεραν τη χώρα μας σε αυτό το χάλι. Οι ευρωπαίοι έχουν δίκιο να μας κοιτούν με μισό μάτι, καθώς σπαταλήσαμε αλόγιστα τα κοινοτικά κονδύλια, χάσαμε τεράστιες γεωπολιτικές ευκαιρίες, και καταντήσαμε ένας κράτος επαιτών. Και δεν δέχομαι ότι για όλα φταίει η ηγεσία μας, καθώς ΕΜΕΙΣ τους εκλέγουμε και τους ξαναεκλέγουμε.

Η πρέπουσα απάντηση σε κάθε ξεφτίλα που μας την πέφτει, στην ώρα της αδυναμίας μας, είναι να τους δείξουμε τι μπορούμε να κάνουμε. Αφού στείλουμε σπίτια τους, η φυλακή τους ανάξιους, να σηκώσουμε τα μανίκια, και με το φαντασία και το φιλότιμο μας, να ανακάμψουμε και να τους ξεπεράσουμε. Να δουλέψουμε για τα όνειρά, και τα παιδιά μας, να ανατρέψουμε τα μοντέλα και τις προβλέψεις τους, να τους κάνουμε να μας κοιτούν σα χάχες, και μετά να τους προτείνουμε που θα βάλουν το μεσαίο δάκτυλο της Αφροδίτης.

Κρίση και παρελάσεις

Η χώρα έχει σχεδόν χρεοκοπήσει, το γνωρίζω, και αντιλαμβάνομαι την προσπάθεια για την περιστολή των δαπανών, να κόψουμε ρε παιδί μου, από όπου μπορούμε. Και μια που τη χώρα τη βουλιάξαμε, στην προσπάθεια να σώσουμε ότι σώζεται, δέχομαι για λόγους οικονομίας, οι μεγάλες παρελάσεις να μην περιλαμβάνουν μηχανοκίνητα τμήματα. Οι πτήσεις των μαχητικών αεροσκαφών κοστίζουν, όπως το πετρέλαιο των αρμάτων μάχης (έτσι είναι ο σωστός όρος και όχι τανκς) και των άλλων οχημάτων του Στρατού μας.

Άλλα φαίνεται πως κάποιοι είδαν ακόμα μια ευκαιρία στην κρίση: να απαγορεύσουν γενικά τις παρελάσεις των ενόπλων τμημάτων! Πως αλλιώς μπορεί να ερμηνευτεί το γεγονός, ότι στα πλαίσια του εορτασμού της επετείου της επανάστασης του Ολύμπου στο Λιτόχωρο, δεν επέτρεψαν να παρελάσουν τμήματα της 24 Τεθωρακισμένης Ταξιαρχίας που εδρεύει στην πόλη! Αν με αυτό το τρόπο σκοπεύουν να κάνουν οικονομία, τότε σωθήκαμε!

Κατά τη διάρκεια της θητείας μου, είχα την τιμή να συμμετέχω στην παρέλαση της μονάδας μου κατά τη συγκεκριμένη επέτειο. Ένα άγημα, από στρατιώτες (φαντάρους που λένε και οι προοδευτικοί), με επικεφαλής ένα δόκιμο αξιωματικό, παρέλασε στο κεντρικό δρόμο της πόλης, δίνοντας χαρά στον κόσμο. Ένοιωσα και 'γω περήφανος, παρά το γεγονός ότι είχα βαρεθεί τις παρελάσεις, καθώς με έβαζαν σε κάθε άγημα. Δεν είμαι οικονομολόγος, αλλά το κόστος της παρέλασης αυτής ήταν μηδενικό! Οπότε η δικαιολογία για την ματαίωση της παρέλασης, που προέβαλε η κα Τζάκρη είναι επιεικώς αβάσιμη.

Κάποιοι μάγκες έκαναν τη κρίση ευκαιρία και καταργούν τις παρελάσεις, καθώς ρε παιδί μου, δεν γουστάρουν το στρατό. Ας αντικαταστήσουν λοιπόν τα στρατευμένα νιάτα μας, με κομματικά στελέχη, δημοσιογράφους, μέλη ΜΚΟ και άλλων σχετικών οργανώσεων. Βέβαια, στο στρατό ο κόσμος ρίχνει λουλούδια (το έχω ζήσει) σε αυτούς δεν γνωρίζω με τι θα τους ράνει...

Να σταματήσουν οι ελληνικές προκλήσεις!

Έλεος! Η προκλητική συμπεριφορά μας, απέναντι στη φίλη και γείτονα χώρα είναι χωρίς προηγούμενο. Που ακούστηκε, ένα νησί (η Άνδρος) να παραβιάζει τον Τουρκικό εναέριο χώρο και βρίσκεται κάτω από τα ανυποψίαστα τουρκικά μαχητικά! Σα δε ντρεπόμαστε λίγο!

Από τα χαμηλά στον... πάτο

Από τότε που άρχισα να καταλαβαίνω τον κόσμο πέρα από το παιδικό μου μικρόκοσμο, έβλεπα γύρω που παρακμή. Η δεκαετία του 80 ξεκίνησε, με την είσοδο στην τότε ΕΟΚ, και μια ροή κεφαλαίων προς την χώρα μας. Η ευκαιρία μοναδική, για την αναβάθμιση των παραγωγικών μονάδων, τη δημιουργία υποδομών και τη δημιουργία μιας σύγχρονης γεωργίας. Αντ' αυτού, μεγάλες επιχειρήσεις έκλεισαν, διάφοροι επιτήδειοι έκαναν περιουσίες από τα κεφάλαια της ΕΕ και οι γεωργοί μας εθίστηκαν στο εύκολο χρήμα της επιδότησης.

Τη δεκαετία του 90 εμφανίστηκε και αναπτύχθηκε ένας νέος τύπος νεοέλληνα. "Εξυπνότερος" από τους κουτόφραγκους, διάβαζε Κλικ, έκανε την καλοπέραση και τη κραιπάλη αυτοσκοπό, αντικατέστησε την εργασία με την λαμογιά, και έγραψε το μέλλον στα παλιότερα των υποδημάτων του.Ανακάλυψε και το χρηματιστήριο, και κατάφερε να χάσει ότι είχε και δεν είχε, συνεχίζοντας παράλληλα την αποδόμηση των πάντων...

Μπαίνοντας στον εικοστό πρώτο αιώνα, έγινε φωταδιστής και προοδευτικός. Ουσιαστικά, ο τύπος του 90, έντυσε το μηδενισμό του με ιδεολογικό μανδύα, γκρέμισε ότι είχε απομείνει, νομίζοντας ότι προοδεύει. Έγινε και αφεντικό, αφού βρέθηκε να έχει στη δούλεψή του, και κάποιους μετανάστες από τα εκατομμύρια των δυστυχισμένων που ήρθαν στη χώρα μας για ένα καλύτερο αύριο. Και στο τέλος της δεκαετίας, βρέθηκε χρεοκοπημένος, επαίτης, χλευαζόμενος από την Οικουμένη και να ακούει το Πρωθυπουργό του λέει ότι χάθηκε η εθνική κυριαρχία.

Φτάσαμε στον πάτο, ή πάει και παρακάτω; Κανείς δεν γνωρίζει. Ποιος φταίει; Μήπως οι πολιτικοί μας, που εμείς τους εκλέξαμε; Οι κάθε είδους μεγάλοι και μικροί επιχειρηματίες; Οι υπερεθνικοί οικονομικοί μεγαλοκαρχαρίες; Η ΕΕ, το ΝΑΤΟ και οι ΗΠΑ; Μπορεί να φταίει και ο Κρόνος (όχι ο μπασίστας των Venom, ο πλανήτης)... Σίγουρα όλοι οι προαναφερθέντες, έβαλαν σε κάποιο βαθμό το χεράκι τους, αλλά ο μεγάλος φταίχτης είναι ο (πρώην) κυρίαρχος λαός! Εμείς, όλοι που ενώ βλέπαμε που πάει το πράγμα, κάναμε πως δεν βλέπαμε, πιστεύοντας πως κάποιος θα μας γλυτώσει στο παραπέντε.

Υπάρχει ελπις; Μπορεί κάποιος να μας ενώσει, να μας δώσει όραμα, ώστε βάζοντας το περιεχόμενο της κεφάλας μας να δουλέψει, εργαζόμενοι και όχι κοροϊδεύοντας να βγούμε από τη στενωπό (ρετρό κλισέ των eighties). Ίσως, προσωπικά δεν έχω κάποιο, στα υπ' όψην μου. Έως τότε αυτό που πρέπει να κάνουμε, είναι να τραβάμε κουπί στην τρικυμία, με την ελπίδα ότι δεν θα βρεθούμε στο βυθό.

Αφήστε που φέτος, το πρωτάθλημα στη μπάλα, μάλλον το παίρνει ο βάζελος....

Είμαι τοοοοοόσο κουρασμένος...

...μάλλον τα έχω κάνει θάλασσα με τη κατανομή του χρόνου και της ενέργειάς μου... και έχω καταφέρει να μην έχω ζωή.... Και εννοείται πως όλα είναι συνέπειες των λάθος επιλογών μου. Πρέπει να κάνω αλλαγές...

Αεάλω

Ο νέος δίσκος των Rotting Christ κυκλοφόρησε και απλά έχω συγκλονιστεί. Είναι ένας εκπληκτικός συνδυασμός ακραίου metal με παραδοσιακή ελληνική μουσική.

Όλα τα τραγούδια είναι εξαιρετικά αλλά ξεχωρίζει το τελευταίο :η διασκευή στο Orders from the Dead της Diamanda Galas, είναι μια σπαρακτική εμπειρία για κάθε Έλληνα, καθώς μεταξύ άλλων αφηγείται το "συνωστισμό" στο λιμάνι της Σμύρνης το 1922...

Οι ηθικές αμοιβές...

...έχουν για κάποιους, την ίδια η ίσως μεγαλύτερη αξία με τις υλικές. Σε χαλεπούς καιρούς, η στέρησή τους σε όσους το αξίζουν , βαραίνει διπλά...

Δεν έχουμε αρκετό χρόνο...

Ένα μάθημα που έλαβα (ξανά), αυτές τις μέρες, είναι ότι δεν πρέπει να αναβάλουμε/αποφύγουμε για κανένα λόγο την επικοινωνία, με ανθρώπους μου μας συνδέει κάποιος δεσμός. Είτε είναι φίλοι, είτε συγγενείς, καμία ευκαιρία για συνάντηση ή τηλεφωνική συνομιλία, δεν πρέπει να ποτέ μένει ανεκμετάλλευτη. Γιατί, δεν είμαστε αθάνατοι και αιώνιοι, και ο χρόνος που διαθέτουμε, για να διατηρήσουμε/επισκευάσουμε τις γέφυρες που μας συνδέουν, δεν είναι άπειρος...

Είναι τελικά κυρίαρχος ο λαός;

Ο λαός πρέπει να έχει άποψη και γνώμη για όλα τα θέματα; Η άποψη της πλειοψηφίας έχει μικρότερο βάρος, από την άποψη κάποιας πεφωτισμένης μειοψηφίας, σε κάποιες περιπτώσεις; Κάποιες προβεβλημένες προσωπικότητες των ΜΜΕ, κλείνουν από ότι φαίνεται στη δεύτερη άποψη, ειδικά στο θέμα της απόδοσης ιθαγένειας σε μετανάστες. Για παράδειγμα, ο κος Πρετεντέρης αμφισβητεί εν γένει τα δημοψηφίσματα (κορόιδα Ελβετοί), ενώ ο κος Λαζόπουλος θεωρεί ότι ο λαός καθοδηγείται από τα ΜΜΕ, τα οποία έχουν ακροδεξιά ρητορική (αυτό θα πρέπει να τον προβληματίζει, καθώς είναι ο υπ' αριθμόν ένα αστέρας τους). Και πρώτος από όλους, ο κος Πρωθυπουργός δηλώνει ότι τα ανθρώπινα δικαιώματα δεν αμφισβητούνται από δημοψηφίσματα, συγχέοντας , ίσως από λάθος τα κυριαρχικά με τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Τελικά έχουμε Δημοκρατία υπό συνθήκη; Ο λαός είναι κυρίαρχος σε όλα ή μόνο σε κάποια θέματα; Και ποιος το κρίνει αυτό;

Μάθε Ιατρική από τον άρχοντα!

Πολλές φορές, ακούγοντας δημοσιογράφους να μιλούν, σου δίνουν την εντύπωση, ότι κατέχουν κάθε γνωστικό αντικείμενο, χωρίς να περιορίζονται στην ειδικότητά τους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, αποτελούν οι αθλητικογράφοι, που σε πολλές περιπτώσεις , επιδεικνύουν τις γνώσεις τους και πέρα από το ποδόσφαιρο.

Χθες το βράδυ, καθώς άλλαζα τα κανάλια, έπεσα επάνω στην εκπομπή του κου Γεωργίου, ενός από τους γνωστότερους δημοσιογράφους. Η αναφορά του στην περιπέτεια υγείας, του παικταρά του Θρύλου, Λουτσιάνο Γκαλέτι. Σε ελεύθερη απόδοση, θα προσπαθήσω να μεταφέρω το σχόλιο του πασίγνωστου δημοσιογράφου.

"Πριν γίνω δημοσιογράφος, ήμουν για πολλά χρόνια, ιατρικός επισκέπτης, και μπαινοβγαίνοντας στα νοσοκομεία απέκτησα εμπειρίες. Και όταν είδα τον Γκαλέτι, δεν μου άρεσε το χρώμα του, αυτό το σταχτοκίτρινο. Συζήτησα και το θέμα με τον γιατρό του Ολυμπιακού,του είπα πως το χρώμα του σχετίζεται με το πρόβλημα που αντιμετωπίζει, και μου είπε πως έχω δίκιο!"

Νομίζω πως οι γιατροί μπορούν να επωφεληθούν τα μέγιστα από την εκπομπή του κου Γεωργίου. Και παραφράζοντας τον κο Αλέφαντο: "Μάθε ιατρική από τον άρχοντα!"

Υ.Γ. Περαστικά Λουτσιάνο, σε αγαπάμε!