"Υπεύθυνη" δημοσιογραφία

Είχα την ατυχή έπνευση να επιλέξω γνωστή ραδιοφωνική συχνότητα κατά την επιστροφή μου από τη δουλειά. Και άκουσα έκπληκτος, οι συντελεστές της εκπομπής, μεταξύ αστείου και σοβαρού να αφήνουν υπονοούμενα, ότι τον μαθητή χθες τον πυροβόλησαν... αστυνομικοί.

Δεν έχει κάνει σε κανένα "επαναστάτη" εντύπωση, η στάση των ΜΜΕ; Κανάλια που ανοίκουν σε μεγαλοεπειχειρηματίες, να έχουν τόσο φιλική στάση απέναντι στην "εξέγερση"; Τι άλλο θα δούμε;

Καλά να πάθω! Θα μπορούσα να ακούω Arch Enemy και αντί αυτού, άκουσα τις ανοησίες κάποιων που αυτόαποκαλούνται δημοσιογράφοι...

Τα χάλια της ΕΤ

Η χώρα εμφανίζει εικόνα απόλυτης διάλυσης , μετά τη δολοφονία του 15χρονου Αλέξη. Στα 36 χρόνια της ζωής μου, δεν θυμάμαι τη χώρα σε τέτοιο χάλι. Αλλο ένα περιστατικό στην ιλαροτραγωδία που ζούμε, είναι και η κατάληψη του στούντιο της κρατικής τηλεόρασης. Μια ομάδα από ακτιβιστές, σταμάτησε το μεσημβρινό δελτίο ειδήσεων, και προέβαλε μηνύματα σχετικά με την "εξέργερση" της νεολαίας.Και εγώ που ως κοροϊδο την πληρώνω, θέλοντας και μη, κάνω τις παρακάτω ερωτήσεις:

• Δεν θα έπρεπε να υπάρχουν μέτρα ασφαλείας; Ο κρατικός ραδιοτηλεοπτικός φορέας δεν θα ήταν από τους πρώτους στόχους στη περίπτωση πραξικοπίματος, χτύπα ξύλο;
• Οι ακτιβιστές θα αντιμετωπίσουν τις συνέπειες του νόμου; Δε νομίζω, στη τελική ελάχιστοι στη χώρα μας αντιμετωπίζουν τις συνέπειες του νόμου
  
• Η διοίκηση της ΕΤ θα ξηλωθεί; Μπορεί, αλλά το κακό έγινε
• Ποιος ήταν ο λόγος για την παρέμβαση αυτή; Το ιδιωτικά κανάλια, των μεγαλοεπιχειρηματιών κρατούν φιλίκή στάση απέναντι στη εξέγερση, και κατέχουν το συντριπτικά μεγαλύτερο ποσοστό τηλεθέασης. Τη στιγμή που γράφω αυτές τις γραμμές, "παίζει" ο αρχιεπαναστάτης...

Να δούμε τι άλλο θα δούμε...

Σχετικό με τη ταυτότητα των "αντιεξουσιαστών";

Αντιγράφω από τον sport24.gr, τμήμα του άρθρου σχετικά με τα επεισόδια που ακολούθησαν την ανακοίνωση της απόφαση της δίκης για τη δολοφονία του Μιχάλη Φιλόπουλου (για λεπτομέριες πατήστε το link).

"Πολύ σοβαρά επεισόδια σημειώθηκαν έξω από το εφετείο, καθώς οι συγκεντρωμένοι οπαδοί του Παναθηναϊκού με κράνη, κουκούλες, ρόπαλα, πέτρες και μολότοφ, επιτέθηκαν στις δυνάμεις των ΜΑΤ, μετά την ανακοίνωση της απόφασης, η οποία τους εξόργισε".

Οι επισημάνσεις δικές μου, τα συμπεράσματα δικά σας.

Ψήφος στα δεκαέξι;

Στα πλαίσια του ειρηνικού, ψύχραιμου και χωρίς εξάρσεις λαϊκισμου, διαλόγου που λαμβάνει χώρα μια από τις συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ, απαιτεί οι έλληνες πολίτες να έχουν δικαίωμα ψήφου στα 16!

Γιατι στα 16 και όχι στα 14 ή στα 12; Με το υψηλό επίπεδο παιδείας που έχουμε, οι έλληνες πολίτες μπορούν και να εκλέγονται ακόμα από τα 10.

Σοβαρά μιλώντας, πιστεύω, πως το συγκεκριμένο κόμμα προσπαθεί να εξαργυρώσει την απήχηση που απολαμβάνει στη συγκεκριμένη ηλικιακή ομάδα σε ψήφους. Με πολιτικάντικα κόλπα θα αλλάξετε τη χώρα φίλοι του ΣΥΡΙΖΑ;

Πιστεύω πως τα σημερινά παιδιά έχουν μεγαλύτερες δυνατότητες και πιστεύω πως οι επόμενες γενιές από τη δικιά μου είναι πολύ πιο έξυπνες. Απλά στις ηλικίες αυτές λείπει η εμπειρία, η εκπαίδευση δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμα και γενικότερα δεν έχει αποκρυσταλωθεί η προσωπικότητα. Δεν έχουν χάσει ακόμα την αθωότητά τους και αυτό προσπαθούν να το εκμεταλευτούν πολιτικάντιδες από όλα το φάσμα.

Φίλε 16αρη, ενημερώσου, διάβασε βιβλία,ψάξε στο internet και συζήτησε όσο περισσότερο μπορείς. Πρόσεχε ποιους εμπιστεύεσαι, να σκέφτεσαι ποιοι έχουν να κερδίσουν από εσένα. Και το σημαντικότερο: η χώρα είναι εδώ που είναι, έχοντας κυβερνηθεί από πρώην επαναστατημένους νέους. Έχεις τη δύναμη να φτιάξεις το κόσμο, και είναι χρέος σου να μην τη σπαταλήσεις σε ψευτοεπαναστάσεις.

Τάσσο Παπαδόπουλε, αντίο

Ένας μεγάλος Ελλήνας πέρασε στην αιωνιότητα, έχοντας πολεμίσει για την ελευθερία ολόκληρη τη ζωή του. Θα τον θυμόμαστε πάντα και για εκείνο το μεγάλο ΟΧΙ, από εκείνα που γράφουν την ιστορία, και δοξάζουν τους λαούς και τους ηγέτες τους.

Ερωτήσεις

Μερικά ερωτήματα:

• Είναι φρόνιμο παιδιά στη κρίσιμη φάση της εφηβείας να συγκρούονται με την Αστυνομία και να επιτίθονται στα τμήματα; Τέτοιες πράξεις είναι αποτέλεσμα ώριμης σκέψης ή υποκινούμενες;
• Δεν είναι επικίνδυνο που νοικοκυραίοι βγήκαν στο δρόμο για να πάρουν το νόμο στα χέρια τους;
  
• Η δολοφονία το παιδιού εχει καταδικαστεί από το σύνολο της κοινωνίας, ακόμα και από φορέις των σωμάτων ασφαλείας. Πόσο δημοκρατικό είναι να καθυβρίζεται το σύνολο της αστυνομίας για το έγκλημα ενός;
  
• Δεν είναι υποκριτικό, καλλιτέχνες (εντός και εκτός εισαγωγικών, πολιτικοί και δημοσιογράφοι να δικαιολογούν και να επικροτούν τις "επαναστατικές " πράξεις, από το βήμα που τους παρέχουν είτε κρατικά κανάλια, είτε κανάλια που ανήκουν σε μεγαλοεπιχειρηματίες; Έχουν ή όχι κερδίσει πλούτο και δόξα μέσα από το σύστημα, το οποίο "πολεμούν" με δηλώσεις;
• Οι παραπάνω δεν είναι αυτοί που κατηγορούν για ανεπάρκεια την Αστυνομία στην αντιμετώπιση των κουκουλοφόρων;
  
• Οι αντιεξουσιαστές πολεμούν για την κατάργηση κάθε αρχής. Είναι έτοιμη η ανθρωπότητα για κάτι τέτοιο ή θα επικρατίσει ο νόμος της ζούγκλας;
  
• Στη εξεγερμένη νεολαία έχουν ενταχθεί και γόνοι προνομιούχων οικογενειών, που μετά τη λήξη της "επαναστατικής" δράσης, θα κάνουν τις σπουδές τους και θα ακολουθήσει καριέρα ξεκινόντας από υψηλές θέσεις στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα. Μερικοί θα γίνουν και οι νέοι αστέρες της πολιτικής. Οι "μπάτσοι" είναι ή όχι στο σύνολό τους από φτωχές οικογένειες, που δεν έχουν τέτοιες ευκαιρίες;
• Πόσο βοηθούν οι συμπεριφορές κάποιων ομάδων στην εξάλειψη των διακρίσεων εις βάρος τους;

Ισοκράτης

"Η Δημοκρατία μας αυτοκαταστρέφεται , διότι κατεχράσθη το δικαίωμα της ελευθερίας και της ισότητας, διότι έμαθε τους πολίτες να θεωρούν την αυθάδεια ως δικαίωμα, την παρανομία ως ελευθερία, την αναίδεια του λόγου ως ισότητα και την αναρχία ως ευδαιμονία."
Ισοκράτης (436 π.Χ-338 π.Χ.)

Ας καούν όλα

Ας αποσύρουν την Αστυνομία, ας αφήσουν τους "επαναστάτες" να ξεσπάσουν, υπό τους αλαλαγμούς δημοσιογράφων και καλλιτεχνών. Να μη μείνει τίποτα όρθιο, να καούν σπίτια, περιουσίες, και όλοι εμείς.

Να επικρατήσουν οι κάφροι με κουκούλες και μη, φανερά. Ας τελειώσει η κατρακύλα μας γρηγορότερα...

Καίγεται η Ελλάδα...

Η χώρα καταστρέφεται από το βορά στο νότο από καμιά χιλιάδα κάφρους, χωρίς κανένας ποτέ από αυτούς να συλλαμβάνεται. Με πρόφαση το θάνατο ενός μικρού παιδιού, πραγμάτωσαν το όνειρό τους για "επανάσταση", δηλαδή συγκρούσεις με την αστυνομία, λεηλασίες και καταστροφές περιουσίες συμπολιτών μας, που μάτωσαν μια ζωή για να τις φτιάξουν. Και οι ορδές δεν περιορίζονται εκεί: καίνε θέατρα, βιβλιοθήκες και βεβηλώνουν εκκλησίες και εννοείται καίνε σημαίες. Είναι φανερό πως μισούν τον ελληνικό λαό και ας προέρχονται από αυτούς Ο ηπιότερος χαρακτηρισμός που μπορώ να δώσω σε όσους επικροτούν τους χουλιγκανισμούς είναι αυτός του ανεύθυνου.

Η πολιτική ηγεσία είναι ανύπαρκτη και κοιτά τα μικροκομματικά της οφέλη και η ηγεσία της αστυνομίας σε σύγχυση. Για τη στάση των πνευματικών ηγετών καθώς και των δημοσιογράφων δεν θέλω να μιλήσω καν...

Πόσο χαμηλα θα πέσει ακόμα η χώρα μας; Τι μας ξημερώνει αύριο;


Ο καθένας μας, ας σκεφτεί τις ευθύνες του.

Τραγωδία και γελοιότητα

Δεν υπάρχει μεγαλύτερη τραγωδία από το θάνατο ενός παιδιού. Μαζί του πεθαίνουν και οι γονείς, κλείνει ένα σπίτι όπως λέει ο λαός μας. Το δράμα είναι μεγαλύτερο, όταν ο δολοφόνος είναι όργανο της τάξης, ταγμένο από την πολιτεία στην προστασία των πολιτών. Ταυτόχρονα, κλείνει και το δικό του σπίτι, αφήνοντας 3 ανήλικα παιδιά στο δρόμο.

Μέρος της τραγωδίας είναι και η κάθαρση και πιστεύω πως η δικαιοσύνη θα αποδωθεί, αν και αυτό δεν πρόκειται να φέρει το παιδί πίσω.

Σαν να μην έφθανε το κακό που σόκαρε τη χώρα, οι γνωστοί χουλίγκανοι βρήκαν την ευκαιρία να κάψουν και να λεηλατήσουν όλη τη χώρα. Φορώντας το μανδύα του επαναστάτη, καταστρέφουν περιουσίες αθώων ανθρώπων, σε μια τραγικά άσχημη παγκόσμια οικονομική συγκυρία. Ποιος θα τους αποζημιώσει; Ποιος θα βρει δουλειά σε όσους θα την χάσουν;

Και ενώ η χώρα καίγεται, ζάμπλουτοι πολιτικοί, καλλιτέχνες και δημοσιογράφοι, δικαιολογούν τα καφριλίκια, ως πράξεις επαναστατικές. Λες και οποιαδήποτε πραγματική επανάσταση θα υποστηριχθεί από μεγάλα τηλεοπτικά κανάλια και ειδικά από τα παράθυρα. Οι αστέρες του δυσλειτουργικού συστήματος της χώρας μας, το παίζουν επ' αμοιβή και εκ τους ασφαλούς, λάβροι επαναστάτες πολέμιοί του.

Πιστεύω πως η σιωπηλή πλειονότητα θέλει μια Αστυνομία η οποία θα προστατεύει τον πολίτη και καταδικάζει τον φόνο. Όπως και καταδικάζει και αποδοκιμάζει όσους εκμεταλεύονται το θάνατο ενός παιδιού για να προωθήσουν τα ιδεολογήματα και μικροσυμφέροντα .

Το δίκιο των κατοίκων

Την περασμένη Δευτέρα (25/11) έγινε μια συγκέντρωση διαμαρτυρίας των κατοίκων της περιοχής του Αγίου Παντελεήμωνα, για την εγκληματικότητα στην περιοχή αλλά και εν γένει για το προβλήματα που προκύπτουν από τον μεγάλο αριθμό μεταναστών στην περιοχή.

Βέβαια, κάποιο αντιρατσιστές διοργάνωσαν αντισυγκέντρωση, την ίδια ώρα στον ίδιο τόπο, με προφανή σκοπό να παρεμποδίσουν την συγκέντρωση των κατοίκων. Αυτό προκάλλεσε με τη σειρά του, την "επέμβαση"μελών της Χρυσής Αυγής, και όπως ήταν αναμενόμενο, αρκετά επεισόδια.Η διαμαρτυρία των κατοίκων πήγε περίπατο...

Έχοντας μεγαλώσει στη συγκεκριμένη περιοχή, νομίζω ότι έχω το δικαίωμα, να εκφέρω άποψη για το θέμα. Τα Πατήσια, τα τελευταία χρόνια έχουν μεταβληθεί σε μια από τις πλέον υποβαθμισμένες συνοικίες της Αττικής. Τα παλιά σπίτια, συνεπάγονται φθηνά ενοίκια, κάτι που ελκύει τεράστιο αριθμό φτωχών μεταναστών, η οποίοι προέρχονται από πολλές εθνωτικές και θρησκευτικές ομάδες.

Οι φτώχεια δυστυχώς προκαλλεί εγκληματικότητα, η οποία όταν συνδυαστεί με τις δυσκολίες στην επικοινωνία ανάμεσα στις διάφορες ομάδες, κάνουν την ζωή δύσκολη έως αφόρητη στη περιοχή. Όσοι μπορούν φεύγουν, ενώ οι οικονομικά ασθενέστεροι που δεν έχουν τη δυνατότητα να φύγουν, βλέπουν την ποιότητα ζωής τους, να φθίνει μέρα με την ημέρα.

Οι κάτοικοι της περιοχής έχουν δικαίωμα να διαμαρτυρηθούν καθώς δεν είναι υπεύθυνοι για το χάλι της περιοχής. Οι ανυπαρξία μεταναστευτικής πολιτικής, σε μια χώρα, που πλέον ο ένας στους πέντε είναι μετανάστης, είναι ολέθρια τόσο για τους γηγενής όσοι και για τους αλλοδαπούς.

Η παρέμβαση των αντιρατσιστών όπως αυτοαποκαλούν,με σκοπό να εμποδίσουν τη διαμαρτυρία κάθε άλλο παρά θεμιτή είναι. Στερούν το λόγο σε μέρος της κοινωνίας, καθώς θεωρούν πως τα αιτήματά τους δεν είναι πολιτικώς ορθά. Ο ανώνυμος λαός, ούτε έχει φιλικές γραφίδες και μικρόφωνα, αλλά ούτε και τις συμπάθειες στην Βουλή, που αυτοί, οι αυτεπάγγελτοι προστάτες του πολυπολιτισμού και της προόδου διαθέτουν. Θεωρούν μόνο αυτοί κατέχουν την αλήθεια και οι απόψεις που εναντιώνονται στις θεωρίες τους είναι βλάσφημες και καταδικαστέες.

Αν όντως όλοι αυτοί ενδιαφέρονται για την αρμονική συμβίωση των ελλήνων με τους μετανάστες, καλό είναι να ακούσουν και τους πρώτους. Μπορεί να κάνουν λάθος ακόμα και να έχουν προκαταλήψεις. Αυτό όμως ξεπερνιέται με το διάλογο και όχι με τη φίμωση και την αφ' υψηλού αντιμετώπιση. Ακούστε τους κατοίκους, πριν τους καταδικάσετε.

Απεργία στο Μετρό

Είμαι βέβαιος πως τα αιτήματα των απεργών, εργαζομένων στο Μετρό είναι δίκαια. Βέβαια, δεν υπογράφουν την συλλογική σύμβαση εργασίας, που υπέγραψαν οι υπόλοιποι εργαζόμενοι στα ΜΜΜ (Μέσα Μαζικής Μεταφοράς), ίσως να πιστεύουν πως αξίζουν κάτι παραπάνω. Γενικά, πιστεύω πως ο εργαζόμενος πρέπει να έχει τις καλύτερες δυνατές απολαβές και πρέπει να προσπαθεί συνεχώς να τις αυξάνει. Η απεργία είναι ένα θεμιτό μέσο, αλλά υπάρχει πάντα και ο αντίλογος.

Για δυο ημέρες, η Αθήνα θα είναι ένα τεράστιο πάρκινγκ, καθώς η κίνηση θα είναι τέτοια, που δεν θα τσουλά τίποτα. Και ποιοι θα ταλαιπωρηθούν; οι βουλευτές μας; τα μεγαλοστελέχη του δημοσίου και ιδιωτικού τομέα; Όχι βέβαια, κυρίως οι ιδιωτικοί υπάλληλοι και οι ελεύθεροι επαγγελματίες, θα στοιβαχτούν στα λεωφορεία, θα πληρώσουν σεβαστά ποσά σε ταξί ή θα βασανιστούν στα ΙΧ τους. Που με τη σειρά τους, έχουν και αυτοί δίκαια αιτήματα αλλά δεν έχουν την ασφάλεια του δημοσίου τομέα και να τα διεκδικήσουν εκ του ασφαλούς.

Οι καιροί είναι πολύ δύσκολοι για όλους μας και καλό είναι, να σκεφτόμαστε που και που το κοινωνικό σύνολο, γιατί δεν ξέρεις τι σου ξημερώνει...

UFO πάνω από την Αθήνα;

Απόψε το βράδυ, με φώναξε η γυναίκα μου στο μπαλκόνι, για να μου δείξει κάτι ενδιαφέρων. Ένα "περίεργο" φως που έκανε βόλτες στο νυχτερινό, συνεφιασμένο αττικό ουρανό. Δυστυχώς, δεν ήταν κάποιο όχημα με επισκέπτες από κάποιο άλλο κόσμο, ή κάτι υπερφυσικό: απλά κάποιος έστρεφε τη φωτεινή δέσμη ενός δυνατού προβολέα στα σύνεφα, πιθανότατα από κάποιο club ή κάτι ανάλογο.

Είμαι αρκετά σκεπτικιστής, αλλά θα ήθελα όσο τίποτα άλλο, να δω ή και να βιώσω κάτι που θα είναι έξω από τη λογική, όπως να δω ένα αυθεντικό UFO, αν υπάρχουν τέτοια... Μια δόση υπερφυσικού, θα έκανε τη ζωή μου πολύ περισσότερο ενδιαφέρουσα.

The Twilight Zone

Ένα καλοκαιρινό βραδάκι, προ εικοσαετίας, παρακολούθησα το πρώτο επεισόδιο της θρυλικής σειράς «The Twilight Zone». Η κρατική τηλεόραση, μην έχοντας τότε ανταγωνισμό, έφερε με καθυστέρηση τουλάχιστον είκοσι ετών, τη συγκεκριμένη σειρά. Παρά την ηλικία της, με κέρδισε αμέσως, με την ατμόσφαιρά της, τις πολύ καλές ιστορίες της, με την πάντα αναπάντεχη κατάλληξη.

Πρόσφατα, ξαναπαρακολούθησα μερικά επεισόδια του αυθεντικού πρώτου κύκλου. Με έκπληξη διαπίστωσα, πως θυμόμουν κάποιες ιστορίες, παρά το μεγάλο χρονικό διάστημα που πέρασε, και τις εκατοντάδες ταινίες που είδα σε αυτό.Και το σημαντικότερο: η μοναδική τους ατμόσφαιρα με κέρδισε και πάλι.

Την εποχή που γυρίστηκε, δεν υπήρχαν τα σημερινά τεχνικά, όμως υπήρχε πληθώρα καταπληκτικών σεναρίων και δημιουργοί με φαντασία και διάθεση για πρωτοτυπία. Δυστυχώς, στις μέρες μας τα συστατικά αυτά σπανίζουν...

Obama or McCain?

Άλλο ένα δήθεν δίλημμα, των ημερών, για όσους τουλάχιστον δεν είναι υπήκοοι των ΗΠΑ. Διότι η συγκεκριμένη επιλογή, θα επιρεάσει μόνο τα εσωτερικά θέματα, της υπερδύναμης. Η εξωτερική της όμως πολιτική θα συνεχίζει να θυμίζει αυτοκρατορία, έστω και αν βαδίζει προς την δύση της...

Οικονομική κρίση και κρίση συνείδησης

Πριν από λίγες ημέρες, διάβασα ένα άρθρο στη διαδικτυακή έκδοση μιας από τις πλέον έγκυρες οικονομικές εφημερίδες, το οποίο με αιφνιδίασε: δεν περίμενα κάτι τόσο μελοδραματικό και ταυτόχρονα εξοργιστικό , σε μια έκδοση που θεωρώ τόσο σοβαρή.

Το άρθρο είχε θέμα τις αλλαγές στο τρόπο σκέψης των στελεχών επιχειρήσεων, που έφερε η οικονομική κρίση. Διαβάστε μερικά χαριτωμένα:
• Η αγορά ακριβών σπορ αυτοκινήτων, πλέον θεωρείται πρόκληση
• Η οικογένεια και οι φίλοι, ανεβαίνουν στη λίστα των προτεραιοτήτων
• Ορισμένοι πλέον, αναζητούν τρόπους, ώστε να ανταποδώσουν στην κοινωνία, κάποια από τα οφέλη που απολάμβαναν έως τώρα
• Το άρθρο πιθανολογούσε, τη στροφή στη θρησκεία (!) καταναλωτικών κοινωνιών όπως η αγγλική!

Διαβάζοντας τα παραπάνω, θα έλεγε κανείς, ότι η κρίση είναι θείο δώρο, αφού έδειξε το σωστό δρόμο, σε πεπλανημένους συνανθρώπους μας.Το άρθρο λοιπόν δίνει την ηθικοπλαστική διάσταση στην καταστροφή, που μπορεί να είναι και ο σκοπός του. Κατά την άποψή μου, δείχνει κάτι χειρότερο.

Οι «αφυπνισμένοι» αυτοί συνάνθρωποί μας, παραδέχονται πως τουλάχιστον έως τώρα, έβαζαν πάνω από όλα την ατομικό τους όφελος και ειδικότερα το κέρδος, αδιαφορόντας ακόμα και για την οικογένειά τους. Έχουν όμως ακόμα, το δυνατότητα να «αλλάξουν» δρόμο...

Τι θα γίνει , όμως με αυτούς που έβλαψαν μέσα από τις επιλογές τους; Στο κυνήγι για επιτυχία, στέρησαν σε κάποιους την δουλειά τους, το σπίτι τους ή τις οικονομίες μιας ζωής,. Άλλες φορές από λάθος και άλλες φορές ως αποτέλεσμα ενός ψυχρού υπολογισμού, στα πλαίσια της αέναης προσπάθειας της μείωσης του κόστους. Μπορούν να επανανορθώσουν;

Η επιδίωξη για επαγγελματική επιτυχία και οικονομική ευμάρεια, είναι θεμιτή κατά την άποψή μου, και θα ήμουν μεγάλος υποκριτής αν έλεγα το αντίθετο. Δεν πρέπει όμως να ξεχνάμε, πως είμαστε μέλη της κοινωνίας, που όταν αυτή αποσυντίθεται, τα ατομικά μας κέρδη δεν έχουν καμία αξία.

Η αιτία

Η παγκόσμια οικονομία κατά τον τελευταίο χρόνο, περνά μια τρομακτική κρίση, τις οποίας οι συνέπειες είναι πλέον εμφανείς και στη χώρα μας. Βομβαρδιζόμαστε από αναλύσεις, οικονομικές και μη, για τα αίτια αλλά και τις πιθανές επιπτώσεις.

Δεν είμαι ειδικός ή αυθεντία και η γνώμη ίσως δεν έχει κανένα βάρος, όμως θα την καταθέσω. Η αιτία της κρίσης, όπως και των περισσοτέρων δεινών του πλανήτη, είναι μια: το χωρίς φραγμούς και αναστολές, κυνήγι του κέρδους. Η επιδιώξη για περισσότερα πλούτη με κάθε τρόπο, διαλύει τους συνεκτικούς ιστούς των κοινωνιών και σκοτώνει το οικοσύστημα. Και χωρίς ένα από τα δύο, όλα τα πλούτη του κόσμου δεν έχουν καμία απολύτως αξία.

Katyn

Παρακολούθησα χθες την πολωνική ταινία Katyn, που πραγματεύεται μια μάλλον άγνωστη στο ελληνικό κοινό, τραγωδία του Β'ΠΠ: την συστηματική εκτέλεση των πολωνών αξιωματικών, που αιχμαλωτίστικαν από τους Σοβιετικούς κατά την διπλή εισβολή στη χώρα τους, το 1939.

Κατά την ταπεινή μου άποψη, πρόκειται για μια πάρα πολύ καλή ταινία, με βαριά ατμόσφαιρα, που αρμόζει στο θέμα της, χωρίς υπερβολές και κλισέ. Ο σκηνοθέτης γνωρίζει καλά το δράμα αυτό καθώς ο πατέρας του, ήταν ανάμεσα στους εκτελεσθέντες.

Παράλληλα με τις προσωπικές ιστορίες (μάλλον τραγωδίες), παρουσιάζεται και η τραγωδία μιας χώρας: η αφορμή του Β'ΠΠ ήταν η γερμανική εισβολή στην Πολωνία, την οποία ακολούθησε η αντίστοιχη σοβιετική. Το τέλος του πολέμου, δεν έφερε τέλος στα δεινά του πολωνικού λαού, καθώς η χώρα τους βρέθηκε για περισσότερα από 40 χρόνια πίσω από το "σιδηρούν παραπέτασμα".

Ταινίες σαν και αυτή, μας βοηθούν να καταλάβουμε, πως οι σημερινές εξελίξεις σχετίζονται με την ιστορία. Η φιλοαμερικανική στάση της Πολωνίας, που κατά την γνώμη μου θα τη ζημιώσει, πηγάζει από το μίσος τους στη νεκρή πλέον, Σοβιετική Ένωση...

Λίγα από όλα

Οι ελληνικές τράπεζες ΔΕΝ αντιμετωπίζουν κανένα πρόβλημα επιβίωσης. Αυτό οφείλεται και εν' μέρει στο γεγονός, πως διαφέρουμε σχεδόν στα πάντα από τον υπόλοιπο ανεπτυγμένο κόσμο.

Αυτό που κινδυνεύει καθημερινά, είναι η πνευματική και ψυχική μας υγιεία από τα περιέργα που βιώνουμε στη χώρα μας. Έλεος, κύριοι και κυρίες των ΜΜΕ...

Στην επόμενη απεργία των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς, θα πάω στη δουλειά μου, με τα πόδια. Αποκλείται να κάνω πάνω από δυο ώρες που έκανα σήμερα, και δεν θα κάψω βενζίνη.

Μας ζάλισαν με την Μαντόνα. Αξιωθήκαμε και είδαμε τους Black Sabbath με την αυθεντική σύνθεση, και δεν κάναμε έτσι...

Τέλος εποχής;

Μήπως μετά την πτώση του υπαρκτού σοσιαλισμού, θα επέλθει και η πτώση του καπιταλισμού; Η κορύφωση της κρίσης στο τραπεζικό σύστημα των ΗΠΑ, με κάνει να το αναρωτιέμαι... Το σίγουρο είναι, πως θα αναθεωρηθούν κάποια δόγματα, ειδικά αυτό που αφορά το ρόλο του κράτους στην ελεύθερη αγορά. Έως τώρα για παράδειγμα, οποιαδήποτε κρατική παρέμβαση ήταν καταδικαστέα από τους οπαδούς της ελεύθερης αγορά, όμως η τελευταία προσπάθεια της κυβέρνησης των ΗΠΑ, να σώσει το τραπεζικό σύστημα της χώρας, μάλλον αναθεωρεί το συγκεκριμένο δόγμα.

Κανείς δεν γνωρίζει, ή ακόμα να προβλέψει με ακρίβεια τις εξελίξεις. Μόνο μια βεβαιότητα υπάρχει: ζούμε σε αρκετά ενδιαφέροντες καιρούς.

Πολεμώντας με τους ιούς!: 3ο μέρος

Τα συμπεράσματα που έβγαλα από αυτή την ιστορία είναι τα εξής:

• Οι ιοί εξελίσονται και γίνονται όλο και πιο δύσκολο να εντοπιστουν και να εξοντωθούν.
• Κανένα antivirus δεν σε εξασφαλίζει 100%.
  
• Είναι καλό να έχουμε κατεβάσει, και να τα έχουμε έτοιμα προς εγκατάσταση, διάφορα antivirus , εκτός από αυτό χρησιμοποιούμε. Προτείνω ανεπιφύλακτα το προγραμματάκι της Malwarebytes που είναι και τσάμπα
• Προσοχή στα registry cleaners

Εν ολίγοις, αυτή ήταν η περιπέτεια μου με τους ιούς και τους δούρειους ίππους (trojan horses). Αν παρ' ελπίδα, βρεθείτε σε ανάλογη θέση, τα παραπάνω να σας βοηθήσουν.

Πολεμώντας με τους ιούς!: 2ο μέρος

Με το antivirus (Panda) εκτός μάχης, άρχισα να ψάχνω για εναλλακτικές λύσεις.

Κατέβασα πρώτα το Spywarefighter, το οποίο κολλούσε όταν είχε ολοκληρώσει τη σάρωση του 16% του δίσκου. Ίσως η εγκατάστασή του στον ήδη μολυσμένο υπολογιστή να το αχρήστευσε.

Σειρά πήρε το Hijack this, που όμως απαιτεί ειδικές γνώσεις, κάποιες από τις οποίες απέκτησα, ταλαιπωρώντας ακόμα περισσότερο τον υπολογιστή, χωρίς να καταφέρω τίποτα το ουσιαστικό.

Το Spybot Search & Destroy μπήκε στην μάχη. Εντόπισε τον Trojan Vundo, και κάποια adware, τα οποία εξουδετέρωσε, χωρίς να διορθώσει κάποιο από τα συμπτώματα.

Σειρά είχε onecare της Microsoft. Εντόπισε και αυτό κάποιους ιους, τους καθάρισε, χωρίς όμως να λύσει το πρόβλημα.

Αφού όλα τα προηγούμενα απέτυχαν, κατέβασα από άλλο υπολογιστή το bitdefender. Και αυτό εντόπισε τον Vundo αλλά και μόλυνση στο boot sector. Και αυτό τα καθάρισε, αλλά δεν θεράπευσε τα προβλήματα. Έχει ελαφρυντικό, ότι το εγκατέστησα χωρίς να απεγκαταστήσω το Panda.

Και εκεί που άρχισα να συμβιβάζομαι με την ιδέα του format, κατέβασα και πάλι από άλλο υπολογιστή, το Anti Malware της Malwarebytes. Το οποίο εκμηδένισε τις απειλές, λύνοντας ύστερα από αρκετές χαμένες ώρες το πρόβλημα!

Πολεμώντας με τους ιούς!: 1ο μέρος

Ο πολυαγαπημένος υπολογιστής μου είχε μεγάλο πρόβλημα αυτές τις μέρες. Στην αναζήτησή μου, για περισσότερες ταινίες, για περισσότερα mp3 και ακόμα περισσότερα e-books, κάπου κόλλησα ένα ή περισσότερους ιούς. Βέβαια, βλακωδώς, είχα κατεβάσει και ένα registry cleaner που εκ' των υστέρων, ανακάλυψα, πως μάλλον είναι επικίνδυνο στην χρήση.

Κάποια στιγμή, ενώ σέρφαρα, το antivirus μου εμφάνισε δύο - τρία μηνύματα για επιθέσεις ιών που απέκρουσε, και ο υπολογιστής μου κόλλησε. Στο reboot, το Nero μου εμφάνισε μήνυμα, ότι έχασα το cd και dvd drive μου. Έτρεξα το registry cleaner και το πρόβλημα διορθώθηκε. Αμ δε!

Επιχείρησα να κάνω σάρωση για ιούς, με το Panda, το εδώ και τέσσερα χρόνια antivirus μου. Έντρομος διαπίστωσα, ότι δεν σκάναρε τον σκληρό μου!Στη συνέχεια, διαπίστωσα τα παρακάτω:

• δεν μπορούσα να κάνω defrag
• δεν μπορούσα να κάνω boot σε safe mode
• δεν μπορούσα να κάνω system restore

Ήταν προφανές, πως ο boot sector του σκληρού μου είχε μολυνθεί από κάτι.

Προσπάθησα, μέσω online scanners τα εντοπίσω το πρόβλημα. Μάταια! Δεν είχα πρόσβαση σε καμία τέτοια σελίδα, καθώς οι δύο browser μου, τις εμφάνιζαν ως μη διαθέσιμες, όπως και στις σελίδες των γνωστότερων anti viruses αλλά και forums που πραγματεύονται τέτοια θέματα!

Οπως καταλαβαίνετε, την είχα άσχημα!

Μερικές επισημάνσεις μου για την κρίση

Το τελευταίο χρόνο, η παγκόσμια οικονομία συγκλονίζεται από την κρίση των αμερικανικών τραπεζών. Η αλόγιστη πώληση στεγαστικών δανείων σε πελάτες που δεν πληρούσαν τις προϋποθέσεις, πυροδότησαν μια αλυσωτή αντίδραση, με παγκόσμιες συνέπειες. Ο τραπεζικός κολοσσός Lehman Brother είναι το πιο πρόσφατο θύμα.

Ακόμα και μια επιδερμική ενασχόληση με το θέμα,μπορεί να μας οδηγήσει σε μερικές χρήσιμες επισημάνσεις:

• Το κράτος των ΗΠΑ έκανε παρέμβαση για να σώσει ιδιωτικούς οργανισμούς (δηλαδή τα περί ελεύθερης αγοράς πήγαν περίπατο)
  
• Η επιθετικές τακτικές πωλήσεων, με στόχο τα μεγάλα περιθώρια κέρδους έφεραν τελικά τον αφανισμό των επιχειρήσεων που τις εφάρμοσαν
• Τα δάνεια που δεν μπορούν να πληρωθούν, εκτός από τον οφειλέτη, μπορεί να καταστρέψουν και το δανειστή

Και να μην ξεχνάμε: το κραχ του 1929 έφερε τον παγκόσμιο πόλεμο το 1939.

Κατεσάρ ή τσόνη θα πιείτε;

Κερασμένο στον υπερκάγκουρα της περιοχής μου, που μας έχει τρελάνει με σκυλάδικα και κλαρίνα, λες και είμαστε στην εμποροπανήγυρη των Κάτω Σουρουκουμπλάρων.

Τη φώτο τη βρήκε ο Freddos!

Metallica: Death Magnetic

Η κυκλοφορία του νέου δίσκου των Metallica, Death Magnetic είναι σίγουρα το γεγονός της χρονιάς για το metal. Πόσο μάλλον, αφού η εν' λόγο κυκλοφορία είναι εξαιρετική. Δεν πρόκειται βέβαια για επίτευγμα ανάλογο του Master Of Puppets, αλλά για το καλύτερό τους album, από την εποχή του ομώνυμου τους (ή Black Album).

Το Death Magnetic έχει πολλά στοιχεία, από την χρυσή περίοδο των τεσσάρων πρώτων δίσκων, τα οποία το συγκρότημα έδειχνε να έχει απαρνηθεί: καταιγιστικούς ρυθμούς, πολύπλοκες συνθέσεις, εκπληκτικά solos από τον Hammet.

Το τραγούδια που ξεχώρισα είναι: My Apocalypse, All Nightmare long και The Day That Never Comes.

Ένα από τα αγαπημένα μου συγκροτήματα, μαζί με το οποίο μεγάλωσα (και από ότι φαίνεται γερνάω και μαζί του), επενδύει και πάλι μουσικά τη ζωή μου.Πάντα τέτοια παιδιά.

Άποψη!

Όποιος παραφέρεται, και δίκιο να 'χει, το χάνει!

Χαρντ ροκκιν Έφη

Σκηνικό: Ξημερώματα Κυριακής στην πιο καυτή πίστα της Αθήνας, όπου ο ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα της σεζόν, έχει ξεσηκώσει τους θαμώνες, τραγουδώντας το νέο σουξέ.. Μινιφορούσες θεές λικνίζονται πάνω στα τραπέζια, ενώ δέχονται καταιγισμό λουλουδιών (με άρωμα λιβανιού) από τους συνοδούς, το ουίσκι ρέει άφθονο και γενικά το κέφι χτυπάει limit up.

Τελειώνοντας το σουξέ, ο τραγουδιστής μας, αφου πει τα σχετικά ευχαριστώ, ανακοινώνει: " Και τώρα, κάτι παλιό και αγαπημένο" Και το τραγούδι που ακολουθεί, ξεκινά με τους στοίχους:

You'll take my life but Ill take yours too
You ll fire you musket but Ill run you through
So when your waiting for the next attack
You d better stand theres no turning back*

Απίθανο; Iron Maiden σε σκυλάδικο; Και όμως δεν είναι! Εδώ η κα Θώδη, διασκεύασε Deep Purple (Smoke on the Water) και Kiss (I was made for loving you). To δεύτερο, το έχουν περιποιηθεί και άλλα ιερά τέρατα της μουσικής μας.

Αφου λοιπόν άνοιξε ο δρόμος, για το Hard και το Heavy Metal, για τα βραδινά μας πολιτιστικά κέντρα, θα προτείνω και κάποια αγαπημένα μου, ώστε την επόμενη φορά, που θα βρεθώ σε σκυλάδικο, να υποφέρω λιγότερο:

• Ace of Spades: Motorhead
• Hell Awaits: Slayer
• Rupture: Morbid Angel
• The Bleeding: Cannibal Corpse

Άντε βρε, και εις ανώτερα!

*εννοείται το τραγούδι είναι το The Trooper

Υπεύθυνα και ωραία

Την εβδομάδα που μας πέρασε, στην επικαιρότητα ήρθε το θέμα της σύλληψης ενός bloger και μάλιστα επί το έργο. Ο συλληφθείς σε ιστολόγιο του, κατηγορούσε γνωστό δημοσιογράφο του MEGA, και είχε φτάσει στο σημείο, να προτρέπει τους αναγνώστες του να δολοφονήσουν αυτόν αλλά και το παιδί του! Μετά την σύλληψη του, φέρεται να δήλωσε πως "είχε χάσει τον έλεγχο".

Είναι γεγονός ότι τα blogs έχουν μπει για τα καλά στη ζωή μας. Δυστυχώς το τελευταίο χρόνο, ήρθαν στη δημοσιότητα, όταν έγιναν μέσο για δυσφήμιση και εκβιασμούς δημοσίων προσώπων. Λογική συνέπεια αυτού, καθώς ζούμε στην χώρα της υπερβολής, έγινε λόγος για νομοθετική ρύθμιση, όπου σε κάθε ιστολόγιο, θα πρέπει να έχει οριστεί ένας υπεύθυνος. Και ο πλέον άπειρος χρήστης του διαδικτύου, αντιλαμβάνεται το φαιδρό του θέματος. Φανταστείτε, ουρές από blogers να καταθέτουν σχετικά έγραφα, σε μια υπηρεσία, ανάλογη με αυτή του κτηματολογίου.

Βέβαια, είναι επιβεβλημένο σε όσους από εμάς ασχολούμαστε με τα ιστολόγια, να περιφρουρίσουμε το χόμπυ μας.Όσοι από εμάς, έχουν επιλέξει την ανωνυμία, δεν πρέπει να την καταχρώνται. Πρέπει όταν "αποκαλύπτουμε" ή "καταγγέλουμε" να είμαστε σε θέση να αποδείξουμε τους ισχυρισμούς μας. Διαφορετικά είμαστε συκοφάντες, που νομίζουμε ότι καλυπτόμαστε από μια πλασματική ανωνυμία. Αφήστε, που πραγματική ανωνυμία δεν υπάρχει, καθώς αφήνουμε ίχνη και οι αρχες μπορούν να μας εντοπίσουν.

Στο δικό μου ιστολόγιο γράφω επώνυμα. Αυτό καμία φορά με περιορίζει, και με κάνει προσεκτικό, ώστε πριν από κάθε κείμενο να εξετάσω το θέμα που θα πραγματευτώ. Όμως έχω την ευθύνη αυτών που γράφω, και αυτό δίνει ένα μια βαρύτητα μεγαλύτερη από τα ανώνυμα κείμενα, και τα ξεχωρίζει από τα εκατομύρια ανώνυμα.

Πολλοί θα διαφωνίσουν μαζί μου στο θέμα της ανωνυμίας, αλλά οι περισσότεροι, ελπίζω θα συμφωνίσουν στο θέμα της ευθύνης.

Μας ταιριάζουν οι πολεμικές τέχνες!

Θέλω να συγχαρώ και να ευχαριστήσω τους αθλητές μας που για άλλη μια φορά, μας έδωσαν χαρές, είτε έφεραν κάποιο μετάλλιο, είτε όχι. Ο απολογισμός των τεσσάρων μεταλλείων μπορεί να φαίνεται μικρός, αλλά η προσπάθεια των 7 συνολικά αθλητών είναι τεράστια.

Ειδικότερα, χαίρομαι για την επιτυχία του Αλέξανδρου Νικολαΐδης και του ελληνικού ταε κβο ντο, γενικότερα. Είναι το πέμπτο μετάλλιο που φέρνει στην χώρα, και από ότι φαίνεται η
Ελλάδα πλέον είναι μια υπολογίσιμη δύναμη στο άθλημα αυτό.

Πιστεύω στους έλληνες αρέσουν πως οι πολεμικές τέχνες καθώς ο δυναμισμός τους μας ταιριάζει. Η ενασχόληση με αυτές έχει πολλά οφέλη, καθώς εκτός από την καλή φυσική κατάσταση που αποκτούν οι αθλούμενοι, διδάσκονται την αυτοπειθαρχία και τον σεβασμό, στοιχεία που όλο και περισσότερο σπάνια στους καιρούς μας.

Θα ήθελα να προτρέψω τους γονείς να ενθαρρύνω τα παιδιά τους να ασχοληθούν με αυτές. Αν και εγώ ασχολήθηκα με το kick boxing, προτείνω το ταε κβο ντο ανεπιφύλακτα, και ας μη γίνουν ολυμπιονίκες. Θα τους βοηθήσουν να γίνουν καλύτεροι άνθρωποι.

Θάνατοι στο Στρατό

Για άλλη μια φορά, οι ένοπλες δυνάμεις είναι στην επικαιρότητα για τον πλέον τραγικό λόγο. Τρεις νέοι άνθρωποι πέθαναν μέσα σε στρατόπεδα, ο ένας από την μάστιγα των ναρκωτικών, ο δεύτερος από την καρδιά του, και ο τρίτος από ηλεκτροπληξία (!).

Είμαι υπέρ της στρατιωτικής θητείας, καθώς θεωρώ ότι είναι καθήκον, αλλά και τιμή να σου αναθέτει η πατρίδα, την προστασία του ελληνικού για ένα χρονικό διάστημα. Βέβαια, κάτι τέτοιο ακούγεται στην εποχή του ατομικισμού και του ωχαδερφισμού τουλάχιστον αστείο...

Ο ΕΣ εκτός από τα τεράστια χρηματικά ποσά από το υστέρημα μας, διαχειρίζεται και κάτι ακόμα πιο πολύτιμο: νέους ανθρώπους, που ως γνωστών είναι το μέλλον. Αυτούς τους ανθρώπους, πρέπει να τους εκπαιδεύσει, ώστε σε περίπτωση πολέμου ή κάποιας έκτακτης κατάστασης να προστατέψουν το κοινωνικό σύνολο.

Η ασφάλεια του ανθρωπίνου αυτού δυναμικού πρέπει να είναι η κύρια προτεραιότητα, της ηγεσίας του ΕΣ. Είναι αδιανόητο να χάνονται νέοι άνθρωποι, σε πολλές περιπτώσεις από ατυχήματα που πολύ εύκολα, θα μπορούσαν να έχουν αποφευχθεί. Ειδικά στην περίπτωση του παιδίου που έπαθε ηλεκτροπληξία, είναι απίστευτα τραγικό αλλά και ηλίθιο, όταν δισεκατομμύρια ευρώ δίνονται για όπλα, και δεν βρέθηκε ένα μικρό ποσό ώστε η ηλεκτρική εγκατάσταση του στρατοπέδου να είναι ασφαλής.Δυστυχώς, η περίπτωση αυτή δεν είναι η μοναδική...

Ας ελπίσουμε, ότι η στρατιωτική και πολιτική ηγεσία να δουλέψουν, ώστε να μην κλείσει άλλο σπίτι, καθώς οι ένοπλες δυνάμεις πρέπει να προασπίζουν το μέλλον της χώρας και όχι να το δολοφονεί.

Κλείνοντας, ελπίζω ο στρατός να φερθεί με τον δέοντα σεβασμό, στην οικογένεια των νεκρών παιδιών... όπως και οι δημοσιογράφοι.

Νυχτερινός ουρανός

Από μικρό παιδί, μου άρεσε να παρατηρώ τον νυχτερινό ουρανό, κάνοντας όνειρα, φιλοσοφώντας, ή απλά σκεπτόμενος το μέλλον μου. Βέβαια, αυτό μπορώ να το κάνω μόνο στην Ιστιαία ή κάπου αλλού στην επαρχία, καθώς τα φώτα της Αθήνας και των άλλων πόλεων, δυστυχώς, κρύβουν τα άστρα.

Μια ευχάριστη έκπληξη, με περίμενε, όταν το πρώτο βράδυ στο Μυλοπόταμο, βγήκαμε στο μπαλκόνι, του δωματίου που μέναμε. Πάνω από το Αιγαίο, ήταν ο ομορφότερος ουρανός που είδα στην ζωή μου. Κάθε βράδυ λοιπόν είχαμε την ευκαιρία να κοιτούμε τα άστρα (με την γυναίκα μου), και να ψάχνουμε για διάττοντες αστέρες (κάνοντας και τις σχετικές ευχές), μιας και τον Αύγουστο η συχνότητα εμφάνισής τους είναι η μεγαλύτερη. Λέτε οι ευχές μας να πιάσουν;

O Κίσσινγκερ είχε προειδοποιήσει...

"Αυτό που είναι ακόμα πιο επικίνδυνο από το να είσαι εχθρός των ΗΠΑ, είναι να είσαι σύμμαχός τους". Αυτή η φράση του Χένρυ Κίσσιγκερ ήρθε στο μυαλό μου, όταν άκουσα για την Ρωσική αντίδραση, στη Γεωργιανή εισβολή στην Νότια Οσετία.

Ως γνωστόν, η Γεωργία εισέβαλε στην αποσχισθείσα περιοχή της Νότιας Οσετία, με αποτέλεσμα να υποστεί ένα συντριπτικό πλήγμα από την αστραπιαίο επίθεση (όπως αστραπιαίος πόλεμος,blitzkrieg) της Ρωσίας. Κανείς δεν γνωρίζει αν οι ΗΠΑ ενθάρρυναν τη σύμμαχό τους σε μια τέτοια τρέλα,προσωπικά το θεωρώ απίθανο να έκαναν κάτι τέτοιο, σίγουρα όμως δεν τους απέτρεψαν αποτελεσματικά,.με τα παρακάτω αποτελέσματα:

• Η Ρωσία να κερδίζει μια εντυπωσιακή νίκη, στέλνοντας μηνύματα σε εχθρούς (ΗΠΑ) αλλά και σε πρώην "φίλους", ειδικά αυτούς με ρότα προς την Δύση (βλ. Ουκρανία)
• Η Γεωργία κατέρρευσε στρατιωτικά, ενώ το μέλλον του ηγέτης της είναι σκοτεινό
• Οι ΗΠΑ αντιμετωπίζουν το ενδεχόμενο, να αποστείλουν στρατό ως επιτηρητή της εκεχειρίας (δηλαδή προστάτη τη Γεωργίας) διασπείροντας ακόμα περισσότερο τις δυνάμεις τους, με το κόστος που αυτό συνεπάγεται
• Η ανθρωπότητα μπήκε για άλλη μια φορά σε ψυχροπολεμική περίοδο
• Χιλιάδες τραγωδίες, ανθρώπων (ανεξάρτητα από πλευρά) που έχασαν την ζωή τους, την αρτιμέλεια τους,τις οικογένειες και τους φίλους τους και τους κόπους μιας ζωής.

Κανείς δεν γνωρίζει τις επόμενες πράξεις του αυτού του δράματος, όπως και το ποιο θα είναι το επόμενο. Και να μην ξεχνάμε πως η γειτονιά μας έχει πολύ κακή παράδοση σε τέτοια δράματα.

Σε έπιασα μικρή!

Η μικρούλα δεν ήθελε να την φωτογραφίσω με τίποτα! Αλλά ο επιμένων νικά!

Μυλοπόταμος - Πήλιο

Αυτό το καλοκαίρι, ο δρόμος μου με έβγαλε στο Πήλιο και ειδικότερα στο Μυλοπόταμο. Βέβαια, το Πήλιο είναι γνωστό ως χειμερινός προορισμός, αλλά από ότι διαπίστωσα, είναι μια εξαίρετη επιλογή για το καλοκαίρι.

Ξεκινήσαμε ως συνήθως χωρίς συγκεκριμένο προορισμό, και καταλήξαμε στο Μυλοπόταμο. Εντυπωσιασμένοι από το τοπίο, και ειδικότερα από την παραλία,επιλέξαμε μια φανταστική πανσιόν (Αγγέλικα) με θέα όλο το Αιγαίο!

Πλανητάριο στο PC σας!

Λατρεύω το Internet, γιατί ψάχνοντας βρίσκεις πάρα πολλά ωραία πράγματα.

Εχθές, έψαχνα ένα τρόπο για να ταυτοποιήσω ένα άστρο στον νυχτερινό ουρανό της Αθήνας. Ψάχνοντας στο διαδίκτυο, εντόπισα ένα θαυμάσιο freeware (δλδ τσάμπα, δωρεάν) πρόγραμμα, το Stellarium .

Πρόκειται για έναν εξομοιωτή πλανητάριου, όπου βάζοντας τις γεωγραφικές συντεταγμένες του σημείου που βρίσκεσαι , έχεις στην οθόνη σου μια ακριβή απεικόνιση του νυκτερινού ουρανού, με πληροφορίες για το το κάθε ουράνιο σώμα!

Συγχαρητήρια στον άνθρωπο που το εμπνεύστηκε,Fabien Chéreau!

Τελικά το άστρο ήταν, πλανήτης, και συγκεκριμένα ο Διας!

ΑΡΚΕΤΑ!!!

"ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΕΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ - ΟΙ ΜΠΛΟΓΚΕΡΣ ΑΝΤΙΔΡΟΥΝ - ΟΙ ΔΟΛΟΦΟΝΙΕΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ "ΕΡΓΑΤΙΚΑ ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ" -ΕΙΝΑΙ ΕΓΚΛΗΜΑTA ΕΚ ΠΡΟΜΕΛΕΤΗΣ "

Κώστας Μυλωνάς

Η περίοδος από το Σεπτέμβριο το 90 έως το καλοκαίρι του 91 ήταν σίγουρα μεταβατική για μένα. Ετοιμαζόμουν να δώσω Πανελλήνιες για δεύτερη φορά, έχοντας αφήσει τη μαθητική ζωή πίσω μου, ζούσα μια περίοδο της ζωή μου, γεμάτη άγχος και αβεβαιότητα για το μέλλον.

Όμως τα βράδια του χειμώνα εκείνου, είχα μια καταπληκτική παρέα, μέσω του ραδιοφώνου : λίγο μετά τις 1:30, και αφού είχε προηγηθεί μια ώρα με καλή κλασσική ροκ μουσική, ξεκινούσε μια καταπληκτική εκπομπή. Ο Κώστας Μυλωνάς παρέα με τους πιστούς ακροατές, συγκροτούσαν μια όμορφη παρέα, κάνοντας τις ουσιαστικότερες (και ομορφότερες) συζητήσεις μέχρι το πρωϊ. Κάποιες φορές το θέμα ήταν σοβαρό, όπου κάποιος ακροατής ζητούσε την άποψη του Κώστα για το (μικρό ή μεγάλο θέμα που τον απασχολούσε), ενώ κάποιες φορές η διάθεση ήταν ελαφρύτερη και το γέλιο κυριαρχούσε.

Ο Κώστας έλεγε την άποψή του, ξεκαθαρίζοντας πως δεν δίνει συμβουλές, καθώς τέτοιες έλεγε τις δίνουν μόνο οι σοφοί, με τους ακροατές να συμφωνούν, είτε με επιχειρήματα να διαφωνούν. Χώρος για συγχαρητήρια και αφιερώσεις δεν υπήρχε, καθώς ο εμπνευστής της εκπομπής, τα θεωρούσε χαμένο χρόνο.

Κάθε βράδυ, λοιπόν ήμουνα και εγώ στην παρέα εκείνη, άλλες φορές γελώντας ενώ άλλες φορές επεξεργαζόμουν και εγώ τα σοβαρότερα θέματα, προβληματιζόμενος.

Ήταν η εποχή, πριν τα 090 και τα γραπτά μηνύματα, όπου ο ακροατής ήταν μέλος μιας παρέας και όχι ένας πελάτης. Τα έσοδα βέβαια ήταν αντιστοίχως μικρά, με αποτέλεσμα η εκπομπή να αλλάξει τουλάχιστον μια φορά σταθμό, και τελικά να πάψει να υπάρχει.

Ξεμπερδεύοντας με τις πανελλήνιες, βρέθηκα στη Θεσσαλονίκη, και έχασα για κάνα-δύο χρόνια τον Κώστα. Με χαρά, ανακάλυψα την τηλεοπτική του προσπάθεια, τα "Παιδιά της Νύχτας", όπου μέσω αυτής έγινε γνωστός στο πανελλήνιο. Έχοντας στο πλάι του την πανέμορφη Ελεάνα Παγουρά, είχε μια πραγματική cult εκπομπή, όπου μεσουρανούσε στο τηλεοπτικό στερέωμα, πρωτοτυπώντας, σοκάροντας και διασκεδάζοντας. Η μαγεία του ραδιοφώνου, όμως δεν υπήρχε...

Γενικά, ο Κώστας Μυλωνάς, είναι τολμηρός και μάλλον παράτολμος επιχειρηματικά: ασχολήθηκε με την έκδοση περιοδικού, δημιούργησε μια BBS (Dunes το όνομά της) εν έτη 1991, άνοιξε νυχτερινά μαγαζιά. Οι προσπάθειες του δεν ήταν πάντα επιτυχημένες επιχειρηματικά, αν και σε πολλές περιπτώσεις πρωτοποριακές και τον οδήγησαν ακόμα και σε προβλήματα με τον νόμο, από τα οποία ελπίζω να έχει ξεμπερδέψει οριστικά.


Τον άνθρωπό αυτό δεν τον γνωρίζω προσωπικά, παρά μόνο μέσα από τις ραδιοφωνικές εκείνες εκπομπές.Με βοήθησε όμως να αποκρυσταλλώσω τις απόψεις μου και γίνω λίγο καλύτερος άνθρωπος, σε μια παράξενη περίοδο της ζωής μου. Το κειμενάκι αυτό είναι μια προσπάθεια να του πω "ευχαριστώ", έστω και αν δεν τα πούμε ποτέ προσωπικά.

Μπύρα

Λατρεύω την μπύρα. Ανεξαρτήτως εποχής, είναι το αγαπημένο μου ποτό. Βέβαια τώρα το καλοκαίρι είναι η καταλληλότερη εποχή, για την απόλαυσή της. Σε κάθε ξένη χώρα, από τις προτεραιότητές μου είναι και η δοκιμή της ντόπιας μπύρας.

Η αγαπημένη μου είναι βέβαια η Kaiser (δεκτές οι χορηγίες σε είδος). Ένα από τα κριτήρια, για το αν ένα εστιατόριο είναι καλό, είναι και το αν σερβίρει τη συγκεκριμένη μάρκα.

Κάποιος συμφοιτητής, κάποτε μου είχε πει: " Στη ζωή μετρά η πείρα και η μπύρα". Για την πείρα δεν είμαι σίγουρος!

Αλλαγές...

Χθές, άλλαξα κινητό (συσκευή), τσάντα και ρολοϊ. Λέτε στο επόμενο χρονικό διάστημα, οι αλλαγές να συνεχιστούν;

Εικόνα Καλοκαιριού

Εθνική Ελλάδος και η «αγαπημένη» μας συνήθεια

Τελικά, η Εθνική μας δεν τα κατάφερε, και χάνοντας από την Ρωσία, αποκλείστηκε, και δεν θα συνεχίσει στο ευρωπαϊκού πρωταθλήματος. Αν και τα θαύματα, συμβαίνουν μόνο μια φορά και δεν επαναλαμβάνονται σχεδόν ποτέ, όλοι οι έλληνες, έλπιζαν σε μια καλή πορεία, η οποία τελικά δεν ήρθε.Ως συνήθως, μετά την αποτυχία, η ομάδα και ο προπονητής, που τόσο εξυμνήθηκαν, πριν τέσσερα χρόνια, θα κατακεραυνωθούν από ειδικούς και μη.

Η ιστορία της ομάδας αυτής, με κάνει να πιστεύω πως μας αρέσει πάρα πολύ να γκρεμίζουμε τους ήρωές μας. Ίσως να προτιμούμε το στάδιο της πτώσης των ηρώων μας, παρά αυτό της ανόδου. Γενικά, σε όλη τις περιόδους της ιστορία μας, πάντα φθονούσαμε, όσους συμπατριώτες μας ξεχώριζαν.

Η ποδοσφαιρικά ανύπαρκτη Ελλάδα, με μόλις μια συμμετοχή σε ευρωπαϊκό πρωτάθλημα και μάλιστα χωρίς ούτε μια νίκη σε αυτό, κάνει μια τρομερή υπέρβαση, τρελαίνοντας τη χώρα και την υφήλιο, κατακτά το τρόπαιο το 2004. Δεν καταφέρνει να δώσει το παρών στο μουντιάλ, αλλά εξασφαλίζει με θεαματικό τρόπο τη συμμετοχής της στο επόμενο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα, μια επιτυχία χωρίς προηγούμενο για το ποδόσφαιρό μας. Με λίγα λόγια η προσφορά ομάδας αυτής στον αθλητισμό της χώρας είναι απλά τεράστια, και δεν μπορεί να μειωθεί από την πρόσφατη «αποτυχία».

Πάντα κατά την άποψή μου, αντί να βάζουμε στο στόχαστρο τον προπονητή και τους παίκτες, καλό είναι να εξετάσουμε, αν οι υπευθυνοι του ποδοσφαίρου μας, εκμεταλεύτηκαν την επιτυχία του 2004, για να θέσουν τα θεμέλια για νέες επιτυχίες. Αν ακολούθησαν το παράδειγμα του μπάσκετ, που η επιτυχία του 1987, επαναλήφθηκε αλλά και ξεπεράστηκε. Πολύ φοβάμαι πως κάτι τέτοιο δεν έγινε.

Ας αναλογιστούμε την τύχη μας, που ζήσαμε το μαγικό καλοκαίρι του 2004, και ας αφήσουμε την ομάδα στην ηρεμία της.

Ο δρόμος που μεγάλωσα…

Το πατρικό μου σπίτι είναι ένα διαμέρισμα στα Κάτω Πατήσια, σε μια μάλλον μικρή πολυκατοικία, η οποία βρίσκεται σε ένα κάθετο μικρό δρόμο της οδού Αχαρνών. Δεν έχει τίποτα που να τον ξεχωρίζει από τους άλλους δρόμους της περιοχής, καθώς περιβάλλεται από απρόσωπες πολυκατοικίες, που χαρακτηρίζουν την περιοχή, κτισμένες στα τέλη της δεκετίας του εξήντα, αλλά και μονοκατοικίες, στη πλειονότητά τους αφημένες στο έλεος του χρόνου.

Δεν τον αγάπησα ποτέ το δρόμο αυτό: δεν έπαιξα εκεί ως παιδί, καθώς δεν προσφέρονταν (κατηφορικός με σχετικά συχνή κίνηση) αλλά δεν είχα και παρέα εκεί. Δεν σύχναζα εκεί ως έφηβος, και ουσιατικά έφυγα όταν πέρασα στο πανεπιστήμιο, ανηφορίζοντας στη Θεσσαλονίκη. Μετά το τέλος των σπουδών μου, γύρισα και περέμεινα εκεί, μέχρι που παντρεύτηκα το 2004, οπότε έφυγα. Οι αγαπημένες μου αναμνήσεις είναι μακριά του: τα καλοκαίρια στην Ιστιαία, η φοιτητική ζωή στη Θεσσαλονίκη, οι δύωροι αγώνες μπάσκετ στο παλαιό γυμνάσιο κ.α.

Κάθε φορά που βρίσκομαι στην περιοχή που μεγάλωσα, παρατηρώ το σταδιακό θάνατο του. Ο δρόμος γερνά άσχημα, αφυκτιόντας από αυτοκίνητα και σκουπίδια, με τις παλιές μονοκατοικίες να είναι εγκαταλελειμένες και τις πολυκατοικίες του απεριποίητες.

Και όμως αυτός ο δρόμος λέει μια ιστορία. Στα τέλη του εξήντα, τα Πατήσια ήταν, ακόμα, μια από τις καλές περιοχές, με τα τότε κριτίρια.Η ανάγκη όμως να στεγάστουν τα κύμματα των εσωτερικών μεταναστών, προκάλλεσε την πυκνή οικοδόμηση της περιοχής χωρίς να μείνει ίχνος πράσινου ή ελευθέρου χώρου.

Με το πέρασμα του χρόνου, οι πλέον εύποροι κάτοικοι, έφυγαν για πιο ανθρώπινες περιοχές, και η σταδιακή απομείωση της εμπορικής αξίας των ακινήτων, οδήγησε στην περιοχή χιλιάδες μετανάστες, από όλα τα μέρη του κόσμου, οι οποίοι έλπιζαν σε μια καλύτερη μοίρα στη χώρα μας. Η περιοχή ανήκει πλέον στην κατηγορία των υποβαθμισμένων…

Ο δρόμος που μεγάλωσα,είναι άλλο ένα θύμα της μεταπολεμικής πολιτικής της αστυφιλίας, που σακάτεψε την χώρα, ερημόνοντας τα χωριά και έθαψε σε τσιμεντένιο τάφο τις πόλεις μας. Και το χειρότερο: αυτή η κατάσταση πλέον είναι μη αναστρέψιμη.

Μπορεί το δρόμο που μεγάλωσα να μην το αγάπησα, αλλά δεν μπορώ παρά να στεναχωριέμαι για τον αργό θάνατό του, και κατ’ επέκταση της Αθήνας αλλά και του συνόλου της χώρας μας.

ΣΕΙΣΜΟΣ!!!!!!!!!

Πριν από λίγο έγινε ένα μεγάλος σεισμός, εγώ το έμαθα από την TV. Επειδή γνωρίζω, ότι το διαδίκτυο είναι χρήσιμο εργαλείο στους δημοσιογράφους, το έψαξα μόνος και βρήκα αυτό το site και αυτό

για να έχω ενημέρωση από πρώτο χέρι.

Ψυχραιμία, και όλα θα πάνε καλά.

UFO

Χθες το βράδυ, είδα αποσπάσματα από τις «Πύλες του Ανεξήγητου», τη γνωστή εκπομπή του Κώστα Χαρδαβέλα. Το θέμα της εκπομπής, ήταν η θέαση ενός ΑΤΙΑ (UFO) στο Γύθειο, το οποίο άφησε μάλιστα σημάδια σε ένα χωράφι.

Το συγκεκριμένο θέμα, πάντα με γοήτευε. Θυμάμαι, τα καλοκαίρια στην Ιστιαία, μετά τη δύση του ηλίου, αφού τελειώναμε το παιχνίδι, μαζεύονταν όλη η παρέα και λέγαμε ιστορίες για φαντάσματα, εξωγηϊνους και άλλα τέτοια τρομακτικά. Ως παιδιά τρομάζαμε, αλλά και διασκεδάζαμε, καθώς η περιέργειά μας, κεντρίζονταν από αυτά τα μυστήρια θέματα.

Τα συγκεκριμένα θέματα, συνέχισαν να με απασχολούν και στην εφηβεία. Όμως σιγά, σιγά άρχισα να γίνομαι σκεπτικιστής. Με λίγο ψάξιμο και με ψύχραιμη ματιά, μπορεί κανείς να διαπιστώσει, ότι το μεγαλύτερο μέρος από όλες αυτές τις ιστορίες, είτε είναι απάτες/φάρσες είτε έχουν μια λογική απάντηση. Έπαψα και εγώ να ασχολούμε...

Βέβαια, στο θέμα των ΑΤΙΑ, έχω γνωρίσει αρκετούς ανθρώπους που ισχυρίζονται ότι είχαν κάποια προσωπική εμπειρία, κυρίως κάποιο φωτεινό αντικείμενο, στο νυχτερινό ουρανό. Ακόμα και αν υποθέσουμε ότι όλοι τους λένε αλήθεια, είναι πολύ εύκολο, βλέποντας ένα αεροπλάνο, ένα δορυφόρο ή κάτι τέτοιο, να το μπερδέψεις με κάτι που δεν ανήκει στον κόσμο αυτό.

Δεν πιστεύω πια στα ΑΤΙΑ, όμως δεν έπαψα ποτέ να ελπίζω πως θα μου συμβεί κάτι που θα το αλλάξει αυτό, βάζοντας ξανά το μυστήριο στη ζωή μου, κάνοντάς την πολύ πιο ενδιαφέρουσα.

Θα κάψουν και ανθρώπους

Γα άλλη μια φορά οι γνωστοί άγνωστοι, έκαψαν το βιβλιοπωλείο των εκδόσεων Γεωργιάδη αλλά και αυτό τον εκδόσεων Πελασγός, όπου τραυμάτισαν και τον ιδιοκτήτη του κο Γιαννάκενα.

Ο κάθε ένας από εμάς, έχει δικαίωμα να μη γουστάρει τον κο Γεωργιάδη και το ΛΑ.Ο.Σ. και να διαφωνεί μαζί τους. Μπορεί να αντιπαραθέτει επιχειρήματα, να τους σατυρίζει ή ακόμα και να τους αγνοεί.

Δεν έχει όμως δικαίωμα να βιαιοπραγεί και να καταστρέφει. Όταν κάποιος καίει βιβλία, λειτουργεί όπως οι Ναζί στη προπολεμική Γερμανία, απλά έχει σημαίες άλλου χρώματος και διαφορετικά συνθηματα. Και η συνέχεια θα είναι ανάλογη, θα κάψουν ανθρώπους.

Όσοι επικροτούν και χαίρονται, καλό είναι να σκεφτούν, πως τα καλόπαιδα αυτά, ίσως μια μέρα τσαντιστούν μαζί τους...

Λίγη προσοχή ρε παιδιά!

Θεωρώ τους πιλότους της Πολεμικής μας Αεροπορίας ήρωες, που ενω αμοίβονται πενιχρά, υπερασπίζονται την τιμή και την ασφάλεια του τόπου μας, δίνοντας σε πολλές περιπτώσεις τη ζωή τους.

Σήμερα, δύο τέτοιοι ήρωες ήταν τυχεροί μέσα στην ατυχία τους, καθώς το RF 4 τους, κατά την προσγείωση, έφυγε από το διάδρομο και τελικά πήρε φωτιά. Ευτυχώς, όμως, το εγκατέλειψαν εγκαίρως, γλυτώνοντας τα χειρότερα.

Βέβαια, δεν γλύτωσαν από τους δημοσιαγράφους γνωστού ελληνικού site, όπου το σχετικό άρθρο "κοσμούσε" φωτογραφία ενός ...τουρκικού F-4. Άκομψο δεν συμφωνείτε; Θα τουλμούσαν, για παράδειγμα, σε ανάλογο άρθρο, που θα αναφέρονταν σε μια από τις λαϊκές μούσες, να έβαζαν φωτογραφία μιας αντιζήλου; Και για να το γενικεύσω όπου τραγουδίστρια βάλτε, πολιτικός, επιχειρηματίας, μοντέλο κ.α. Δεν αξίξουν προσοχή αυτοί που δίνουν και τη ζωή τους για μας;

Τουλάχιστον, η απροσεξία αυτή διορθώθηκε...

Για την Αμαλία Καλυβινού

Η ιστορία της Αμαλίας είναι λίγο - πολύ γνωστή σε όσους έλληνες ασχολούνται με το διαδίκτυο. Μια νέα κοπέλα, η οποία έσβησε από καρκίνο, ο οποίος θα μπορούσε να ιαθεί, αν είχε γίνει σωστή και έγκαιρη διάγνωση, παρά το γεγονός πως είχε επανηλειμένα επισκευθεί γιατρούς, από τα πρώτα συμπτώματα.

Θα ήταν άλλη μια ιστορία ενός ανθρώπου που χάθηκε άδικα, αν η Αμαλία δεν είχε δημιουργήσει το blog της, μια συγκλονιστική καταγραφή της πορεία προς το μοιραίο, δίνοντάς μας την ευκαιρία να την ακούσουμε, και να προβληματιστούμε.

Οι έλληνες blogers όρισαν την 1 Ιουνίου ως ημέρα της Αμαλίας, και γίνεται συντονισμένη διαδικτυακή προσπάθεια, ώστε να μην έχουμε επανάληψη του δράματος αυτού. Το "θετικό" της ιστορίας αυτής, είναι η ανάδειξη της δυνατότητας που παρέχει το Internet σε όλους μας, ώστε να ακουστούμε, αν και τις περισσότερες φορές, η φωνή μας χάνεται ανάμεσα στις εκατομμύρια άλλες.

Συμμετέχω και εγώ, με τα ανορθόγραφα κείμενά μου, σε αυτή τη προσπάθεια, χωρίς όμως να έχω ψευδαισθήσεις: η συγκεκριμένη τραγική ιστορία φωτίζει μια μόνο πτυχή από την κατάρα της ανθρωπότητας. Και αυτή δεν είναι άλλη, από την λατρεία του κέρδους, όπου ακόμα και η ανθρώπινη ζωή αποτιμάται είτε σε ευρώ είτε σε συνάλλαγμα. Αυτή η μόλυνση υπάρχει στις ψυχές μας, σε διαφορετικό βαθμό βέβαια, από άνθρωπο σε άνθρωπο, μας κατατρώει και μας στερεί την ανθρωπιά μας. Πραγματικός και ουσιαστικός φόρος τιμής στην Αμαλία, είναι και η ενδοσκόπιση μας, ώστε ξεκινόντας από τους ίδιους τους εαυτούς μας, να αλλάξουμε την ανθρωπότητα

Indiana Jones και Σκοπιανή Προπαγάνδα

Η τριλογία των ταινιών με ήρωα τον αρχαιολόγο Indiana Jones είναι από αυτές που χρωμάτισαν την εφηβεία μου. Περίμενα λοιπόν, να δω την τέταρτη ταινία της σειράς με ενδιαφέρον.

Η ταινία είναι μια καλή περιπέτεια, όχι στο επίπεδο των άλλων τριών. Γενικά, οι ταινίες που παρουσιάζονται στις αίθουσες την εποχή αυτή, θεωρούνται δεύτερης διαλογής.

Αυτό που δεν περίμενα, ήταν η ανθελληνική προπαγάνδα! Σε κάποιο σημείο της ταινίας, οι πρωταγωνιστές βρίσκονται σε μια αίθουσα με αρχαία αγάλματα μεταξύ αυτών μερικοί κούροι, και τότε ο πρωταγωνιστής λέει: «Αγάλματα από όλες τις εποχές: ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΑ, ετρουσκικά κτλ» Μάλιστα, ο κος Σπιλμπερκ είναι γεναιόδωρος με τους ψευτομακεδόνες: ενώ οι γείτονες ζητούν μόνο την ιστορία της Μακεδονίας, ο Σπίλμπεργκ τους χαρίζει όλη την αρχαία ιστορία.

Δυστυχώς, ένας παιδικός ήρωας έγινα όχημα για την κρατική προπαγάνδα των ΗΠΑ, που δαιμονοποιεί και τους Σοβιετικούς, βοηθόντας στην έναρξη ενός νέου ψυχρού πολέμου. Αν το γνώριζα δεν θα πήγαινα να δω την ταινία. Προτείνω σε όσους δεν την είδαν, προτείνω να την αποφύγουν.

Hubris comes before Nemesis, Mr Spielberg.

Έξω οι κάφροι

Τους γνωρίζουμε εμείς που φοιτήσαμε στα ελληνικά πανεπιστήμια: αριστεροί εξωκοινοβουλευτικοί «επαναστάτες», με χίππικη εμφάνιση, σταλινικό λόγο και συμπεριφορά. Αυτοαποκαλούνται δημοκράτες, είναι ελιτιστές, πιστεύουν ότι οι απόψεις τους είναι σωστές και υπεράνω κριτικής, και αντι να προτάσσουν επιχειρημάτα, εκτοξεύουν συνθήματα. Δεν αχολούνται με τα μαθήματα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν παίρνουν πτυχίο κάποια στιγμή, και το μόνο που κάνουν είναι να μηχανεύονται τρόπους για να προκαλέσουν καταλήψεις και εν γένει φασαρίες.

Τα τελευταία χρόνια υπάρχει κλιμάκωση στην καφρίλα τους και προοδευτική αποθράσυνση τους. Τα πρόσφατα περιστατικά, όπου έδειραν βάναυσα δύο εργαζόμενους στο ΑΠΘ αλλά και τον ίδιο τον πρύτανι δείχνουν που μπορεί να φτάσουν. Και όλα αυτά χωρίς ουσιαστικά να κινδυνεύουν. Τα χουλιγκάνια αυτά, μπορεί μεν να έμειναν ορφανά, αφού τόσο ο Στάλιν, όσο και ο Μάο έχουν πεθάνει, έχουν βρει προστάτες, τους κάθε λογής ψευτοπροοδευτικούς τσιφλίκαδες των ΜΜΕ, που τους παρέχουν την προστασία τους.

Ποιος φταίει γι’ αυτό το χάλι; Εκτός από τους πολιτικάντιδές μας και τους δημοσιογράφους, μερίδιο ευθύνης έχουν και οι καθηγητές πους τους κανακεύουν για να έχουν τη στήριξή τους στην εκλογές και στις όποιες φιλοδοξίες τους. Μεγάλο όμως μερίδιο έχουμε και η σιωπηλή πλειονότητα των φοιτητών. Αυτοί που έχουν το έννομο συμφέρον και πρέπει να προστατέψουν τους κόπους τους και το μέλλον τους.

Κλείνοντας, θέλω να αναφέρω πως αντιμετωπίζαμε ανάλογα φαινόμενα στη σχολή μας, την περίοδο 1991 – 1995. Οι αριστεροί συνδικαλιστές της σχολής μου, δεν ήταν οι κάφροι που περιγράφω (είχα και φίλους από τις τάξεις τους), αλλά είχαν την μονομανία με την κατάληψη. Χρησιμοποιούσαν το εξής τέχνασμα: συγκαλούσαν συνελεύσεις, που κρατούσαν ώρες, ώστε όταν έφτανε οι ώρα της ψηφοφορίας, έμεναν να ψηφίσουν μόνο όσοι ήθελαν κατάληψη. Αν δεν το κατάφερναν, συγκαλούσαν, νέα συνέλευση. Και όμως η σχολή δεν έκλεισε ούτε μια μέρα: όλοι οι ενεργοί φοιτητές, όλων των ιδεολογιών, μετά από συνενόηση, δίναμε το παρόν στις συνελεύσεις και αποτράπαμε πάντα το άσκοπο κλείσιμο των σχολών μας!

Η ίδρυση των ιδιωτικών πανεπιστημίων είναι δυστυχώς προ των πυλών. Μένει σε εμάς, που φοιτήσαμε και φοιτούμε στα δημόσια να προστατέψουμε το κύρος τους. Ο εξοβελισμός από την πανεπιστημιακή κοινότητα, όλων των κάφρων είναι απαραίτητος!

Ιδιωτικά πανεπιστήμια

Για άλλη μια φορά, την κοινή γνώμη απασχολεί το ζήτημα της δημιουργίας ιδιωτικών πανεπιστημίων. Πριν εκφράσω την άποψή μου, θα καταγράψω κάποια συμπεράσματα στα οποία έχω καταλλήξει, από τις έως τώρα εμπειρίες μου:

• Οι επιχειρήσεις στον ιδιωτικό τομέα, ουσιαστικά έχουν εξισώσει τίτλους σπουδών πανεπιστημίων με αυτούς εγχώριων ιδιωτικών ιδρυμάτων (π.χ. DEERE)
• Υπάρχει πολύ μεγαλός αριθμός πτυχιούχων από πανεπιστήμια ξένων χωρών, τς οποία είναι ισότιμα με αυτά των ελληνικών σχολών.
• Στα πανεπιστήμιά μας, δυστυχώς επικρατεί ο κομματισμός και η αναξιοκρατία που αυτός επιφέρει. Όσοι έχουμε φοιτήσει σε ελληνικά πανεπιστήμια γνωρίζουμε τα προνόμια που απολαμβάνουν οι συνδικαλιστές.
• Η νοοτροπία της ελάχιστης προσπάθειας είναι κυρίαρχη, καθώς η πλειονότητα των φοιτητών, μεθοδεύει τρόπους είτε να περάσει μαθήματα με τεχνάσματα (αντιγραφή, γλύψιμο), είτε επιλέγει τα εύκολα μαθήματα. Οι συνδικαλιστές είναι υπερσπιστές της νοοτροπίας αυτής, καθώς πολεμούν την εντατικοποίηση των σπουδών.
• Ίσες ευκαιρίες δεν υπάρχουν, δυστυχώς! Οι γόνοι πλούσιων ή πολιτικών οικογενειών υπερέχουν σε ευκαιρίες και η ανέλιξή τους είναι πολύ πιο εύκολη από αυτή των υπολοίπων.

Από τα ανωτέρω έχω καταλλήξει πως η ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων, δεν θα οξύνει καμία ανισσότητα είτε στην εργασία, είτε στη μόρφωση και δεν θα υποβαθμίσει τα ήδη υποβαθμισμένα κρατικά πτυχία. Μάλιστα θα αποτρέψει την εξαγωγή συναλάγματος, κάτι ιδιαίτερα σημαντικό στην εποχή που τα πάντα αποτιμούνται σε ευρώ.

Απέκτησα το πτυχίο μου όσο και το μεταπτυχιακό μου σε ελληνικά πανεπιστήμια και είμαι περίφανος για αυτό. Πίστευα και εγώ πως η ύπαρξη μόνο κρατικών πανεπιστημίων εξασφάλιζε την ισότητα. Δυστυχώς από αυτά που ανέφερα πριν κατάλαβα ότι έκανα λάθος.

Θέλουν, ανοικτά πλέον, την ... Θεσσαλονίκη!

Οι φίλοι μας οι Σκοπιανοί, σιγά - σιγά ρίχνουν τις μάσκες τους και τα προσχήματα. Ζητούν ανοικτά και την Θεσσαλονίκη, ενώ διεκδικούν την πατρότητα του Ευρωπαϊκού πολιτισμού.Βλέπετε έχουν πλάτες τις ΗΠΑ....

Οι αγαπητοί μας γείτονες, ας κοιτάξουν τα προβλήματα που θα έχουν, καθώς τα άλλα καλά παιδιά των Βαλκανίων, μετά την απόσχιση του Κοσόβου, γλυκοκοιτάζουν και το κρατίδιο τους.

Όσο για την χώρα μας, καλό είναι ΟΛΕΣ οι πολιτικές παρατάξεις του τόπου να κάνουν μια ανασκόπιση των ενεργειών τους στα τελευταία 100 χρόνια και να αναλογιστούν πόσο κακό έκανε στη χώρα μας η υπηρέτηση ξένων συμφερόντων.

Περί Eurovision

Κάθε χρόνο, ένα ανοιξιάτικο Σαββατόβραδο είναι αφιερωμένο στο τελικό της Eurovision. Μεγάλη μερίδα του τηλεοπτικού κοινού, θα είναι προσυλωμένη στη παρακολούθηση της μάχης για την πρωτιά, με την ελπίδα το τραγούδι της χώρας τους να είναι αυτό που θα θριαμβέυσει. Καθώς λοιπών, η ώρα του τελικού πλησιάζει, καταθέτω και ‘γω τις απόψεις μου, σκόρπιες όπως πάντα...

Η δημοφιλία του διαγωνισμού, πιστεύω οφείλεται στη διαδικασία της ψηφοφορίας και στο σχετικό σασπένς. Πόσο μάλλον τα τελευταία χρόνια, που έχει απκτήσει στοιχηματικό ενδιαφέρον.

Τα ίδια τραγούδια είναι πάντα σε δεύτερο πλάνο, καθώς ελάχιστα από αυτά θα μείνουν εντυπωμένα στη μνήμη του κόσμου. Αναμενόμενο αυτό, καθώς τα περισσότερα είναι pop εμπορικά τραγουδάκια, και ως τέτοια έχουν ημερομηνία λήξης.

Η όλη διοργάνωση είναι ένα μεγάλο τηλεπαιχνίδι και έτσι πρέπει να αντιμετωπίζεται. Δεν κρίνεται ο πολιτισμός της κάθε χώρας, ούτε καν η μουσική της βιομηχανία, το διακύβευμα είναι λοιπόν, ασήμαντο. Όλο και περισότερες χώρες το κατανοούν και επιλέγουν χιουμοριστικά τραγούδια.

Οι υποστηρικτές του, δεν πρέπει να το θεωρούν εθνική υπόθεση, και να αποφεύγουν τις υπερβολές, ειδικά στο θέμα των χρημάτων που θα δαπανηθούν. Είναι δεδομένα τα οικονομικά μας προβλήματα, και η απόδοση των χρημάτων που θα δωθούν είναι μηδενική.

Από την άλλη πλευρά, οι πολέμιοί του ας το αγνοήσουν και ας περιοριστούν στην κριτική των οικονομικών υπερβολών. Η σπουδή κάποιων από αυτούς πηγάζει σε μερικές περιπτώσεις, από ζήλεια καθώς θεωρούν τα δικά τους δημιουργήματα ανώτερα και άρα άξια κρατικής επιχορήγησης. Δεν φταίει η Eurovision για την μηδαμινή πολιτιστική μας παραγωγή...

Ανακεφαλαιώνοντας, θεωρώ πως ο διαγωνισμός δεν είναι κάτι παραπάνω από μια μεγάλη τηλεοπτική παραγωγή και έτσι πρέπει να αντιμετωπίζεται.

Ως χεβυμεταλλάς, δεν μπορώ παρά να χαμογελάσω για τις φιλανδικές συμμετοχές, ειδικά για την φετινή, όπου ένα power metal συγκρότημα συμμετέχει. Πριν μερικά χρόνια αυτό θα ήταν ανείκουστο! Βέβαια, η Φιλανδία έχει πολύ καλύτερα συγκροτήματα, με προσφορά και ιστορία στο χώρο (Nightwish, Impaled Nazarene, Stratovarious κ.α.) Αξιοσημείωτο είναι, πως πολλά από τα φιλανδικά συγκροτήματα, γράφουν τραγούδια στη μητρική τους γλώσσα!

Ζωντανός Θρύλος (I am Legend)

Προσοχή δεν αναφέρομαι στο double του Θρύλου!

Μια από τις ταινίες, στη φτωχή κινηματογραφική χρονιά που πέρασε, που θέλησα να δω ήταν και το "Ζωντανός Θρύλος" Πρόκειται για μια ελεύθερη μεταφορά, του ομώνυμου βιβλίου του Richard Matheson, το οποίο σας συνιστώ ανεπιφύλακτα.

H ταινία είναι μια καλύ περιπέτεια, που παρακολουθείται μεν ευχάριστα, αλλά ξεχνιέται το ίδιο εύκολα. Πιστεύω πως αν η μεταφορά του βιβλίου ήταν πιο πιστή, η ταινία θα ήταν αρκετά καλύτερη.

H αποθέωση της ανευθυνότητας

Ο τρόπος που οδηγούμε, πολλές φορές μπορεί να χαρακτηριστεί αυτοκτονικός. Αυτό το επιβεβαιώνουν και οι στατιστικές, όπου ο ετήσιος απολογισμός των νεκρών αλλά και των τραυματιών, μπορεί άνετα να συγκριθεί με πολεμική σύραξη.

Τόσο ως πεζός, αλλά και ως οδηγός έχουν δει πολλά τα μάτια μου. Τη Δευτέρα (5/5/2008) που μας πέρασε είδα κάτι που δεν μπορώ ακόμα να το πιστέψω: περιμένοντας στο φανάρι στην λεωφόρο Φυλής και στο ύψος της πλατείας των Αγίων Αναργύρων , είδα τύπο να οδηγεί με μια μπύρα στο χέρι! Θα μου πείτε κάθε ΣΚ, χιλιάδες θαμόνες νυκτερινών μαγαζιών επιστρέφουν σπίτια τους τύφλα στο μεθύσι, μια μπύρα σε πείραξε....

Θητεία στα 18

Συζητήσεις έχει προκαλέσει η πρόταση για την υποχρεωτική στράτευση στα 18 χρόνια. Η απομείωση των νεοσυλλέκτων, συνέπεια τόσο της υπογεννητικότητας, όσο και του μεγάλου αριθμού αναβολών, έχει ως συνέπεια την ελλειπή επάνδρωση των μονάδων του ΕΣ, ακόμα και αυτών που βρίσκονται σε ακριτικές περιοχές.

Πιστεύω πως ένα τέτοιο μέτρο είναι σίγουρα επωφελές για τις Ένοπλες Δυνάμεις, αφού με αυτό το τρόπο θα προκύψει μεγαλύτερος αριθμός νεοσυλλέκτων και μάλιστα στη ακμή της φυσικής κατάστασης τους.

Το μέτρο θα οφελήσει και τους στρατεύσιμους. Η θητεία, αφού γίνει πριν τις σπουδές, δεν θα καθυστερεί την επαγγελματική αποκατάσταση, ούτε θα είναι πρόβλημα για την απόκτηση μεταπτυχιακών και διδακτορικών τίτλων.

Βέβαια τίθεται το γενικότερο ερώτημα για την αναγκαιότητα της θητείας. Υποστηρίζεται από πολλούς η αντικατάσταση της θητείας από ένα επαγγελματικό στράτευμα, αφού αυτή είναι η τάση παγκοσμίως. Τονίζεται μάλιστα ότι ο χρόνος αυτός είναι χαμένος και δεν προσφέρει τίποτα στο στρατεύσιμο. Διαφωνώ και παραθέτω τα επιχειρήματά μου.

• Οι επαγγελματικοί στρατοί είναι κατάλληλοι για χώρες οι οποίες δεν αντιμετωπίζουν την πιθανότητα αναταραχής στα σύνορά τους. Πιστεύει κανείς μας ότι κάτι τέτοιο ισχύει για τη χώρα μας;

• Υπάρχει κάποιο παράδειγμα στη σύγχρονη ιστορία όπου επαγγελματικός στρατός κέρδισε κάποιο πόλεμο;

• Το θέμα του ατομικού οφέλους δεν υπάρχει. Η θητεία είναι μια υποχρέωση στο κονωνικό σύνολο, στο κράτος αν θέλετε. Ο κάθε πολίτης όπως έχει δικαιώματα, (για παράδειγμα δωρεάν παιδεία έστω και στο επίπεδο που αυτή παρέχεται), αλλά και υποχρεώσεις. Βέβαια ζούμε στη εποχή του άκρατου ατομικισμού...

Indiana Jones

Περιμένω με αγωνία και περιέργεια την τέταρτη ταινία της σειράς Indiana Jones, έχοντας δει ως έφηβος τις προηγούμενες τρεις. Τα αμείληκτα ερωτήματα είναι τα κάτωθι:

• Ο 65 Harrison Ford πως θα ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις του ρόλου;
• Τι εντύπωση θα μου αφήσει η ταινία βλέποντας την με τα μάτια ενός 36αρη, έχοντας δει τις άλλες τρεις έφηβος;
• Άξιζε η αναμονή 19 (!!!!) χρόνων από την τελευταία ταινία της σειράς;

Η συνέχεια επί της οθόνης!

Πως αλλάζουν οι καιροί

Πριν 20 χρόνια, πριν την πτώση των κομμουνιστικών καθεστώτων, αν κάποιος μου έλεγε, πως μια δεξιά (λέμε τώρα) κυβέρνηση θα προσέγγιζε τη Ρωσία συμπράττωντας σε στρατηγικά ζητήματα (αγωγοί φυσικού αερίου), ενάντια στα συμφέροντα των ΗΠΑ, θα τον θεωρούσα τρελό! Πως αλλάζουν οι καιροί!

Θεωρώ σωστή τη προσέγγιση της Ρωσίας , αφού ο ρόλος των καλών παιδιών των ΗΠΑ δεν απέδωσε τίποτα. Ελπίζω αυτή η αλλαγή πορείας να αποδώσει.

Εκρηκτικός μηχανισμός;

Πριν μου την πέσουν οι αντιτρομοκρατικές υπηρεσίες όλου του ΝΑΤΟ, στη φωτογραφία ΔΕΝ απεικονίζεται εκκρηκτικός μηχανισμός! Πρόκειται για μια αυτοσχέδια διάταξη, αποτελούμενη από: ένα μετασχηματιστή για λάμπα φθορίου, ένα διακόπτη τοίχου, και ένα κάλλυμα κινητού. Ο σκοπός είναι να μετατρέπει το εναλλασόμενο ρεύμα, τάσης 220V (της ΔΕΗ) σε συνεχές 12V, για τη τροφοδοσία ενός μοτέρ υαλοκαθαριστήρων αυτοκινήτου. Το οποίο με τη σειρά του έχει μετατραπεί σε ηλεκρική ...ψησταριά!

Το όλο σύστημα έχει φτιάξει οικογενειακός φίλος μας, χρησιμοποιώντας φυσική λυκείου και με πρακτικό πνεύμα μαζί με φαντασία, μετέτρεψε άσχετα και άχρηστα υλικά σε κάτι πολύ χρήσιμο!

Το Μήνυμα

Η ωραιότερη εποχή του χρόνου, η άνοιξη, φέρνει και την σπουδαιότερη γιορτή της Χριστιανοσύνης, την Μεγάλη Εβδομάδα. Παράλληλα με την αναγέννηση της φύσης, μνημονεύουμε τα Πάθη του Χριστού και γιορτάζουμε την Ανάστασή Του.

Με την ευκαιρία των ημερών αυτών, παραθέτω μια άποψη για το νόημα των ημερών, που αγγίζει όλους τους ανθρώπους, είτε είναι πιστοί, είτε όχι. Μέσω της αγάπης για τον συνάνθρωπο, να ξεπεράσουμε το εγώ μας (να το «θανατώσουμε») και να γίνουμε ένα με τους άλλους ανθρώπους. Μια τέτοια κοινωνία είναι αιώνια, άρα δια του θανάτου του εγώ, κερδίζουμε την αιώνια ζωή...

Η απόλυτη διαπίστωση

"Πάντα έλεγα ότι υπάρχει ένα βασικό λάθος στο σύμπαν". Ταδε έφη Άρθουρ Ντέντ, βασικός πρωταγωνιστής του "Γυρίστε το Γαλαξία με Ωτο-στόπ"

Δεν γνωρίζετε ποιος είναι ο Άρθουρ ή τι είναι το "Γυρίστε το Γαλαξία με Ώτο-Στοπ"; Κακώς! Το βιβλίο κυκλοφορεί στα ελληνικά σε υπέροχη μετάφραση. Διαβάστε το και θα μάθετε τα πάντα για τη ζωή και το σύμπαν.

Το ομορφότερο ουράνιο τόξο

Πριν δεκαπέντε ημέρες ήμουν στην Ιστιαία, ενώνοντας το Σαββατοκύριακο, με δύο μέρες άδειας καθώς την εθνική μας εορτή. Ένα από τα απογεύματα, από το μπαλκόνι του σπιτιού των γονιών μου είδα το ομορφότερο ουράνιο τόξο που έχω δει ποτέ. Εννοείται πως το φωτογράφισα, βέβαια δεν μπόρεσα να το "χωρέσω" σε μια φώτο. Και έτσι σας παραθέτω αυτό το κακό μάλλον κολάζ....

Ναι ρε, Βέτο!

Ακούγοντας τα τελευταία δελτία ειδήσεων, συμπεραίνω ότι ο Νίμιτς δικαιώνει τον αγώνα των Σκοπιανών, προτείνοντας το απαράδεκτο όνομα: Δημοκρατία της Μακεδονίας - Σκόπια. Ήδη, οι γείτονες ξεθάρεψαν και μιλάν, για τουρκική, αλβανική και μακεδονική μειονότητα στη χώρα μας. Ξεχνούν, ότι το κράτος τους είναι μια εθνικολογική κουρελού, αποτελούμενη από Σέρβους, Βουλγάρους, Αλβανούς αλλά και Έλληνες.

Είναι πλέον φανερό ότι πρέπει να αντισταθούμε αρχίζοντας από το βέτο στην είσοδό τους στο ΝΑΤΟ. Εννοείται πως οι "φίλοι" και "σύμμαχοι" θα μας απομονώσουν, ενδεχομένως γιατί δεν θα εξυπηρετηθούν τα συμφέροντά τους, και θα χάσουν παράδες. Η ιστορία βέβαια μας διδάσκει, ότι όποτε τους χρειαστήκαμε μας ΠΟΥΛΗΣΑΝ. Ας στερηθούμε λοιπόν τη φιλία τους...

Η άποψή μου είναι ότι ανεξάρτητα από τα δεινά που θα μας υποστούμε, ίσως μια αξιοπρεπή στάση μετά από δεκαετίες να μας βγάλει, επιτέλους από το τέλμα της μιζέριας και της δουλικότητας. Να νοιώσουμε πάλι, ότι τόσο ατομικά όσο και ως λαός, έχουμε ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ.

Δέκα χρόνια πριν: Η πρώτη μου μέρα στο στρατό

Αυτές τις ημέρες συμπληρώθηκαν 10 χρόνια από τότε που παρουσιάστηκα να υπηρετήσω τη θητεία μου.Θα ενδώσω στον πειρασμό της κοινοτυπίας και θα ομολογήσω για άλλη μια φορά, ότι δεν κατάλαβα πως πέρασαν τόσα χρόνια.

Στις 23 Μαρτίου του 1998, μια παγωμένη Δευτέρα, πέρασα την πόρτα του Κ.Ε.Τ.Θ. (Κέντρο Εκπαίδευσης Τεθωρακισμένων). Περνώντας την πύλη του τεραστίου αυτού στρατοπέδου, ταυτόχρονα έβαζα τελεία στην ομορφότερη περίοδο της ζωής μου: τη φοιτητική.

Μετά από μια μακρά αναμονή,ενα γκρίζο λεωφορείο, μετέφερε εμένα και άλλους ψαράδες (νεοσύλλεκτους) στα εστιατόρια, όπου και έφαγα το πρώτο γεύμα μου: φασολάδα.και τυρόπιτα. Ακολούθησαν τα εμβόλια, οι ιατρικές επιτροπές και τέλος τα συνεργεία που με προμήθευσαν τα ρούχα που φόρεσα για 18 μήνες: φόρμες παραλλαγής, στολή εξόδου, αρβύλες και βεβαίως, βεβαίως ο μαύρος μπερές.

Κατά της εννέα, πήγα για πρώτη φορά στο θάλαμο, όπου διάλεξα κρεβάτι. Μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν το είχα συνειδητοποιήσει, ότι πλέον ήμουν στρατιώτης. Κοίταξα το ρολόϊ μου, και σκέφτηκα ότι μέχρι την ημέρα εκείνη, τέτοια ώρα, ήμουν στο γυμναστήριο. Τότε έπαθα το πρώτο σχετικό σοκ.

Οι μέρες που πέρασαν ήταν οι μακρύτερες στη ζωή μου. Θέλετε η δραματική αλλαγή του τρόπου ζωής, το άγχος δεν ξέρω και ‘γω τι, κάθε μέρα φαινόταν εβδομάδα και βάλε. Η μαγική ημερομηνία, η ημέρα απόλυσης έμοιαζε να απέχει αιώνες.¨

Η θητεία μου ήταν το πέρασμα από την ανέλη και δημιουργική ζωή, στον αγχώδη και κουραστικό εργασιακό βίο. Η περίοδος αυτή εκτός ότι έχει αυτή τη συμβολική σημασία, μου έμαθε κάποια χρήσιμα πράγματα και κυρίως με έφερε σε επαφή με ανθρώπους τελείως διαφορετικούς από εμένα. Και το σημαντικότερο: από την απόλυσή μου και μετά ο χρόνος περνά χωρίς να το καταλάβω.

Πως πέρασαν 10 χρόνια...

Η πρώτη μου συναυλία

Οι χεβυμεταλάδες (ανεξαρτήτως ηλικίας) είναι παθιασμένοι με τη μουσική τους (μας), αυτό είναι μάλλον γνωστό. Το live, (συναυλία ελληνιστί) ενός αγαπημένου συγκροτήματος είναι μια ευκαιρία για την εκδήλωση του πάθους αυτού. Τέτοιες έντονες στιγμές αφήνουν (συνήθως) όμορφες αναμνήσεις.

Γυρνάμε τον χρόνο πίσω στο 1990, δεκαοκτώ ολόκληρα χρόνια πριν. Οι χώρα μας έχει αρχίσει σιγά-σιγά να συμπεριλαμβάνεται στο πρόγραμμα των περιοδειών, μικρομεσαίων συγκροτημάτων.Επιπλέον, οι συναυλίες έχουν πάψει να συσχετίζονται με επεισόδια. Ο φόβος των εκτρόπων απέτρεπε, έως τότε τους γονείς μου, ώστε να επιτρέψουν σε μένα και τον αδελφό μου, να πάμε σε κάποιο από τα πολυπόθητα live. H απουσία των επεισοδίων όμως τους άλλαξε γνώμη...Τον Φεβρουάριο του 1990, ανακοινώθηκε η επικείμενη συναυλία τις γερμανικής τριπλέτας, Random/ Rage/ Running Wild. Που έμελε να είναι και η πρώτη μου συναυλία.

Ο κολλητός μου ο Σπύρος ανέλαβε να αγοράσει τα εισητήρια και θυμάμαι ακόμα την αγαλίαση, όταν πήρα στα χέρια μου τα μαγικά χαρτάκια. Τιμή 2.000 δρχ, δηλαδή κάτι λιγότερο από 6€. Πλέον είχε αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση, έως τη στιγμή που τόσο περίμενα.

Τη Κυριακή εκείνη συγκεντρώθηκε το μεταλλικό μέρος της παρέα στο σπίτι μου και ξεκινήσαμε για το θρυλικό club, το Ρόδον. Φτάσαμε στο χώρο, τουλάχιστον μια και μισή ώρα πριν. Μετά από σχετική αναμονή, μπήκαμε στο club.Το συγκεντωμένο πλήθος, η μουσική και εν γένει η ατμόσφαιρα με συνεπήραν.Αμέσως επιλέξαμε τον χώρο, που από τον οποίο θα παρακολουθούσαμε δεκάδες άλλες συναυλίες: το υπερυψωμένο χώρο δεξιά της σκηνής.

Τα group δεν είναι και τα κορυφαία στις προτιμήσεις μας: οι Random ήταν ένα άγνωστο group σε εμάς και παρέμεινε τέτοιο, καθώς δεν έπαιξαν τελικά. Τους Rage, τους γνωρίζαμε ελάχιστα, κυρίως μέσω του video τους στο MTV, το τραγούδι “Don’t Fear the Winter”. Τους αγαπήσαμε από τότε και τους αγαπάμε μέχρι τώρα. Τους Running Wild τους γνωρίζαμε καλύτερα, έχοντας ακούσει σχεδόν όλους τους δίσκους τους.

Μετά από μια ώρα αναμονής πέφτουν τα φώτα και οι Rage εμφανίζονται στη σκηνή.Μένω εκστατικός και δεν σταματώ το headbanging ούτε λεπτό. Δεν γνώριζα κανένα τραγούδι αλλά η ενέργεια του live με πήρε και με σήκωσε. Το αποκορύφωμα, όπως ήταν αναμενόμενο ήταν και το “Don’t Fear the Winter” που όπως φάνηκε εκ των υστέρων, ήταν και το μόνο τραγούδι που ήξεραν και οι περισότεροι. Την παράσταση έκλεψε ο έλληνας ντράμερ, Χρήστος Ευθυμιάδης (καλή σου ώρα όπου και να ‘σαι φίλε) με την γαλανόλευκη στο drum kit.Τα φώτα άναψαν ξανά και επί σκηνής άρχισαν οι ετοιμασίες για τους headliners…

Οι πειρατές του Αμβούργου ξεκίνησαν με το “Riding the Storm”. To κοινό γνώριζε τα τραγούδια και ήταν ακόμα πιο παθιασμένο. Ακολουήσαν κυρίως τραγούδια από το “Death or Glory”, που ήταν τότε το πιο πρόσφατο άλπουμ τους και έμελε να είναι το κορυφαίο τους. Το playlist περιελάμαμβανε ύμνους όπως το “Port Royal”, “Conquistadores”, “Raise your fists” και πολλά άλλα. Το group επί σκηνής ήταν απλά καλό, πάντα κρίνοντας το εκ των υστέρων. Ανάμεσα στα κομμάτια το κοινό ζητούσε τον απόλυτο ύμνο τους το “Under Jolly Roger”, το οποίο όμως ήταν φανερό ότι το κρατούσαν για το τέλος.

Το κανονικό μέρος του προγράμματος τελείωσε και το κοινό άρχισε να απαιτεί encore., όπως επιβάλλουν οι κανόνες του σωστού live. Έπαιξαν στο πρώτο encore το “Chains & Leather” και κάποιο άλλο που δεν θυμάμαι όμως όχι τον ύμνο. Στο δεύτερο encore όμως..ήρθε η ώρα “UNDER JOLLY ROGER!!!” με το κοινό να τραγουδά το refren και η ενέργεια να κτυπά κόκκινο!!!

Τα φώτα άναψαν και σιγά – σιγά πήγαμε στην έξοδο, μούσκεμα στον ιδρώτα.Πήγαμε σπίτια μας με τα πόδια κατενθουσιασμένοι. Μια πραγματική μαγική Κυριακή. Και η ακολούθησαν και άλλες τέτοιες βραδιές.

Δυστυχώς, όλα τα καλά τα σκοτώνει ο χρόνος. Τα επόμενα χρόνια η παρέα διαλύθηκε στην αρχή λόγω σπουδών , ύστερα ο Στρατός, η δουλειά και για κάποιους ο γάμος. Οι συναυλίες έπαψαν να έχουν την συμμασία που είχαν. Βλέπετε μεγάλωσα, έγινα πιο κυνικός και ενθουσιάζομαι πολύ πιο δύσκολα. Θα ήθελα όμως πολύ να τα ξαναζήσω, να γίνω ξανά έφηβος. Γνωρίσα και τις πίστες, τα club, τα bar και τα ρεμπετάδικα, τους τρόπους διακέδασης τους καθολικά αποδεκτούς. Δεν πιάνουν μια μπροστά σε κείνες τις συναυλίες.

Το κείμενο αυτό το αφιερώνω με πολύ αγάπη, πρώτα στον ξενιτεμένο αδελφό μου το Δημήτρη και σε όλους του φίλους που πλέον βλεπόμαστε σπάνια: το Σπύρο τον τρελογιατρό, τον Γιώργο τον κουμπάρο μου, το Κώστα το συμμαθητή μου, και το Γιώργο τον Βενιαμήν της παρέας. Μακάρι να τα ξαναζούσαμε έστω και για μια μέρα...

«Δεν μου πέρασε από το μυαλό να αφήσω τη θέση μου»

Οι εικόνες της πυρπόλησης του φυλακίου του Αγνώστου Στρατιώτου, του μέγιστου αυτού αίσχους, είναι χαραγμένες στη μνήμη μου.Απεικονίζουν, πιστεύω την απόλυτή μας παρακμή, καθώς η ελλειψή σεβασμού στους νεκρούς καταδεικνύει ένα λαό χωρίς ηθικές αξίες και ηθικές αναστολές

Ένας από τους δύο ευζώνους που εκτελούσαν καθήκοντα σκοπού την αποφράδα εκείνη ημέρα έδωσε συνέντευξη στα ΝΕΑ και δήλωσε τα παρακάτω: «Δεν μου πέρασε από το μυαλό να αφήσω τη θέση μου. Μου μένει η ικανοποίηση ότι στάθηκα αντάξιος των υποχρεώσεών μου. Στιγμή δεν μου πέρασε από το μυαλό να το βάλω στα πόδια, υπάκουσα στις διαταγές, ως όφειλα. Αυτό ακριβώς, δηλαδή ότι παραμέναμε στο μνημείο, ενόχλησε- πιστεύω- τους κουκουλοφόρους. Πετούσαν πέτρες κι εμείς εκεί, έπρεπε να ανέβουν όλοι πάνω στο μνημείο για να καταφέρουν, ύστερα από ώρες άνισης μάχης, να μας διώξουν!»

Ναι λοιπόν, υπάρχουν κάποιοι που είναι άξιοι των περιστάσεων και τιμούν τη στολή τους και τη θέση τους, χωρίς υλικά ωφέλη. Ένα φωτεινό παράδειγμα στο καιρό της λαμογιάς, της αρπακτής και των ευλίσιτων μεσών. Υπάρχει ελπίδα.

Η παραπάνω στάση θα φαίνεται ανόητη σε κάποιες κατηγορίες συνανθρώπων μας: Σε ακραιφνείς ατομιστές, που δεν έχουν καμία αξία και ιδανικό εκτός από την καλοπέραση και το βόλεμα. ή σε εκείνους του «προοδευτικούς» που ενοχλούνται από την αγάπη στην πατρίδα και την πίστη στο καθήκον. Πιστεύω μάλιστα πως οι πλειονότητα των συνανθρώπων μας ανοίκουν σε μια από αυτές τις κατηγορίες και αυτός είναι και ο λόγος που το «ελληνικό» κράτος είναι στην κατάσταση αυτή.

Όσο για τους εμπρηστές, είναι «άξιοι» συνεχιστές του Εφιάλτη, του Νενέκου και του Πήλιου Γούση. Οι ανόητοι αυτοί ψευδοεπαναστάτες της μαστούρας και του μπάχαλου, είναι οι χρήσιμοι ηλίθιοι του συστήματος (και γι’ αυτό κανείς από αυτούς δεν καταλήψει στη φυλακή), όταν με τους βανδαλισμούς τους αποσπούν την προσοχή της κοινής γνώμης από σοβαρότατα ζητήματα. Στην ίδια κατηγορία ανοίκουν και όσοι βλάκες τους υποστηρίζουν και τους θεωρούν ιδεαλιστές αγωνιστές που θα φέρουν την αλλαγή και την ελευθερία..

Νοίωθω σεβασμό για το παλληκάρι αυτό, γνωρίζοντας όμως πως η στάση του αυτή θα του φέρει περισσότερες δυσκολίες στη ζωή παρά χαρές.

Ασφαλιστικό και απεργίες

Το θέμα των ημερών είναι οι απεργιακές κινητοποιήσεις, από εργαζόμενους που αντιδρούν στην ασφαλιστική μεταρύθμιση. Η κοινή γνώμη, ενώ αναγνωρίζει τα δίκαια των απεργών είναι διχασμένη αναφορικά με τους τρόπους αντίδρασης.

Τα αίτια των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν τα ασφαλιστικά ταμεία είναι κυρίως δύο:

• Η εγκληματκή διαχείριση των αποθεματικών των ταμείων: το κράτος είχε το δικαίωμα να δανείζεται από αυτά χρήματα, άτοκα σε περιόδους όπου τα επιτόκια καταθέσεων ήταν την τάξεως του 25%. Αυτό διορθώθηκε (εν μέρει) επί υπουργείας του κου Τσοβόλα, όπου θέσπισε ένα χαμηλό επιτόκιο
• Η καταστροφική προσπάθεια διενέργειας κοινωνικής πολιτικής, εις βάρος των ταμείων (βλέπε ΝΑΤ)
• Το δημογραφικό πρόβλημα της χώρας: ο ελληνικός λαός, χρόνο με το χρόνο γερνά και όλο και λιγότεροι εργαζόμενοι αντιστοιχούν σε όλους και περισσότερους συνταξιούχους

Υπάρχουν σαφείς ευθύνες όλων των πολιτικών ηγεσιών, των τελευταίων 30 ετών, όπως και των συνδικαλιστών. Το πρόβλημα αυτό αφέθηκε στην τύχη του, με αποτέλεσμα τώρα να χρειάζονται δραστικές λύσεις. Βέβαια, η όποια καταδίκη των υπευθύνων δυστυχώς, δεν θα αναστρέψει τη ζημιά.

Από τις αρχές της δεκαετίας του 90, έγιναν προσπάθειες να αντιμετωπιστούν τα προβλήματα. Όλες οι προτεινόμενες λύσεις, περιελάμβαναν δραστικές περικοπές στα κεκτημένα των εργαζομένων, και ως λογική συνέπεια αντιμετώπισαν την αντίδραση τους. Ο φόβος του πολιτικού κόστους σταμάτησε κάθε προσπάθεια, με αποτέλεσμα η μια κυβέρνηση να «αναθέτει» τη λύση του στην επόμενη.

Η αναγκαιότητα λύσης είναι προφανής, καθώς χρόνο με το χρόνο το πρόβλημα χειροτερεύει. Κατά την ταπεινή μου γνώμη, όλοι θα χρειαστεί να κάνουμε θυσίες, καθώς τα λεφτά που χάθηκαν (κυρίως από την κακοδιαχείριση) δεν θα ξαναγυρίσουν.Αυτό που πρέπει να διασφαλιστεί είναι ότι από εδώ και πέρα, η διαχείριση των αποθεματικών θα είναι τέτοια, που δεν θα χρειαστούν στο μέλλον νέες θυσίες.

Αναφορικά με τις απεργείες, το νόμισμα έχει δύο όψεις:

• Οι εργαζόμενοι κάποιων κλάδων, οι οποίοι έχουν προνόμια (ΔΕΗ, Τράπεζα της Ελλάδος κ.α.), δικαίως αντιδρούν για να τα υπερασπιστούν.Είναι αδικία, τα δικά τους υγιή ταμεία να συγχωνευτούν ,με άλλα προβληματικά και με δικά τους χρήματα, να παρατείνουν την ζωή τους
• Δεν πρέπει όμως στη προσπάθεια αυτή να πλήττουν το κοινωνικό σύνολο. Οι ζημιές που έχουν πάθει πολλές μικρές επιχειρήσεις από την απεργία των εργαζομένων στη ΔΕΗ είναι σημαντικές, ενώ το κύρος της χώρας μας αμαυρώνεται από το κλείσιμο του ΧΑΑ για 3 ημέρες για να αναφέρουμε κάποιες από αυτές

Είναι ώρα για σημαντικές αποφάσεις, που θα λύσουν το πρόβλημα οριστικά,.και πρέπει επιτέλους να αντιμετωπίσουμε το δημογραφικό ζήτημα. Δεν υπάρχουν περιθώρια για άλλες αναβολές και ο πολιτικός κόσμος μας πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες του, όπως και εμείς οι εργαζόμενοι!

Το τίμημα της αξιοπρέπειας

Αύτες τις μέρες είναι σε εξέλιξη οι διαπραγματεύσεις για το όνομα των Σκοπίων. Η χώρα μας έχει δύο επιλογές:

• Υποχωρεί, ουσιαστικά δικαιώνει τους Σκοπιανούς, δεν χάνει την "εύνοια" των "συμμάχων" και δεν "απομονώνεται". Ενθαρρύνει παράλληλα και τους άλλους γείτονες (Τουρκία, Αλβανία και γιατί όχι και η Βουλγαρία) να γίνουν διευρύνουν τις διςκδικήσεις τους
• Υπερασπίζεται την Ιστορία της και υφίσταται τις όποιες συνέπειες.
  

Πιστεύω πως η δεύτερη επιλογή, είναι αυτή που μακροπρόθεσμα θα μας δικαιώσει. Η διατήρηση της αξιοπρέπειας απαιτεί θυσίες (βλ. 1940) , όμως αφήνει παρακαταθήκη για το μέλλον. Αν ως λαός, αποφασίσουμε να βάλουμε το εφήμερο συμφέρον στην άκρη, σκεπτόμενοι της γεννιές που θα έλθουν, ίσως η χώρα βγει από την παρακμή που την ταλανίζει τα τελευταία 50 χρόνια.

Always Look on the Bright Side of Life

Φαντάζομαι πως όλοι έχετε ακούσει το συγκεκριμένο τραγούδι των Monty Pythons, μάλιστα έχει διασκευαστεί και στα ελληνικά.

Πρόσφατα έμαθα μια πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία, που τονίζει το χιούμορ, τη ναυτοσύνη αλλά και το θάρος των Βρετανών. Το 1982 η Βρετανία πολέμισε με την Αργεντινή για την κυριαρχία ενός συγκροτήματος νησιών, τα Φώλκλαντς. Στη σύραξη αυτή, χάθηκαν πολεμικά πλοία και από τις δύο πλευρές. Μια από τις απώλειες ήταν και η φρεγάτα HMS Sheffield. Το πλήρωμά της καθώς περίμενε να διασωθεί τραγουδούσε το συγκεκριμένο τραγούδι!!!

Η πραγματικότητα είναι πολύ πιο παράξενη από την φαντασία!

Αναταραχή στη γειτονιά μας

Τα Βαλκάνια, ιστορικά, είναι μια περιοχή όπου σπάνια επικρατούσε ειρήνη. Νομίζω πως μια νέα εποχή αναταράξεων και ανακατατάξεων έχει αρχίσει.

Η μονομερής ανακύρηξη ανεξαρτησίας του Κοσόβου, από τους Αλβανούς με την υποστήριξη των ΗΠΑ είναι γεγονός. Δεν σταματούν εκεί καθώς θεωρούν ότι έφτασε το πλήρωμα για την υλοποίηση του οράματος της Μεγάλης Αλβανίας, επωφθαλμιώντας ακόμα το Τέτοβο (Σκόπια) αλλά και την Τσαμουρία (Ελλάδα) ,Το Κόσοβο θεωρείτε τόπος ιερός για τους Σέρβους, αν και από τον ΒΠΠ αποτελούν μειονότητα στη περιοχή. Θα δώσουν τον υπέρ πάντων αγώνα να την κρατήσουν, έχοντας στο πλευρό τους τη Ρωσσία, η οποία απειλεί ακόμα και με την χρήση στρατιωτικής βίας.

Το λεγόμενο Μακεδονικό ή μάλλον η προσπάθεια καπήλευσης ενός σημαντικού κεφαλαίου της ελληνικής ιστορίας, οδεύει προς την λήξη του, με ήττα της χώρας μας. Οι προτάσεις του Νίμιτς για το όνομα του κρατιδίου, περιέχουν όλες τον όρο Μακεδονία, ουσιαστικά δικαιώνοντας τους παραχαράκτες. Η λιγότερο επώδυνη είναι η "Νέα Μακεδονία", την οποία δεν δέχονται οι Σκοπιανοί. Η καθυστερημένη μας αντίδραση είναι η αιτία της ήττας , αφού το θέμα δημιουργήθηκε στα τέλη του 19 αιώνα και άρχισε να κλιμακώνεται από το 1945 και μετά.

Υπάρχει πάντα και το ενδεχόμενο το θέμα μεσοπρόθεσμα να πάψει να υφίσταται. Η προσάρτηση του Τετόβου στην Αλβανία είναι μια επιδίωξη της Αλβανικής μειονότητας, ενώ οι Σλάβοι του κρατιδίου αποκτούν ως δεύτερη υπηκοότητα τη Βουλγαρική. Δηλαδή, το μόρφωμα αυτό θα μοιραστεί, ανάμεσα στην Αλβανία και τη Βουλγαρία, με τη δεύτερη να κληρονομεί τις αλυτρωτικές εις βάρος μας τάσεις.

Τέλος, η Τουρκία έχει εισβάλλει στο Ιράκ, στα πλαίσια επιχειρήσεων ενάντια στο PKK. Υπάρχει πάντα το ενδεχόμενο κλιμάκωσης της σύρραξης, που θα αποσταθεροποιήσει το Ιρακινό Κουρδιστάν, τη μόνη περιοχή όπου υπάρχει σταθερότητα στο Ιράκ.

Τα γεγονότα εξελίσονται ραγδαία και κανείς δεν γνωρίζει την κατάληξή τους. Ελπίζω πως οι πολιτικοί χειρισμοί των θεμάτων αυτών να είναι αποτελεσματικοί και να μην έχουμε περιπέτειες.

Άσπρη μέρα

Είδαμε άσπρη μέρα. Έχω και αποδείξεις: μια φώτο από το πάρκο Τρίτση (δίπλα στο σπίτι μου)

Η σπίθα στην πυριτιδαποθήκη

Σήμερα ανακοινώθηκε από τη πλευρά των Κοσσοβάρων Αλβανών, η ανεξαρτησία του Κοσσόβου. Ήδη υπήρξαν οι πρώτες αρνητικές αντιδράσεις (Σερβία και Ισπανία) αλλά και οι θετικές (ΗΠΑ).

Το ερώτημα είναι, αν η συγκεκριμένη κίνηση, θα πυροδοτήσει και άλλες εξελίξεις:

• θα προσπαθήσουν οι Αλβανοί των Σκοπίων να κάνουν κάτι ανάλογο;
• Θα υπάρξουν προσπάθειες υλοποίησης της μεγάλης ιδέας της Αλβανίας, με ενδεχόμενες απαιτήσεις από τη χώρα μας;
• Θα ενεργοποιηθούν και άλλες αποσχιστικές τάσεις;

Τα Βαλκάνια χαρακτηρίστηκαν στο παρελθόν ως η πυριτιδαποθήκη της Ευρώπης. Θα επιβεβαιώσουν το χαρακτηρισμό;

Λευκή νύχτα

Πριν από λίγο, τράβηξα αυτή την φωτογραφία. Η χιονόπτωση είναι έντονη και κυριαρχεί μια ησυχία, λες και το χιόνι καλύπτει τους ήχους.

Μια λευκή νύχτα, παρεμβάλεται ανάμεσα σε μαύρες μέρες...

Χιόνια στο Καματερό

Ο προηγούμενος χειμώνας έμοιαζε με ένα παρατεταμένο φθινόπωρο. Ο φετινός επίσης είναι αρκετά ήπιος. Οπότε το χιόνι είναι είδηση!

Κολλημένος με τους Η/Υ

Πραγματικός διάλογος συναδέλφου με call center γνωστής τράπεζας:
Call center: Ποιά είναι η διεύθυνσή σας;
Συνάδελφος: email@email.gr*
Call center: Τη διεύθυνσή σας κύριε...
Συνάδελφος: Σας είπα: email@email.gr
Call center: Οχι την ηλεκτρονική σας διεύθυνση! Τη πραγματική σας διεύθυνσή κύριε!!!!!


*Για όσους δεν κατάλαβαν το e-mail του

Το κατηγορώ της θείας

Ευτυχώς που ο τόπος μας δεν έχει προβλήματα. Η πολιτική δενπαιρνά κρίση, η οικονομία μας ισχυροποιείται μέρα με την ημέρα, η Τουρκία και τα Σκόπια μας σέβονται και το πρόβλημα της υπογεννητικότητας δεν μας αγγίζει καθόλου. Όταν δεν έχεις προβλήματα, μπορείς να ασχοληθείς και με λιγότερα σημαντικά θέματα...όπως το βιβλίο της θείας του Τοροσίδη! Το οποίο συν τοις άλλοις αποδυκνύει πως παράγουμε ακόμα πολιτισμό.

Ο Τόρο (όπως τον αποκαλούμε εμείς οι γαύροι) είναι στο Θρύλο λίγο περισσότερο από ένα χρόνο και ήδη έχει κερδίσει την αγάπη μας. Είναι ο πιο ταλαντούχος έλληνας παίκτης της ηλικίας του και έχει όλο το μέλλον μπροστά του.

Όμως όπως γράφει σε βιβλίο που πρόκειται να εκδόσει η θεία του, η επιτυχία τον άλλαξε: απέκτησε κακές συνήθειες (γυναίκες και ξενύχτια) και έγινε αλαζόνας. Πότε βέβαια τα πρόλαβε να τα κάνει όλα αυτά, είναι ένα ερώτημα.

Με όλο το σεβασμό, θα πω την απόψή μου προς την συγγραφέα: ο Βασίλης είναι ένα παιδί, που αύτη τη στιγμή έχει τον κόσμο στα πόδια του, έχοντας λεφτά που εγώ θα βγάλω σε 11,3 ζωές, φήμη και την αγάπη του κόσμου. Λογικό είναι να αλλάξει, εγω για παράδειγμα σίγουρα θα κυκλοφορούσα ντυμένος Ναπολέοντας. Υπάρχει σίγουρα καλύτερος τρόπος από την έκδοση ενός βιβλίου για να τον συμβουλεύσετε.

Να και το σχετικό δημοσίευμα: